ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1576

ในเมื่อเขาได้ทำตามเงื่อนไขแล้ว พร้อมกับก้มหัวคำนับสามครั้ง เซียวเฉวียนก็ทำตามที่พูดไว้ คือการปล่อยเขาไป

แต่ว่า หัวใจแห่งการนินทาของชาวบ้านก็คึกคักมากขึ้นเรื่อย ๆ

สรุปว่าเป็นเพราะสาเหตุใด ที่ทำให้เซียวเฉวียนปกป้องจวนฉินโดยไม่ยอมถอยเช่นนี้?

ต้องรู้ก่อนว่า แม้ตระกูลของจวนเฉินจะเทียบไม่ได้กับจวนฉิน แต่เขาก็เป็นถึงผู้ถวายการอารักขา ทำงานในราชสำนักมานานหลายปี มีอำนาจเป็นของตัวเอง

หากไม่มีเหตุผลพิเศษ การผูกความแค้นกับจวนเฉินเพื่อจวนฉิน ไม่ใช่เรื่องที่สมเหตุสมผลเลย

แม้ว่าเซียวเฉวียนไม่เคยหวาดกลัวต่อสิ่งใดมาตลอด แต่หลบเลี่ยงทุกปัญหาที่เข้ามา จะไม่ดีกว่าหรือ?

มีเรื่องน้อยก็ทุกข์น้อย!

ทว่า แม้ชาวบ้านมีความสงสัยในใจ แต่เมื่อเซียวเฉวียนตัวเป็น ๆ นั่งอยู่ตรงหน้าพวกเขา พวกเขากลับไม่กล้าเอ่ยปากถามแม้แต่คำเดียว ยิ่งไม่กล้าถามถึงเหตุผล ทำได้เพียงครุ่นคิดอยู่ในใจ

และเซียวเฉวียนก็ไม่ได้ใส่ใจกับสายตาของซับซ้อนของชาวบ้าน หลังจากสั่งให้ผู้คุ้มกันประตูจัดการสิ่งต่าง ๆ จนสะอาดเรียบร้อยแล้ว ก็กำชับเพิ่มว่า “เมื่อท่านแม่ทัพกลับมา พวกเจ้าก็รายงานตามความจริงเสีย”

คิดว่าฉินเซิงจะต้องเข้าใจ

เมื่อพูดจบ เซียวเฉวียนก็หมุนตัวเดินจากไป เหลือเพียงชาวบ้านที่ยังคงซุบซิบกันต่อไป

แต่เมื่อเห็นเซียวเฉวียนจากไปแล้ว ไม่มีเรื่องสนุกให้ดู พวกชาวบ้านก็ค่อย ๆ แยกย้ายกันไปด้วย

ด้วยเหตุนี้ เรื่องที่คุณชายใหญ่เฉินก่อเรื่องในจวนฉินก็ปิดฉากลง

แต่ข่าวซุบซิบเกี่ยวกับเรื่องนี้ กลับแพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวงในชั่วข้ามคืน

เดิมทีที่คิดว่าเฉินเฮ่อยังพักฟื้นอยู่ ไม่สามารถรับฟังเรื่องร้ายได้ คุณชายใหญ่เฉินตัดสินใจที่จะปิดเรื่องนี้ไว้ให้ได้นานที่สุด

แต่สิ่งที่เขาคาดไม่ถึงก็คือ เพียงคืนเดียวเท่านั้น เรื่องนี้กลับถูกลือไปทุกตรอกซอกซอย

โดยเฉพาะในร้านเหล้าโรงสุรา แขกด้านในต่างพากันพูดคุยสนุกปาก

ที่ใดมีคน ที่นั่นมีคนพเนจร

ที่ใดมีคนพเนจร ที่นั่นมีการทะเลาะเบาะแว้งกัน

ท่ามกลางคนเหล่านี้ มีทั้งผู้ที่สนับสนุนจวนเฉิน ผู้ที่สนับสนุนจวนฉิน

ดังนั้น ผู้ที่พูดว่าร้ายจวนเฉิน ก็ถูกผู้ที่สนับสนุนจวนเฉินโมโห ผู้ที่ว่าร้ายจวนฉิน ก็ถูกผู้ที่สนับสนุนจวนฉินโมโห

ทั้งสองฝ่ายก็เริ่มทำสงครามน้ำลายต่อกัน

แน่นอนว่าพวกชาวบ้านนั้น ยังไม่มีใครที่รู้สาเหตุที่แท้จริงว่าคุณชายใหญ่เฉินไปก่อเรื่องที่จวนฉินทำไม ทุกคนน่าจะคิดว่าจวนฉินทำเรื่องที่จวนเฉินไม่อาจอภัยให้ได้

ไม่เช่นนั้น ลูกชายของผู้ถวายการอารักขาจะกล้ามาหาเรื่องแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ได้อย่างไรกัน?

จะทำอะไรโดยไม่คิดหน้าคิดหลังเลยหรือ?

หากไม่ใช่ว่าทนไม่ได้แล้ว ใครจะหาเรื่องใส่ตัว และทำให้ตัวเองต้องเดือดร้อน?

จากการคาดการณ์ของชาวบ้าน คนผิดในเรื่องนี้น่าจะเป็นจวนฉิน

อย่างไรเสีย จวนฉินก็มีอำนาจมากกว่าจวนเฉินอยู่แล้ว

จวนเฉินไม่อาจขัดขืนต่อจวนฉินได้ โดยสถานการณ์ทั่วไปแล้ว จวนเฉินไม่มีทางไปหาเรื่องจวนฉินโต้ง ๆ ได้

ดังนั้น สงครามน้ำลายในครั้งนี้ ผู้ที่สนับสนุนจวนฉินก็ต่อสู้ด้วยใจที่ไม่เป็นสุข

แต่ไม่เป็นสุขก็ช่าง พวกเขาไม่อาจยอมแพ้ได้ จึงต้องหาเหตุผลสำหรับโต้แย้ง

“พวกเจ้าคิดผิดแล้ว ข้าจะยกตัวอย่างให้ฟัง หากว่าจวนเฉินเป็นฝ่ายยั่วยุก่อน จวนฉินทนไม่ได้จนต้องสู้กลับ แต่จวนเฉินไม่ยอมแพ้จนมาก่อเรื่องไงเล่า?”

เรื่องแบบนี้มีให้เห็นบ่อยจนชินตา

เหมือนเด็กที่มีทั้งฉุดกระชากและชอบสร้างปัญหา แต่ไม่มีความสามารถอะไร เมื่อไปหาเรื่องคนอื่นแล้ว สุดท้ายพอถูกคนอื่นทุบตีทำร้าย กลับรู้สึกว่าตัวเองเสียเปรียบ เลยมาก่อกวนถึงบ้าน

การยกตัวอย่างแบบนี้ถือว่าเห็นภาพชัดเลยทีเดียว