ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1584

เมื่อชิงหลงได้ฟังคำพูดนี้แล้ว แต่รู้สึกดูไม่เหมาะสมอย่างมาก

ยังอายุไม่ถึงหนึ่งขวบแต่พูดได้แล้ว ก็นับว่าฉลาดมาก ชิงหลงรู้สึกว่าพอรับได้ ในเมื่อเซียวเฉวียนและองค์หญิงเป็นบุคคลที่พิเศษ จะมีลูกสาวที่ฉลาด ก็เป็นเรื่องปกติ

แต่อายุยังไม่ถึงหนึ่งขวบก็บินได้ มันไม่ใช่ฉลาดธรรมดาแล้ว พูดจริงๆว่า ถึงแม้จะเป็นพรสวรรค์ที่มีมาตั้งแต่เกิดก็ไม่น่าจะมีพรสวรรค์อย่างนี้ได้

เซียวหมิงชิวเป็นคนหรือไม่？

หรือว่าเป็นนางฟ้าน้อยลงมาเกิด？

ชิงหลงอดไม่ได้ที่จะมองดูเซียวหมิงชิวอีกครั้ง ในใจก็พยายามครุ่นคิด ฮวาเซี่ยมีความแปลกประหลาดมากมาย？

ตั้งแต่เซียวเฉวียนที่มาจากฮวาเซี่ย ข้างกายมีดาบวิญญาณยังไม่พอ แม้แต่เจี้ยงจงก็ยังต้องการให้เขาเป็นนายท่าน นี้ยังไม่พอ ลูกสาวของเขายังดื้อรั้นอย่างนี้

เด็กน้อยที่อายุยังไม่ถึงขวบ ทำไมถึงสามารถบินได้ละ？

เห็นสีหน้าที่เหลือเชื่อของชิงหลงแล้ว เซียวหมิงชิวเอียงหัวเล็กน้อยพูดถามขึ้นว่า “ลุงชิงหลง ข้าไม่เหมือนกับคนอื่นจริงๆใช่ไหม？”

ทำไมท่านพ่อที่มาจากฮวาเซี่ยในยุคปัจจุบันมีประสบการณ์และความรู้มากมาย พอรู้ว่าข้ามีความสามารถเหล่านี้ ก็มีสีหน้าแบบนี้เช่นกัน

เพื่อไม่ให้ท่านพ่อท่านแม่เป็นกังวล เซียวหมิงชิวให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เชื่อฟังอยู่แต่ในตำหนักข้างๆ ไม่เคยออกไปเห็นเด็กคนอื่นๆ

ในสิ่งที่นางรู้ เด็กทุกคนก็เป็นเหมือนนาง อายุยังไม่ถึงหนึ่งขวบก็สามารถพูดได้ เดินได้ บินได้

ความสามารถพิเศษที่ไม่เหมือนใครที่นางเข้าใจคือ เช่นสามารถได้ยินสิ่งที่คิดอยู่ในใจได้ สามารถทำลายตราประทับได้

นางรู้ว่าแม่ของนางไม่สามารถได้ยินสิ่งที่คนอื่นคิดอยู่ในใจได้ และตั้งแต่ตอนนั้นที่เห็นท่าทางการตอบสนองของเซียวเฉวียน เซียวหมิงชิวก็รู้ว่าตราประทับยากที่จะถูกทำลายได้

แต่นางรู้สึกว่า การเดินได้ พูดได้ บินได้ เป็นสิ่งที่ทุกคนสามารถทำได้ เป็นสิ่งที่สามารถทำได้ตั้งแต่เป็นเด็ก

ถึงแม้ว่านางจะไม่เคยเห็นท่านแม่บินได้มาก่อน แต่เธอเคยเห็นเสวี่ยเยี่ยน พี่สาว และยังมีคนอีกมากมายที่จวนเซียวที่สามารถบินได้

เมื่อได้ยินคำพูดอย่างนั้น ชิงหลงเกือบจะสำลักน้ำลายออกมา

การเดินการพูด เป็นความสามารถที่ทุกคนต้องมี แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่อายุยังไม่ถึงหนึ่งขวบก็จะสามารถทำอย่างนี้ได้

การบินได้ไม่ใช่ว่าทุกคนจะสามารทำได้ จะต้องผ่านการฝึกฝนอย่างหนัก

เด็กน้อยอย่างเสี่ยวเซียนชิว มีแค่เพียงหนึ่งในหมื่นเท่านั้น！

หาได้ยากอย่างมาก！

ที่จริงแล้วคิดว่าเซียวเฉวียนมีลูกสาวที่ดื้อรั้นมีความสามารถอย่างนี้ เขาได้เป็นพ่อถือว่าเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด แต่ชิงหลงคิดไม่ถึงว่า ช่วงเวลาที่ดีที่สุดของเซียวเฉวียนยังมาไม่ถึง

คนที่ดื้อรั้นและมีความสามารถทั้งสองคนนี้ ลูกสาวก็มีรูปร่างหน้าตาสวยงาม สวยจนทำให้เซียวเฉวียนตกตะลึง

แต่ เมื่อเผชิญหน้ากับเด็กน้อยคนหนึ่ง แน่นอนชิงหลงก็ไม่ได้พูดอะไรกับนางมาก พูดให้น้อยไว้จะดีกว่า

ชิงหลงน้ำเสียงอ่อนโยนพูดว่า “แน่นอนไม่ใช่ว่าเด็กทุกคนจะเก่งกาจอย่างหมิงชิว”

หมิงชิวของพวกเรา

ลูกสาวอย่างนี้ ชิงหลงก็อยากมีอย่างนี้เหมือนกัน！

แต่ว่าชิงหลงรู้ตัวเองดี รู้ว่าตัวเองไม่ได้โชคดีอย่างนั้นที่จะได้มีลูกสาวที่เก่งอย่างนี้ได้ ก็ทำได้เพียงแค่อิจฉาเท่านั้น

เซียวหมิงชิวที่ได้ยินความคิดในใจของชิงหลง ดวงตากรอกไปมา ในใจคิดอะไรขึ้นมาได้ ดวงตาทั้งสองข้างของเธอเป็นประกายมองชิงหลง

เมื่อครู่เพิ่งจะร้องไห้มา น้ำเสียงจึงแหบเล็กน้อยพูดขึ้นว่า “ลุงชิงหลง ถ้าท่านมีวิธีที่ทำให้ท่านแม่ของข้าไม่ต้องร้องไห้อีก ข้าจะบอกกับท่านพ่อว่า จะให้ท่านเป็นพ่อบุญธรรมของข้าดีไหม？”

มองเห็นองค์หญิงยิ่งร้องไห้เสียใจ ในใจของเซียวหมิงชิวรู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้จะปลอบอย่างไร ไม่รู้จะทำอย่างไรเพื่อไม่ให้องค์หญิงร้องไห้เสียใจอย่างนี้

เมื่อพูดออกไปแล้ว ชิงหลงตกตะลึงเล็กน้อย