ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1675

หลังจากผ่านไปหนึ่งวัน ทหารของซินเจียงเรียนรู้วิธีใช้ปืนได้บ้างแล้ว

ดังนั้น เหลือเพียงรอให้กองทัพซินเจียงเริ่มสงครามเท่านั้น

ในคืนนั้น แม่ทัพ เซียวเฉวียน เหมิงเอ้า จินฮ่าวและท่านผู้เฒ่าหลิน นั่งดื่มเหล้าและพูดคุยกันอยู่ในเต็นท์

แน่นอนว่า เนื่องจากสงครามกำลังจะมาถึง พวกเขาจึงดื่มเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

หลังจากดื่มเหล้าอึกหนึ่ง แม่ทัพก็หัวเราะอย่างภาคภูมิใจ "คราวนี้ จะต้องทำให้กองทัพซินเจียงแตกพ่ายอย่างแน่นอน! ฮ่าฮ่าฮ่า!"

ซินเจียงและต้าเว่ยมีความสัมพันธ์ฉันมิตรมาหลายปี ฮ่องเต้เพิ่งสิ้นพระชนม์ไปนานแค่ไหน?

พระนางก็ใจร้อนที่จะขยายดินแดนแล้วหรือ?

การขยายดินแดนก็พอแล้ว แต่ท้องก็ยังใหญ่ขนาดนี้ เล็งไปที่ต้าเว่ย

ต้าเว่ยเป็นเนื้อชิ้นโตก็จริง แต่ซินเจียงจะกินได้ง่ายๆ เหรอ?

ก็ไม่กลัวจะสำลักตัวเองตาย!

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนที่นั่งอยู่ก็อดหัวเราะไม่ได้ เหมิงเอ้า ก็พูดตามคำพูดของแม่ทัพว่า “ใช่แล้ว ต้าเว่ยก็เป็นของพวกเขาที่จะคุกคามได้หรือ?”

ทะเยอทะยานเกินไปแล้ว!

เซียวเฉวียนและเจินฮ่าว ก็นั่งฟังทั้งสองคนพูดทีละประโยค บางครั้งก็หัวเราะ

เมื่อเห็นเซียวเฉวียนไม่พูดอะไร นายพลก็อยากรู้อยากเห็น “ใต้เท้าเซียว ท่านทราบได้อย่างไรว่าซินเจียงกำลังจะเปิดฉากสงคราม?”

ตามข่าวลือ เซียวเฉวียนอยู่ตลอดเวลาในราชสำนัก ซึ่งอยู่ห่างไกลจากประตูมังกร แม้แต่ประตูมังกียังไม่ได้รับการแจ้งข่าว แต่เซียวเฉวียน ได้รับแล้ว

ช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ!

เซียวเฉวียน มองนายพลด้วยสายตาเย็นชาแล้วพูดว่า “เหมิงเอ้า ก่อนหน้านี้เคยแฝงตัวอยู่ในซินเจียง ข่าวที่เขาสืบมาได้”

หยุดพักครู่หนึ่ง เซียวเฉวียนพูดต่อว่า “ห้าเจ้าครองนครก่อกบฏ ร่วมมือกับนักปราชญ์ต้องการร่วมมือกันยึดครองต้าเว่ย"

เรื่องนักปราชญ์มาหาเจ้าครองนคร บังเอิญถูกไป๋ฉี่พบเห็น

รวมคำพูดของเจ้าครองนครแล้ว เซียวเฉวียนรวบรวมข้อมูลทั้งหมดแล้ว ความจริงก็ปรากฏออกมา

ข่าวการกบฏของเจ้าครองนคร ยังไม่แพร่กระจายไปยังประตูมังกร

เมื่อได้ยินว่าเจ้าครองนครจะก่อกบฏ แม่ทัพก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น “เจ้าครองนครเหล่านี้ช่างชอบยุ่ง! ตัวเองเบื่อชีวิตสุขสบายแล้ว จึงคิดที่จะทำร้ายประชาชน! ไอ้บ้า!”

“แล้วใต้เท้าเซียวมาถึงประตูมังกรแล้ว เจ้าครองนครนั้นจะทำอย่างไร?” แม่ทัพอดไม่ได้ที่จะอยากรู้อยากเห็น

เซียวเฉวียนพูดอย่างเย็นชาว่า "กองทัพฉินจะต้อนรับพวกเขาเอง"

ถึงตรงนี้ มุมปากของเซียวเฉวียน ก็อดไม่ได้ที่จะยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์เล็กน้อย “เจ้าครองนครศึกนี้แพ้แน”

ศึกซินเจียงก็แพ้แน่!

แม่ทัพตบโต๊ะอย่างตื่นเต้น พูดว่า “ใช่! พวกเขาแพ้แน่!”

นึกไม่ถึงว่าราชาใหญ่เหล่านี้ซึ่งเป็นราชวงศ์ เพื่อประโยชน์ส่วนตัวโดยไม่คำนึงถึงผลประโยชน์ของชาติ!

ช่างน่าเสียดายที่เสียอาหารหลายสิบปีเพื่อให้พวกเขามีชีวิตอยู่บนโลกนี้ ช่างเป็นการสิ้นเปลืองทรัพยากรจริงๆ!

ชื่อของนักปราชญ์ แม่ทัพที่ประจำการอยู่ที่ประตูมังกรมาหลายปีก็ได้ยินมาบ้าง หลังจากฮ่องเต้ออกหมายจับทั่วประเทศ แม่ทัพรู้ว่าคน ๆ นี้จะต้องไม่ใช่คนดีแน่นอน

คนเช่นนั้น ทำไมถึงมีอิทธิพลมากขนาดนี้ สามารถโน้มน้าวราชินีให้ยกทัพมาโจมตีต้าเว่ยได้?

ตามตรรกะแล้ว พระนางควรเกลียดนักปราชญ์เหมือนศัตรู

แม่ทัพถามตรงประเด็นจริงๆ

เซียวเฉวียนก็ปิดเรื่องนี้ แม่ทัพอาจไม่รู้เรื่องแท้จริงแล้ว หมิงเจ๋อแห่งซินเจียงกลายเป็นคนพิการไปแล้ว ไร้คุณสมบัติที่จะขึ้นเป็นกษัตริย์ แต่เรื่องนี้มีเพียงไม่กี่คนในราชวงศ์ซินเจียงรู้

ต่อจากนี้ไป ไม่ต้องเซียวเฉวียนพูด แม่ทัพก็สามารถคิดออกได้แล้ว

แม่ทัพครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็เข้าใจถึงความซับซ้อนของเรื่องนี้ เขาทันใดนั้นก็สว่างไสว “เดิมทีแบบนี้เอง”

เขาพูดแล้วไง ลือกันว่าราชินีแห่งซินเจียงอ่อนโยนถ่อมตน แต่ทำไมเมื่อกษัตริย์จากไป หล่อนถึงทำเรื่องที่น่าตกตะลึงเช่นนี้

อ๋อ ปกป้องลูกชายตัวน้อยนี่เอง！

แต่แม่ทัพยังไม่เข้าใจเรื่องก็มีข้อสงสัยอย่างรวดเร็ว” นี่กับนักปราชญ์เกี่ยวข้องอะไรกัน？”

เซียวเฉวียนยิ้มเบาๆ และอธิบายว่า “หมิงเจ๋อเคารพนักปราชญ์มาก เรียกได้ว่าเชื่อฟังนักปราชญ์ทุกอย่าง หลังจากหมิงเจ๋อตกอับ ก็ยังคงคลุกคลีอยู่กับนักปราชญ์อยู่เสมอ