ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1645

ในเวลานี้ เจินฮ่าวรู้สึกเสียใจอยู่ไม่น้อยที่ตัวเองไม่ได้มีทักษะส่งสารหลายพันลี้จากเซียวเฉวียน ในตอนที่อยู่จวนเซียว หากได้เรียนรู้ทักษะนี้ รับรองว่าจะไม่นิ่งเฉยอย่างแน่นอน

แต่เขาไม่ได้ตื่นตระหนกอะไร เพราะตัวเขาเชื่อมั่นในตัวเซียวเฉวีน ไม่ว่าเจ้าผู้ครองรัฐจะพยายามทำอะไร เซียวเฉวียนก็จะมีทางแก้เสมอ

ราชสำนักต้องเป็นฝ่ายชนะ！

หลังจากที่เจินฮ่าวคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เลิกเป็นกังวลไป

เนื่องจากตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้ สิ่งที่ทำได้ก็คือรอให้เซียวเฉวียนโต้ตอบ

บางทีเซียวเฉวียนอาจจะรับรู้ได้ถึงความผิดปกติและมาที่รัฐมู่อวิ๋นได้ทันถ่วงที

จากนั้นครู่หนึ่ง เจินฮ่าวก็หันหลังและเดินกลับไปที่จวน

ทันใดนั้น ความประหลาดใจได้ผุดขึ้นมาอย่างท้วมล้น เจินฮ่าวคิดไม่ผิดจริงๆ เพราะเซียวเฉวียนมาปรากฏตัวที่รัฐมู่อวิ๋น

ขณะที่เจินฮ่าวผลักประตูให้เปิดออก ตรงรอยแยกระหว่างบานประตู เขาเห็นเซียวเฉวียน ซึ่งการปรากฏตัวของเขามีความหมายเป็นอย่างมาก

เซียวเฉวียนอยู่ที่นี้จริงๆ

เมื่อนึกได้ว่าคนของเว่ยอี้หรานตามติดมา เจินฮ่าวก็ขยิบตาให้เซียวเฉวียน เป็นสัญญาณให้เขาไปซ่อนตัวก่อนที่คนของเว่ยอี้หรานจะเห็นเข้า

เซียวเฉวียนเข้าใจเเละหาที่หลบซ่อนในทันที

จากนั้น เจินฮ่าวก็หันกลับไปพูดอย่างสงบราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับคนที่อยู่ด้านหลังของเขาว่า"ข้า นายน้อย จะเข้าไปพักผ่อนก่อน หากมีอะไรเกิดขึ้น ข้าจะเรียกโดยทันที"

คนที่อยู่ข้างหลังเขาไม่ทันสังเกตเห็นความผิดปกติ เขาเพียงตอบกลับไปว่า"ขอรับ นายน้อยเจิน พักผ่อนตามสบาย"

เจินฮ่าวฮัมเพลงขึ้นมาเสียงเเผ่วเบา ก่อนที่จะผลักประตูให้ปิดลง

กำเเพงมีหูประตูมีช่อง เซียวเฉวียนจึงวางของกีดขวางไว้ในห้อง

เมือเจินฮ่าวเห็นเต็มตา เขาประหลาดใจเป็นอย่างมาก และพูดด้วยความมั่นใจว่า "พี่เซียว ท่านมาที่นี้รวดเร็วเหลือเกิน!"

เจินฮ่าวรู้ดีว่าด้วยความสามารถของเซียวเฉวียนนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะหลบหลีกให้พ้นจากสายตาของเจ้าผู้ครองรัฐและหลอบเข้ามาในรัฐมู่อวิ๋นได้

เขาประหลาดใจเพราะความสามารถของเซียวเฉวียนที่แสดงให้เห็นนี้

ตัวเขาพึ่งนึกถึงเซียวเฉวียนไปเมื่อไม่นาน ตอนนี้เซียวเฉวียนก็มาปรากฏตัวอยู่ในรัฐมู่อวิ๋น และต่อหน้าเขา

ความรวดเร็วที่มหัศจรรย์นี้มันอะไรกัน?

เซียวเฉวียนค่อยๆเผยรอยยิ้มออกมาและพูดว่า "ข้าขาดการติดต่อจากเจ้า ข้าคิดว่ามันผิดปกติ เลยแวะมาดูสักหน่อย"

แน่นอนว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น

เมื่อเขามาถึง เซียวเฉวียนเห็นทหารจำนวนมากที่ซ่อนตัวรอบๆ รัฐมู่อวิ๋น เขารู้ได้ทันทีโดยที่ไม่ต้องสืบเสาะว่านี้คือกองกำลังของเจ้าผู้ครองรัฐ

เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังเตรียมที่จะก่อกบฏ

ทันทีที่ไป๋ฉี่ออกจากรัฐมู่อวิ๋น พวกเขาก็จับตามองเจินฮ่าวทุกฝีก้าว ส่วนตัวเจินฮ่าวเองก็รู้อยู่แล้วว่าจะเกิดเรื่องนี้ขึ้น

เจินฮ่าวกล่าวขึ้นว่า "ในเมื่อพี่เซียวอยู่ที่นี้แล้ว เราไม่ต้องกลัวอีกต่อไป เท่านี้พวกมันก็ไม่กล้าก่อกบฏ!"

หากพวกเขาคิดก่อกบฏ พวกเขาจะต้องเสียใจกับการตัดสินใจนี้ตลอดไป

เซียวเฉวียนขมวดคิ้วและพูดว่า "จริงอยู่ที่พวกเขาต้องการฆ่าเราและเล่นงานเราในยามที่ไม่ระวังตัว เพราะฉะนั้นเราจะตอบโต้กลับในยามที่พวกเขาไม่ระวังตัวเช่นกัน!"

การต่อสู้กับเซียวเฉวียน เป็นการวัดว่าพวกเขามีความสามารถหรือไม่

“พี่เซียวท่านอยากพาพี่ไป๋กลับมาก่อนหรือไม่?”

เพราะไป๋ฉีเป็นมือขวาของเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนส่ายหัวและพูดว่า "ไม่ ตอนนี้ชีวิตของไป๋ฉี่ไม่ได้ตกอยู่ในอันตราย ปล่อยให้เขาได้เล่นสนุกอยู่ในรัฐไทโจวกับเหล่าผู้ครองรัฐ ปล่อยให้สนุกจนพวกเขาค่อยๆตายไป!"

เจ้าผู้ครองรัฐต้องการกำจัดและควบคุมราชสำนักในทิศทางของพวกเขา แต่ฮ่องเต้ไม่ต้องการให้แคว้นของตนล้มสลาย ความขัดแย้งระหว่างราชสำนักกับเจ้าผู้ครองรัฐทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ในไม่ช้าย่อมมีการนองเลือดระหว่างพวกเขา

เส้นทางการลดสถานะข้าราชบริพารถูกกำหนดให้เป็นถนนนองเลือด

และราชสำนักจะต้องเลือกเส้นทางนองเลือดนี้เป็นแน่!

ราชวงศ์ต้าเว่ยจะสามารถพัฒนาไปได้ก็ต่อเมื่อเป็นปรึกแผ่น

หากเจ้าผู้ครองรัฐเริ่มการก่อกบฏในขั้นแรก ราชสำนักก็จะส่งกองทหารไปโจมตีพวกเขาตามสถานการณ์เพื่อยับยั้ง

และฟื้นฟูระบบ

มาเลย!

ปล่อยพวกมันเข้ามา!

หากมีเซียวเฉวียนเป็นผู้ดูแล เจินฮ่าวก็มั่นใจและโล่งใจเป็นที่สุด