ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1674

ถ้าจะส่งคนไปสืบข่าวกลับมาพร้อมกับข่าวปลอมเพื่อรบกวนขวัญกำลังใจทหาร ก็สู้ทำอะไรเลยไม่ได้ดีกว่า

เพียงเตรียมพร้อมให้ดี รออย่างเงียบๆ เมื่อถึงเวลาก็ออกรบได้เลย

ไม่ต้องไปยุ่งอะไรมากมาย

แววตาของนักปราชญ์เปล่งประกายด้วยความโหดเหี้ยม จากนั้นจึงพูดเบาๆ ว่า “เซียวเฉวียนคนนี้เป็นคนเจ้าเล่ห์มาก เป็นไปได้ว่าเขาคิดว่าตัวเองไม่มีทางชนะ จึงทำตัวใหญ่โตเพื่อข่มขู่ท่านแม่ทัพ”

“ถ้าท่านแม่ทัพไปสืบข่าวจริงๆ ก็เท่ากับว่าตกหลุมพรางของเซียวเฉวียน”

หากนักปราชญ์เดาไม่ผิด เซียวเฉวียนจงใจสร้างความวุ่นวายเช่นนี้เพื่อข่มขู่กองทัพซินเจียง ให้เขายอมแพ้การโจมตีต้าเว่ย หรือลากเวลาออกไป

กองทัพซินเจียงไม่เพียงแต่จะไม่ให้ตกหลุมพรางของเซียวเฉวียนเท่านั้น แต่ยังต้องให้เซียวเฉวียนประหลาดใจอีกด้วย

นักปราชญ์กล่าวด้วยสีหน้าชั่วร้ายว่า “ตามที่ข้าทราบ เซียวเฉวียนรู้ว่าเราจะโจมตีซินเจียงในอีกสองวันข้างหน้า ท่านแม่ทัพลองปรับแผนรบดูสิ พรุ่งนี้บ่ายโมงโจมตีต้าเว่ย ฆ่าพวกเขาด้วยความประหลาดใจ เป็นอย่างไรบ้างล่ะ?”

แม่ทัพมีสีหน้าลังเล

พูดตามตรง แม่ทัพก็ไม่อยากโจมตีต้าเว่ยหมือนกันกับขุนนางในราชสำนัก

แต่ก็ขัดคำสั่งไม่ได้ เขาในฐานะขุนนางทำได้เพียงปฏิบัติตามคำสั่ง

พูดตามตรง ขุนพลก็เหมือนกับขุนนางในราชสำนัก ไม่อยากเปิดฉากสงครามกับต้าเว่ย

แต่คำสั่งคือคำสั่ง เขาในฐานะข้าราชบริพารทำได้เพียงปฏิบัติตามคำสั่ง

เดิมทีฝ่ายราชินีกำหนดไว้ว่าจะเปิดฉากสงครามในอีกสองวันต่อมา การริเริ่มล่วงหน้าครึ่งวัน หากสามารถชนะสงครามครั้งนี้ได้ก็ยังดี ผลดีและผลเสียจะชดเชยกัน หากราชสำนักตำหนิลงมา ก็ยังไม่ถึงขั้นถูกลดตำแหน่ง

ไม่กลัว แต่กลัวมาก

นักปราชญ์ก็พูดเช่นกันว่า เซียวเฉวียนตอนนี้อยู่ที่ประตูน้ำมังกรแม่ทัพรู้จักความสามารถของเซียวเฉวียน เขาเก่งกาจ มีความคิดสร้างสรรค์ และความคิดสร้างสรรค์มากมาย

หากเซียวเฉวียนช่วยเสริมทัพ กองทัพซินจียงคงจะชนะสงครามครั้งนี้ได้ไม่ง่ายนัก

หากแพ้สงครามครั้งนี้ ความผิดที่เกิดจากการริเริ่มของพระนางก็จะตกอยู่ที่แม่ทัพ แม่ทัพก็หนีไม่พ้น

เมื่อเห็นแม่ทัพลังเลมานานแล้วก็ไม่แสดงท่าที นักปราชญ์ก็เปิดโหมดหลอกลวง

“แม่ทัพกังวลว่าราชินีจะตำหนิหรือเปล่า?”

“ถ้าเป็นเช่นนั้น แม่ทัพวางใจได้ “ทหารที่อยู่นอกเมืองหลวง ย่อมมีคำสั่งบางอย่างที่รับไม่ได้”

พูดง่ายๆ ก็คือ แม่ทัพสามารถรบได้ตามสถานการณ์เมื่อไปรบนอกเมือง ไม่จำเป็นต้องขอรบล่วงหน้าหรือรอคำสั่งจากฮ่องเต้ก่อนจึงจะรบได้

ความตั้งใจของแม่ทัพคือ พระนางจะไม่ตำหนิแม่ทัพที่ริเริ่ม

เหตุผลก็ถูกต้อง แต่แม่ทัพไม่เชื่อในตัวพระนางเลย

หากเกิดอะไรขึ้น ราชินีจะโยนความรับผิดชอบทั้งหมดไปที่แม่ทัพ แม่ทัพจะไม่เย็นชาเหรอ?

จากการที่พระนางยืนกรานที่จะส่งกองทัพไปโจมตีต้าเว่ย จะเห็นได้ว่านางมีอำนาจเด็ดขาด แม่ทัพสูญเสียความไว้วางใจในตัวพระนางโดยสิ้นเชิง

ยิ่งไปกว่านั้น ในรัชสมัยของฮ่องเต้ นักปราชญ์เป็นบุคคลที่อยู่ระหว่างการติดตามระดับประเทศ แม่ทัพรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี

แน่นอนว่าเขาไม่สามารถเชื่อคำหลอกลวงของนักปราชญ์ได้

ถ้าไม่ใช่เพราะคำสั่งกล่าวว่า แม่ทัพและนักปราชญ์ต้องร่วมมือกันโจมตีต้าเว่ย ถ้าไม่ใช่เพราะคำสั่งจากฮ่องเต้ แม่ทัพคงไม่เต็มใจฟังคำพูดของนักปราชญ์แม้แต่คำเดียว

ตอนนี้ดีแล้ว แม่ทัพบอกว่าจะไปตรวจสอบสถานการณ์ในค่ายทหารต้าเว่ย นักปราชญ์ห้ามไม่ให้ไป บอกว่าไม่ต้องไป ข่าวที่ไปสำรวจกลับมาจะทำให้ขวัญกำลังใจของทหารสับสน ไม่มีประโยชน์จริง ๆ

ยังสั่งให้แม่ทัพยกทัพก่อน

แม้ว่าจะมีเหตุผลอยู่บ้าง แต่ก็เชื่อว่านักปราชญ์ดูถูกต้าเว่ยเกินไป บางทีค่ายทหารต้าเว่ยอาจมีสถานการณ์ที่ผิดปกติก็ได้

รู้ล่วงหน้าก็ดีนะ จะได้มีแผนรับมือ?

ถ้าแม้แต่การสืบข่าวฝ่ายตรงข้ามยังดูเกินความจำเป็นในสายตาแม่ทัพแล้วนักปราชญ์จะเชื่อฟังคำพูดของข้าแล้วออกทัพก่อนกำหนดทำไมกันเล่า

ต่อให้ข้ารู้ล่วงหน้าก็เถอะ แต่ข้าก็ไม่สามารถออกทัพก่อนกำหนดได้?

ถ้าแม้แต่การสืบข่าวฝ่ายตรงข้ามยังดูเกินความจำเป็นในสายตาแม่ทัพ แม่ทัพจะเชื่อฟังคำพูดของข้าแล้วออกทัพก่อนกำหนดทำไมกันเล่า