ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1942

ชิงหลงมาหาเซียวเฉวียนในเวลานี้ หรือว่าเรื่องของคุนหลุนจะสามารถจัดการได้แล้ว มีเวลาสามารถออกไปกับเซียวเฉวียนได้แล้ว？

เฮ้ยเฮ้ย ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็มีคนที่ได้รับเลือกให้ช่วยไปซื้อาหารมาให้เซียวเฉวียนแล้วนะสิ？

เรียกได้ว่า ชิงหลงมาหาเซียวเฉวียนได้ถูกเวลาจริงๆ！

เซียวเฉวียนพูดขึ้นว่า “มีเรื่องอะไร？”

ถึงแม้ว่าในใจจะรู้สึกดีใจ เซียวเฉวียนก็ต้องสงบนิ่งไว้ก่อน

ความคิดในใจของเซียวเฉวียน ทำให้ผนึกจูเสินรู้ขำอย่างมาก ไม่รู้ว่าเซียวเฉวียนมีอะไรดี

เสวียนอวี๋ไม่กล้าจะรบกวนเขา รู้สึกว่าคนมีความสามารถตำแหน่งใหญ่โตไม่กล้าเรียกใช้ แล้วเรียกใช้ชิงหลงที่เป็นถึงองค์ชายแห่งคุนหลุน ไม่ใช่คนที่มีตำแหน่งใหญ่โตหรือไง？

บางครั้ง ตรรกะความคิดของเซียวเฉวียนผนึกจูเสินก็ยากที่จะเข้าใจได้

ชิงหลงพูดว่า “ตอนนี้ใต้เท้าเซียวอยู่ที่ไหน？”

ยากที่จะพูดได้ เซียวเฉวียนก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน พูดได้เพียงแค่ว่า “อยู่ใต้ภูเขาลึก หลบซ่อนอยู่ในถ้ำ”

เซียวเฉวียนแอบหลบซ่อนอยู่ในถ้ำ แน่นอนชิงหลงรู้ว่าเหตุการณ์ไม่ปกติ

ชิงหลงอดไม่ได้ที่จะกังวลพูดว่า “ใต้เท้าเซียวเกิดเรื่องอะไรขึ้น？”

ก่อนหน้านี้ชิงหลงคิดว่าเซียวเฉวียนตามหาร่องรอยของนักปราชญ์เจอแล้ว ชิงหลงยังคิดที่จะถามถึงเรื่องนี้อยู่ จะถามเซียวเฉวียนว่าจัดการกับนักปราชญ์และลูกศิษย์ของเขาอย่างไร และจะได้สอบถามด้วยว่าตอนนี้เซียวเฉวียนอยู่ที่ไหน ให้เซียวเฉวียนรีบมาช่วยเขาโดยด่วน

ตั้งแต่แยกย้ายจากเซียวเฉวียนกลับไปที่คุนหลุนแล้ว ไม่มีวันไหนที่ชิงหลงไม่คิดที่จะอยากกลับไปอยู่ข้างๆเซียวเฉวียน อยากจะคอยช่วยเหลือเซียวเฉวียน

ผู้เฒ่าคุนหลุนเพื่อที่จะไม่ให้ชิงหลงติดตามอยู่ข้างกายเซียวเฉวียนอีก ก็ไม่สนใจเซียวเฉวียน พวกเขาพูดโกหกหลอกให้ชิงหลงกลับไป

เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว เหล่าบรรดาผู้เฒ่าจงใจที่จะไม่ยอมให้ชิงหลงไปจากคุนหลุน

ก่อนหน้านี้เหล่าบรรดาผู้เฒ่ากักขังชิงหลงไว้ แต่ชิงหลงก็ยังหนีออกไปได้

ครั้งนี้ เหล่าบรรดาผู้เฒ่าได้รับบทเรียนแล้ว ในเมื่อไม่สามารถกักขังชิงหลงได้ พวกเขาก็ไม่กักขังแล้ว และยังสลับผลัดเปลี่ยนกันคอยเฝ้าชิงหลงไว้

ตอนกลางคืนเวลานอน เพื่อป้อกกันไม่ให้ชิงหลงมีโอกาสหนีไปได้ ผู้เฒ่าก็ใช้เชือกผูกที่ข้อมือของชิงหลงไว้

เพียงแค่ชิงหลงขยับแม้แต่นิดเดียว ผู้เฒ่าก็จะสามารถรู้ทันที

ทำอย่างนี้ยังไม่สบายใจ พวกเขายังทำที่กั้นไว้สามชั้นล้อมรอบห้องของชิงหลงเอาไว้อีก

คำพูดของเหล่าบรรดาผู้เฒ่าที่ว่า ครั้งนี้ชิงหลงอย่าได้คิดที่จะแอบหนีไปได้อีก

ทำที่กั้นไว้อย่างเข้มงวดอย่างนี้แล้ว ถ้าชิงหลงยังหนีออกไปได้อีก เหล่าบรรดาผู้เฒ่ายอมที่จะเคารพชิงหลงให้เป็นอาจารย์

เหล่าบรรดาผู้เฒ่าเหมือนเป็นการบอกชิงหลงว่า ถ้าครั้งนี้เจ้าจะหนีไปจากคุนหลุน มันไม่ง่ายอีกแล้ว

เป็นเรื่องจริงอย่างนั้น มันไม่ง่ายอีกแล้วจริงๆ

ช่วงระยะเวลาที่ชิงหลงโดนกักบริเวณอยู่ที่เทือกเขาคุนหลุน

เขาไม่มีหนทางแล้วจริงๆ ถึงได้คิดถึงเซียวเฉวียนเพื่อให้ช่วยหาวิธีให้ หรือทำให้เซียวเฉวียนมาที่เทือกเขาคุนหลุนอีกครั้ง ช่วยแอบพาเขาออกไป

ที่เทือกเขาคุนหลุนสถานการณ์เงียบสงบ ขังชิงหลงไว้ที่นี่ น่าเสียดายความสามารถของเขาจริงๆ

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีย่าเหยียนที่ต้องการต่อสู้กับเซียวเฉวียน ชิงหลงกังวลถึงความปลอดภัยของเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนเป็นคนที่มีความสามารถทำให้ประชาชนมีความสุขได้ เป็นคนที่หาได้อยากมันไม่ง่ายเลยจริงๆ ชิงหลงไม่อยากให้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับเขา

ตอนนี้รู้ว่าเซียวเฉวียนกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบาก ชิงหลงขมวดคิ้ว ไม่ต้องถาม เซียวเฉวียนจะต้องเผชิญหน้าต่อสู้กับย่าเหยียนแล้วแน่นอน

ในโลกนี้ ตอนนี้ก็มีเพียงย่าเหยียนที่สามารถบีบให้เซียวเฉวียนต้องตกอยู่ในสถานการณ์อย่างนี้ได้

ชิงหลงยิ่งเป็นห่วงกังวลต่อเซียวเฉวียนมากขึ้น

เซียวเฉวียนยังดูแลตัวเองไม่ได้ จะเอาเวลาว่างที่ไหนมาช่วยเขาได้ละ

ชิงหลงไม่ต้องคิดอีกแล้ว

ไม่ใช่เรื่องที่พูดเกินจริงเลยว่า เซียวเฉวียนได้ล้างสมองของชิงหลงสำเร็จไปแล้ว ชิงหลงไม่ใช่เป็นเพียงองค์ชายของชนเผ่าคุนหลุนเท่านั้น เขายังห่วงใยประชาชนมาก เขาไม่อยากเห็นว่าในอนาคตวันใดวันหนึ่งต้าเว่ยและคุนหลุนต้องรบต่อสู้กัน ดังนั้น เขามีการเตรียมพร้อมไว้เป็นอย่างดีแล้ว

สำหรับเหล่าบรรดาผู้เฒ่าแล้ว สิ่งใดที่กลัวก็จะเกิดสิ่งนั้น

ชิงหลงโดนเซียวเฉวียนล้างสมองได้สำเร็จไปนานแล้ว อ่อ ไม่ จะพูดให้ถูกก็คือ ยอมรับในความสามารถของเซียวเฉวียน ได้รับผลกระทบจากความคิดอุดมการณ์ของเซียวเฉวียน แต่ไม่ใช่เพราะว่าเซียวเฉวียนตั้งใจที่จะล้างสมองชิงหลง

ในเมื่อตอนนี้ชิงหลงไม่สามารถออกไปได้ เซียวเฉวียนก็ไม่สามารถช่วยชิงหลงได้ งั้นเซียวเฉวียนและชิงหลงก็ทำได้เพียงต้องช่วยเหลือตัวเองแล้ว

ไม่ต้องพูดมาก ชิงหลงพูดว่า “ใต้เท้าเซียวดูแลตัวเองด้วย！”

เซียวเฉวียนก็พูดว่า “แน่นอน เจ้าก็ดูแลตัวเองด้วย”

ชิงหลงก็พูดว่า “แน่นอน”

ในตอนนี้ทั้งสองคนลำบากกันทั้งคู่ ไม่มีอิสระเหมือนอย่างแต่ก่อนแล้ว

ทั้งสองคนพูดคุยแลกเปลี่ยนกันอยู่ครู่หนึ่ง การสื่อสารส่งเสียงทางไกลก็จบลง

เซียวเฉวียนคาดการณ์ผิดไป จึงโดนผนึกจูเสิน “หัวเราะเยาะ” อีกครั้ง “ตอนแรกที่เหล่าบรรดาผู้เฒ่าให้ชิงหลงกลับไป เจ้าก็ควรจะรู้แล้วว่าผลลัพธ์ที่ได้จะเป็นอย่างนี้”

ตอนนี้โลกยังคงสงบสุข ซินเจียงถูกรวมเข้าอยู่ในแผนที่ของต้าเว่ย และการสู้รบของต้าเว่ยกับซินเจียง เรียกได้ว่ากลายเป็นการสู้รบที่โด่งดัง

ในสายตาของคนทั่วโลก ต้าเว่ยโดดเด่นขึ้นมาแล้ว ไม่ใช่ประเทศที่ประเทศอื่นสามารถมาสร้างความลำบากให้ได้อีกแล้ว

หรือจะพูดอีกอย่างว่า ต้าเว่ยในตอนนี้ ไม่มีใครกล้ามารุกรานอีกแล้ว

ถึงแม้ว่าจะเป็นคุนหลุน ตอนนี้ก็ไม่กล้าที่จะเปิดศึกต่อสู้กับต้าเว่ย

ในเมื่อไม่กล้าเปิดศึกต่อสู้กับต้าเว่ย นั้นก็หมายความว่าคนคุนหลุนกลัวต้าเว่ย

ในเมื่อเป็นอย่างนี้ คนคุนหลุนก็กังวลว่าเป้าหมายต่อไปของต้าเว่ยก็คือพวกเขา เพื่อเป็นการปกป้องตัวเอง คนคุนหลุนก็ไม่กล้าเปิดฉากสู้รบกับประเทศอื่นได้ตามใจชอบ

ในเมื่อพวกเขาก็กังวลว่าต้าเว่ยจะหาโอกาสตอนที่อ่อนแอบุกรุกเข้ามา