ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1765

เสียแรงที่ปีนขึ้นไปเพื่อตรวจสอบดูจริงๆ

ไม่อย่างนั้น ยืนโง่ๆรอต่อต้านอยู่ที่ศาลาว่าการต่อไป ต่อต้านต่อไป ก็ไม่มีประโชยน์ ！

ถูกผู้พิพากษายุติธรรมมองข้ามไปไม่สนใจ ความโกรธของประชาชนมาถึงขีดสุดแล้ว

มันไร้เหตุผลสิ้นดีจริงๆ！

เป็นถึงผู้พิพากษาเขาทำกับอย่างนี้เหรอ？

ประชาชนต่างมุ่งหน้า มีท่าทางโกรธตรงเข้าไปยังที่พักของนายอำเภอ

คาดการณ์ไว้แล้วว่าจะต้องมีวันนี้

แต่นายอำเภอคาดไม่ถึงว่าวันนี้จะมาเร็วถึงเพียงนี้

เมื่อได้ยินจากลูกน้องของตนเองพูดว่าประชาชนโกรธอย่างมาก ประชาชนมีท่าทางโกรธโมโหนายอำเภอเป็นอย่างมาก นายอำเภอก็รู้สึกเข่าอ่อน เขาล้มลงนั่งบนเก้าอี้ สีหน้ากระวนกระวาย ปากก็พูดบ่นพึมพัมว่า “แย่แล้ว แย่แล้ว”

ประชาชนพวกนี้มาประท้วงถึงหน้าบ้าน เป็นเรื่องไม่ดีอย่างแน่นอน

คนที่ราชสำนักส่งมา ก็ไม่สามารถจับตัวคนร้ายได้ เขาเป็นแค่นายอำเภอ จะสามารถจับคนร้ายและปิดคดีนี้ให้จบได้อย่างไร？

อย่าบอกว่าเป็นเซียวเฉวียน ถึงแม้จะเป็นเซียวเฉวียน เขาก็ไม่สามารถจับเซียวเฉวียนได้！

นายอำเภอกังวลจนเหงื่อไหลออกมา

เป็นขุนนางชั้นผู้น้อย ยากที่จะสามารถจัดการเรื่องใหญ่ได้ เป็นหลายปีที่ไม่ราบรื่นจริงๆ

ในตอนนี้ คนรับใช้ที่กำลังรายงานสถานการณ์ คิดแผนกอะไรได้บางอย่างพูดว่า “ใต้เท้าหนีออกไปจากที่นี่ก่อน หลบไปอยู่ที่อื่นก่อนรอให้เรื่องเงียบแล้วค่อยกลับมา？”

ทำได้เหรอ？

ดวงตาของนายอำเภอกรอกไปมา หลังจากนั้นดวงตาเป็นแระกาย ตบเข่าตัวเอง หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสพูดว่า “ข้าก็ว่าดีเหมือนกัน！”

ในตอนนั้น นายอำเภอก็กระซิบที่ข้างหูของคนรับใช้ หลังจากนั้นก็เก็บข้าวของ ใช้โอกาสตอนที่ประชาชนเพิ่งจะมาถึง ยังไม่ทันได้ปิดกั้นประตูทางเข้าทางด้านหลัง เขาก็รีบหลบหนีออกไปทางประตูด้านหลังแล้ว

คนรับใช้ทำตามที่นายอำเภอสั่ง ไปหาภรรยาของนายอำเภอ ให้ภรรยาของนายอำเภอออกไปรับหน้าที่ประตูด้านหน้าก่อน

ภรรยาของนายอำเภอได้ยินว่าประชาชนมาหาเรื่องประท้วงถึงหน้าประตูบ้านของตนแล้ว ก็รู้สึกโกรธอย่างมาก “ช่างกล้ามากจริงๆ！”

คนรับใช้รู้สึกตกใจกับการกระทำที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วของภรรยาของนายอำเภอ นางทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก

เขาตัวสั่นและพูดว่า “ฮูหยิน ข้าน้อยเห็นว่าแผนการของใต้เท้าสามารถทำได้ ท่านลองทำดู”

ที่พูดว่าให้ลองทำดู ที่จริงแล้วความหมายก็คือให้ช่วยทำตามนั้น

แต่อยู่ต่อหน้าฮูหยินที่ดูน่ากลัว คนที่เป็นแค่คนรับใช้จะกล้าพูดออกไปตรงๆได้อย่างไร？

ตอนนี้คนที่สามารถช่วยนายอำเภอได้ ก็มีเพียงภรรยาของนายอำเภอเท่านั้น

คนรับใช้ได้พูดออกไปแล้ว ภรรยาของนายอำเภอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ถึงจะพยักหน้าพูดว่า “อื้ม ลองไปเผชิญหน้ากับประชาชนพวกนั้นดู！”

พูดจบ ภรรยาของนายอำเภอก็ค่อยๆเดิน มุ่งตรงไปที่ประตูใหญ่

ยังไม่ทันที่จะเดินไปถึงประตูใหญ่ ก็ได้ยินเสียงตะโกนร้องของประชาชนว่า “ขอให้ใต้เท้าคืนความยุติธรรมให้พวกเราด้วย คืนความยุติธรรมให้คนตาย จับตัวเซียวเฉวียนกลับมาให้ได้！”

ร้องตะโกนกันอย่างพร้อมเพรียง

เหมือนกับได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี

ใช่แล้ว คำพูดเหล่านี้ เป็นคำพูดที่ประชาชนตะโกนพูดอยู่ที่ด้านหน้าศาลาว่าการมาหลายวันแล้ว！

เหมือนกับเป็นการได้รับการฝึกฝนมาแล้ว

ได้ยินอย่างนั้นทำให้ภรรยาของนายอำเภอโกรธอย่างมาก！

พวกเขาไปสร้างความวุ่นวายที่ศาลาว่าการก็แล้วไป ยังจะมาสร้างความวุ่นวายถึงที่หน้าบ้านนางอีก？

อดทน จนไม่สามารถทนได้แล้ว！

ที่จริงแล้วภรรยาของนายอำเภอเป็นคนอารมณ์ร้อน

นางคิดอย่างนั้น แต่เมื่อมีอารมณ์โกรธขึ้นมา นางก็ลืมสิ่งที่ตัวเองตั้งใจจะทำในตอนแรกไป สายตาของนางเต็มไปด้วยความโกรธโมโห ทนไม่ได้กำมือแน่น เล็บของนางจิกลึกลงไปในเนื้อ

คนรับใช้ที่ตามมาพร้อมกับนาง เห็นท่าทางของนางแบบนั้น พยายามเข้าไปตักเตือนนางว่า “ฮูหยิน ท่านจะต้องนิ่งสงบลง มีเพียงท่านที่จะสามารถช่วยใต้เท้าจัดการความวุ่นวายได้”

เมื่อได้รับการเตือนจากคนรับใช้ ภรรยาของนายอำเภอก็ได้สติกลับคืนมา

นางกระแอมเล็กน้อย พยายามปรับท่าทาง พูดออกมาอย่างรำคาญว่า “รู้แล้ว พูดมากจริง！”

ที่จริงแล้วในใจรู้สึกชื่นชมความละเอียดรอบคอบของคนรับใช้คนนี้

ถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดเตือนของเขา คงจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น

ในขณะที่ประชาชนตะโกนส่งเสียงดัง ประตูใหญ่ของจวนนายอำเภอก็เปิดขึ้น

ประชาชนก็นิ่งสงบลง ช่วงระยะเวลาหนึ่ง ไม่รู้จะพูดอย่างไรกับภรรยาของนายอำเภอ

จะไม่เชื่อ แต่เมื่อเห็นท่าทางอย่างนี้ของฮูหยินแล้ว ก็ไม่เหมือนกับกำลังแสดงอยู่

จะเชื่อ ก็กลัวว่านี้จะเป็นแผนการที่นายอำเภอทำขึ้นเพื่อหลอกลวงพวกเขา

ประชาชนต่างมองหน้ากันไปมา ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

เมื่อเห็นประชาชนสงบนิ่งลง ภรรยาของนายอำเภอก็ยิ่งร้องไห้หนักมากยิ่งขึ้น ร่างกายสั่นไปทั้งตัว

คนรับใช้ก็รีบเสริม เสแสร้งพูดว่า “ฮูหยิน ท่านอย่างเสียใจไปเลย ใต้เท้าเป็นคนดีฟ้าดินย่อมเห็น จะต้องปลอดภัยกลับมา”

พูดเหมือนราวกับว่านายอำเภอออกไปจับตัวคนร้าย

เมื่อประชาชนได้ยินอย่างนั้น ยังรู้สึกลังเลสงสัย “ที่ฮูหยินพูด เป็นความจริง？”

คนรับใช้ตอบว่า “เป็นเรื่องจริงแท้แน่นอน？”

“ฮูหยินจะโกหกพวกเจ้าไปทำไม？”

“และอีกอย่าง ถ้าใต้เท้าไม่ออกไปข้างนอก จะเป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะไม่ไปที่ศาลาว่าการใช่ไหม？นอกจากเขาจะไม่ต้องการหมวกขนสีดำแล้ว！”

ถ้าประชาชนยังมีข้อสงสัยอยู่ คำพูดประโยคสุดท้ายของคนรับใช้ก็ทำให้ประชาชนหมดข้อสงสัยไปได้แล้ว

ใช่แล้ว ถ้านายอำเภออยู่ที่จวน จะเป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะไม่ไปที่ศาลาว่าการตั้งหลายวัน ไม่ตอบรับต่อพวกเขา

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ประชาชนต่างเชื่อถือในคำพูดของฮูหยิน

ที่แท้พวกเขาเข้าใจผิดต่อนายอำเภอ

และยังทำให้ศาลาที่ว่าการต้องวุ่นวายอย่างนี้

ความโกรธบนใบหน้าของพวกเขาค่อยๆลดลง และมีความรู้สึกผิดละอายใจเข้ามาแทนที่

เมื่อเห็นแผนการสำเร็จแล้ว ภรรยาของนายอำเภอที่ร้องไห้ “จนเหนื่อยหายใจหอบ” มีสีหน้าที่เศร้าเสียใจพูดว่า “ข้าขอเป็นตัวแทนใต้เท้าขอโทษต่อพ่อแม่พี่น้องประชาชนทุกคนด้วย”

เมื่อประชาชนเห็นดังนั้น ก็รีบพูดขึ้นว่า “ฮูหยินอย่างทำอย่างนี้”

ตั้งแต่โบราณมีความแต่ต่างทางชนชั้น ประชาชนธรรมดาไม่อาจรับการขอโทษจากท่านได้

การแสดงที่ยิ่งใหญ่ฉากนี้ ประชาชนไม่ทันได้สังเกตว่าตรงมุมหนึ่ง เซียวเฉวียนและเสวียนอวี๋กำลังดูการแสดงฉากนี้อย่างสนใจ