ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1729

คนที่รู้สึกดีใจที่สุดกับข่าวนี้ คงหนีไม่พ้นฮ่องเต้ต้าเว่ย

ฮ่องเต้ไม่ชอบสงคราม แต่ในช่วงรัชสมัยของเขา ดินแดนของต้าเว่ยได้ขยายออกไป เขาย่อมรู้สึกพอใจ

ยิ่งไปกว่านั้น กองทัพต้าเว่ยสามารถยึดเมืองอีหลินและเมืองหลวงได้อย่างรวดเร็ว

เรียกได้ว่ารวดเร็วทันใจ

ต้องบอกว่า เซียวเฉวียนแนะนำให้ฮ่องเต้ฉวยโอกาสโจมตีแคว้นซินเจียง ยึดแคว้นซินเจียง เป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาดจริงๆ!

ฮ่องเต้ยังชอบประสิทธิภาพในการทำงานแบบนี้ด้วย

ดี! ดี! ดี!

ปืนที่เซียวเฉวียนนำกลับมาจากแคว้นซินเจียง นำไปลองยิงที่แคว้นซินเจียงนี่หรือคือสิ่งที่เรียกว่าโชคชะตา?

ถึงแม้จะรู้สึกดีใจ แต่ก็ยังมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ

แม้ว่าเซียวเฉวียนและกองทัพต้าเว่ยจากประตูน้ำมังกรเริ่มต้นได้ดี ขั้นตอนต่อไปก็ขึ้นอยู่กับฮ่องเต้ที่จะจัดการ

แคว้นซินเจียงนั้น ไม่ได้ใหญ่โตอะไร แต่ก็ไม่ได้เล็ก

เซียวเฉวียนและกองทัพต้าเว่ยจากด่านหลงเฉวียน ยึดได้เพียงสองเมือง

หากต้องการจะยึดแคว้นซินเจียงทั้งหมด ต้าเว่ยต้องส่งคนไปยึดเมืองอื่นๆ

แม้ว่าประชาชนแคว้นซินเจียงและกองทัพแคว้นซินเจียงจะไม่ต่อต้าน แค่ทำเป็นพิธีกรรม กองทัพต้าเว่ยก็ต้องทำ

ดังนั้น กองทัพต้าเว่ยที่ประจำการอยู่ชายแดนอื่นๆ ของต้าเว่ยกับแคว้นซินเจียง จึงได้รับโองการจากฮ่องเต้ให้ฟังคำสั่ง เข้าโจมตีเมืองต่างๆ ของแคว้นซินเจียงที่อยู่ใกล้เคียง จากนั้นเปลี่ยนแนวป้องกันเป็นชายแดนที่แคว้นซินเจียงติดกับประเทศอื่นๆ

ตัวอย่างเช่น ชายแดนที่แคว้นซินเจียงติดกับคุนหลุน ควรให้กองทัพต้าเว่ยมาแทนที่กองทัพแคว้นซินเจียง

ส่วนทางด้านเมืองหลวง เซียวเฉวียนเห็นว่าจัดการเรื่องต่างๆ เรียบร้อยเกือบหมดแล้ว จึงปรึกษากับแม่ทัพต้าเว่ยเพื่อเดินทางต่อไปยังจุดหมายถัดไป

ความคิดของเซียวเฉวียนเหมือนกับฮ่องเต้ ไม่ว่าประชาชนแคว้นซินเจียงและกองทัพแคว้นซินเจียงจะต่อต้านหรือไม่ ก็ต้องทำเป็นพิธีกรรม

หลังจากทั้งสองปรึกษากันแล้ว ตัดสินใจให้เหมิงเอ้าและเจินฮ่าวอยู่ที่เมืองหลวง นอกจากนี้ยังแลกทหารต้าเว่ยไว้ให้สองหมื่นคน

ทหารต้าเว่ยสองหมื่นคน ด้วยความสามารถของเหมิงเอ้าและเจินฮ่าว บวกกับปืนในมือทหารต้าเว่ย ก็เพียงพอแล้ว

นอกจากนี้ กองทัพต้าเว่ยที่ฮ่องเต้ส่งมาช่วยเหลือก็มาถึงแล้ว

กองทัพต้าเว่ยชุดนี้จะไปกับเซียวเฉวียนยังจุดหมายถัดไป

พระราชวังต้าเว่ย

พระตำหนักของเม่ยซี

ข่าวการสิ้นพระชนม์ของราชินีแคว้นซินเจียง และการยึดเมืองหลวงของแคว้นซินเจียงโดยกองทัพต้าเว่ย ได้ถูกส่งต่อไปยังหูขององค์หญิงต้าถง ผ่านปากของเสวี่ยเยี่ยน

ราชินีสิ้นพระชนม์ องค์หญิงจะไม่รู้สึกเศร้าโศกก็คงเป็นไปไม่ได้

แต่ด้วยความที่องค์หญิงรู้ดีถึงการกระทำของราชินีมาตลอด นางรู้สึกว่าการสิ้นพระชนม์ของราชินี เป็นเรื่องดีทั้งต่อตัวเธอเองและต่อประชาชนแคว้นซินเจียง

ดังนั้น องค์หญิงจึงรู้สึกเศร้าโศก แต่ก็ไม่ได้เศร้าโศกเท่าตอนที่กษัตริย์สิ้นพระชนม์

องค์หญิงรู้สึกว่า ราชินีจากไปแบบนี้ก็ดี ดีที่ไม่ต้องสร้างบาปกรรมต่ออีก อย่างน้อยก็ไม่ต้องทำบาปอีกต่อไป ก็ถือว่าเป็นการปลดปล่อยตัวเองไปด้วย

นางรู้สึกเศร้าโศก เพราะนางคิดถึงความดีของราชินีในอดีต นางไม่เคยคิดมาก่อนว่า ราชินีจะมาถึงจุดจบแบบนี้

ปัจจุบัน องค์หญิงก็กลายเป็นผู้เป็นแม่เช่นกัน นางจึงเข้าใจว่าทำไมราชินีถึงทำเช่นนี้

ก็เพราะความรักของแม่

แต่เจ้าหญิงไม่เข้าใจว่าทำไมการกระทำของราชินีถึงได้สุดโต่งขึ้นมาอย่างฉับพลัน

หมิงเจ๋อคือลูกของนาง ราชินีก็เป็นแม่ขององค์หญิงเช่นกัน

องค์หญิงไม่ได้คาดหวังให้ราชินีปฏิบัติต่อนางกับพี่ชายอย่างเท่าเทียมกัน แต่ราชินีก็ไม่ควรลำเอียงจนเห็นได้ชัด เพื่อหมิงเจ๋อ โดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกขององค์หญิงเลย

แต่ก่อน ราชินีไม่ใช่คนแบบนี้

จิตใจของมนุษย์ช่างเปลี่ยนแปลงได้ง่ายดาย เปลี่ยนแปลงจนแทบจำไม่ได้

ช่างน่ากลัวเสียจริง