ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1803

สายตาที่เลื่อมใสมองมาที่เซียวเฉวียนด้วยความเปล่งประกาย

องค์ชายแห่งคุนหลุนผู้สง่างาม ในที่สุดก็ไม่อาจปิดกั้นความอยากรู้อยากเห็นของตัวเองเอาไว้ได้ เอ่ยปากออกมาว่า “ใต้เท้าเซียว ท่านโน้มน้าวใจพวกเขาด้วยวิธีใด?”

ช่างอยากรู้รายละเอียดของเรื่องราวที่เกิดขึ้นเหลือเกิน

ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่า ที่ดินนั้นมีค่าเท่ากับครึ่งชีวิตของเจ้าของที่ดิน

เซียวเฉวียนสามารถทำให้พวกเขายอมส่งมอบที่ดินให้แต่โดยดีโดยไม่มีการโต้แย้งใดๆ นี่มันไม่สอดคล้องต่อสามัญสำนึก!

นอกจากนั้น ชิงหลงยังได้ยินขุนนางในร้านพวกนั้นพูดกับผู้จัดการร้านสวี เพราะในตอนนั้นชิงหลงและเซียวเฉวียนกำลังแอบฟังผู้จัดการร้านสวีพูดคุยกับแขกในร้านอยู่บนหลังคาด้านบน

จากคำพูดของพวกเขาแสดงให้เห็นถึงความไม่พอใจที่พวกเขามีต่อเซียวเฉวียน และความไม่พอใจพวกนั้นก็ไม่ใช่เพียงเล็กน้อย มันอาจกล่าวว่าเป็นการเกลียดชังได้เลย

ภายใต้สถานการณ์เช่นนั้น เซียวเฉวียนสามารถใช้คำพูดเพียงไม่กี่คำทำให้ทัศนคติของพวกเขาเปลี่ยนไป มันเป็นสิ่งที่ควรค่าที่ชิงหลงจะเรียนรู้

แม้ว่าอาจจะไม่สามารถเรียนรู้ได้สำเร็จ แต่อย่างน้อยได้ฟังรายละเอียดก็ยังดี

เซียวเฉวียนยิ้มออกมาเล็กน้อย “ตราบใดที่เข้าใจจิตวิทยาและความรู้สึกของพวกเขา ทุกอย่างก็สามารถทำให้เป็นจริงได้”

ที่ดินมีความสำคัญกับขุนนางเหล่านั้นแน่นอน

แต่สำหรับคนในยุคสมัยนี้ สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือใบหน้าและชื่อเสียง

พวกเขามักจะเห็นสิ่งเหล่านี้สำคัญกว่าชีวิตของพวกเขา

แม้แต่คนที่ทำเรื่องชั่วร้ายก็ยังให้ความสำคัญต่อใบหน้าและเชื่อเสียง

เว่ยเชียนชิวถือเป็นตัวอย่างที่ดี

เขาทำสิ่งที่ไร้ยางอายไปมากมาย แต่เขาไม่เคยทิ้งจุดอ่อนหรือร่องรอยอะไรไว้เลย ทั้งหมดก็เพื่อปกป้องใบหน้าและชื่อเสียง เพื่อไม่ให้ถูกผู้อื่นวิพากษ์วิจารณ์

หากมีใครกล้าวิพากษ์วิจารณ์เว่ยเชียนชิวในที่สาธารณะแม้แต่เพียงครึ่งคำ เมื่อเว่ยเชียนชิวและคนของเขารู้ตัว พวกเขาก็จะปลิดชีวิตของอีกฝ่ายทันที

ทั้งหมดก็เพื่อปกป้องชื่อเสียงและหน้าตาของตัวเอง

สรุปก็คือ ไม่ว่าข้าเว่ยเชียนชิวจะทำเรื่องราวที่เลวร้ายและผิดพลาดไปสักกี่ครั้ง ข้าก็ไม่ยอมให้ผู้ใดกล่าวถึงมันแม้แต่ครึ่งคำ

ไม่เพียงแค่นั้น เขายังต้องการให้ผู้คนปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพทุกครั้งที่ได้พบเห็นเขาด้วย

ขุนนางเองก็เช่นกัน

พูดตามตรง คนสมัยก่อนให้ความสำคัญกับชื่อเสียงจอมปลอมมากที่สุด

เซียวเฉวียนจึงเติมเต็มความปรารถนาให้พวกเขา และมอบโอกาสที่จะทำให้พวกเขาเป็นที่จดจำตลอดไป

มีชื่อเสียงคงอยู่ไปชั่วนิรันดร์ จะมีสักกี่คนที่ไม่ปรารถนาถึงมัน?

และวันนี้มันก็วางอยู่ตรงหน้าของขุนนางเหล่านี้แล้ว หากขุนนางพวกนี้ไม่หวั่นไหวถึงจะแปลก!

การมอบในสิ่งที่ผู้อื่นต้องการ ถือเป็นหนึ่งในวิธีการเอาชนะที่ดีที่สุด

มันก็แค่มอบชื่อเสียงอันจอมปลอมให้กับพวกเขา ไม่ต้องใช้เงินหรือใช้แรงแต่อย่างใด จากนั้นก็แค่ใช้เงินในการสนับสนุนเพียงเล็กน้อยเพื่อแลกกลับที่ดินจำนวนมาก แบบนี้ไม่เรียกคุ้มค่าแล้วจะเรียกว่าอะไร!

ได้ยินเช่นนั้น พวกของชิงหลงก็อดไม่ได้ที่จะมองเซียวเฉวียนอีกครั้งด้วยดวงตาที่เป็นประกาย

ในใจคิด เป็นมนุษย์เหมือนกัน เหตุใดเซียวเฉวียนถึงได้โดดเด่นและเฉียบแหลมถึงเพียงนี้?

ทำไมเรื่องราวต่างๆ ถึงสามารถจัดการได้อย่างง่ายดายเมื่ออยู่ในมือของเขา?

มันทำให้รู้สึกเจ็บปวดเหลือเกินเมื่อนำมาเปรียบเทียบกับตัวเอง

เซียวเฉวียนได้ยินเสียงหัวใจของคนเหล่านี้ เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ เพราะข้าเซียวเฉวียนมีสิ่งที่เรียกว่ากฎเกณฑ์ของตัวเองอยู่ไงล่ะ!

หูโจว หมู่บ้านจาง

นักปราชญ์และเสวียนจิ้งยังคงอาศัยอยู่ในบ้านของครอบครัวนั้น

พวกเขาใช้ชีวิตอย่างอ่อนน้อมถ่อมตน กลางวันไม่ออกไปไหน มากที่สุดก็แค่เดินอยู่ตรงสวนรอบบ้านเท่านั้น

ในช่วงเวลาที่เหลือจากนั้น ส่วนใหญ่ทั้งสองคนก็เอาแต่ซ่อนตัวฝึกซ้อมอยู่ในห้องฝึกฝน

สถานการณ์ปัจจุบันตึงเครียด มีความเป็นไปได้ว่าเซียวเฉวียนจะตามตัวพวกเขาเจอตลอดเวลา สิ่งที่พวกเขาทำได้คือการพักผ่อนให้เต็มที่ ฝึกซ้อมอย่างหนักเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตัวเอง

แม้แต่เสวียนจิ้งเองก็ฝึกซ้อมหนักกว่าเมื่อก่อนเป็นอย่างมาก

หลังจากที่ได้เห็นเซียวเฉวียน มันก็ทำให้เขาได้เข้าใจในทันที หากต้องการแก้แค้นเซียวเฉวียน สิ่งแรกที่เขาต้องทำก็คือทำให้ตนเองแข็งแกร่งขึ้นกว่านี้