ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1623

ใช่ ใต้เท้าหลี่พูดมาซะมากมาย แต่ถูกมองไปในแง่อื่น

แต่ว่า จุดยืนที่เขาต้องรักษา ก็ยังต้องรักษาต่อไป

เห็นว่ากล่อมเซียวเฉวียนไม่สำเร็จ เขาจึงเปลี่ยนเป้าไปคุยกับองค์จักรพรรดิต่อ

เขาพูดเสมือนมีความชอบธรรมว่า "ฝ่าบาท แม้ทรงกล่าวเช่นนั้น แต่ข้าพระองค์รู้สึกว่าพวกใต้เท้าจ้าวมีวุฒิตำแหน่งตื้นเขิน ไม่เหมาะที่จะรับหน้าที่ความรับผิดชอบสำคัญขนาดนี้"

องค์จักรพรรดิเหลือบมองท่านหลี่อย่างไม่แยแสและกล่าวว่า "สิ่งที่ท่านหลี่กล่าวนั้นก็ใช่จะไร้เหตุผล แต่เรื่องของวุฒิตำแหน่งจะใช้เป็นเงื่อนไขอ้างอิงเท่านั้น ใช้เป็นปัจจัยสำคัญในการพิจารณาปรับเลื่อนตำแหน่งไม่ได้"

บางคนเป็นข้าราชฯ มาหลายสิบปี แต่ความสามารถมีจำกัด จึงเหมาะอยู่กับแค่ตำแหน่งนั้น แล้วองค์จักรพรรดิยังต้องการเลื่อนตำแหน่งให้เพราะวุฒิตำแหน่งของเขาหรือ ?

เห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้

จ้าวหลานทั้งสามคนสามารถปฏิบัติงานที่องค์จักรพรรดิมอบหมายให้จนสำเร็จลุล่วงอย่างโดดเด่น พิสูจน์ให้เห็นว่าพวกเขามีความสามารถเป็นอย่างดี

พวกเขาคู่ควรกับตำแหน่งที่องค์จักรพรรดิแต่งตั้งให้

ที่ไปฝึกฝนในครั้งนี้ เพิ่มพูนความรู้ให้พวกเขาไม่น้อยไปกว่าเหล่าข้าราชฯ ที่อยู่ในแห่งนี้ กระทั่งบางคนที่อยู่มานานหลายสิบปี ก็อาจได้ประสบมาน้อยกว่าสามคน มีการรับรู้และเข้าใจน้อยกว่าทั้งสามคนด้วยซ้ำ

สรุปแล้วก็คือ องค์จักรพรรดิตรัสว่าพวกเขามีความสามารถดำรงตำแหน่งได้ พวกเขาก็มีความสามารถ

องค์จักรพรรดิจะใช้โอกาสนี้ วางคนของค่ายพระองค์เองขึ้นไปดำรงตำแหน่งสำคัญ

พระองค์ต้องการจะล้างไพ่เหล่าข้าราชสำนักสักครั้ง และนี่คือก้าวแรกของพระองค์

ที่พระองค์ทรงจัดการเช่นนี้ เพื่อให้ชาวโลกได้รู้ว่า ระบบการบริหารบุคลากรในปัจจุบันเปลี่ยนไปแล้ว

ไม่สนใจว่าวุฒิตำแหน่งของท่านจะตื้นหรือลึก ท่านจะอายุเท่าไหร่ ขอให้ท่านมีความสามารถ ท่านก็มีโอกาสรับราชการในราชสำนักได้

แน่นอน เงื่อนไขเบื้องต้นต้องมีนิสัยประพฤติที่เที่ยงตรง

ที่องค์จักรพรรดิทรงกระทำเช่นนี้ เป็นการให้ความหวังอย่างมากแก่ลูกหลานของครอบครัวที่ยากจนในระดับหนึ่ง ขณะเดียวกันก็หมายถึงการเคาะกะลาลูกหลานของครอบครัวชนชั้นสูงด้วย

มีจุดมุ่งหมายเพื่อบอกทุกคนให้ทราบว่า นับจากนี้ไป ข้าราชฯ ในราชสำนักจะถูกพิจารณาจากนิสัยประพฤติของพวกเขาเป็นอันดับแรก อันดับต่อมาดูความสามารถของพวกเขา จะไม่ดูภูมิหลังทางครอบครัว

มาตรการดังกล่าวหมายความว่าสถานการณ์ที่ลูกเต้าจากครอบครัวยากจนที่ถูกครอบครัวชนชั้นสูงข่มขี่จะกลายเป็นอดีต นับจากนี้ไป ลูกเต้าจากครอบครัวยากจนสามารถเชิดหน้าอก มีชีวิตอย่างเชิดหน้าชูตา ยืนอยู่ในราชสำนักด้วยความพยายามของตน แบ่งเบาภาระให้กับบ้านเมือง และแสวงหาสวัสดิการให้กับประชาชน

ในที่สุดพวกเขาก็ได้พบเจอกับวันๆ ของฤดูใบไม้ผลิของพวกเขาเองจนได้ !

วาจาขององค์จักรพรรดิ ท่านหลี่ไม่สามารถจะหักล้างได้

เขารู้สึกว่ามุมมองขององค์จักรพรรดินั้นไม่ผิด วุฒิตำแหน่งไม่อาจเป็นปัจจัยสำคัญในการพิจารณาการเลื่อนตำแหน่ง อย่างไรก็ตาม ความหมายของเขาก็ว่าอย่างชัดเจน ที่เขากังวลมากที่สุดคือการเลื่อนตำแหน่งของจ้าวหลานสามคนจะทำให้เซียวเฉวียนมีอิทธิพลเติบใหญ่ขึ้น

เขากังวลว่าเซียวเฉวียนจะคุกคามอำนาจของราชา !

ปกติแล้วองค์จักรพรรดิก็ดูฉลาดเฉลียว แต่ทำไมในเรื่องนี้พระองค์ถึงได้ดูเลวไหล ?

องค์จักรพรรดิทรงไม่เข้าใจจริง ๆ หรือพระองค์ทรงแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจ ?

โอย !

ท่านหลี่ร้อนใจจนเหมือนมดปีนขึ้นบนหม้อไฟ รู้สึกตัวร้อนๆ อยู่

แต่เขาพูดอะไรอีกไม่ได้แล้ว

ห่วงไปก็ทำอะไรไม่ได้ !

พูดมากไป ไม่เพียงแต่จะได้ผลตรงข้ามกัน ยังอาจนำภัยถึงตายมาสู่ตัวเองด้วย

ตัวเองมีชีวิตอยู่มาถึงขนาดนี้แล้ว ตายไปไม่สำคัญ แต่จะเดือดร้อนไปถึงชีวิตเก้าชั่วโคตรไม่ได้

อดีตมีบทเรียนเป็นตัวอย่างให้ดูมากมาย การทัดทานเบื้องสูงต้องระวังให้รอบคอบ

ท่านหลี่จึงได้แต่ยืนเอามือลง ยุติการพูดด้วยอารมณ์ไม่พอใจ

ในเวลานี้ องค์จักรพรรดิตรัสด้วยเสียงเรียบๆ ว่า "ข้าฯ เข้าใจสิ่งที่ท่านหลี่พูด ล้วนคำนึงถึงแผ่นดินและบ้านเมืองของต้าเว่ย มีจิตใจที่จริงใจบริสุทธ์ มีอำมาตย์เช่นนี้อยู่ ข้าฯ รู้สึกอุ่นใจยิ่งนัก"

”แต่ท่านหลี่จงหายห่วง เรื่องที่ท่านห่วงใยกังวล จะไม่เกิดแน่นอน”