ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1929

ในตอนนี้ กิเลนกำลังเดินทางกลับจากรัฐเยว่ซื่อมุ่งหน้ากลับไปยังหน้าผา

ด้วยความรีบร้อนที่จะรายงานความคืบหน้าให้เซียวเฉวียน กิเลนจึงละเลยสภาพแวดล้อมรอบตัว มุ่งมั่นแต่เพียงการเดินทาง ไม่ได้สังเกตเห็นร่างของอาเล่อ

เมื่อกิเลนหายไป อาเล่อก็รีบตามไปในทิศทางที่มันหายไป

ระหว่างทาง อาเล่อพยายามไล่ตามอย่างสุดความสามารถ เขามองเห็นร่างของกิเลนอยู่ไกลๆ ทำให้เขาสามารถรู้ทิศทางที่กิเลนมุ่งหน้าไป

แม้เขาตามรอยกิเลนไป อาจจะค้นพบอะไรสำคัญ หรืออาจจะจับตัวเซียวเฉวียนได้

อย่างน้อยที่สุด ถึงแม้ว่าอาเล่อจะตามนกพิราบหลงทาง แต่เขาก็ยังสามารถรายงานความคืบหน้าให้ย่าเหยียนได้

หากเขาสามารถค้นหาเซียวเฉวียนได้ มันจะยิ่งสำคัญกว่าการตามนกพิราบ หรือค้นหาที่อยู่ของกองทัพทหารผู้อุทิศตน ย่าเหยียนจะต้องชื่นชมเขาอย่างแน่นอน

อาเล่อใช้ความเร็วสูงสุดไล่ตามกิเลน ข้ามเขาข้ามทุ่ง ผ่านทะเลทราย เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง ในที่สุดความเร็วของกิเลนก็เริ่มช้าลง อาเล่อจึงสามารถผ่อนคลายลงได้

พูดตามตรง อาเล่อคิดว่าตัวเองเร็วพอแล้ว แต่เมื่อเทียบกับกิเลนแล้ว เขายังช้าอยู่มาก

อาเล่อใช้ความพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อตามกิเลนให้ทัน โดยไม่ให้มันรู้ตัว

แต่กิเลนเป็นสัตว์ร้ายที่มีความฉลาด เมื่อมันใกล้จะถึงจุดหมายปลายทาง สัญชาตญาณของมันก็เตือนให้มันเพิ่มความระมัดระวัง ชะลอความเร็วลง สังเกตสภาพแวดล้อมรอบตัว ว่ามีใครติดตามมันมาหรือไม่

เมื่อกิเลนชะลอความเร็วลง ประสาทสัมผัสของมันก็เปลี่ยนไวขึ้น

แม้ว่าอาเล่อจะรักษาระยะห่างที่ปลอดภัยไว้ แต่กิเลนก็ยังรู้สึกถึงเขา มันหันกลับมามองอย่างฉับพลัน

โชคดีที่อาเล่อตอบสนองได้ทัน เขารีบซ่อนตัว กิเลนจึงไม่เห็นเขา

อาเล่อซ่อนตัวอยู่ในที่มืด เห็นกิเลนเดินต่อไปและเดินไปไกล เขาจึงกล้าตามต่อจากระยะไกล

แต่กิเลนดูเหมือนจะสงสัย มันหันกลับมามองเป็นระยะๆ

หลังจากนั้น ระยะห่างระหว่างอาเล่อและกิเลนก็ยิ่งห่างออกไป ในตอนท้าย อาเล่อก็สูญเสียกิเลนไป

เมื่อกิเลนหันกลับมาครั้งหนึ่ง เขาคาดเดาว่าเขาจะต้องสูญเสียกิเลน แต่เขาไม่คิดว่าผลลัพธ์จะมาเร็วขนาดนี้

ตอนนี้ อาเล่อไม่เพียงแต่สูญเสียนกพิราบ แต่ยังสูญเสียกิเลนอีก เขาไม่ได้อะไรเลย

เขาจะอธิบายกับยายแซ่ยานอย่างไร

อาเล่อกังวล คิ้วของเขาขมวดเป็นปม

แต่ เมื่อเขาติดตามกิเลนมาจนถึงที่นี่ เขากลับไปหานกพิราบอีก เวลาผ่านไปนานขนาดนี้ เขาไม่มีทางตามนกพิราบได้

ในสถานการณ์ปัจจุบัน ทางเดียวคือค้นหากิเลน

อาเล่อไม่ได้เห็นทิศทางที่กิเลนหายไปอย่างชัดเจน เขาทำได้แค่ค้นหาอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าในบริเวณใกล้เคียง

กิเลนซ่อนตัวอยู่ในป่ารกทึบ

เมื่อมันแน่ใจว่าอาเล่อจากไปแล้ว มันจึงออกมาและมุ่งหน้าไปยังหน้าผาต่อไป

อาเล่อค้นหาไปรอบๆ ในรัศมีหลายกิโลเมตร แต่ไม่พบกิเลนไม่พบอะไรเลย

ดังนั้น เขาจึงขยายขอบเขตการค้นหา

ระหว่างการค้นหา อาเล่อก็สังเกตเห็นว่า ทิศทางตรงหน้าเขา คือทิศทางที่ย่าเหยียนเคยตามหาเซียวเฉวียน

และเมื่อเขาติดตามกิเลนมาจนถึงบริเวณนี้ กิเลนปรากฏตัวที่นี่ คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

เขาไม่อยากออกไปข้างนอก ไม่อยากเห็นท่าทางน่าสมเพชของเสวียนจิ้ง

กิเลนได้ยินดังนั้นจึงเข้าไปในห้อง เซียวเฉวียนถามว่า "เจอพวกทหารแล้วหรือยัง?"

กิเลนส่ายหน้า บอกเซียวเฉวียนว่าไม่พบพวกทหาร

เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของเซียวเฉวียนหรี่ลงเล็กน้อย ออร่าความเย็นยะเยือกแผ่ออกมาจากตัวเขา เขาเดินออกไปข้างนอก ยืนมองเสวียนจิ้งจากบนลงล่าง สายตาเย็นชาเหมือนน้ำแข็งจ้องมองเสวียนจิ้ง “เสวียนจิ้ง นี่คือความจริงใจของเจ้าหรือ?”

ชีวิตของเจ้าอยู่ในมือข้า เจ้ายังกล้าโกหกข้า เจ้าเชื่อหรือไม่ว่าข้าจะบีบให้เจ้าสำรอกมันเทศที่กินลงไปออกมา?

ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย เสวียนจิ้งรีบหาทางแก้ตัว เขาเถียงว่า “ตอนข้าออกเดินทางกับนักปราชญ์ พวกทหารยังอยู่ที่นั่นจริงๆ”

นัยยะแฝงของเขาคือ นักปราชญ์อาจจะไม่ไว้ใจเสวียนจิ้ง หรือมีความกังวลอื่นๆ หลังจากพวกเขาออกจากทะเลทราย อาจจะย้ายพวกทหารไปที่อื่น

คำอธิบายของเสวียนจิ้งฟังดูสมเหตุสมผล

อย่างไรก็ตาม เซียวเฉวียนไม่เชื่อคำพูดของเสวียนจิ้งเลย

ทหารจำนวนมากเป้าหมายใหญ่ เหตุผลนี้ นักปราชญ์ย่อมเข้าใจ

ด้วยความแข็งแกร่งของกองทัพ มีคนจำนวนมากที่ต้องการกองทัพนี้ นักปราชญ์ย่อมรู้ดี

อีกอย่าง กองทัพขนาดใหญ่อยากหาที่ซ่อนตัวที่ปลอดภัย คงไม่ใช่เรื่องง่าย

ถ้าเป็นเซียวเฉวียน เขาคงไม่ย้ายกองทัพไปที่อื่นโดยง่าย

ดังนั้น กิเลนไม่พบกองทัพ สาเหตุหลักคือเสวียนจิ้งไม่ได้พูดความจริง!