ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1676

เซียวเฉวียนไม่ได้คาดเดาผิด ปรมาจารย์หวัง รู้จริง ๆ ว่าเซียวเฉวียน มีหญ้าอสุราอยู่

สาเหตุที่เขาไม่อยากส่งชาวยุทธ์แท้ออกรบ นอกจากไม่อยากให้ชาวยุทธ์แท้ปรากฏต่อสายตาของสาธารณชนแล้ว

ยังกังวลว่าเซียวเฉวียน จะใช้หญ้าอสุราต่อต้านกองทัพ

หากกองทัพถูกเซียวเฉวียน ทำลาย หัวใจของนักปราชญ์ ที่ใช้เวลามาหลายปีก็สูญเปล่า

ตั้งแต่หลอกให้ชาวยุทธ์แท้มาอยู่ในมือจนถึงการจัดวางและปลอบโยน ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย

นักปราชญ์จ่ายไปมากมาย

เขาย่อมไม่อยากปล่อยให้หัวใจของเขาสูญเปล่า

ดังนั้น ตราบใดที่มีเซียวเฉวียนอยู่ นักปราชญ์จะไม่ปล่อยให้ชาวยุทธ์แท้ปรากฏตัว

เว้นแต่นักปราชญ์ จะพบหญ้าอสุราของเซียวเฉวียน ทำให้เซียวเฉวียน ไม่สามารถคุกคามชาวยุทธ์แท้ได้

ทำไมเซียวเฉวียน ถึงมีความคิดนี้ เพราะเซียวเฉวียน รู้ว่านักปราชญ์ มีช่องทางในการได้รับข่าวกรอง

เมื่อก่อนเพื่อเว่ยเชียนชิวหาหญ้าอสุรา แทบจะบ้าคลั่งให้คนหา ทำให้เกิดเรื่องใหญ่โต ย่อมมีคนรู้แน่ว่าเซียวเฉวียน มีหญ้าอสุรา

ดังนั้น นักปราชญ์ รู้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

นี่ก็เป็นเหตุผลที่เซียวเฉวียน เชื่อมโยงเรื่องนี้กับเรื่องที่ว่าทำไมนักปราชญ์ถึงทราบข่าวการกบฏของห้าเจ้าครองเมืองอย่างลับๆ

จากเรื่องนี้ สามารถเห็นได้ว่า นักปราชญ์ไม่เพียงตั้งจุดรวบรวมข่าวกรองในซินเจียงเท่านั้น แต่ยังตั้งมากในราชวงศ์เว่ย และแม้กระทั่งในคุนหลุน

พูดง่ายๆ ก็คือ ทั่วทั้งใต้หล้าอยู่ในสายตาของเขา การเคลื่อนไหวเล็กน้อยของแต่ละประเทศ เขาสามารถรู้ได้ทันท่วงที

เซียวเฉวียน ก็เป็นเพราะเรื่องนี้ จึงรู้ว่างานข่าวกรองของสำนักหมิงเซียนทำออกมาได้ดีมาก

แม้แต่ราชสำนักราชวงศ์เว่ย ก็ไม่มีเขาดี

ท้ายที่สุด ฮ่องเต้ทราบข่าวการกบฏของห้าราชาใหญ่ช้ากว่านักปราชญ์

ดังนั้น เซียวเฉวียนจึงคิดว่า หลังจากสงครามสิ้นสุดลงแล้ว จำเป็นต้องกำจัดสายลับของทุกฝ่ายที่แทรกซึมอยู่ในราชวงศ์เว่ย

เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนในที่ประชุมต่างแสดงท่าทีเห็นด้วย แต่แม่ทัพก็แสดงความไม่รู้ที่ต้องถาม “แต่สายลับก็แทรกซึมมานานแล้ว อยากจะจับพวกเขาออกมา คงจะยากนิดหน่อย”

สายลับที่แทรกซึมได้ลึกขนาดนี้ ย่อมได้หลอมรวมเข้ากับชีวิตของประชาชนแล้ว สามารถแอบมองความลับของต้าเว่ยได้อย่างไม่รู้ตัว

ผู้คนมากมายเช่นนี้ จะรู้ได้อย่างไรว่าใครคือสายลับ ใครไม่ใช่

ในสมัยโบราณที่ไม่มีกล้องวงจรปิดและเครื่องดักฟัง แน่นอนว่าการจับสายลับที่แทรกซึมมานานนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย

แต่เรื่องยากแค่ไหน ก็ต้องมีวิธีแก้ปัญหา

ถึงตอนนั้นค่อยๆ ตรวจสอบทีละคน จะต้องกำจัดได้

ทุกคนพยักหน้าอย่างครุ่นคิด ใช่แล้ว เซียวเฉวียนแม้แต่ผนึกจูเสินก็สามารถทำลายได้ เรื่องยากแค่ไหน เซียวเฉวียน ก็แก้ได้ ในแววตาของพวกเขา ไม่มีสิ่งใดในโลกที่เอาชนะเซียวเฉวียน ได้

สรุปก็คือ เซียวเฉวียนออกโรงไม่มีปัญหา!

เซียวเฉวียนคือเข็มทิศของพวกเขา!

พวกเขาคุยกันเรื่อยเปื่อย ไม่รู้ตัวว่าเวลาล่วงเลยเข้าสู่ยามดึกแล้ว

ถึงเวลาพักผ่อนแล้ว

ดังนั้น ทุกคนก็กล่าวลากัน จากนั้นจึงกลับไปที่เต็นท์ของตน

ดวงอาทิตย์ขึ้นและขับไล่ความมืดมิดออกไป เริ่มต้นวันใหม่

สำหรับเหล่าเจ้าครองนครแล้ว สองวันนี้ช่างยากลำบากเหลือเกิน

จากการคาดเดาคำพูดของเซียวเฉวียน เห็นได้ชัดว่าเซียวเฉวียน รู้ดีว่ากองทัพซินเจียงจะโจมตีต้าเว่ย

ตามหลักแล้ว เซียวเฉวียน ควรจะรีบแจ้งข่าวนี้ให้ราชสำนักทราบ จากนั้นราชสำนักก็จะรีบระดมพล

ทำไมผ่านไปสองวันแล้ว แต่กองทัพฉินยังคงสงบสุข ทั้งที่กองทัพซินเจียงจะเปิดฉากการรบในวันพรุ่งนี้

มันไม่สมเหตุสมผลเลย!

ส่วนกองทัพฉินนั้น ฉินเซิงปฏิบัติตามหลักการที่ว่า “หากเหล่าเจ้าครองนครไม่ออกรบ ฉันก็จะไม่ออกรบเช่นกัน” จนถึงเที่ยงวันของวันรุ่งขึ้น ก็ยังไม่เห็นว่าเหล่าเจ้าครองนครจะเปิดฉากการรบ

หวงเฟยแอบเตือนว่า “แม่ทัพ นายน้อยเคยพูดไว้ว่า กองทัพเหล่าเจ้าครองนครมีเสบียงอาหารอยู่ไม่น้อย เป็นเสบียงที่พวกมันปล้นมาจากรัฐมู่อวิ๋น”

“ก่อนจากไป นายน้อยเคยกำชับไว้ว่า หากเหล่าเจ้าครองนครใช้กลยุทธ์ยืดเยื้อ ไม่ยอมออกรบนานๆ ก็จะต้องหาทางขนเสบียงอาหารของพวกเขาออกไป”

เสบียงอาหารเหล่านั้นเป็นเสบียงของกองทัพรัฐมู่อวิ๋น ไม่สามารถให้พวกกบฏเหล่านี้ได้

ให้พวกเขากิน ก็คือการสิ้นเปลืองเสบียง

ขนเสบียงอาหารของพวกเขาออกไป พวกเขาก็จะรีบทำอะไรสักอย่าง จะได้ไม่ต้องเสียเวลาที่นี่อีก

เมื่อได้ยินดังนั้น ฉินเซิงก็อดสงสัยไม่ได้ว่า “ยังมีเรื่องแบบนี้อีกหรือ ทำไมข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน?”

หวงเฟยมองฉินเซิงอย่างแนบเนียน ไอแห้งๆ หนึ่งที แล้วเคลียร์คอพูดว่า “เรื่องแบบนี้ นายน้อยคงไม่กล้ารบกวนแม่ทัพ”

จริงๆ แล้ว เจินฮ่าวเห็นว่าฉินเซิงเป็นคนเคร่งขรึม พูดจาจืดชืด น่าเบื่อ จึงไม่ได้บอกฉินเซิงแต่ให้หวงเฟยเป็นคนถ่ายทอด

เจินฮ่าวยังพูดอีกว่า ที่เขาถ่ายทอดมานี้ก็คือความตั้งใจของเซียวเฉวียน

ฉินเซิง ตอบตกลงทันทีว่า “ได้ ถ้าหากวันนี้ เจ้าครองนครไม่โจมตี เราก็จะพาคนไปขนย้ายเสบียงของพวกเขาในเวลากลางคืน”

กองทัพของเจ้าครองนคร มีจำนวนนับหมื่นนาย และมีสายลับอยู่มากมาย หากต้องการขนย้ายเสบียงของผู้อื่น ไม่ใช่เรื่องง่าย

หากจะเผาเสบียงก็คงจะง่ายกว่า

แต่ปัญหาคือ ไม่ใช่เป็นการเผา แต่เป็นการขนย้าย

แต่นี่เป็นคำสั่งของเซียวเฉวียน และยิ่งไปกว่านั้น การเผาเสบียงก็เป็นการสิ้นเปลืองมาก ดังนั้น การขนย้ายจึงดีกว่า

แต่จะทำอย่างไรให้ขนย้ายไปได้อย่างลับๆ

หวงเฟยอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนักใจ