ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1741

นักปราชญ์อดไม่ได้ที่จะนึกถึงสิ่งที่เลวร้ายที่สุด

บางทีองครักษ์ซ่อนเร้นอาจถูกเซียวเฉวียนชักจูงไปแล้ว

แต่ถ้าถูกเซียวเฉวียนชักจูง ด้วยสติปัญญาอย่างเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนจะต้องใช้ประโยชน์จากองครักษ์ซ่อนเร้นเพื่อตามมาหานักปราชญ์อย่างแน่นอน

แต่ว่านักปราชญ์ก็รออยู่ที่นี่มาสักพักหนึ่งแล้ว ก็ยังไม่เห็นร่างใครเลยแม้แต่คนเดียว

นี่มันช่างแปลกมากจริง ๆ!

ไม่ว่าจะเกิดปัญหาอะไรขึ้น นักปราชญ์คิดว่ารออีกสักพักก่อนแล้วกัน

แต่เพื่อความปลอดภัย นักปราชญ์จึงหาที่ลับและหลบซ่อนตัวไว้

คนที่เขาอยากกันไว้คือเซียวเฉวียน

หลังจากรออยู่ประมาณห้าถึงสิบนาที นักปราชญ์ก็ได้ยินเสียงมีการเคลื่อนไหวบางอย่าง

แม้ว่าจะอยู่ห่างไกล แต่การได้ยินของเขาก็ยังค่อนข้างไว

เมื่อเขามองออกไปอย่างจดจ่อ เขาก็เห็นร่างของเสี่ยวเฉวียนจากระยะไกล

เซียวเฉวียนมีรูปร่างสูงและสง่างามอยู่แล้ว พลังอำนาจของเขาก็อยู่เหนือคน ถ้าหากเขาไม่จงใจซ่อนเร้นตัวไว้ แค่มองไปแวบเดียว เขาก็คือคือหงส์ในหมู่กาที่โดนเด่นที่สุดในฝูง

สิ่งที่ทำให้นักปราชญ์ต้องประหลาดใจคือเขามองเห็นเสวียนอวี๋ด้วย

ไม่ได้เจอกันหลายเดือน เสวียนอวี๋ตัวสูงขึ้น ใบหน้ากลมขึ้นมากดูแล้วมีชีวิตชีวาเต็มไปด้วยพลัง

หากว่าเสวียนอวี๋ยังอยู่ข้างกายนักปราชญ์ นักปราชญ์ก็จะมองเสวียนอวี๋ในอีกมุมหนึ่ง

น่าเสียดายเจ้าคนเนรคุณเลี้ยงไม่เชื่อง ถูกเซียวเฉวียนฉวนชักจูงได้ง่าย ๆ

ยังกล้ามาปรากฏตัวต่อหน้านักปราชญ์อีก บัดซบเอ๊ยย! ช่างไร้ยางอาย!

สายตาที่นักปราชญ์มองเสวียนอวี๋นั้นเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

สิ่งที่ทำให้เขาโกรธยิ่งขึ้นไปอีกคือ สิ่งที่เขาได้คาดการณ์ไว้ องครักษ์ซ่อนเร้นทั้งสี่คนถูกเซียวเฉวียนชักจูงไปพวกของตัวเองแล้ว

แม้นักปราชญ์จะไม่ได้ยินด้วยหูตัวเองว่าองครักษ์ซ่อนเร้นได้ยอมจำนนต่อเซียวเฉวียนแล้ว แต่พวกเขาก็พาเซียวเฉวียนและเสวียนอวี๋มาที่นี่ด้วย และจุดยืนของพวกเขาก็ชัดเจนมาก

เซียวเฉวียนเป็นคนที่มีความสามารถจริงๆ !

กำแพงของนักปราชญ์กลับถูกเซียวเฉวียนขุดไปทีล่ะจุดทีล่ะจุด และยังประสบความสำเร็จอย่างมาก!

ทุกคนที่มีความสามารถที่อยู่รอบตัวนักปราชญ์ เซียวเฉวียนสนใจหมด

แล้วยังไงล่ะ?

คนของนักปราชญ์น่าสนใจงั้นหรือ?

สิ่งที่ตัวเองลงแรงไปกลับเสียแรงเปล่า นักปราชญ์โกรธมากถอนหายใจและจ้องมอง

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ นักปราชญ์รู้สึกว่าคนเหล่านี้ที่เขาฝึกฝนนั้นต่างมีจุดยืนที่ไม่มั่นคงเอาเสียเลย แค่ฟังเซียวเฉวียนพูดจาหลอกล่อไม่กี่คำ ก็หลงไปกับคำพูดของเซียวเฉวียน

พวกเขายังมีนักปราชญ์เจ้าสำนักคนนี้อยู่ในใจอีกหรือไม่?

ต้องสูญเสียบุคคลผู้มีความสามารถอีกสี่คนไป!

นักปราชญ์โกรธจนกัดฟันของเขาแน่น

แม้ว่าเขาจะเครียดแค้นมากแค่ไหน เขาก็ยังมีสติอยู่ เขารู้ดีถ้าเจอเซียวเฉวียนในเวลาแบบนี้ต้องหลบไปยิ่งไกลยิ่งดี !

ดังนั้น ก่อนที่เซียวเฉวียนและคนอื่นๆ จะมาถึง นักปราชญ์ก็รีบหลบหนีไปทันที และมุ่งหน้าไปยังภูเขาจงหนาน

ทันทีที่นักปราชญ์จากไป เซียวเฉวียนและคนอื่น ๆ ก็หยุด

หนึ่งในองครักษ์ซ่อนเร้นพูดขึ้นว่า “นายท่าน ตอนที่เขาส่งสัญญาณเรียกพวกเรานั้น ตำแหน่งนั้นพวกเราคิดน่าจะเป็นที่นี่”

หลังจากพูดจบ เสี่ยวเฉวียนและคนอื่น ๆ ก็มองไปรอบ ๆ แต่ก็ไม่เห็นร่องรอยของนักปราชญ์เลย

หากเซียวเฉวียนเดาถูกต้อง อาจเป็นเพราะนักปราชญ์เห็นว่าองครักษ์ซ่อนเร้นไม่ส่งสัญญาณตอบกลับเป็นเวลานาน เขาเลยต้องระมัดระวังตัว

หลังจากที่เห็นองครักษ์ซ่อนเร้นกับเซียวเฉวียนและยังมีเสวียนอวี๋มาพร้อมกันอีก เขาเลยแอบหลบหนีไป

นั่นหมายความว่า เซียวเฉวียนไล่ตามนักปราชญ์มาถึงที่นี่แต่กลับไม่พบร่อยรอยของนักปราชญ์เลย และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาไปทิศทางไหน

ช่างมันเถอะ ยังไงเซียวเฉวียนก็ต้องลากตัวเขาออกมาสักวันหนึ่งไม่ช้าก็เร็ว แม้ว่าเขาจะซ่อนตัวอยู่ที่มุมไหนของโลก เซียวเฉวียนก็มั่นใจว่าจะสามารถลากตัวเขาออกมาจนได้

ดั้งนั้น แม้ว่านักปราชญ์จะหลบหนีไปได้ เซียวเฉวียนก็ไม่ได้รีบร้อน

เซียวเฉวียนสอบถามความคิดเห็นขององครักษ์ซ่อนเร้นว่า "พวกเจ้าจะกลับไปที่จวนเซียวหรือจะอยู่ที่ซินเจียงเพื่อช่วยข้าค้นหาที่อยู่ของนักปราชญ์?"

แม้ปากจะบอกว่าค้นหาที่อยู่ของนักปราชญ์ แต่จริงๆ แล้วเพื่อป้องกันนักปราชญ์คิดจะทำอะไรแผลงๆ

เช่น ไปจัดการกองทัพต้าเว่ย

หลังจากฟังแล้ว ทันใดนั้นองครักษ์ซ่อนเร้นก็รู้สึกว่าเซียวเฉวียนมีอำนาจมากกว่าที่พวกเขาคิดเสียอีก และพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะเลื่อมใสศรัทธาเซียวเฉวียน

พวกเขาติดตามนักปราชญ์มานานหลายปี พวกเขาไม่เคยเห็นนักปราชญ์ถูกใครทำให้เสียผลประโยชน์เลยสักคน

ไม่คิดเลยว่านักปราชญ์จะตกหลุมพรางขนาดใหญ่จากนำมือของเซียวเฉวียน!

หลังจากถูกเซียวเฉวียนและเจี้ยนจงหลอกครั้งนี้ นักปราชญ์จะต้องสาหัสมากแน่?

ได้ยินมาว่าเขายังมีกองกำลังชาวยุทธ์แท้อยู่ด้วย และค่าใช้จ่ายก็ไม่ใช่น้อย

สามารถอยู่ถึงตอนนี้ได้ คิดว่านักปราชญ์คงจะต้องชักหน้าไม่ถึงหลังแน่ๆ?

ในอดีต พวกเขาอยู่และตายเพื่อนักปราชญ์ แต่นักปราชญ์ไม่เคยให้พวกเขาได้ไปที่หอคอยเหลียนเซียงทานอาหารดีๆ สักมือเลย

เขาใจแคบเกินไป

ตอนนี้พวกเขาเพิ่งเริ่มติดตามเซียวเฉวียน แต่เซียวเฉวียนสั่งให้หอคอยเหลียนเซียงเปิดตอนรับพวกเขา แค่จุดนี้ก็ทำให้เซียวเฉวียนดีกว่านักปราชญ์เป็นร้อยเท่าพันเท่าแล้ว

ก็ช่วยไม่ได้ ตรรกะขององครักษ์ซ่อนเร้นก็ง่าย ๆ เช่นนี้เอง

อย่าถูกถูกอาหารแค่มื้อเดียว ในใจของพวกเขาแล้วอาหารมื้อเดียวสามารถทำให้พวกเขาเห็นว่าใครจริงใจต่อพวกเขาอย่างแท้จริง

พวกเขาสามารถมองออกว่าใครคู่ควรที่พวกเขาจะรับใช้ถวายชีวิตให้

ยังทำให้พวกเขารู้สึกว่าได้รับความสำคัญอีกด้วย

ไม่แปลกใจเลยที่เสวียนอวี๋ยอมติดตามเซียวเฉวียนอย่างสุดใจ

ไม่ต้องพูดถึงสิ่งอื่นใด ไม่เพียงแค่ได้กินดีอยู่ดีเมื่อติดตามเซียวเฉวียน องครักษ์ซ่อนเร้นกลับรู้สึกว่าพวกเขาเลือกคนไม่ผิดและพวกเขาก็ตั้งใจที่จะติดตามเสี่ยวฉวนไปตลอดชีวิต!

องครักษ์ซ่อนเร้นก็กล่าวอย่างตื่นตันว่า "ขอบคุณนายท่าน!"

เซียวเฉวียนพูดเบา ๆ ว่า “ลำบากพวกเจ้าแล้ว เชิญเถอะ”

“ขอรับ! นายท่าน”

ทันทีที่พูดจบ องครักษ์ซ่อนเร้นรับคำสั่งและแยกย้ายจากไป

เมื่อรอจนองครักษ์ซ่อนเร้นจากไปจนลับสายตาแล้ว เซียวเฉวียนก็ยิ้มจาง ๆ และกล่าวชมเชยว่า "เสวียนอวี๋ เจ้าทำได้ดีมาก"