ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1655

การทำให้ใครโกรธจนตายนั้นถือเป็นความถนัดของเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนเก็บซ่อนความเย็นยะเยือกไปทั่วร่าง เลิกคิ้วขึ้นอย่างมีความหมายและมองดูอ๋องด้วยความเยาะเย้ย เขาพูดขึ้นว่า “เว่ยเชียนชิวเป็นราชาแห่งชาวยุทธ์แท้ แต่ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า แล้วจะยิ่งไปกว่านั้นได้อย่างไร”

อย่าเสียเวลาเลย

เจ้าท้าทายข้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่ตอบโต้ข้าก็ถือว่าข้าให้หน้าเจ้าแล้ว อย่าให้หน้าเจ้าแล้วอย่าถือหน้า

ถึงตอนนั้นข้าจะตอบโต้จนเจ้าจำพ่อแม่ตัวเองไม่ได้ คงสายเกินไปแล้ว

เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า พักก่อนเถอะ เด็กน้อย

อย่าเสียเวลา อัปยศตัวเอง

เมื่อได้ยินน้ำเสียงของเซียวเฉวียนเต็มไปด้วยความดูถูก ฮ่องเต้ก็หน้าแดงขึ้น เขาหันศีรษะไปตะโกนเสียงเย็นชาว่า “พวกเจ้ายังยืนนิ่งอยู่ทำไม! รีบมาฆ่าเขาซะ!”

จริงสิ ตาบอดไปเลย

สู้ไม่ได้แต่ยังอยากจะสู้ต่อ คิดจะขอความช่วยเหลือ คิดจะเอาชนะด้วยจำนวนคน

แต่ ขออภัย!

ทันใดนั้น เซียวเฉวียนก็หายตัวไปต่อหน้าต่อตาทุกคน

เซียวเฉวียนเดินออกไปเพราะไม่อยากให้พ่อบ้านและองครักษ์ที่ยอมแพ้ต้องลำบาก

การเดินทางครั้งนี้ เซียวเฉวียนเปลี่ยนแผนกะทันหัน

เพราะเขาพบว่าครอบครัวของขุนนางเหล่านี้ล้วนแต่ดื้อรั้นมาก

และเซียวเฉวียนไม่อยากทำร้ายคนบริสุทธิ์

ท้ายที่สุดแล้ว วังหลังก็มีคนบริสุทธิ์อยู่เสมอ

นอกจากนี้ เซียวเฉวียนยังพบว่าทหารรักษาการณ์ในวังในขณะนี้มีไม่มากนัก หากต้องการยึดคืนในภายหลังก็ไม่ยาก

รอให้ขุนนางพ่ายแพ้ ปล่อยให้ฮ่องเต้ส่งคนมาจัดการเรื่องนี้ ปล่อยให้ครอบครัวที่ดื้อรั้นชักใย

เหมือนผู้หญิงคนนี้ ช่างดื้อรั้นจริงๆ

เซียวเฉวียนเป็นชายร่างใหญ่ เขาไม่อยากจะมีปัญหากับผู้หญิง

ไปแล้ว ๆ

แต่ก่อนไป เซียวเฉวียนส่งสายตาให้องครักษ์และคนใช้โดยไม่ได้ตั้งใจ เตือนพวกเขาว่าอย่าตกใจและเล่าความจริงเกี่ยวกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น

มิฉะนั้น ภรรยาของขุนนางจะไม่ปล่อยพวกเขาไป

องครักษ์และคนใช้เข้าใจดี พวกเขาส่งสายตาตอบกลับเซียวควง

เซียวเฉวียนสื่อสารด้วยสายตากับองครักษ์และพ่อบ้านอย่างลับๆ

มองดูเซียวเฉวียนหายไปต่อหน้าต่อตา พวกท่านอ๋องและหวังเฟยต่างก็โกรธจนตาเหลือก โดยเฉพาะพระนางและท่านอ๋องที่อายต่อหน้าคนอื่นๆ ยิ่งโกรธเข้าไปอีก

ทั้งสองคนระบายความโกรธใส่องครักษ์ “ไอ้คนไร้ประโยชน์!”

มองดูเซียวเฉวียนกลั่นแกล้งคนอื่นโดยไม่ช่วย

นายท่านบอกว่าเป็นไอ้คนไร้ประโยชน์ แน่นอนว่าองครักษ์ไม่กล้าโต้แย้งแม้แต่คำเดียว

พวกเขาก้มหน้าลงปล่อยให้นายท่านของพวกเขาด่าทอ

การสูญเสียชีวิตเทียบกับการถูกด่าว่าเป็นอะไร

หลังจากออกจากจวนเจ้าเมืองหวู่โจวแล้ว เซียวเฉวียนก็กลับไปที่รัฐมู่อวิ๋น

สายลับที่เว่ยอี้หรานวางไว้ในวังหลวงของรัฐมู๋อวิ๋นได้ถอนตัวออกไปพร้อมกับเจ้าครองนครเมื่อพวกเขาออกทัพ

เจ้าครองนครและรัฐมู่อวิ๋นเป็นพันธมิตรกัน ตามหลักการแล้ว พวกเขาควรเรียกร้องให้รัฐมู่อวิ๋นส่งทหาร

แต่พวกเขาก็รู้ว่าไป๋ฉี่เท่านั้นที่เป็นแม่ทัพของรัฐมู่อวิ๋นหากต้องการส่งทหาร จะต้องให้ไป๋ฉี่มาด้วยตัวเอง

แต่ไป๋ฉี่ถูกเว่ยอี้หรานกักขังไว้ที่รัฐไทโจว ดังนั้น เจ้าครองนครจึงตัดขั้นตอนนี้ออกไป

ยังไงก็ตาม เจ้าครองนครวางแผนกันว่า หากพวกเขาก่อกบฏสำเร็จ พวกเขาจะไม่ให้มณฑลมู่หยุนได้รับประโยชน์ใด ๆ เลย พวกเขาจะผนวกรัฐมู่อวิ๋นด้วย

ดังนั้น ข้อกำหนดเดียวที่พวกเขามีต่อรัฐมู่อวิ๋นคืออย่าสร้างความวุ่นวาย

การที่ไม่มีใครต้องการทหารจากมณฑลมู่หยุนนั้นดียิ่งกว่า เซียวเฉวียนยังสามารถประหยัดความกังวลได้

เมื่อขึ้นสู่สนามรบ หากสงครามเริ่มต้นขึ้นและทหารของตระกูลฉินเปิดฉากยิง ทหารของเจ้าครองนครจะเร็วกว่ากระสุนไม่ได้