ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1599

ความหมายก็คือ หลินเฉิงได้ไปที่โรงเรียนชิงหยวนหรือไม่ ไม่ขึ้นอยู่กับเซียวเฉวียนที่จะพูดหรือ

ถ้าเซียวเฉวียนบอกว่าเขาไม่ได้ไป ทุกคนก็จะพูดตามเซียวเฉวียนว่าเขาไม่ได้ไป

เพราะพวกเขาไม่คิดที่จะสูญเสียสิทธิ์ที่จะอยู่ในชิงหยวนเพียงเพราะไปขัดใจเซียวเฉวียน

ตอนนี้ เซียวเฉวียนเข้าใจจนได้แล้ว ว่าทำไมถึงมารออยู่ตรงนี้

เซียวเฉวียนสืบฟังเสียงในใจของเฉินเหยาอย่างแอบ ๆ

ที่แท้ หลังจากที่หลินเฉิงตายไป มีคนมาหาเฉินเหยาถึงบ้าน และพูดเรื่องไม่ดีมากมายเกี่ยวกับเซียวเฉวียนให้ฟัง เอาความตายของหลินฟ่างและหลินเฉิงโยนผิดให้กับเซียวเฉวียน และยุยงว่าหากเฉินเหยานทำตามที่เขาบอก เขาจะช่วยเฉินเหยาแก้แค้นได้

แต่ว่า คนนั้นไม่ได้บอกเฉินเหยาถึงสาเหตุการตายที่แท้จริงของหลินเฉิง

แน่นอนว่าเขาไม่บอกอยู่แล้ว เพราะเขานั่นแหละคือคนที่ฆ่าหลินเฉิง

ยิ่งไม่ได้บอกเฉินเหยาว่า หลินเฉิงไม่เคยได้ไปที่โรงเรียนชิงหยวนเลย

เขาบอกเฉินเหยาซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า เซียวเฉวียนเจ้าเล่ห์ เขาไม่มีทางยอมรับว่าหลินเฉิงได้กลับไปที่โรงเรียนชิงหยวน และปฏิเสธในเรื่องการตายของหลินเฉิงอย่างแน่นอน นางต้องนิ่งไว้ อย่าให้เซียวเฉวียนตบตาได้

เดิมที เฉินเหยายังรู้สึกว่า ถึงแม้การตายของหลินฟ่างจะหนีไม่พ้นเกี่ยวข้องกับเซียวเฉวียน แต่สุดท้ายอู๋จี้ก็เป็นคนฆ่าหลินฟ่าง นางรู้ว่าความรับผิดชอบนี้ไม่ได้อยู่กับตัวเซียวเฉวียน

นี่คือหนึ่งในเหตุผลที่เฉินเหยาไม่ได้มาก่อความวุ่นวายกับเซียวเฉวียน หลังจากที่หลินฟ่างตาย

การตายของหลินฟ่าง ทุกคนได้เห็นกับตา หากเฉินเหยายังมาหาเรื่องเซียวเฉวียน มันไม่สมทั้งเหตุและผล ดีไม่ดี นางอาจถูกเซียวเฉวียนย้อนกลับมาฟาดเอาที ทำให้จวนหลินกลายเป็นเรื่องตลก ตกเป็นขี้ปากของชาวบ้าน

อีกเหตุผลหนึ่งก็คือ เซียวเฉวียนเป็นเจ้าของชิงหยวน และหลินเฉิงยังต้องกลับไปเรียนที่ชิงหยวนต่อ เฉินเหยาไม่อยากให้ลูกชายกลายเป็นเป้าหมายการเอาคืนของเซียวเฉวียน

ถึงจะมีลูกศิษย์จำนวนมากมายในชิงหยวน เซียวเฉวียนไม่กล้าทำอะไรกับหลินเฉิงภายใต้สายตาของสาธารณะชน แต่เซียวเฉวียนเป็นคนหัวดี เล่ห์เหลี่ยมรอบด้าน ใครจะรู้ว่าเขาอาจจะมีวิธีอื่นในการเอาคืนจากหลินเฉิง

กล่าวอีกนัยหนึ่ง หลินเฉิงเป็นปัจจัยหลักที่เฉินเหยาจะทำให้ปัญหาสงบลง

แต่ท้ายที่สุดแล้ว ความอดกลั้นของนางก็ไม่ได้รับความเมตตาจากเซียวเฉวียน เขาไม่ไว้ชีวิตแม้กระทั่งหลินเฉิง ลูกศิษย์ของตัวเอง !

เจ้าของชิงหยวนทำร้ายลูกศิษย์ของตัวเองถึงตาย เป็นการละเมิดกฎหมายของต้าเว่ย !

เซียวเฉวียนในฐานะเจ้าของชิงหยวน ในฐานะมหาราชครู ในฐานะข้าราชฯ ระดับห้า เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่รู้ !

เขารู้กฎแต่จงใจละเมิดกฎ ! ไม่มีขื่อไม่มีแป !

เซียวเฉวียนทำร้ายสามีของนาง นี่มาทำร้ายลูกชายอีก ตอนนี้ยังปฏิเสธไม่ยอมรับ เฉินเหยาอดเคียดแค้นไม่ได้ ตาที่มองเซียวเฉวียนดั่งมีไฟกำลังคุกรุ่น

แต่เซียวเฉวียนกลับพูดอย่างใจเย็น "ถ้าคุณนายหลินยืนกรานจะกล่าวหาว่าเซียวบ่ายเบี่ยง งั้นคุณนายก็ไปถามได้ทุกแห่งเลย"

หลินเฉิงจะไปหรือไม่ได้ไปที่โรงเรียนชิงหยวน จะต้องมีคนรู้เห็น ถามดูทีก็รู้เรื่อง

ถึงจะเป็นอย่างที่นางกล่างอ้าง ลูกศิษย์ถูกเซียวเฉวียนบังคับให้พูดเสียงเดียวกัน แต่ก็ยังมีชาวบ้านคนๆ ที่สามารถสอบถามได้

เมืองหลวงออกกว้างขวางใหญ่โต นอกจากไปที่โรงเรียนชิงหยวน มีสถานที่อีกมากมายที่หลินเฉินสามารถไปได้

ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน ก็ต้องมีพ่อค้าขายของริมถนนหรือผู้คนสัญจรไปมาเห็นตัวเขา

ถามสักนิด ก็จะรู้ความจริงเอง

แทนที่จะฟังคนเพียงด้านเดียว เขาว่าอะไร นางก็คิดเป็นอย่างนั้น โง่เขลาเบาปัญญาถูกเขาหลอกใช้ยังไม่รู้ตัว

ถึงเซียวเฉวียนจะเก่งกาจสักเพียงใด ก็ไม่สามารถกล่อมให้ชาวบ้านทุกคนฟังเขาคนเดียวได้นี่ !

ได้ยินคำพูดของเซียวเฉวียน มุมปากของเฉินเหยากระตุก นางกะจะโต้แย้งเซียวเฉวียนโดยยกเหตุผลต่างๆ นาๆ อีก แต่นางก็รู้สึกว่าคำพูดของเซียวเฉวียนนั้นไร้ที่ติ ไม่รู้จะโต้แย้งยังไงดี

และในขณะนี้ ชาวบ้านที่ล้อมวงดูอยู่ก็เริ่มกระซิบกระซาบ วิพากษ์วิจารณ์กัน

พวกเขากำลังพึมพำอะไรกัน เฉินเหยาได้ยินได้ไม่ทั้งหมด

แต่มีอยู่ประโยคหนึ่งที่เฉินเหยาได้ยินมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ

มีคนว่า "ข้าว่านะ ท่านเซียวสามารถยืนต่อหน้าพวกเราอย่างเปิดเผยองอาจ กล่าวออกมาแบบนี้ บางทีเรื่องนี้อาจปรักปรำท่านเข้าจริงๆ "

ลองคิดดูสิ หยางซูก็เคยทำกับท่านเซียวอย่างนั้น แต่พอถึงเวลาสำคัญ ท่านเซียวก็ยังไม่คิดจะทำร้ายหยางซู

เห็นได้ว่าเซียวเฉวียนยังคงทะนุถนอมลูกศิษย์ของชิงหยวน ทะนุถนอมบุคลากร

หลินฟ่างตระหนักได้ว่าตัวเองได้ก่อภัยพิบัติขึ้น ถึงอู๋จี้จะไม่ปักมีดเขา เพื่อรักษาชื่อเสียงและผลประโยชน์ของตระกูล รวมทั้งชีวิตของทั้งตระกูล เขาก็คงต้องเลือกที่จะปลิดชีพตัวเองก่อนที่ภัยพิบัติจะปะทุ

อย่างเช่นจ้าวจินไหล อย่างเช่นอู๋ฟาน

พอเป็นเช่นนี้ จึงกล่าวได้ว่าการตายของพวกเขาทั้งเกี่ยวข้องกับเซียนเฉวียน และไม่เกี่ยวข้องกับเซียวเฉวียน จะมาโทษเซียวเฉวียนไม่ได้จริงๆ

ยังทำให้คนที่มาล่วงเกินเซียวเฉวียนอย่างสุดๆ เหล่านี้ ได้ลองสัมผัสด้วยตัวเองว่า มีชีวิตอยู่ทรมานยิ่งกว่าตาย มีหัวใจก็เหมือนเถ้าถ่านไร้ชีวิต !

มีชาวบ้านเริ่มแก้ต่างให้กับเซียวเฉวียน เฉินเหยาก็เสียแรงในใจอย่างแน่นอน

แต่อารมณ์ของมหาชนนั้นยากที่ล่วงล้ำ

มีคนมากมายอยู่พร้อมหน้า นางไม่กล้าโต้แย้งคนนั้นแม้แต่คำเดียว ได้แต่อัดอั้นโทสะอยู่ในใจ จนใบหน้าแดงก่ำ

พอเห็นสภาพนี้ เซียวเฉวียนจึงพูดเรียบ ๆ ว่า "คุณนายหลินสูญเสียลูกไป เซียวเห็นใจในความเจ็บปวด แต่เห็นใจส่วนเห็นใจ เซียวต้องขอย้ำคำหนึ่งกับคุณนายหลินว่า ทุกอย่างจะต้องขึ้นอยู่กับหลักฐาน จะฟังเพียงด้านเดียวของใครไม่ได้ ยิ่งอาศัยการคาดเดาไม่ได้อย่างเด็ดขาด"

“ท่านต้องจำไว้ว่า ที่นี่คือจวนเซียว”

นั่นความหมายว่า หลักฐานสักนิดก็ไม่มี คิดจะมาก่อกวนที่จวนเซียวตามใจชอบ เห็นจวนเซียวเป็นสถานที่อะไร ?

เซียวเฉวียนเป็นครูขององค์จักรพรรดิ เป็นคนที่องค์จักรพรรดิยังให้ความเคารพนับถือ

มาก่อกวนสถานที่บ้านพักอาศัยของราชครูตามใจชอบ ไม่ใช่ตบหน้าองค์จักรพรรดิ ไม่ใช่ดูหมิ่นองค์จักรพรรดิอย่างโจ่งแจ้งหรือ !

ท่านมีหัวกี่หัวให้ตัด ?

ท่านมีเก้าชั่วโคตรกี่เก้าชั่วโคตรให้ประหาร ?

เมื่อถูกเซียวเฉวียนสะกิดเตือน เฉินเหยาเหมือนเพิ่งตื่นจากฝัน หัวใจสะดุ้งเฮือก ที่เซียวเฉวียนพูดนั้นไม่ผิดสักนิด

การกระทำของนาง บุ่มบ่ามอย่างที่สุด

เห็นสีหน้าของนางเปลี่ยนไป มีความรู้สึกสำนึกบ้าง เซียวเฉวียนจึงย้ำเตือนนางอีก "บอกคุณนายหลินตรงๆ หลายวันก่อน เซียวได้เพิกถอนคุณสมบัติการเรียนในชิงหยวนของหลินเฉิงแล้ว และได้ส่งคนแจ้งเรื่องนี้ให้เขาด้วยแล้ว เขาทราบเรื่องนี้ดี”