ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1647

ในเวลานี้ เซียวเฉวียนหวังว่าทหารเหล่านี้จะหนีทัพไป อย่างน้อยก็รักษาชีวิตได้

แต่ว่า นั่นเป็นเพียงความปรารถนาส่วนตัวของเซียวเฉวียน อย่าว่าแต่สงครามยังไม่เริ่ม ถึงจะเริ่มแล้วก็ตาม ก็ไม่อนุญาตให้มีทหารหนีทัพได้

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าบรรดาเจ้าเมืองต่างเชื่อว่าศึกครั้งนี้จะต้องชนะอย่างไม่ต้องสงสัย เชื่อว่าทหารเหล่านี้ก็มั่นใจเต็มร้อย จะเป็นทหารหนีทัพได้อย่างไร ?

ตั้งใจจะสร้างผลงานทางทหารในสงครามครั้งนี้สิไม่ว่า

ช่างมันเถอะ ความทะเยอทะยานของเหล่าเจ้าเมืองในที่สุดจะต้องชำระค่าตอบแทนอันหนักอึ้ง สงสารแต่ทหารเหล่านี้

สันติภาพเป็นสิ่งสำคัญจริงๆ

หวังว่าหลังจากศึกครั้งนี้ ต้าเว่ยจะหมดศึกภายใน ทวยราษฎร์ของต้าเว่ยจะสามารถอยู่อย่างร่มเย็นเป็นสุข

ที่เขาหมิงเซียนในภูมิภาคตะวันตก

ข่าวคราวถึงหูตาของนักปราชญ์ว่องไวจริงๆ

เรื่องของบรรดาเจ้าเมืองแห่งต้าเว่ยคิดก่อการกบฏ เขาก็รู้แล้วด้วย

ตอนนี้ เขากำลังหารือเรื่องนี้กับหมิงเจ๋ออยู่

นักปราชญ์คิดว่าเขาสามารถอาศัยโอกาสนี้ ผูกพันธมิตรกับเหล่าเจ้าเมืองและโจมตีเมืองหลวงได้

สามารถใช้โอกาสนี้เพื่อทำลายจวนเซียวให้ราบคาบได้ในคราวเดียว

หมิงเจ๋อก็รู้สึกว่าแผนนี้เป็นไปได้

อย่างไรก็ตาม หมิงเจ๋อได้ร้องขอว่าหลังจากที่นักปราชญ์จับตัวเซียวเฉวียนได้ เขาจะต้องรักษาชีวิตของเซียวเฉวียนไว้ และพาเขากลับมายังภูมิภาคตะวันตกเพื่อให้หมิงเจ๋อทำทารุณกรรม

เงื่อนไขของหมิงเจ๋อนี้ นักปราชญ์ก็ตอบตกลงแล้ว

แต่ว่า นักปราชญ์ก็มีเงื่อนไขข้อหนึ่งเช่นกัน

คิดจะร่วมมือกับเหล่าเจ้าเมือง นักปราชญ์ไม่อาจไปเจรจาความร่วมมือด้วยมือเปล่าๆ เขาจะต้องแสดงความจริงใจให้เขาดูบ้าง

ปัจจุบันที่ภาคตะวันตก ราชินีเป็นผู้ทรงปกครอง และราชินีก็ทรงรักหมิงเจ๋อมาก

ขอเพียงให้หมิงเจ๋อเสนอต่อราชินี ให้ถือโอกาสนี้ส่งทหารไปโจมตีต้าเว่ย ต้าเว่ยก็จะตกอยู่ในภาวะระส่ำระสายทั้งภายในและภายนอก

เมื่อตอนนั้น เซียวเฉวียนจะไม่มีเวลามาระวังนักปราชญ์อย่างแน่นอน นักปราชญ์ก็สามารถถือโอกาสนี้สังหารเซียวเฉวียนชนิดตั้งตัวไม่ทัน เซียวเฉวียนจะไม่อยู่แค่ปลายนิ้วหรือ ?

พอได้ยินเช่นนี้ หมิงเจ๋อรู้สึกว่าแผนนี้เป็นไปได้ แต่ตัวนักปราชญ์เองก็มีกองทัพนักรบแท้ไม่ใช่หรือ ?

เอาคนต้าเว่ยรบกับคนต้าเว่ย ไม่ดีกว่าหรือ ?

ทั้งกองทัพนักรบแท้ยังกล้าหาญเก่งในการรบ สู้ไม่เคยถอยรบไม่เคยแพ้

นอกจากนี้ หากให้ทหารของราชสำนักภูมิภาคตะวันตกไปโจมตีต้าเว่ย ศึกนี้จะบานปลายกลายเป็นภูมิภาคตะวันตกไปยั่วยุต้าเว่ย เจตนาจะเป็นศัตรูกับต้าเว่ย

ความหมายก็ไม่เหมือนกันแล้ว

ภูมิภาคตะวันตกกับต้าเว่ยมีสัมพันธไมตรีที่ดีมาโดยตลอด หากจู่ๆ ภูมิภาคตะวันตกเปิดฉากสงครามกับต้าเว่ย จะถูกชาวโลกรังเกียจ

ถึงแม้หมิงเจ๋อจะรู้ว่าตัวเองไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นราชาแห่งภูมิภาคตะวันตกอีกต่อไป แต่เขาก็ไม่อยากให้ทั้งสองประเทศกลายเป็นศัตรูกัน

ดังนั้นหมิงเจ๋อรู้สึกว่า ไม่ว่าจะมองในแง่ใดก็ตาม ใช้ทหารนักรบแท้ไปปลุกปั่นจะเหมาะสมกว่า

เหตุการณ์นี้ถึงเป็นอย่างไรก็ไม่อาจตำหนิต่อราชสำนักของภูมิภาคตะวันตก

ถึงราชสำนักต้าเว่ยจะรู้ว่านักปราชญ์เป็นผู้ที่ยุยงในเรื่องนี้ หากนักปราชญ์ยืนยันไม่รับสารภาพ ราชสำนักต้าเว่ยก็ทำอะไรนักปราชญ์ไม่ได้

ถึงพวกเขาจะมีหลักฐานเพียงพอที่จะพิสูจน์ว่านักปราชญ์เป็นผู้ทำเรื่องนี้ แต่มันก็เป็นพฤติกรรมส่วนตัวของนักปราชญ์ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับราชสำนักภูมิภาคตะวันตก

หากต้าเว่ยแข็งกร้าว ยืนกรานที่จะให้ภูมิภาคตะวันตกส่งมอบตัวนักปราชญ์ ราชสำนักภูมิภาคตะวันตกก็ยังสามารถรำมวยไทเก๊กกับพวกเขาได้

นักปราชญ์กระทำการเรื่องนี้ ทำลายความสัมพันธไมตรีอันดีของทั้งสองประเทศ ข้าพเจ้าขอแสดงความเสียใจ