ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1826

เนื่องจากเซียวเฉวียนลอยอยู่เหนือจุดที่เกิดไฟไหม้หลายจุด ฝนจึงตกโดยใช้เขาเป็นศูนย์กลาง

ดังนั้นทุกที่ที่มีไฟ ฝนจะตก

เพลิงเริ่มสงบลง

ตราบใดที่ฝนยังคงตก ไฟก็จะไม่ลุกลามและจะดับในที่สุด

“ฝนตกแล้ว! ฝนตกเล็กน้อย!”

“ดีจริงๆ!”

ชาวบ้านเงยหน้ามองท้องฟ้ายามค่ำคืนด้วยความยินดี ปล่อยให้ฝนตกลงบนใบหน้า สัมผัสกับสายฝน

“ฝนตกทันเวลาจริงๆ!”

ด้วยความมืด พวกเขาไม่สังเกตเห็นเซียวเฉวียนที่ลอยอยู่กลางอากาศ คิดว่าฝนตกเป็นเพราะโชคชะตา เป็นเพราะเทพเจ้าช่วยพวกเขา

จนกระทั่งพวกเขาเห็นเซียวเฉวียนค่อยๆ ลงจากท้องฟ้า เมื่อเซียวเฉวียนลงจอด พวกเขารู้ว่าเซียวเฉวียนอยู่บนนั้น

พวกเขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงข่าวลือ ข่าวลือที่ว่าเซียวเฉวียนสามารถเรียกลมและฝนได้

ดังนั้น ฝนนี้เป็นผลงานของเซียวเฉวียน?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ใบหน้าของชาวบ้านก็เต็มไปด้วยความรู้สึกขอบคุณ พวกเขามองเซียวเฉวียนด้วยความชื่นชม

มีคนอยากรู้อยากเห็นว่า “ท่านใต้เท้าเซียว ฝนนี้ท่านเป็นผู้บันดาลให้ตกหรือไม่?”

เซียวเฉวียนมองชาวบ้านด้วยสายตาเฉยเมยและตอบว่า “อืม”

เมื่อได้ยินดังนั้น ชาวบ้านก็มองเซียวเฉวียนด้วยความตกตะลึง

ข่าวลือนั้นเป็นความจริง เซียวเฉวียนมีพลังในการเรียกลมและฝน!

ช่างน่าทึ่งจริงๆ!

อายุน้อย เซียวเฉวียนมีความสามารถมาก น่ากลัวจริงๆ!

ในสายตาของชาวบ้าน เซียวเฉวียนเปล่งประกายสีทองราวกับพระผู้ช่วยให้รอด

ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ ถ้าเซียวเฉวียนไม่ปรากฏตัวทันเวลา บ้านของพวกเขาคงถูกไฟไหม้จนไม่เหลือ

ไม่เพียงแค่บ้านเท่านั้น แต่พืชผลในไร่และภูเขาใกล้เคียงก็จะถูกไฟไหม้เช่นกัน

ท้ายที่สุด ด้วยความรุนแรงของไฟ ชาวบ้านไม่สามารถดับได้

ปล่อยให้มันไหม้ต่อไป ลุกลาม ไม่แปลกที่จะเผาทั้งเกาะนกกระสา

ฝนยังคงตก

ด้วยความที่เจี้ยนจงและชิงหลงสร้างกำแพงกั้นฝนให้กับชาวบ้าน ชาวบ้านจึงไม่เปียกฝน

แต่ด้วยลมเย็นจากเจี้ยนจง อุณหภูมิของน้ำฝนเย็นมาก อุณหภูมิโดยรอบลดลงอย่างรวดเร็ว ชาวบ้านรู้สึกเย็นยะเยือก อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านและพึมพำว่า “ทำไมมันถึงหนาวขนาดนี้”

พวกเขาถูมือเพื่อให้ตัวเองรู้สึกอบอุ่น

เมื่อเห็นเช่นนั้น เซียวเฉวียนก็เปิดใช้งานฟังก์ชั่นเตาอบของเขาอย่างเงียบๆ ปล่อยความร้อนออกมาช้าๆ เพื่อให้ชาวบ้านรู้สึกอบอุ่นขึ้น

แต่นี่ก็เป็นเพียงวิธีแก้ปัญหาชั่วคราว เซียวเฉวียนสามารถทำให้ชาวบ้านที่นี่อบอุ่นได้ แต่เขาไม่สามารถทำให้ชาวบ้านที่อื่นอบอุ่นได้

ดังนั้น เมื่อเห็นว่าไฟเริ่มสงบลง ไม่ลุกลามต่อไป เซียวเฉวียนก็ให้เจี้ยนจงกลับมา ไม่จำเป็นต้องพัดลมเย็นต่อไป

ด้วยลมเย็น อุณหภูมิจะลดลงและไฟจะอ่อนลง แต่ถ้ามันเย็นต่อไป ชาวบ้านจะทนความหนาวเย็นนี้ไม่ได้

เมื่อไฟไม่ลุกลามอีกต่อไป ปล่อยให้ฝนค่อยๆ ดับมัน

ฝนยังคงโปรยปราย

เซียวเฉวียนจำเป็นต้องกลับไปยังที่อยู่ของทาสคุนหลุน

เขาออกไปเพียงชั่วครู่ ไม่เห็นนักปราชญ์ปรากฏตัว จึงพอจะสรุปได้ว่า เป้าหมายของนักปราชญ์ครั้งนี้คือทาสคุนหลุน

แต่เสี่ยวเซียนชิวไม่ได้ส่งข่าวใด ๆ มา แสดงว่านักปราชญ์ยังไม่ได้ลงมือ

ตอนนี้รีบกลับไปยังทัน

ฝั่งทาสคุนหลุน