ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1694

ยิ่งมีคนรับรู้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี!

หลังจากได้รับคำสั่ง เหล่าทหารก็แยกย้ายกันไปกระจายข่าวดีอย่างมีความสุข

ทุกคนเฉลิมฉลอง!

หลังจากเหล่าสายลับของเจ้าครองนครที่เข้ามาในเมืองหลวงรู้เรื่องนี้ พวกเขาก็รีบแนบข้อมูลไว้บนนกพิราบและส่งออกไปทันที

ในขณะนั้น ท้องฟ้าเต็มไปด้วยนกพิราบ

พวกมันทั้งหมดบินไปยังทิศทางเดียวกัน

กองทัพฉินเห็นเช่นนั้นจึงนำเรื่องนี้ไปรายงานฉินเซิง ฉินเซิงจึงสั่งให้คนยิงนักพิราบลงมาหนึ่งตัว

และจากนกพิราบตัวดังกล่าวก็ทำให้รู้ว่า การต่อสู้ทางด้านประตูน้ำมังกรนั้นสิ้นสุดลงด้วยชัยชนะ!

การต่อสู้ของทั้งสองประเทศเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเพียงวันเดียวเท่านั้น แต่กลับสิ้นสุดลงอย่างรวดเร็ว!

ไม่รู้ว่าเมื่อพวกเจ้าครองนครได้รับข่าวว่าเพื่อร่วมอุดมการณ์ของพวกเขาได้รับการพ่ายแพ้แล้วจะรู้สึกอย่างไร?

จะสู้ต่อไปหรือไม่?

ตามรายงานของสายลับแห่งกองทัพฉิน เมื่อคืนนี้เสบียงครึ่งหนึ่งถูกกองทัพฉินขโมยไป แถมยังถูกกองทัพฉินเผายุ้งฉางเก็บเสบียงที่เหลือ ดังนั้นจึงเหลือเสบียงอยู่ไม่มาก และในตอนที่ไล่ตามกองทัพฉินมา พวกเขาได้สูญเสียกำลังทหารไปอีกไม่น้อย เหล่าเจ้าครองนครโกรธเป็นอย่างมาก สาปแช่งทหารของตนเองออกมาว่าไร้ความสามารถ!

แต่เนื่องจากกำลังอยู่ในช่วงสงคราม จำเป็นต้องพึ่งพาทหารในการสู้รบ แม้พวกนักปราชญ์จะโกรธ แต่ก็ไม่กล้าสาปแช่งออกมาแรงเกินไป

หากเกิดเรื่องฉุกเฉินขึ้นมา ทำให้ทหารหมดกำลังใจ ลงโทษพวกเขาเพื่อระบายความโกรธ พวกเขาอาจจะไม่ฟังคำสั่งของพวกเจ้าครองนคร แบบนั้นจะเสียมากกว่าได้!

แม้ว่าจะไม่ได้เห็นด้วยตาของตัวเอง แต่ฉินเซิงก็จินตนาการได้ว่าพวกเจ้าครองนครนั้นโกรธแค้นมาเพียงใด และต้องอดทนกับมันขนาดไหน

ใบหน้าของพวกเขาคงน่าเกลียดเสียยิ่งกว่าตอนปวดอึ!

ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!

ในเวลานี้ มีข่าวไปถึงพวกเขาว่ากองทัพต้าเว่ยสามารถเอาชนะกองทัพซินเจียงได้ ข่าวการยอมจำนนของกองทัพซินเจียง เกรงว่าเจ้าครองนครคงจะโกรธมากจนไม่รู้ว่าจะเอาความโกรธนี้ไปลงที่ไหน

ไม่แน่ว่าอาจจะโกรธจนหมดสติไปเลยก็ได้!

มีความสุขเสียจริง!

เห็นพวกเขาโยนก้อนหินทับเท้าตัวเอง มันช่างเป็นอะไรที่มีความสุขยิ่งนัก!

ทางด้านค่ายของเจ้าครองนคร เจ้าครองนครทั้งห้าได้รับข่าวจากสายลับของตัวเอง

อะไรนะ!

กองทัพต้าเว่ยชนะแล้วงั้นหรือ?

กองทัพซินเจียงอ่อนแอถึงเพียงนี้เลยงั้นหรือ?

ไร้ประโยชน์!

ความสามารถในการต่อสู้เช่นนี้ นักปราชญ์ยังมีหน้าจะมาต่อรองเพื่อร่วมมือกับเจ้าครองนครอย่างพวกเขา?

ตอนนั้นพวกเจ้าครองนครเชื่อในคำล่อลวงของเขาจริงๆ จึงตกลงเป็นพันธมิตรกับเขา

ช่างเป็นอะไรที่โง่เขลายิ่งนัก!

ทหารที่คอยคุ้มกันประตูน้ำมังกรแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เลยงั้นหรือ?

สงครามเริ่มขึ้น พวกเขาก็สิ้นสุดลงครามในวันนั้นด้วยชัยชนะ!

ความเร็วราวกับปาฏิหาริย์!

พวกเจ้าครองนครยังคิดที่จะถ่วงเวลาออกไปอีกหน่อย รอให้ทางด้านประตูน้ำมังกรขอความช่วยเหลือจากราชสำนัก จากนั้นก็ให้กำลังเสริมของราชสำนักสู้กับทัพหน้าของกองทัพฉิน หลอกล่อไปยังประตูน้ำมังกร และพวกเขาก็จะฉวยโอกาสดังกล่าวในการบุกโจมตีทัพหลังของกองทัพฉิน

เยี่ยมไปเลย ยังไม่ทันได้ข่าวที่พวกเขาต้องการ แต่ข่าวชัยชนะของกองทัพต้าเว่ยก็มาถึงก่อน

เช่นนั้นจุดประสงค์ที่ซินเจียงก่อสงครามคืออะไร?

เว่ยหงกำกระดาษแน่น แววตาและสีหน้าของเขาบ่งบอกถึงความโกรธอย่างชัดเจน

กองทัพต้าเว่ยสามารถเอาชนะได้ง่ายดายถึงเพียงนี้ จะต้องเป็นเพราะเซียวเฉวียนอยู่ที่ประตูน้ำมังกร!

เซียวเฉวียนเป็นผีหรืออย่างไร เหตุใดจึงได้อยู่ทั่วไปหมด?

มันน่าโมโหเสียจริง!

ไม่ต้องพูดก็รู้ เซียวเฉวียนจะต้องมอบปืนให้กับกองทัพต้าเว่ยเป็นแน่

สิ่งที่เรียกว่าปืนช่างสุดยอดยิ่งนัก!

คนที่โกรธเป็นอย่างมากอีกหนึ่งคนก็คือเว่ยหยาน เว่ยหยานเผาจดหมายที่ได้รับทิ้งไป จากนั้นก็ตรงไปยังกระโจมของเว่ยหง

เมื่อเห็นเว่ยหยานเข้ามา สีหน้าของเว่ยหงถึงจะดูสงบลงเล็กน้อย เขาเห็นเว่ยหยานที่เดินเข้ามาด้านในอย่างเร่งรีบ “เจ้าเองก็น่าจะได้ข่าวแล้วใช่หรือไม่?”

ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังนำทหารมาอีกมากมาย

และในตอนที่มอบศักดินาให้ จำนวนทหารที่ราชสำนักแบ่งให้กับเจ้าครองนครแต่ละคนมีเพียงหนึ่งในสามของตอนนี้เท่านั้น

ความแข็งแกร่งทางการทหารที่เพิ่มขึ้นในปัจจุบันเกิดจากการที่เจ้าครองนครสร้างกองกำลังทหารเป็นการส่วนตัว

การที่เจ้าครองนครสร้างทหารเป็นการส่วนตัวก็ถือเป็นอาชญากรรมร้ายแรงเช่นกัน

ไม่สู้ก็ตาย เช่นนั้นก็เลือกที่จะสู้เสียดีกว่า

ไม่แน่ว่าเมื่อกองทัพฉินได้รู้ข่าวการชนะของทางฝั่งกองทัพต้าเว่ย ด้วยความมั่นใจในสุดยอดอาวุธในมือที่อยู่ในมือของพวกเขา พวกเขาอาจจะชะล่าใจก็ได้

หากเป็นเช่นนั้นทางฝั่งของเจ้าครองนครก็มีโอกาสชนะ

การบุกโจมตีในคืนนี้ บางทีโอกาสชนะของพวกเขาอาจจะเพิ่มขึ้น

ได้ยินเช่นนั้น เว่ยหงและเว่ยหยานก็ครุ่นคิดทันทัน

เหมือนกับที่เว่ยอี้หรานพูด การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

และตอนนี้ก็เหลือเสบียงอยู่ไม่มากแล้ว พวกเขาไม่อาจยืดเวลาออกไปได้แล้ว

ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ทั้งสองคนมองตากัน หลังจากแลกเปลี่ยนสายตากันแล้ว เว่ยหงก็พูดออกมาว่า “ใช่ การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องสู้ พวกเราจะบุกโจมตีกันคืนนี้เลย!”

เซียวเฉวียนที่อยู่ห่างไกลออกไปก็กำลังสงสัยว่าเวลานี้กองทัพฉินกำลังต่อสู้กับกองทัพเจ้าครองนครอยู่หรือไม่

ไม่รู้ว่าเมื่อพวกเจ้าครองนครรับรู้เรื่องที่กองทัพต้าเว่ยสามารถเอาชนะกองทัพซินเจียงได้อย่างง่ายดาย พวกเขาจะโกรธมากแค่ไหน?

เป็นไปได้ไหมว่าจะละทิ้งความคิดที่จะสู้?

ฮ่าฮ่าฮ่า!

คิดไม่ถึงใช่ไหม การต่อสู้ระหว่างซินเจียงและต้าเว่ยที่พวกเจ้าครองนครใฝ่ถึงจะจบลงง่ายๆ แบบนี้

และในตอนนั้นเอง เหมิงเอ้าเดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้ม “นายท่าน!”

เซียวเฉวียนเหลือบมองเหมิงเอ้า ใบหน้าของเหมิงเอ้ามีคราบเลือดติดอยู่ แต่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด

เขาตอบกลับไปว่า “อื้อ” จากนั้นก็พูดว่า “เช็ดหน้าให้เรียบร้อย พวกเราออกเดินทางกันเถอะ”

สถานีต่อไป สถานที่ตั้งของค่ายกองทัพซินเจียง