ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1730

เวลาที่รู้สึกไม่สบายใจ เมื่อเห็นรอยยิ้มไร้เดียงสาของเด็ก อารมณ์ก็จะดีขึ้นอย่างประหลาด

โดยเฉพาะเด็กที่ฉลาดและขี้อ้อนอย่างเซียวหมิงชิว ยิ่งทำให้คนรู้สึกดีขึ้น

จริงๆ แล้ว ตั้งแต่ราชินีขึ้นครองราชย์ องค์หญิงต้าถงก็เตรียมใจไว้สำหรับการล่มสลายของดินแดนซินเจียงแล้ว

เมื่อราชินีขึ้นครองราชย์ องค์หญิงก็รู้จุดประสงค์ของนาง

แม้ว่าเป็นเช่นนั้น ราชินีก็จะไม่มีอุปสรรคใดๆ เพื่อตอบสนองความต้องการของหมิงเจ๋อ

สร้างมันให้เต็มที่

องค์หญิงต้าถงรู้ดีว่าในบรรดาเจ้าชายมากมายของดินแดนซินเจียง ผู้ที่มีพรสวรรค์ที่สุดคือหมิงเจ๋อ รองลงมาคือพระราชโอรสคนที่สามและห้า

แต่ท่านอ๋องสามและห้าไม่ใช่คนที่รักอำนาจ ทั้งสองคนนี้ ยินดีที่จะช่วยเหลือราชาหรือหมิงเจ๋อ หรือหากราชาแต่งตั้งให้พวกเขาสืบราชบัลลังก์ พวกเขาก็ต้องยอมรับ

เซียวเฉวียนเคยพูดว่าสองพี่ชายคนนี้เป็นคนที่ “ปล่อยวางมาก ไม่แก่งแย่ง"

แต่เมื่อกองทัพต้าเว่ยมาถึงใต้กำแพงเมืองหลวง ดินแดนซินเจียงก็กลายเป็นกองขยะแล้ว หากต้องการให้พวกเขาคนใดคนหนึ่งเข้ารับตำแหน่ง พวกเขาก็จะไม่ยอมรับ

คนที่มีวิจารณญาณย่อมรู้ว่า กองทัพต้าเว่ยสามารถยึดเมืองอีหลินได้อย่างง่ายดาย และมาถึงประตูเมืองหลวงโดยไม่มีอุปสรรคใดๆ แสดงว่าของพวกเขานั้นไม่ควรมองข้าม

พูดกันตามตรง คุณมีโอกาสมากมายที่จะหยุดพวกเขาบนเส้นทาง แต่เจ้าไม่สามารถหยุดพวกเขาได้ ตอนนี้พวกเขามาถึงบ้านของเจ้าแล้ว เจ้ายังคิดจะไล่พวกเขาออกไป คิดว่าเป็นไปได้ไหม?

ในเวลานี้ การคิดให้สององค์ชายขึ้นครองราชย์ พวกเขาไม่ยอมทำ

ไม่มีพลังที่จะพลิกผันสถานการณ์ ใครกล้ารับกองขยะขนาดนี้

เจ้าหญิงเป็นคนที่มีความคิดเฉียบแหลม ย่อมคาดเดาได้ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้

ด้วยความที่เตรียมใจไว้ล่วงหน้า ความเศร้าโศกที่เจ้าหญิงรู้สึกเมื่อได้ยินข่าวว่าดินแดนซินเจียงกำลังจะล่มสลายจึงไม่รุนแรงนัก

ดินแดนซินเจียง ภูเขาหมิงเซียน

นักปราชญ์ได้รับข่าวว่าการกบฏของเหล่าเจ้าครองเมืองแห่งต้าเว่ยพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง

ในเวลาเดียวกัน เขายังได้รับข่าวว่าเมืองหลวงของดินแดนซินเจียงถูกยึดครอง เซียวเฉวียน และกองทัพต้าเว่ยมุ่งหน้าไป

นอกจากนี้ เขายังได้รับข่าวว่ากองทัพต้าเว่ยอื่นๆ ได้ย้ายแนวชายแดนไปยังจุดเชื่อมต่อระหว่างดินแดนซินเจียงกับคุนหลุน และประเทศอื่นๆ

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ดินแดนซินเจียงกลายเป็นส่วนหนึ่งของต้าเว่ย เป็นเรื่องที่ไม่ต้องสงสัย

สำหรับนักปราชญ์ นี่ถือเป็นสถานการณ์ที่สิ้นหวัง!

ด้านหน้ามีเซียวเฉวียน ด้านหลังมีกองทัพต้าเว่ย

จากความเข้าใจของนักปราชญ์ที่มีต่อเซียวเฉวียน เซียวเฉวียน จะบุกภูเขาหมิงเซียนในไม่ช้า

ดังนั้นนักปราชญ์ ไม่สามารถอยู่ที่ภูเขาหมิงเซียนต่อไปได้อีกต่อไป

โอ้!

มันเป็นการคำนวณผิดพลาดจริงๆ

เดิมทีคิดจะฉวยโอกาสกัดกินเนื้อส่วนใหญ่ของต้าเว่ย จัดการกับเซียวเฉวียน และจวนเซียว แต่ไม่คาดคิดว่าผลลัพธ์จะกลับตาลปัตร

จริงๆ แล้ว มนุษย์คิดไม่ถึงฟ้าลิขิต

อยู่ที่ภูเขาหมิงเซียนไม่ได้ นักปราชญ์รู้สึกกังวล เขาต้องกลับไปที่ทะเลทรายที่รกร้างนั้นอีกเหรอ?

พูดตามตรง นักปราชญ์ไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมของทะเลทรายได้ ลมแรงไม่พอ ยังยากจนมาก

ยากจนกว่าภูเขาคุนหลุนอีก

ภูเขาคุนหลุนถึงแม้จะยากจน แต่ยังสามารถทำการเกษตร น้ำเพียงพอ

แต่ทะเลทรายมีเพียงลมทรายและลมทราย ลมแรงพัดทั้งกลางวันและกลางคืน ทำให้นักปราชญ์นอนไม่หลับ

ยังกินอาหารไม่อร่อย

การใช้ชีวิตในสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายเช่นทะเลทรายเป็นเวลานาน นักปราชญ์ยังรู้สึกว่ามันเป็นการดูหมิ่นสถานะของเขา

ตัวแทนของสวรรค์ จะไปอาศัยอยู่ในทะเลทรายได้อย่างไร?