ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1648

จากความเข้าใจของหมิงเจ๋อที่มีต่อราชินี ราชินีเป็นคนที่เมินต่อลาภยศสรรเสริญอยู่เสมอ เหตุผลที่นางขึ้นครองอำนาจก็อาจเป็นเพราะจะเปิดทางให้หมิงเจ๋อ

นางต้องการเป็นผู้หนุนหลังของหมิงเจ๋อ

ดังนั้นเมื่อเขารู้ว่าราชินีขึ้นสู่อำนาจ หมิงเจ๋อก็เปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อราชินี ทีแรกที่เขาโกรธเคืองราชินีด้วยนั้นไม่สมควร

หลังจากกลับมาที่เขาหมิงเซียน หมิงเจ๋อยังได้เขียนจดหมายถึงราชินีเพื่อรายงานว่าเขาปลอดภัยแล้ว ยังบอกราชินีด้วยว่าตอนนี้เขาอยู่ที่เขาหมิงเซียน

ราชินียังตอบจดหมายให้หมิงเจ๋อ และสั่งให้คนนำสิ่งดีๆ มากมายส่งให้หมิงเจ๋อด้วย

แน่นอน ราชินีทำทั้งหมดนี้อย่างแอบๆ และผู้คนที่นางใช้ก็ไว้วางใจได้อย่างแน่นอน

ติดต่อกันไปติดต่อกันมาเช่นนี้ ปมระหว่างแม่กับลูกไม่เพียงแต่คลี่คลายแล้ว แถมความรักระหว่างแม่กับลูกก็เพิ่มมากขึ้นด้วย

ตามคำพูดของราชินี ขอเพียงหมิงเจ๋อต้องการสิ่งใด เขาหาราชินีได้ทุกเมื่อ

โดยไม่ชักช้า หมิงเจ๋อลงมือเขียนจดหมายทันที

นักปราชญ์ก็มองดูหมิงเจ๋อเขียนด้วยสีหน้าพึงพอใจอยู่ข้างๆ

ฮึ !

ขอเพียงราชินียอมตกลงส่งทหาร ตีต้าเว่ยชนิดที่ตั้งตัวไม่ทัน นักปราชญ์ไม่เชื่อว่าเซียวเฉวียนยังสามารถรับมือรอบด้านได้ !

ที่พระราชวังภูมิภาคตะวันตก

ราชินีได้รับจดหมายของหมิงเจ๋อ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความซับซ้อน

เห็นลายมือของหมิงเจ๋อ นางรู้สึกทรมานใจทุกครั้งที่อ่าน

ในอดีต หมิงเจ๋อมีลายมือเรียบร้อย ประณีตและสง่างาม ราชินีรู้สึกชื่นชมปีติยิ่งนัก

แต่ลายมือในปัจจุบันนี้ เรียงไม่เป็นแถวไม่เป็นตัว กระจัดกระจายซึ่งทำให้ราชินีเห็นแล้วใจสลาย

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไร ราชินีได้เชื่อสิ่งที่หมิงเจ๋อพูดก่อนหน้านี้ว่าเซียวเฉวียนทำร้ายเขา

นางเชื่อว่าเป็นเซียวเฉวียนที่ทำให้หมิงเจ๋อตกเป็นลักษณะนี้

เพราะราชินีก็รู้มาก่อนว่า หมิงเจ๋อได้ทำร้ายเซียวเฉวียนมาไม่น้อย

ด้วยกำลังของเซียวเฉวียน เขาสามารถทำร้ายหมิงเจ๋อเป็นถึงขนาดนี้ได้แน่นอน

ยิ่งกว่านั้น ราชินียังรู้สึกว่ามีเพียงคนที่ใจกล้าบ้าระห่ำอย่างเซียวเฉวียนเท่านั้นที่กล้าลงมือโหดร้ายกับหมิงเจ๋อ

ถ้าเป็นคนอื่น อย่างน้อยต้องเกรงกลัวต่อสถานะของหมิงเจ๋อบ้าง จะไม่กล้าทำโหดร้ายถึงขนาดนี้

ยังไงหมิงเจ๋อก็เป็นเจ้าชายแห่งภูมิภาคตะวันตก หากทำล่วงเกินราชวงศ์แห่งภูมิภาคตะวันตก ถูกสืบรู้ในภายหลังจะไม่มีจุดจบที่ดีแน่

ความเหิมเกริมของเซียวเฉวียนเป็นที่รู้จักกันดีในต้าเว่ย วีรกรรมของเขาไม่น้อยก็แพร่กระจายไปยังหูของราชินี

เมื่อพิจารณาจากนิสัยและพฤติกรรมของเซียวเฉวียน ราชินีก็ยิ่งเชื่อมั่นมากขึ้นว่าเซียวเฉวียนก็คือคนที่ทำร้ายหมิงเจ๋อ

เขาบอกว่าเขาแค่ตัดแขนของหมิงเจ๋อไปข้างเดียว ส่วนอื่นเซียวเฉวียนไม่ได้ทำ ตอนนี้ราชินีถึงตายก็ไม่เชื่อ !

นางรู้สึกว่าทั้งหมดเป็นฝีมือของเซียวเฉวียนคนเดียว !

เอาลูกชายที่โดดเด่น ที่นางภูมิใจมากมาทำร้ายจนตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ ราชินีต้องเกลียดชังเซียวเฉวียนอย่างแน่นอน

แต่เกลียดชังเซียวเฉวียนเป็นเรื่องหนึ่ง ความรักชอบชิงชังส่วนตัวกับเรื่องของประเทศชาติไหนสำคัญกว่า ราชินียังคงสามารถแยกแยะได้

กษัตริย์สวรรค์คดนางขึ้นครองอำนาจ สถานการณ์ในภูมิภาคตะวันตกยังไม่สงบนิ่ง

ถึงพลังของชาติภูมิภาคตะวันตกจะพอไปได้ แต่สำหรับต้าเว่ยประเทศยิ่งใหญ่แล้ว ก็ยังดูด้อยกว่า

หากส่งทหารไปตีต้าเว่ยในเวลานี้ ดีไม่ดีจะเป็นการจุดไฟเผาตัวเอง

ถึงแม้หมิงเจ๋อกล่าวว่าเหล่าเจ้าเมืองของต้าเว่ยกำลังเตรียมการก่อกบฏ พวกเขาจะร่วมเป็นพันธมิตรกับเจ้าเมืองทั้งหลายเชื่อมโยงทั้งภายในและภายนอก ทำงานร่วมกันเพื่อยึดเอาต้าเว่ยมาครองค่อยแบ่งปันทีหลัง

ดินแดนต้าเว่ยนั้นกว้างใหญ่และอุดมไปด้วยทรัพยากร เป็นเนื้อชิ้นใหญ่ที่ใครๆ ก็อยากกัดกินสักคำ

รวมทั้งภาคตะวันตกด้วย

ในอดีต กษัตริย์ทรงมีพระอัธยาศัยอ่อนโยนไม่ทรงสนับสนุนให้เกิดสงคราม อีกเหตุผลหนึ่งคือสภาพการณ์ยังไม่อำนวย

ตอนนี้เกิดความขัดแย้งภายในต้าเว่ย ถือเป็นโอกาสดี !

พูดดูดี แต่หากส่งกองกำลังไป ภูมิภาคตะวันตกจะเป็นฝ่ายจงใจทำลายสันติภาพระหว่างทั้งสองประเทศ ไม่เพียงแต่จะถูกสาปแช่งโดยชาวต้าเว่ย แต่ยังจะถูกชาวประชาของภูมิภาคตะวันตกเองตำหนิติเตียนด้วย

ทำสงครามต้องคำนึงถึงเสบียง และเสบียงส่วนใหญ่นี้จะต้องรับเกณฑ์มาจากมือของประชาชน

เวลากระชั้นชิด นักปราชญ์จึงไม่พูดอะไรมาก รีบออกเดินทางไปยังต้าเว่ยทันที

ที่เมืองไถแห่งต้าเว่ย

ทีแรกนักปราชญ์คิดว่าที่เขาเดินทางมายังต้าเว่ย จะไม่มีใครสามารถรับรู้ได้

แต่เขาไม่คาดคิดว่า ทันทีที่เขามาถึงที่ประตูของจวนเจ้าเมืองไถ เตรียมจะอาศัยพบเว่ยอี้หราน แล้วให้เว่ยอี้หรานแนะนำเขาให้รู้จักกับเจ้าเมืองคนอื่นๆ แต่บังเอิญถูกไป่ฉีที่เพิ่งออกมาสูดอากาศจากห้องพบเห็นเข้า

เพียงแวบเดียว ไป่ฉีก็จำได้ว่าเป็นนักปราชญ์ ก่อนที่นักปราชญ์จะพบเห็นเขา ไป่ฉีรีบซ่อนตัวไว้

นี่เป็นวันที่สามที่ไป่ฉีมาอยู่ที่เมืองไถแล้ว

ตอนเช้าไป่ฉีได้ถามพ่อบ้านแล้วว่าเว่ยอี้หรานจะกลับมาเมื่อไร

พ่อบ้านโกหกบอกว่าจะกลับมาวันนี้ แต่ไม่แน่ใจว่าจะมาถึงเวลาไหน

ได้ยินพ่อบ้านพูดแบบนี้ ไป่ฉีก็รู้อยู่ในใจว่า วันนี้เขาก็อาจจะรอเก้ออีกตามเคย

อย่างที่ไป่ฉีคาดไว้ไม่ผิด เกือบค่ำแล้วก็ยังไม่เห็นเว่ยอี้หรานกลับมา

แต่กลับรอจนเจอนักปราชญ์โผล่มา ถือเป็นผลได้โดยไม่คาดคิด

ไอ้หมอนี่มาถึงที่นี่ คงไม่มีเรื่องดีแน่

ดังนั้น ไป่ฉีจึงครุ่นคิดว่าจะแจ้งเซียวเฉวียนทราบได้อย่างไร

คิดแล้วคิดอีก ไป่ฉีก็ตัดสินใจรอจนฟ้ามืดแล้วแอบออกไปข้างนอก ค่อยติดต่อกับเซียวเฉวียน

ด้วยความสามารถของไป่ฉี หลบคนพวกนี้แอบย่องออกไปอย่างเงียบ ๆ เป็นเรื่องขี้ประติ๋ว

ที่ไป่ฉีไม่ออกจากนี่ไป เพราะต้องการวางยาชาให้กับเจ้าเมืองทั้งหลาย ให้พวกเขาใจกล้าๆ ไปแสวงหาที่ตายก็เท่านั้น

รอถึงเวลาค่ำมืดลมแรง ไป่ฉีก็หลบจากหูตามากมายของจวนเจ้าเมือง แอบย่องออกไปทางหลังคาอย่างเงียบๆ

“เจ้านาย” ทันทีที่เขาออกจากจวน ไป่ฉีก็ลองเชื่อมญาณกับเซียวเฉวียน

เกินความคาดหมาย เขาติดต่อได้ "ไป่ฉี ทางนั้นเป็นไงบ้าง ?"