ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1695

ในค่ายกองทัพภาคตะวันตก

เพิ่งได้รับข่าวว่ากองทัพต้าเว่ยได้รับชัยชนะ นักปราชญ์โกรธจนใบหน้าแก่ๆ บิดเบี้ยวไปหมด

อะไรของมันวะ !

นักปราชญ์เพิ่งจะปลีกตัวจากสนามรบมาไม่เท่าไร ส่งจดหมายขอความช่วยเหลือออกไปหยกๆ กองทัพภาคตะวันตกปราชัยซะแล้ว ?

กำลังในการทำศึกนี้อ่อนแอจริงๆ

ไม่จริง กองทัพภาคตะวันตกยอมแพ้เขาง่ายเกินไปต่างหาก

ตอนที่นักปราชญ์กลับมานั้น ทหารทัพภาคตะวันตกไม่มีห้าหมื่น อย่างน้อยก็ต้องมีสักสามสี่หมื่น

หากพวกเขาพยายามอย่างเต็มที่แลกกับทหารทัพต้าเว่ย คงไม่พ่ายแพ้เร็วขนาดนี้

ขอเพียงพวกเขาคิดหาวิธีหน่อย ยังไงก็แข่งกับกองทัพต้าเว่ยต่อไปได้อยู่แล้ว

พวกไม่มีน้ำยาทั้งนั้น !

นี่เพิ่งจะรบกันวันแรก โดนทหารทัพต้าเว่ยตีจนหัวร้างข้างแตกซะแล้ว

ข่าวนี้แพร่กระจายออกไป ชาวโลกจะต้องหัวเราะฟันหลุดแน่ๆ !

สงครามครั้งนี้ ภาคตะวันตกเป็นฝ่ายก่อขึ้นก่อนด้วย

ฝ่ายที่ก่อเหตุก่อนกลับถูกทหารทัพต้าเว่ยสั่งสอนอย่างสาหัสสากรรจ์ หน้าแตกจริงๆ !

กองทัพภาคตะวันตกพ่ายแพ้แล้ว ด้วยนิสัยอย่างเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนต้องนำทัพเข้าถล่มยันเขตใจกลางของภูมิภาคตะวันตกอย่างแน่แท้

ถ้าเป็นเช่นนี้ นักปราชญ์อยู่ที่นี่ต่อก็ไม่มีประโยชน์

ไม่ว่าเขาจะเก่งกาจซะขนาดไหน ก็ไม่อาจสู้กับกองทัพต้าเว่ยได้ด้วยแรงของเขาคนเดียว

ยิ่งกว่านั้น เขาได้รับบาดเจ็บและไม่อาจออกกำลังมากมายอะไรได้แล้ว

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ตอนนี้ไปเจอกับเซียวเฉวียนไม่ได้อีกแล้ว

เซียวเฉวียนรับมือยากขนาดนี้ หากเจอเขาเข้า น่ากลัวจะต้องสู้กันอย่างดุเดือด

นักปราชญ์ที่ได้รับบาดเจ็บไม่มีความมั่นใจจะเอาชนะเซียวเฉวียนได้

คิดจะเอาชนะเขา นักปราชญ์จะต้องเร่งรัดฝึกฝนวิทยายุทธ์ให้หนักขึ้น

ในเวลานี้ นักปราชญ์ผู้มีประสาทหูดีรู้สึกถึงว่ามีคนกำลังมุ่งมาทางนี้

เขาตั้งสมาธิฟังให้ละเอียดอีกที คนที่มาไม่ใช่แค่คนเดียว แต่ดูเหมือนมาเป็นกองทัพมหึมา

ปฏิกิริยาแรกของนักปราชญ์คือนึกถึงกองทัพต้าเว่ย

เซียวเฉวียนและพวกกำลังไล่ตามมาแล้ว

ดังนั้นนักปราชญ์จึงต้องรีบคว้าโอกาส ต้องเผ่นก่อนที่พวกเซียวเฉวียนจะมาถึง

แต่เซียวเฉวียนรู้มานานแล้วว่านักปราชญ์จะกลับไปที่ค่ายทหาร

เพื่อจับตัวนักปราชญ์ เซียวเฉวียนได้แซงหน้ากองทัพต้าเว่ย มาถึงสถานที่ห่างจากค่ายทหารของภูมิภาคตะวันตกประมาณร้อยเมตรล่วงหน้าก่อน และหาสถานที่ลับตาคนซ่อนตัวไว้

สถานที่นี้มีลานสายตาที่ดี ถ้านักปราชญ์จะหลบหนี เซียวเฉวียนก็มองเห็นได้อย่างชัดเจน

เซียวเฉวียนเฝ้ารอนักปราชญ์สักราวหนึ่งจอกน้ำชา เห็นตัวนักปราชญ์เข้าจริงๆ เสียด้วย

”ท่านปราชญ์ ได้เจอหน้ากันอีกแล้ว !”

เซียวเฉวียนเลิกคิ้วขึ้น มองหน้านักปราชญ์อย่างมีนัยยะ ด้วยสายตาอันเฉียบคม

จะหนีหรือ มันไม่ง่ายหรอก !

ได้ยินเสียงของเซียงเฉวียน นักปราชญ์อดสะอึกไม่ได้ ไม่คิดว่าถูกเซียวเฉวียนไล่ตามมาทันจนได้

เซียวเฉวียนตามหลอกหลอนไม่เลิกจริงๆ !

ยังมาบอกว่าเจอหน้ากันอีกแล้ว นักปราชญ์ไม่อยากเจอหน้าเซียวเฉวียนเลยในช่วงนี้

มาพบเซียวเฉวียนเข้า ดวงซวยชะมัด !

นักปราชญ์เหลือบมองที่เซียวเฉวียนเบา ๆ ไม่พูดอะไรสักคำ จากนั้นหันตัวคิดจะหลบเซียวเฉวียนไป

ตอนนี้เขาไปยั่วเซียวเฉวียนไม่ได้ แต่หลบเขาน่าจะได้ใช่ไหมล่ะ ?

ที่ใดมีชีวิต ที่นั่นย่อมมีความหวัง

รอให้เขาวิทยายุทธ์ล้ำหน้าดีขึ้น ค่อยกลับมาหาเซียวเฉวียวนแก้แค้น !

แต่ในเมื่อเซียวเฉวียนมาแล้ว เขาจะปล่อยให้นักปราชญ์ไปง่ายๆ ได้อย่างไร ?

เซียวเฉวียนเสียงดังเฟี้ยวขึ้นไปยืนขวางอยู่หน้านักปราชญ์ พูดอย่างไม่เชิงยิ้ม "ท่านปราชญ์ทำทุกวิถีทางให้ราชินีก่อสงครามครั้งนี้ ไม่ใช่เพื่อมาจัดการกับเซียวเท่านั้นหรือ ?"

พวกเขามาปรากฏตัวส่งเสียงเอะอะโกลาหลครั้งใหญ่ ทหารทัพภาคตะวันตกที่เฝ้าอยู่ในค่ายทหารได้ยินเสียงจึงออกมา ใช้ดาบชี้ไปที่ทหารทัพต้าเว่ยแล้วพูดอย่างเหิมเกริมว่า "พวกเจ้ากล้าดียังไงเนี่ย !"

มองดูเสื้อผ้าของพวกเขา ทหารทัพภูมิภาคตะวันตกก็รู้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าพวกนี้เป็นชาวต้าเว่ย

เหตุใดทหารทัพต้าเว่ยถึงมาปรากฏตัวตรงนี้ ?

ถึงจะงง แต่พวกทหารทัพภาคตะวันตกก็ไม่กล้าถามซอกแซกเกินไป

แต่ข่าวความพ่ายแพ้ของทหารทัพภูมิภาคตะวันตกในแนวหน้ายังมาไม่ถึงค่ายทหาร ทหารทัพภูมิภาคตะวันตกทั้งหมดที่เฝ้าค่ายอยู่ก็ไม่รู้เหตุการ

เมื่อได้ยินเสียง เซียวเฉวียนก็หันกลับมา เหลือบมองพวกทหารทัพภูมิภาคตะวันตกเหล่านี้เฉย ๆ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า "ทหารทัพภูมิภาคตะวันตกยอมจำนนและปลดอาวุธให้กลับบ้านแล้ว รวมทั้งแม่ทัพของพวกเจ้าด้วย"

ความหมายก็คือ จะยอมจำนนหรือไม่ ขึ้นอยู่กับพวกเจ้าแล้ว

ทหารของภูมิภาคตะวันตกที่เฝ้าค่ายทหารมีจำนวนไม่มากอยู่แล้ว นับรวมทั้งกำลังบำรุงแล้ว มีแค่ประมาณ สามร้อยนายเท่านั้น

สามร้อยนาย อยู่ต่อหน้ากองทัพต้าเว่ยมหึมา มิอาจทำอะไรได้อยู่แล้ว

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ถ้าไม่ยอมจำนนก็มีแต่ตายกับตาย !

พอได้ยิน ทหารทัพภาคตะวันตกก็อดมองหน้ากันไม่ได้ สีหน้าลังเลและไม่อยากจะเชื่อ

กองทัพภาคตะวันตกแค่นี้แพ้แล้วหรือ ?

เพิ่งจะเริ่มรบวันนี้นี่นา !

รบวันนั้น จบฉากวันนั้น พวกเขาเพิ่งจะได้ยินเป็นครั้งแรก

กำลังการสู้รบของกองทัพต้าเว่ยแข็งแกร่งขนาดนั้นจริงหรือ ?

เวลานี้เอง ทหารทัพภูมิภาคตะวันตกเพิ่งจะสังเกตเห็นอาวุธของทหารทัพต้าเว่ย ไม่ใช่อาวุธทั่วไปเช่นมีดหรือดาบ แต่เป็นพวกสิ่งแปลก ๆ ที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน

สายตาของทหารทัพภาคตะวันตกจับจ้องอยู่ที่ปืน และสงสัยว่านั่นมันอะไรกัน

ใช่ ตอนนี้พวกเขาสมองเพี้ยนไปหมดแล้ว จุดสนใจของพวกเขาไม่ได้อยู่ที่ว่าจะยอมจำนนหรือไม่ แต่มุ่งเน้นไปที่ปืน

เห็นสภาพ เหมิงเอ้าอดไม่ได้ที่จะเร่งเร้าให้ตอบ "เจ้านายของข้าถามว่าจะยอมจำนนหรือไม่ ? "

ตอนนี้ ทหารทัพภูมิภาคตะวันตกจึงคืนสติและยังลังเลต่อ

ดูเหตุการณ์แล้ว แม่ทัพพวกเขายังปลดอาวุธและกลับไปทำนาแล้ว พวกเขาสามร้อยคนถ้าไม่ยอมจำนนก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว