ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1767

เซียวเฉวียนเด็กคนนี้ ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งปี แปลงร่างจากผู้คงแก่เรียนยากจนที่ใครเห็นใครรังแกมาเป็นมหาราชครู เป็นเจ้าของของโรงเรียนชิงหยวนแห่งต้าเว่ย

จากผู้ที่ไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะจับไก่ กลายมาเป็นคนที่ไม่มีใครทำร้ายตัวเขาได้

การพลิกผันของชีวิตเขานี้ เป็นที่น่าอิจฉายิ่งนัก

ตรงกันข้าม นักปราชญ์ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งปี เปลี่ยนจากการเป็นตัวแทนของมรรคสวรรค์ที่ทุกคนเคารพนับถือ จากเจ้าสำนักหมิงเซียน มาถึงขั้นต้องอาศัยอยู่ในบ้านกระต๊อบ !

แค่นั้นยังไม่พอ ยังต้องอยู่แบบหลบๆ ซ่อนๆ

ชีวิตเปลี่ยนไปราวฟ้ากับดิน

สมกับคำที่ว่า วันพระไม่ได้มีหนเดียว

ในใจของนักปราชญ์รู้สึกหมดอาลัยตายอยาก

ดวงตาของเขาดูโหดร้ายน่ากลัวยิ่งขึ้น

ไม่ เขาเป็นตัวแทนของมรรคสวรรค์ เขามีสวรรค์เบื้องบนคอยคุ้มครอง เขาจะกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งอย่างแน่นอน

ครั้งนี้ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากเป็นแค่ชั่วคราวเท่านั้น เพียงแค่สวรรค์เบื้องบนต้องการทดสอบเขาเท่านั้น

ใช่แล้ว นี่คือบทเรียนทดสอบที่สวรรค์เบื้องบนประทานแก่เขา

หลังจากอดทนรอดพ้นจากช่วงเวลาลำบากนี้ ฟื้นฟูสำนักหมิงเซียน นักปราชญ์ก็จะกลับมาเป็นบุคคลที่มีเกียรติสูงสุดในโลกนี้อีก !

ไม่ว่าจะเป็นคนราชวงศ์อะไร

ไม่ว่าจะเป็นเจ้าชายหรือจักรพรรดิที่ไหน

ไม่ว่าจะเป็นเจ้าขุนมูลนายประเภทไหน

นักปราชญ์จะไม่มองให้รกสายตา !

รอให้เขาสังหารเซียวเฉวียน คนนอกลู่นอกรีตคนนี้แล้ว เขาก็จะเป็นผู้สูงศักดิ์ค้ำฟ้าในโลก !

หลังจากปลอบใจตัวเองสักพักหนึ่งแล้ว อารมณ์ของนักปราชญ์ก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

การฝึกฝนในวันนี้เสร็จสมบูรณ์แล้ว เขาสามารถพักผ่อนได้อย่างสบายใจ

ฉะนั้น นักปราชญ์ก็นอนราบลงบนเตียงไม้เก่าๆ หลับตาพักเอาแรง

ฮึ !

ให้เซียวเฉวียนฉลาดแค่ไหน ก็คงคิดไม่ถึงว่าเขาจะมาที่อ้านย้วยกระมัง !

ฮ่า ๆ ๆ !

ต้องบอกว่าเซียวเฉวียนคิดไม่ถึงจริงๆ ว่านักปราชญ์จะมาหลบซ่อนตัวอยู่ในอ้านย้วน

แต่ว่าเซียวเฉวียนและเสวียนอวี๋ก็กำลังสืบหาเบาะแสของนักปราชญ์อยู่ทุกแห่ง

และจังหวะที่ทั้งสองกำลังเตรียมจะออกจากบริเวณเขาจงหนานซาน คนที่ราชสำนักส่งมาก็มาเจอเซียวเฉวียนพอดี

ส่วนใหญ่เมื่อคนที่ราชสำนักส่งมาไม่รู้จะอย่างไรต่อไปแล้ว พวกเขาจึงต้องมาขอคำแนะนำจากเซียวเฉวียน

พูดถึง พวกเขาสามารถมาเจอเซียวเฉวียนได้ก็ถือเป็นเหตุบังเอิญ

ตอนที่บรรดาชาวบ้านมาก่อกวนที่จวนเจ้าอำเภอ คนที่ราชสำนักส่งมาเกรงว่าเกิดความรุนแรงถึงชีวิต จึงไปหลบซ่อนตัวคอยเฝ้าดูอย่างแอบ ๆ

ไม่คิดว่าจะได้พบเห็นเซียวเฉวียน

พวกเขาไม่กล้าแหกปากในเวลานั้น จึงมาหาเซียวเฉวียนในภายหลัง

และแถวนี้มีคนมากมายเสียชีวิต ชาวบ้านยังก่อเรื่องวุ่นวายใหญ่โต เซียวเฉวียนคาดว่าทางราชสำนักคงจะไม่เพิกเฉยต่อเรื่องนี้ จะต้องส่งคนมาจัดการอย่างแน่นอน

แต่ยังไม่ได้จัดการให้ดี

เซียวเฉวียนคิดว่าหากคนที่ราชสำนักส่งมารู้ว่าเซียวเฉวียนมาอยู่แถวนี้ จะต้องมาหาเซียวเฉวียนแน่ๆ

ดังนั้นเซียวเฉวียนจึงตั้งใจให้โอกาสพวกเขามาหาถึงที่ และไม่รีบร้อนที่จะจากไป

คนที่ราชสำนักส่งมานั้นพูดจาอย่างรวบรัด ขอคำแนะนำกับเซียวเฉวียนตรงๆ เลย

เซียวเฉวียนยิ้มๆ และพูดว่า "ก็เอาอย่างนี้ ให้เจ้าอำเภออย่างเพิ่งปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชน"

ในเมื่อกล่าวโกหกไปแล้ว ก่อนที่จะพบหลักฐาน ก็ต้องยืนเรื่องโกหกนี้ต่อไป

คนที่ราชสำนักส่งมาอดสับสนไม่ได้ "แล้วถ้าจับฆาตกรไม่ได้เลย จะให้เจ้าอำเภอหลบซ่อนตัวไปตลอดก็ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหานี่นา"

เรื่องอื่นในเมืองนี้ ไม่ต้องสนใจดูแล้วหรือ ?

เซียวเฉวียนพูดว่า "ก็มีพวกเจ้าอยู่นี่แล้วมิใช่หรือ ?"

ชาวบ้านทั่วไปมีความเกรงกลัวต่อราชสำนักอย่างแปลกประหลาด พวกเขาคือคนที่ราชสำนักส่งมา ชาวบ้านทั่วไปไม่กล้าทำอะไรกับพวกเขา