ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1673

ในสายตาของทุกคนเขาน่าชื่นชมมาโดยตลอด แต่แม้จะเป็นอย่างนั้นเขาก้ไม่ได้สูญเสียความเป็นตัวเอง เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เหมิงเอ้า เจ้ากับเจ้าชายเจินจงออกไปสอนวิธีใช้ปืนแก่ทุกคน”

เดิมทีทหารของประตูน้ำมังกรคิดว่าเจินฮ่าวเป็นสาวคนสนิทของเซียวเฉวียน ถึงแม้รู้สึกว่าเขาน่าทึ่งแต่ก็ไม่กล้าแม้แต่จะมอง เพราะยังมีความรู้สึกหวาดกลัวบางอย่างอยู่

อีกทั้งยังเป็นคนที่เซียวเฉวียนแนะนำมา หากจะให้จ้องมองเธอด้วยสายตาแบบนั้นคงจะเสียมารยาทมากเกินไป

แต่เมื่อครู่ได้ยินว่าเจ้าชายเจิน เจ้าชายอย่างงั้นเรอะ ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะผิดหวัง

ทุกคนก็เริ่มที่จะมองไปยังเขาแถมยังบ่นในใจว่าใบหน้าที่สวยงามเช่นนี้ จะเป็นผู้ชายได้อย่างไร?

อะไรกัน?

ไม่มีเหตุผลสิ้นดี!

แต่ไม่ว่าเรื่องนี้จะมีเหตุผลหรือไม่ หลังจากที่ได้รับคำสั่งของเซียวเฉวียนก็ต้องตามเพ่ยหลินไปที่ลานฝึก

ในขณะเดียวกัน เซียวเฉวียนก็หันไปพูดว่า “ท่านแม่ทัพทำไมไม่ตามไปล่ะ?”

ไม่ต้องรอให้เวียวเฉวียนพูดหรอก ต่อให้เซียวเฉวียนไม่พูดแม่ทัพก็ต้องไปอยู่ดี อยากจะรู้เหมือนกันว่าฝีมือปืนของเซียวเฉวียนจะเก่งกาจแค่ไหน

แม่ทัพพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ไปสิ”

เมื่อพูดจบทั้งสองก็เดินกันไปที่สนาม

เมื่อไปถึงสนาม เซียวเฉวียนก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ชุนเซียวถูออกมา”

ชุนเซียวถูออกมาอย่างสง่าผ่าเผย และอยู่อย่างเงียบๆเพื่อรอคำสั่งต่อไปของเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนพูดต่อ “แจกปืนให้พวกเขาคนละอัน”

เมื่อได้ยินดังนั้นชุนเซียวถูก็กางปีกออกและโบยบินออกไป และในระหว่างที่อยู่บนฟ้าก็ทิ้งปืนมาให้คนที่อยู่ข้างล่างทีละคน

แต่ปืนเหล่านี้ไม่มีลูกปืน

เพราะฉนั้นจึงหมดห่วงว่าทหารเหล่านี้จะใช้ยิงมั่วซั่ว

ชุนเซียวถูก็เคลื่อนไหวเร็วมากพอที่จะสามารถจำหน่ายปืนทั้งหมดได้ภายในเวลาเพียงหนึ่งชั่วโมง

เมื่อมั่นใจแล้วว่าทุกคนได้ปืนครบ ชุนเซียวถูก็ค่อยแจกจ่ายลุกกระสุน

เมื่อแจกจ่ายทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ชุนเซียวถูก็ถอยกลับไปที่ด้านหลังของเซียวเฉวียน

พลทหารที่ไม่เคยเห็นชุนเซียวถูต่างก็จ้องมองมาที่เขาด้วยความประหลาดใจ

พระเจ้า！

นี่เป็นเพียงแค่รูปวาดเท่านั้น！

แต่สามารถมีพลังได้ถึงเพียงนี้！

พวกเขาจ้องมองไปที่กุญแจมือของเซียวเฉวียนเป็นเวลานาน

จนเหมิงเอ้าเองก็สัมผัสได้ และตระโกนออกไปว่า “ทุกคนมองมาที่ข้าและใส่กระสุน”

เมื่อพูดจบเหมิงเอ้าและเจินฮ่าวต่างก็สาธิตให้ดูพร้อมกัน

และพูดต่อว่า “หลังจากใส่กระสุนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ปากกระบอกจะต้องชี้ไปทางเป้าพร้อมที่จะยิง และเมื่อลั่นไกลคนเหล่านั้นก็จะถูกฆ่า”

พูดจบเหมิงเอ้าก็หันกระบอกปืนออกไปและลั่นไกล แสดงให้เห็นภาพฉากยิงเป้า

“ปัง!” หลังจากเสียงสิ้นสุดลง ลูกกระสุนก็ได้เจาะทะลุที่กลางเป้าเรียบร้อย และยังมีควันดินปืนโชยออกมา

ทุกคนตกตะลึงไปชั่วขณะ ก่อนจะส่งเสียงออกมา “ว้าว!”

พวกเขามองไปที่เป้าและตกตะลึงอยู่นาน

นี่มันอาวุธเทพสงครามแบบไหนกัน ถึงได้มีความเก่งกาจถึงเพียงนี้?

แต่สำคัญกว่านั้นคือพวกเขาพึ่งจะเคยได้เห็นเป็นครั้งแรก

ถึงจะเก่งกาจเพียงไหน แต่เสียงของมันก็ดังแสบแก้วหูมากเลยทีเดียว

พวกทหารที่อยู่ใกล้กับเหมิงเอ้าก็เหมือนหูดับกันไปชั่วขณะ

เมื่อเห็นพวกเขาอุดหูด้วยสัญชาตญาณ เหมิงเอ้าก็อธิบายต่อว่า “พวกเจ้าได้ยินครั้งแรกอาจจะรู้สึกตกใจ แต่อีกไม่นานก็จะชินไปเอง”