ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1704

ก่อนที่ไฟจะลุกลามเข้าไปด้านใน ให้ถอดเสื้อผ้าตัวนอกออกเสียก่อน หากยังมีไฟอยู่ในร่างกาย ให้กลิ้งลงไปที่พื้น

ถ้าจนปัญญา น้ำมันไฟไม่สามารถดับได้โดยการเทน้ำลงไป ยิ่งเทลงไป ไฟก็จะยิ่งไหม้ลามมากขึ้น

กลยุทธ์ของกองทัพซินเจียงนั้นช่างร้ายกาจซะจริง!

ไฟที่ติดตัวกองทัพต้าเว่ยที่โกรธแค้นก็

แต่จะว่าไป กลยุทธ์เม็ดนี้ก็มีประโยชน์อยู่บ้าง ไฟส่วนใหญ่ที่ไหม้ตามบนร่างกายกองทัพต้าเว่ยก็ไม่มีหลงเหลืออยู่แล้ว

แต่ทว่า พวกเขายังคงถูกไฟเผาไหม้ ไม่สามารถสู้ศึกต่อไปได้

กองทัพต้าเว่ยขอให้ทหารที่ได้รับบาดเจ็บกลับไปที่ค่ายฐานก่อน

อย่างไรก็ตาม พอกองทัพซินเจียงเมื่อได้ลิ้มรสหวานจากวางกลยุทธ์แล้ว ก็ยังคงเทน้ำมันก๊าดลงไป

ในเวลาเดียวกันยังคงเทน้ำไปเรื่อย ๆ

จุดประสงค์คือเพื่อให้น้ำมันกระจายตัวเร็วขึ้นพร้อมกับน้ำ เพื่อที่ไฟจะสามารถนำไปใช้โจมตีกองทัพเต้าเว่ยได้

ต้องบอกว่ากองทัพซินเจียงนี้ช่างเก่งกาจจริง ๆ

แต่เซียวเฉวียนจะปล่อยให้พวกเขาบรรลุผลได้อย่างไรกัน

เซียวเฉวียนตะคอกด้วยความเย็นชา “พวกเจ้าทุกคน ถอยทัพ!”

จัดพื้นที่และเทน้ำมันก๊าดและน้ำให้กับกองทัพซินเจียง

เขาเองก็อย่ากจะรู้เหมือนกันว่าพวกเขาจะทำมันได้สักกี่น้ำ!

นอกจากนี้เซียวเฉวียนยังออกคำสั่งภาพรุ่งอรุณช่วงเช้าฤดูใบไม้ผลิไว้ว่า “ภาพรุ่งอรุณช่วงเช้าฤดูใบไม้ผลิเอ๋ย ใช้กลยุทธ์โจมตีย้อนกลับเฉกที่พวกเขาทำด้วยเถิด!“

หากพวกเขาโจมตีด้วยไฟจริง ๆ กองทัพต้าเว่ยก็ยังมีที่ว่างให้ล่าถอย

แต่กองทัพซินเจียงหามีไม่

หากพวกเขาถอยกำลังทัพ สามัญชนในวังหลวงก็จะพลอยโดนเคราะห์ร้ายไปด้วย

ถ้าพวกเขาถอยกำลังทัพ กองทัพต้าเว่ยที่ปีนขึ้นไปบนกำแพงเมืองสามารถเปิดประตูเมืองได้สำเร็จ ในเวลานั้น จะเทียบเท่ากับกองทัพซินเจียงที่บุกทะลวงแนวป้องกันและมันจะเป็นเรื่องของเวลาที่กองทัพซินเจียงจะต้องพ่ายแพ้ .

เซียวเฉวียนออกคำสั่งและทุกคนก็ปฏิบัติตามแต่โดยดี

ภาพรุ่งอรุณช่วงเช้าฤดูใบไม้ผลิไกด้นำน้ำมันก๊าดและน้ำที่รวบรวมมาคืนให้แก่กองทัพซินเจียงคืนต็มจนหมดสิ้น

เพื่อกันพลาดคนของตน ภาพรุ่งอรุณช่วงเช้าฤดูใบไม้ผลิจึงหลีกเลี่ยงตำแหน่งบนกำแพงเมือง จกานั้นจึงโปรยน้ำมันก๊าดและน้ำอย่างแม่นยำไปยังกองทัพซินเจียง

น้ำที่ผสมกับน้ำมันและน้ำมันไฟถูกโปรยไปที่กองทัพซินเจียงในเมือง

อย่างนี้สิจะถือเรียกได้ว่าสาสมทั่วกัน!

กองทัพซินเจียงในเมืองตื่นตระหนกทันที

พวกเขาลุกลี้ลุกลน แต่เขากลับไม่กล้าออกจากตำแหน่งโดยไม่ได้รับอนุญาต และก็ไม่สามารถออกไปได้เช่นเดียวกัน

ในเพระราชวังยังมีสามัญชนในเมืองที่ต้องพึ่งพาพวกเขาอยู่

หากพวกเขาถอยทัพ ปล่อยให้พวกกองทัพต้าเว่ยพังทลายประตูเมืองเข้ามา ซินเจียงจะต้องถึงคราวจบเห่เป็นแน่

ประตูเมืองเป็นเชือกฟางเส้นสุดท้ายของพวกเขา เชือกเส้นนี้มิยอมให้ผู้ใดเข้ามาย่างกรายได้!

แล้วพวกเขาไม่เชื่อ ว่าแค่รูปภาพรูปหนึ่งน่ะหรือจะสามารถติดไฟได้?

โรยน้ำแล้วเทน้ำมันไฟลงไป แล้วอย่างไรต่อเล่า?

หากไม่มีไฟ นั่นก็ถือว่าเสียแรงทำเสียเปล่า ๆ

กองทัพซินเจียงยังคงเฝ้าประตูเมืองอยู่

ที่พวกเขาคิดนั้นไม่ผิด ภาพรุ่งอรุณช่วงเช้าฤดูใบไม้ผลิมิได้วางพลิงพวกเขาแต่อย่างใด

มิใช่เพราะภาพรุ่งอรุณช่วงเช้าฤดูใบไม้ผลิมิสามารถวางเพลิงไฟได้ แต่เป็นเพราะภาพรุ่งอรุณช่วงเช้าฤดูใบไม้ผลิไม่ต้องการรับความดีความชอบทั้งหมดเอาไว้

หากเราทุกคนร่วมรบเพื่อฆ่าศัตรูก็ต้องให้สหายของเราหยิบสิ่งที่อ่อนแอที่สุดออกมาใช่หรือไหม?

กองทัพต้าเว่ยเป็นเจ้าของปืนมาหลายวันแล้ว และพวกเขารู้ว่าการยิงในสถานที่ที่มีน้ำมันก๊าดจะทำให้เกิดประกายไฟและเผาพวกเขาข฿นได้

เป็นผลให้กองทัต้าเว่ยบางคนเริ่มหันกลับมาและยิงใส่กองทัพซินเจียงในเมือง

“ปัง!”

เสียงปืนดังขึ้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่ากองทัพซินเจียงในเมืองถูกไฟไหม้แล้ว

ไฟลุกลามอย่างรวดเร็วเล็กน้อย เวลานั้นทำกองทัพซินเจียงร้องร่ำไห้ตะโกนเจ็บปวด และตบไฟบนร่างกายของพวกเขาด้วยความตื่นตระหนก

แต่การตบไฟของพวกเขาแทบจะไม่ผลอะไรเลย

และกองทัพต้าเว่ยเหล่านั้นด้วยความช่วยเหลือของภาพรุ่งอรุณช่วงเช้าฤดูใบไม้ก็ได้ลงมาจากหอคอยเมืองได้สำเร็จ

แต่พอลงมาแล้ว ไม่ได้หมายความว่าประตูเมืองจะเปิดได้ง่าย

เมื่อกองทัพซินเจียงในเมืองเห็นกองทัพต้าเว่ยลงมา ทหารที่ถูกไฟลุกไหม้ก็ไม่กล้าดับไฟ พวกเขารีบรุดไปข้างหน้า ขู่ว่าจะพินาศไปพร้อมกับกองทัพต้าเว่ย

แต่กองทัพต้าเว่ยไม่ปล่อยโอกาสนี้ให้แก่พวกเขา เล็งปืนไปที่พวกเขาแล้วยิงอย่างเฉียบขาด

เมื่อเทียบกับจำนวนกองทัพต้าเว่ยกับกองทัพซินเจียง ช่างน่าเวทนาไม่น้อย

กองทัพซินเจียงล้อมกองทัพต้าเว่ยไว้สามระดับด้านในและด้านนอก หากกองทัพต้าเว่ยไม่ร่วมมือกันเป็นอย่างดี พวกเขาทั้งหมดคงตายด้วยน้ำมือของกองทัพซินเจียงเป็นแน่

ด้วยกเรเบิกเนตรจากปืน แม้ว่าจำนวนคนจะไม่เพียงพอ แต่กองทัพต้าเว่ยก็ยังคงสามารถยืนหยัดได้

หอคอยของเมืองได้กลายเป็นทะเลเพลิงไปเสียแล้ว

ไฟยังคงลุกลามไปทั่วกำแพงเมือง และสถานที่ใดก็ตามที่ถูกสัมผัสด้วยน้ำมันก๊าดก็จะลุกเป็นไฟ

เซียวเฉวียนซึ่งนำทุกคนถอยกลับไปสามเมตร และมองไปที่ทะเลเพลิงต่อหน้าเขาด้วยสายตาที่เฉียบแหลม

เพลิงไฟนี้ แม้ว่าเขาจะอยากโจมตีแต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้

สิ่งสำคัญคือไม่สามรรถใช้น้ำดับไฟ

ในสมัยโบราณก็ยังไม่มีถังดับเพลิง

แม้ว่าดินเหนียวและทรายจะสามารถดับไฟได้ แต่มันก็ไม่ง่ายดายเยี่ยงนั้น

ไฟที่กำลังโหมกระหน่ำ ดินเหนียวและทรายที่ไม่มีการวัดไม่สามารถดับเพลิงไฟได้

ในเวลานี้ไม่สามารถรถหาวิธีที่หาดินโคลนและทรายที่มีจำนวนเยอะขนาดนั้นได้

หากรอหาให้เยอะมากขนาดนั้น เกรงว่าเพลิงไฟนี้จะมอดไปเอง

ตราบใดที่กองทัพซินเจียงไม่นำไฟเข้าไปในเมือง เมื่อน้ำมันก๊าดนี้หมด เพลิงไฟนี้ก็จะดับไปเอง

นอกจากนี้ สิ่งที่กำลังลุกไหม้อยู่ตอนนี้คืออาณาเขตของกองทัพซินเจียง และเซียวเฉวียนเองก็ไม่คิดอยากจะช่วยดับเพลิงไฟนี้

แต่ทว่า มีกองทหารต้าเว่ยอยู่อีกด้านหนึ่งของประตูเมือง เซียวเฉวียนจึงกังวลเรื่องความปลอดภัยของกองทัพต้าเว่ยเหล่านั้น

ในทิศทางของประตูเมือง กองทัพต้าเว่ยที่โจมตีประตูเมืองยังคงโจมตีประตูเมืองอย่างสุดแรง