ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1626

เซียวเฉวียนพยักหน้าและพูดว่า “สำหรับท่านอาจารย์ ขอบคุณที่ไว้วางใจข้า”

การได้รับความไว้วางใจจากผู้อื่น โดยเฉพาะจากฮ่องเต้ เป็นความเชี่ยวชาญ และเป็นการยอมรับเขาในอีกทางหนึ่ง

เมื่อมาถึงต้าเว่ยครั้งแรก ฮ่องเต้ให้โอกาสเซียวเฉวียนมีชีวิตอยู่ และด้วยความเชื่อใจและความโปรดปรานของฮ่องเต้ เซียวเฉวียนจึงฝ่าฟันอุปสรรคมาได้อย่างราบรื่น

น้ำใจย่อมตอบแทนน้ำใจ เซียวเฉวียนจะไม่ทำให้ฮ่องเต้ผิดหวังอย่างแน่นอน

ฮ่องเต้ยิ้มและพูดว่า “ท่านอาจารย์พูดหนักเกินไปแล้ว ควรเป็นข้าขอบคุณท่านอาจารย์ที่ช่วยอย่างเต็มที่”

ด้วยนิสัยที่กล้าหาญไม่กลัวอะไรของเซียวเฉวียน และหัวสมองที่ฉลาดของเขา ถึงแม้ตอนนั้นจะไม่มีฮ่องเต้ช่วยเขา เขาก็ยังสามารถรอดมาได้อยู่ดี

แต่ถ้าฮ่องเต้ไม่มีชิวิตเซียวเฉวียนเป็นดาบนี้ เกรงว่าจะไม่มีวันนี้

ท้ายที่สุดแล้ว ก่อนหน้านี้มีเว่ยเชียนชิวเพียงคนเดียวที่กุมอำนาจ ภายหลังมีไทเฮาแทรกแซงทางการเมือง พูดง่ายๆ ว่าเขาเป็นเพียงฮ่องเต้ที่ไม่มีตัวตน

การปรากฏตัวของเซียวเฉวียนทำให้เขาเห็นความหวังในการพลิกสถานการณ์

เซียวเฉวียนก็ไม่ทำให้เขาผิดหวัง ตามที่คาดหวังไว้ เขาช่วยเขาค่อยๆ ยึดคืนอำนาจของฮ่องเต้ ช่วยเหลือเขาในการลดอำนาจศักดินา และมุ่งมั่นในการพัฒนาต้าเว่ย

เมื่อได้ยินคำพูดของฮ่องเต้ เซียวเฉวียนพูดอย่างจริงจังว่า ถ้าอย่างนั้น ข้าขอมอบโอกาสให้พระองค์แสดงพระกรุณาต่อข้าหน่อย หากพระคลังสมบัติของพระองค์เริ่มหลวมหน่อย โปรดประทานเงินรางวัลให้ข้าสักก้อน”

นี่

อย่าคิดว่าฮ่องเต้ไม่รู้ เมื่อเซียวเฉวียนอยู่ในซินเจียง เขาได้ตุนกลทรัพย์สมบัติทองคำและเงินของเว่ยเชียนชิว เงินก้อนนี้ รวมกับรายได้จากหอปี๋เซิงและบ่อนการพนันของเซียวเฉวียน หรือบางทีเซียวเฉวียนอาจมีช่องทางรายได้อื่น ๆ ที่ฮ่องเต้ไม่รู้ รวมกันแล้ว เซียวเฉวียนมีเงินมากกว่าฮ่องเต้มาก

เขากล้าหาญที่จะขอเงินจากฮ่องเต้?

ยังจะหน้าด้านไหม?

เซียวเฉวียนคนนี้ช่างแตกต่างจากนักวิชาการทั่วไปมาก

นักวิชาการคนอื่น ๆ ล้วนมีคุณธรรมสูงส่ง มองเงินทองเป็นสิ่งปฏิกูล

แต่เซียวเฉวียนกลับชอบเงินมาก มุ่งมั่นที่จะขุดลงไปในกองขยะ

แค่นี้ก็พอแล้ว แต่ก็ยังจับฮ่องเต้ได้ทันทีและขอเงิน

หน้าด้านจริงๆ! หน้าด้านมาก!

ฮ่องเต้ก็เพิ่งเห็นคนแบบนี้เป็นครั้งแรก

ในบรรดานักวิชาการมากมายในโลกนี้ คงมีเพียงเซียวเฉวียนเท่านั้นที่โดดเด่นเช่นนี้!

ริมฝีปากของฮ่องเต้อดกระตุกไม่ได้ จากนั้นจึงพูดเบา ๆ ว่า “ไม่เป็นไร เดี๋ยวข้าจะสั่งให้คนส่งรางวัลไปให้จวนเซียว”

ปัญหาที่สามารถแก้ไขได้ด้วยเงินไม่ใช่ปัญหา การใช้เงินเพื่อรักษาความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเซียวเฉวียน ฮ่องเต้รู้สึกว่าเงินที่จ่ายไปก็คุ้มค่าเช่นกัน

ได้เงินมาง่ายๆ เซียวเฉวียนรู้สึกดีใจ เขาก็ยิ้มเบาๆ แล้วพูดว่า “ข้าพเจ้าขอแทนเหล่าศิษย์ห้องสมุดชิงหยวน กราบบังคมทูลขอบพระคุณใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทที่ได้พระราชทานรางวัล”

ชิงหยวนนักเรียนมากมาย เซียวเฉวียนสัญญาว่าจะจ่ายเงินสองสลึงต่อเดือนให้กับนักเรียนแต่ละคน และยังรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดของนักเรียนที่ชิงหยวน

ค่าใช้จ่ายนี้ไม่เล็ก

บวกกับก่อนหน้านั้นมีการขยายห้องสมุดชิงหยวน เซียวเฉวียนก็ลงทุนไปไม่น้อย

เซียวเฉวียนลงทุนที่นี่จริงๆ มาก

แม้ว่าเซียวเฉวียนจะมีกำลังทรัพย์ที่จะแบกรับค่าใช้จ่ายทั้งหมดนี้ แต่ผู้มีความสามารถที่ห้องสมุดชิงหยวนได้บ่มเพาะขึ้นมาในอนาคตจะต้องรับใช้ต้าเว่ยและออกแรงเพื่อฮ่องเต้

ฮ่องเต้เป็นผู้ได้รับประโยชน์สูงสุด

เมื่อเขาเป็นผู้ได้รับประโยชน์ เขาก็ไม่สามารถนั่งเฉยๆ รอรับผลประโยชน์ได้!

ถึงเขาไม่ต้องออกแรง แต่ก็ต้องออกเงินบ้างแหละ

เมื่อได้ยินคำพูดของเซียวเฉวียน ฮ่องเต้อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา คำพูดที่กำลังจะพูดว่า หากสำนักชิงหยวนมีเรื่องใดที่ยากลำบากราชครูโปรดบอกข้าได้” ราชครูกลืนหายไปในลำคอ

ถูกฮ่องเต้เปลี่ยนแปลงเป็น “ห้องสมุดชิงหยวนมีราชครูที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจเช่นนี้ เป็นความโชคดีของนักเรียนสวนชิงหยวน”

เซียวเฉวียนเป็นคนหน้าด้าน แม้แต่ต่อหน้าฮ่องเต้เขาก็ไม่เกรงใจ หากฮ่องเต้พูดประโยคแรกออกมา เป็นไปได้ว่าเซียวเฉวียนจะเกาะติดประโยคนั้นและดูดเงินจากคลังสมบัติของฮ่องเต้จนแห้งเหือด