ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1802

เซียวเฉวียนพยักหน้าและกล่าวว่า "อืม พวกเขากำลังเดินทาง น่าจะใกล้ถึงเมืองมู่อวิ๋นแล้ว"

พูดให้ถูกต้องก็คือ ทั้งเจ็ดเมืองจะมีไพร่คุนหลุนไปเยือน

จากนี้ไป ไพร่คุนหลุนจะมาอาศัยอยู่ร่วมกับทุกคน หลอมเข้าไปในทุกกลุ่มคน

เราทุกคนล้วนเป็นลูกหลานชาวประชาต้าเว่ย ไพร่คุนหลุนก็ไม่ควรถูกดูหมิ่นกีดกันรุนแรงเยี่ยงนี้

ไพร่คุนหลุนไม่เพียงแต่จะอาศัยอยู่ร่วมกับชาวบ้านทั่วไป รุ่นเยาว์ของพวกเขาก็สามารถไปโรงเรียนและรับการศึกษาได้เช่นเดียวกับลูกหลานของชาวบ้านทั่วไปด้วย

เริ่มแรกนั้น อาจเป็นเรื่องยากเล็กน้อยที่จะให้ทุกคนยอมรับไพร่คุนหลุน

แต่ถ้ามีพวกท่านคหบดีช่วยเหลือสงเคราะห์ เรื่องก็จะง่ายขึ้นกว่าเป็นอันมาก

สำหรับชาวบ้านทั่วไป สถานะของคหบดีถือว่าสูงพออยู่แล้ว หากพวกเขาไม่ผลักไสไพร่คุนหลุน นำหน้าทำให้เขาเลียนแบบ ทุกคนก็จะยอมรับไพร่คุนหลุนได้อย่างรวดเร็ว

ด้วยวิธีนี้ ไพร่คุนหลุนที่มาอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยเหล่านี้ ก็จะไม่ติดขัดทุกฝีก้าว ถูกเขาเมินหน้าหนี

เซียวเฉวียนต้องการให้พวกเขาหลอมเข้ากับชีวิตกลุ่มคนโดยเร็ว จึงคิดหาวิธีออกมาได้เช่นนี้

ได้ยินปั๊บ นัยน์ตาของท่านเซว้แวบดูซับซ้อนขึ้นมา พูดตามตรง เขาก็ดูถูกพวกไพร่คุนหลุนมากเช่นกัน

ไพร่คุนหลุนจะมาเมืองมู่อวิ๋น เขาก็เริ่มรู้สึกลำบากใจแล้ว แต่เมืองมู่อวิ๋นออกจะกว้างใหญ่ ต้องมีที่ให้พวกเขาไปอยู่ได้แน่

ขอเพียงพวกเขาไม่มาเพ่นพ่านต่อหน้าคหบดี คหบดีก็พอจะมองผ่านๆ ไปบ้าง

แต่ตอนนี้เซียวเฉวียนเอ่ยปากมาขอให้พวกเขาช่วยเหลือสงเคราะห์ไพร่คุนหลุน ยังจะให้ลูกหลานของไพร่คุนหลุนเข้าโรงเรียนและเรียนกับลูกๆ หลานๆ ของพวกเขาด้วยหรือ ?

ท่านเซว้แสดงออกว่ามันยากที่จะยอมรับได้ บอกว่าเขาทำไม่ได้

เมื่อได้ยิน เซียวเฉวียนก็เริ่มเข้าสู่กระบวนล้างสมองให้พวกเขา "อันที่จริงไพร่คุนหลุนมีจิตใจที่ดีและมีน้ำใจมาก"

”พวกเขาเกิดมาพร้อมกับพลังเหนือคนทั่วไป หากพวกท่านอยู่ร่วมกับพวกเขาอย่างสงบสุขได้และให้พวกเขารู้ซึ้งถึงความเมตตาของพวกท่าน พวกเขาจะจดจำบุญคุณของพวกท่านไปตลอดชีวิตอย่างแน่นอน”

ไม่เพียงเท่านั้น ทุกคนสามารถอยู่ร่วมกันอย่างสันติ ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เรียนรู้จากจุดแข็งของกันและกัน จะทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น ไม่ดีหรือ ?

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา คหบดีทั้งสามก็อดครุ่นคิดไม่ได้

เท่าที่พวกเขารู้ ไพร่คุนหลุนมักจะอยู่อย่างเก็บเนื้อเก็บตัว ไม่เคยก่อปัญหาแต่ใดๆ

จากประเด็นนี้ พวกเขาก็ไม่ควรมีความรู้สึกเป็นปฏิปักษ์ต่อไพร่คุนหลุนมากนัก

เมื่อเห็นสภาพ เซียวเฉวียนจึงถือโอกาสตีเหล็กกำลังร้อน "นอกจากนี้ การเกิดไม่ใช่สิ่งที่คนสามารถเลือกได้ หากพวกเขามีทางเลือก พวกเขาก็คงไม่อยากเกิดมาเป็นไพร่คุนหลุน"

”ทุกคนเกิดมาเท่าเทียมกัน มนุษย์ด้วยกันไม่ควรมีการเลือกปฏิบัติที่ลึกซึ้งขนาดนี้”

”ไม่ว่าเงินทอง อำนาจ ก็เป็นเพียงสิ่งนอกกาย หากปราศจากสิ่งเหล่านี้แล้ว มีใครบ้างที่ไม่ใช่มีเพียงชีวิตเดียว ?”

ประโยคสุดท้ายนี้ทำให้ดวงตาของคหบดีเซว้ส่งประกายสว่างขึ้นทันที เขาไม่คิดว่า เซียวเฉวียนเป็นถึงมหาราชครู เป็นเจ้าของโรงเรียนชิงหยวน มีสถานะสูงขนาดนี้ แต่กลับมีความคิดเช่นนี้

คหบดีเซว้อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจยิ่งนัก

พูดตามหลักแล้ว ผู้มีสถานะสูงส่งอย่างเซียวเฉวียน ยิ่งจะดูหมิ่นดูแคลนไพร่คุนหลุนยิ่งกว่าพวกเขาอีกมิใช่หรือ ?

แต่เซียวเฉวียนไม่ แถมยังพูดแทนพวกเขา วางแนวทางให้พวกเขาอีกด้วย

ในเวลานี้เอง ในที่สุดคหบดีเซว้ก็เข้าใจว่าทำไมเขาถึงลือว่าเซียวเฉวียนไม่คำนึงถึงที่ต่ำที่สูง

แต่ว่า คำว่าไม่คำนึงถึงที่ต่ำที่สูง สำหรับที่ท่านเซว้ไม่ได้มีความหมายเชิงลบ แต่มีความหมายในเชิงสรรเสริญ

เซียวเฉวียนไม่คำนึงถึงที่ต่ำที่สูง ก็เหมือนกับที่เขาพูด ทุกคนเกิดมาเท่าเทียมกันหมด

ในสายตาของเซียวเฉวียน ไม่ว่าท่านจะเป็นจักรพรรดิ หรือว่าอัครเสนาบดี หรือว่าชาวบ้านธรรมดา ก็คือแค่คนคนหนึ่ง ไม่มีอะไรแตกต่าง

ดังนั้น เขาถึงถูกลือว่าเป็นคนไม่คำนึงถึงที่ต่ำที่สูง

เช่นเดียวกับตอนนี้ ทั้งๆ ที่เซียวเฉวียนมีสถานะเป็นถึงมหาราชครู แต่เขาไม่ได้ใช้สถานะมาข่มขี่ผู้อื่น และคำพูดของเขาก็ยังเกรงใจผู้อื่น

คหบดีเซว้รู้สึกว่า ที่เซียวเฉวียนพูดนั้นมีเหตุผลดีมาก

เป็นคนโบราณ คหบดีเซว้ที่เห็นด้วยกับคำพูดของเซียวเฉวียนได้นั้น ถือว่าหาได้ยากจริง