ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1814

หากพูดเช่นนี้ ผู้คนในราชวงศ์ต้าเว่ยต่างก็ได้รู้จักนักปราชญ์แล้ว และได้รับรู้ถึง "เรื่องราวที่กระทำลงไป" ของนักปราชญ์ด้วย

ในสายตาผู้คน นักปราชญ์นั้นเป็นคนที่เลวที่สุด

ไม่เพียงแค่นี้ เกรงว่าเซียวเฉวียนจะติดรูปภาพไปทั่วทั้งซินเจียงแล้ว

อย่างไรก็ตามปัจจุบันซินเจียงก็กลายเป็นดินแดนของราชวงศ์ต้าเว่ยไปแล้ว

หากเป็นเช่นนี้แล้วผู้คนในซินเจียงก็ต้องถูกรูปภาพประกาศล้างสมองไปแล้ว

ชื่อเสียงที่สะสมมานับสิบปีของนักปราชญ์ก็ถูกทำลายลงอย่างสิ้นเชิง

หากคิดอยากจะกอบกู้ชื่อเสียงกลับมา เกรงว่าจะเป็นเรื่องที่ยากมาก!

ให้ตายเถอะ!

เคยเห็นวิธีการทำลายคนมาก่อน แต่ไม่เคยเห็นการทำลายคนอย่างที่เซียวเฉวียนทำเช่นนี้มาก่อน!

ชนิดที่เรียกว่าแหลกจนไม่เหลืออะไรเลย

นักปราชญ์โกรธจนตัวสั่นเทา

แค่นี้ยังไม่พอแสดงออกถึงความโกรธของเขา เขาใช้ฝ่ามือฟาดต้นไม้ข้างๆ เส้นผ่าศูนย์กลางครึ่งเมตรต้นไม้ก็พังทลายลงมาทันที และลมปราณจากฝ่ามือของเขาทำให้ต้นไม้แหลกเป็นผุยผงกระจายไปทั่วท้องฟ้า

ในระยะเวลาเพียงสั้น ๆ ฉากนั้นเหมือนเพิ่งถูกกองกำลังทหารนับหมื่นพันพันนายเยี่ยมย้ำราบเป็นหน้ากอง ฝุ่นละอองฟุ้งกระจายไปทั่ว

ทำให้เสวียนจิ้งอดไม่ได้ที่จะสำลักและไอออกมา

แม้แต่นักปราชญ์เองก็ยังต้องสำลักเพราะฝุ่นที่กระจายไปทั่วท้องฟ้า

นักปราชญ์โกรธมากจนปอดของเขาเหมือนกำลังจะระเบิด!

“แค๊ก ๆ ”

ยิ่งนักปราชญ์โกรธมากแค่ไหนเขายิ่งไอหนักมากขึ้น

ในที่สุดแล้ว เสวียนจิ้งต้องดึงนักปราชญ์ออกจากสถานที่แห่งนี้ ใช้เวลานานกว่าจะหายใจคล่องขึ้น

ไม่พูดไม่ได้ว่าข่าวที่เสวียนจิ้งนำกลับมามันทำให้น่าตกใจจริง ๆ

นักปราชญ์ไม่เคยคาดคิดเลยว่าเซียวเฉวียนจะใช้กลอุบายเช่นนี้เพื่อจัดการกับเขา!

และทำได้ดีมากซะด้วย！

เมื่อโดนเซียวเฉวียนทำกับเขาเช่นนี้ นักปราชญ์ก็เริ่มกังวลว่าการจะก่อตั้งสำนักหมิงเซียนขึ้นมาใหม่ในอนาคตนั้นท่าจะเป็นเรื่องยากมาก

จะก่อตั้งสำนักหมิงเซียนขึ้นมาใหม่นั้น ต้องการทั้งผู้คนและชื่อเสียงที่ดีด้วย

หากผู้คนรู้ว่าเจ้าสำนักของสำนักหมิงเซียนเป็นนักปราชญ์และเป็นฆาตกร จะยังมีใครรู้สึกชอบสำนักแบบนี้ได้อีก?

หากไม่มีความรู้สึกดี แน่นอนว่าก็จะไม่มีใครอยากที่จะเข้าร่วมสำนักด้วย

หากไม่มีใครคนร่วมลงทุน สำนักหมิงเซียนก็จะล่มสลาย และสำนักก็ไม่สามารถเติบโตได้

สรุปแล้ว มันเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่

ถูกเซียวเฉวียนเล่นงานเช่นนี้ ทำให้นักปราชญ์กลัดกลุ้มเป็นอย่างมาก

เดิมทีนักปราชญ์คิดว่าเขาว่ายน้ำไม่เป็นและเมาเรือ เขาจึงไม่วางแผนที่จะไม่ไปเกาะนกกระสา

แต่เมื่อนึกถึงเซียวเฉวียนอยากจะรีบกำจัดเขาเช่นนี้ เขาคิดแค่ว่าอะไรก็ได้ที่จะทำให้เซียวเฉวียนต้องพ่ายแพ้ ไม่ว่าเรื่องที่น่าขยะแขยงน่ารังเกียจ จะใหญ่หรือว่าเล็กก็ตาม นักปราชญ์ก็จะทำ

เขากัดฟันแล้วพูดว่า "เสวียนจิ้ง ไปกันเถอะ เราจะออกเดินทางไปเกาะนกกระสาเดี่ยวนี้!"

นักปราชญ์ไม่อยากจะรออีกต่อไปแม้แต่วินาทีเดียว!

ในเมื่อยังฆ่าเซียวเฉวียนไม่ได้ในเวลานี้ นักปราชญ์ก็จะลงมือเล่นงานทำลายทรัพย์สินของเขาแทน

ในที่สุดก็เกลี่ยมกล่อมนักปราชญ์ได้สำเร็จ เสวียนจิ้งดีใจรีบตอบ “ได้ อาจารย์”

จากนั้น เสวียนจิ้งก็รีบลงไปเตรียมตัวด้วยความดีใจ

ในที่สุดก็จะได้จัดการเซียวเฉวียนแล้ว!

ไปเกาะนกกระสาเพื่อก่อกวนเซียวเฉวียนในขณะที่ไม่ทันระวังตัว มันจะต้องทำให้เซียวเฉวียนโกรธจนตายแน่?

ขอแค่ได้ลอบกัดเซียวเฉวียน เสวียนจิ้งก็ดีใจแล้ว!

เสวียนจิ้งทำสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างรวดเร็วมาก เขาหาเรือได้ในเวลาไม่ถึงวัน

ไม่มีอะไรยากในโลกตราบใดที่คุณมีเงินเพียงพอ

อาศัยราตรียามค่ำคืนไร้เดือนและมีลมแรง นักปราชญ์และลูกศิษย์ก็ได้ลงเรือและออกทะเลไปอย่างเงียบๆ

จนถึงรุ่งสาง พวกเขาสองคนก็ได้เดินเรือมาเกือบหนึ่งในสามของระยะทางแล้ว

เสี่ยวเซียนชิวรออย่างเงียบ ๆ รอให้ทั้งสองคนขึ้นฝั่งก่อน

เพื่อไม่ให้นักปราชญ์สังเกตเห็น เสี่ยวเซียนชิวทำได้เพียงแค่แอบตามนักปราชญ์อยู่ไกล ๆ เท่านั้น

เวลานี้มืดแล้ว ไฟจากบ้านเรือนหลายหลังถูกจุด ประตูบ้านเรือนหลายหลังก็ปิด และถนนหนทางก็ว่างเปล่า

นักปราชญ์และเสวียนจิ้งได้หยุดอยู่ที่รูปภาพหนึ่ง

และก็เป็นเวลานี้เอง ที่เสี่ยวเซียนชิวรู้ว่ามีรูปภาพของนักปราชญ์ติดอยู่ที่เกาะนกกระสา

ในช่วงเวลาที่เธออยู่ในเกาะนกกระสานั้น เธออยู่กับเซียวจิงทุกวัน ยกเว้นไปเดินเล่นที่ชายหาด เธอก็ไม่เคยออกจากบ้านของเซียวจิงเลย และไม่มีการติดต่อกับบุคคลภายนอก ดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าข้างนอกมีรูปภาพของนักปราชญ์ติดอยู่

เมื่อมองดูแล้ว เสี่ยวเซียนชิวก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าข้างนอกกลายเป็นอีกโลกหนึ่ง

ด้วยความฉลาดของเธอ เธอสามารถเข้าใจได้ทันทีว่ามันเป็นฝีมือของเซียวเฉวียน

แต่ทำไมนักปราชญ์ถึงได้มาที่เกาะนกกระสาล่ะ?

หรือว่าเขาต้องการจะมาก่อความวุ่นวายที่นี่?

ในเวลานี้ เสี่ยวเซียวชิวมองเห็นกำมือของนักปราชญ์กำไว้แน่นมาก และเขาตะโกนว่า “เซียวเฉวียน”

เมื่อประเมิณจากสถานการณ์นี้ เก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์ตามที่นักปราชญ์คิด เซียวเฉวียนติดรูปภาพของนักปราชญ์ทั่วราชวงศ์ต้าเว่ยและทำลายชื่อเสียงของนักปราชญ์

ข้อนิ้วของนักปราชญ์ก็มีเสียงดังก๊อกแก๊กในขณะที่เขากำนิ้วมือของเขา เขาเกลียดชังเซียวเฉวียนเข้ากระดูกดำ

แม้ว่าจะยังไม่รู้ว่านักปราชญ์ต้องการจะทำอะไร แต่เสี่ยวเซียวชิวรู้สึกว่าเธอต้องรายงานเรื่องนี้ให้เซียวเฉวียนทราบอย่างรวดเร็ว

เธอส่งข้อความถึงเซียวเฉวียน: "ท่านพ่อ"

เซียวเฉวียนที่กำลังจะทานอาหารเย็นอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงที่ส่งผ่านทางกระแสจิตจากเสี่ยวเซี่ยนชิว เขารีบกินคำสุดท้ายจนเสร็จ และตอบว่า "เสี่ยวเซียนชิว เจ้าหาพ่อมีเรื่องอะไร?"

เซียวเฉวียนตกใจเมื่อได้ยินว่านักปราชญ์ไปที่เกาะนกกระสา และข้างกายยังมีคนอีกคน

เขาไม่กังวลว่านักปราชญ์และลูกศิษย์ของเขาจะทำลายทรัพย์สินของเขาที่เกาะนกกระสา แต่เขากังวลว่าพวกเขาจะค้นพบที่อยู่ของเซียวจิง

เซียวจิงเป็นสายเลือดที่แท้จริงสายเลือดเดียวของตระกูลเซียว และเป็นน้องสาวคนเดียวของเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนจะไม่ยอมให้เธอตกอยู่ในอันตรายได้!

ต้องไม่ให้นักปราชญ์และเสวียนจิ้งรู้ว่าเซียวจิงมีตัวตนอยู่!

“เสี่ยวเซียนชิว ไม่ต้องไปรบกวนพวกเขา และห้ามให้พวกเขารู้ว่าเจ้าอยู่ที่เกาะนกกระสาเป็นอันขาด”