ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1878

แต่เจี้ยนจงดูอ่อนวัยกว่าอู๋อิ่งมาก เมื่ออู๋อิ่งได้ยินคำว่า “เด็กดี” ทำให้อู๋อิ่งรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

ด้วยเหตุนี้ มุมปากของอู๋อิ่งจึงกระตุกโดยไม่ตั้งใจ

คนโบราณมักจะให้ความสำคัญกับเรื่องของอาวุโสเป็นอันดับแรก ยิ่งไปกว่านั้นเจี้ยนจงคือบรรพชนที่มีอายุยาวนานกว่าพันปี แม้อู๋อิ่งจะรู้สึกอึดอัดใจ เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา

ใครจะไปกล้ารุกรานบรรพชน แบบนั้นไม่ใช่การทรยศและหาเรื่องใส่ตัวเองหรอกหรือ

เซียวเฉวียนมาได้จังหวะพอดี อู๋อิ่งกำลังมีเรื่องอยากจะถามเซียวเฉวียน

นับตั้งแต่ไป๋ฉี่ถูกเซียวเฉวียนเรียกตัวไป เขาก็แทบไม่ได้กลับมาที่จวนเลย และช่วงนี้เขาก็ไม่ได้เจอกับไป๋ฉี่มาหลายวันแล้ว

ดังนั้นตอนนี้ไป๋ฉี่กำลังทำอะไรอยู่?

เซียวเฉวียนแค่สั่งให้ไป๋ฉี่ไปดูแล คอยปกป้องทาสคุนหลุน คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะไม่กลับมาที่จวนอ๋องเลยสักครั้ง เด็กคนนี้ซื่อสัตย์เสียจริง

ปกติแล้วก็สามารถใช้เวลาในช่วงกลางวันกลับมายังจวนอ๋องได้

แต่นี่คือไป๋ฉี่

ขอโทษที ไม่มีเวลาที่เหมาะสมสำหรับเรื่องนี้

เซียวเฉวียนกล่าวว่า “ข้าเป็นคนขอให้แม่ทัพไป๋ช่วยปกป้องทาสคุนหลุนแทนข้าเอง”

“แม่ทัพอู๋อิ่งอยากเจอเขาถึงเพียงนี้ เกิดเรื่องอะไรขึ้นในรัฐมู่อวิ๋นอย่างนั้นหรือ?”

อู๋อิ่งตอบกลับมาว่า “ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ข้าเพียงแค่เป็นห่วงแม่ทัพไป๋เท่านั้น จึงอยากถามเพื่อความสบายใจ”

หลังจากที่เซียวเฉวียนจัดการปัญหาเรื่องการทุจริตในรัฐมู่อวิ๋น รัฐมู่อวิ๋นก็กลับมาใสสะอาดอีกครั้ง ชาวบ้านทำงานและอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข การพัฒนาเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

ยิ่งไปกว่านั้น มีอู๋อิ่งและเจี้ยนจงคอยให้การสนับสนุน รัฐมู่อวิ๋นไม่มีทางเกิดความวุ่นวายเป็นอันขาด

ได้ยินเช่นนั้นเซียวเฉวียนก็กล่าวออกมาว่า “แม่ทัพอู๋อิ่งวางใจ แม่ทัพไป๋จะไม่เป็นอะไรแน่นอน”

มีเซียวเฉวียนอยู่ ไม่มีทางเกิดเรื่องขึ้นกับไป๋ฉี่

ด้วยเหตุนี้เอง ความกังวลของอู๋อิ่งจึงหมดไป

แต่ในฐานะที่ไป๋ฉี่เป็นแม่ทัพผู้ปกครองรัฐ การที่เขาจากไปนานๆ มันก็ดูเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยเหมาะสม

และเซียวเฉวียนเองก็รู้สึกอย่างนั้น ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าเวลานี้อู๋อิ่งควรจะกลับมายังจวนอ๋องได้แล้ว เพื่อจัดการเกี่ยวกับเรื่องของทหารในกองทัพ

สุดท้ายแล้วตอนนี้ก็ยังไม่พบที่อยู่ของนักปราชญ์และลูกศิษย์ของเขา คาดว่าคงทำอะไรกับพวกเขาไม่ได้อีกสักระยะหนึ่ง คงจะให้ไป๋ฉี่อยู่ด้านนอกตลอดเวลาเพียงเพราะยังจับนักปราชญ์ไม่ได้ก็คงไม่สมเหตุสมผล

หากตาเฒ่าหัวโบราณในราชสำนักเหล่านั้นรู้เรื่องนี้ขึ้นมา เป็นไปได้ว่าพวกเขาอาจจะใช้หัวข้อนี้ในการสาดน้ำสกปรกใส่เซียวเฉวียน

และอย่างที่เซียวเฉวียนคาดเดาไว้ ในเมืองหลวง ตาเฒ่าหัวโบราณเหล่านั้นรู้เรื่องนี้หมดแล้ว และกำลังจับใจความเกี่ยวกับเรื่องนี้ เตรียมที่จะยกขึ้นไปพูดในราชสำนัก ตั้งข้อหาและกล่าวโทษเซียวเฉวียนในเรื่องโยกย้ายเจ้าหน้าที่ของทางการโดยพลการ

แม้เซียวเฉวียนจะเป็นราชครู แต่เขาก็เป็นเพียงแค่ขุนนางผู้หนึ่ง เขาไม่มีอำนาจในการโยกย้ายเจ้าหน้าที่ของทางการด้วยตัวเอง

แม้ว่าไป๋ฉี่จะเคยเป็นผู้พิทักษ์ของเซียวเฉวียน แต่เวลานี้ไป๋ฉี่เป็นถึงแม่ทัพแห่งรัฐมู่อวิ๋น รับคำสั่งจากราชสำนัก เขาทำได้เพียงปฏิบัติตามที่ทางราชสำนักออกคำสั่งมาเท่านั้น

เซียวเฉวียนไม่มีสิทธิ์ที่จะโยกย้ายหรือใช้เขาเป็นการส่วนตัว

พูดอีกอย่างก็คือ เซียวเฉวียนทำเกินอำนาจและหน้าที่ของตนเอง ไม่เห็นฮ่องเต้อยู่ในสายตา

และที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ เขาถูกสงสัยว่ากำลังก่อกบฏ

สิ่งที่เขาต้องการคืออำนาจแห่งจักรพรรดิ

เขามีความทะเยอทะยานที่รุนแรง และความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดา หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องระมัดระวังเอาไว้!

และเสนาบดีที่คิดเช่นนั้นก็คือ หวังซวน

จักรพรรดิในยุคโบราณนั้นขี้สงสัย และข้อห้ามที่เน้นย้ำมากที่สุดก็คือการโลภในอำนาจของเขา

เสนาบดีเหล่านี้จึงเห็นพ้องกันว่า จะเอาเรื่องที่เซียวเฉวียนโยกย้ายไป๋ฉี่โดยพลการให้ถึงที่สุด ขอแค่มีหลักฐานยืนยัน และเรื่องนี้ขึ้นไปถึงราชสำนัก เซียวเฉวียนก็ไม่มีทางพลิกตัวได้เป็นแน่!

ครั้งนี้คงจะปล่อยให้เซียวเฉวียนลอยนวลและรอดไปไม่ได้แล้วจริงไหม?

ฮึ!

เมื่อคิดเช่นนี้ พวกของหวังซวนก็เหมือนกับได้เห็นเซียวเฉวียนตกลงมาจากแท่นบูชา พุ่งลงสู่ก้นบึ้งของหุบเขา

พวกเขาคิดว่า ครั้งนี้ไม่ว่าจางจิ่นและจ้าวหลานจะพูดออกมาอย่างไร เพียงแค่ลมปากของทั้งสองคนมันก็ไม่เพียงพอที่จะช่วยเหลือเซียวเฉวียนได้

แม้ว่าเซียวเฉวียนอาจจะไม่ถูกตัดศีรษะ แต่เขาก็ต้องถูกลากตัวเข้าไปในคุกเป็นแน่