ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1955

พอทำอย่างนี้ เมื่อข่าวลือพวกนี้แพร่กระจายไป พวกยายเหยียนก็จะไม่สามารถแน่ใจว่าเซียวเฉวียนอยู่ที่จุดไหนกันแน่

เรื่องแสร้งทำให้ดูเร้นลับนี้ เซี่ยวเฟิงรู้สึกว่าเล่นสนุกดี

เซียวเฉวียนฟังภาษาสัตว์ไม่รู้เรื่อง เลยไม่เข้าใจเสียงในใจของเซี่ยวเฟิง เวลานี้ เซียนชิวน้อยก็มาเป็นล่ามให้ระหว่างเซียวเฉวียนและเซี่ยวเฟิง

เมื่อได้ยินว่าเซี่ยวเฟิงทำได้อย่างมีแผนการ เซียวเฉวียนถึงกับยกนิ้วหัวแม่โป้งให้เซี่ยวเฟิงและชมเชยว่า "ทำได้สวย"

เซี่ยวเฟิงชูหัวเสือขึ้นอย่างภาคภูมิใจ ดวงตาของมันเต็มไปด้วยรอยยิ้มอย่างร่าเริงใจ

แต่ว่า คิดจะขยายขอบเขตการค้นหาของพวกยายเหยียน เซี่ยวเฟิงยังต้องไปสถานที่มากกว่านี้ และทำเรื่อง "กวน" ชาวบ้านให้มากกว่านี้อีก

เพื่อให้ได้ผลออกมาดียิ่งขึ้น เซียวเฉวียนรู้สึกว่าเซี่ยวเฟิงควรเลือกสถานที่หลายๆ แห่งที่ยิ่งห่างไกลไปจากที่นี่ จากนั้นปรากฏตัวในตลาดหลายๆ ครั้ง

ทำเช่นนี้แล้ว เมื่อข่าวนั้นไปถึงหูของพวกยายเหยียน เมื่อยายเหยียนพิจารณาแล้ว ก็จะถือเอาสถานที่ที่เซี่ยวเฟิงปรากฏถี่ที่สุดเป็นจุดสืบค้นเบื้องแรก

ด้วยวิธีนี้ เซียวเฉวียนก็สามารถหันเหความสนใจของยายเหยียนได้สำเร็จ

ขอให้ยายเหยียนออกไปจากเมืองมู่อวิ๋น เซียวเฉวียนถึงจะปลอดภัยอย่างแท้จริง

แต่ว่า เซี่ยวเฟิงไปเมืองไป๋ลู่ไม่ได้

ในเมืองไป๋ลู่มีทรัพย์สินของเซียวเฉวียน ยังมีคนที่เซียวเฉวียนต้องปกป้อง เซียวเฉวียนจะชักศึกเข้าบ้านไม่ได้

คำพูดของเซียวเฉวียน เซี่ยวเฟิงฟังเข้าใจทุกอย่าง นี่หมายความว่า เซี่ยวเฟิงเพิ่งจะกลับมา ต้องออกไปปฏิบัติภารกิจอีกแล้ว

เรื่องนี้ชักช้าไม่ได้ เซี่ยวเฟิงยังไม่ทันได้พักเหนื่อย ส่งเสียงดังเฟี้ยวที หายตัวไปแล้วในชั่วพริบตา

ไปมาดั่งลมกรด ยังเป็นสิ่งมีชีวิตประเภทบ้างานอีกด้วย

ถึงอย่างไร เซียวเฉวียนก็ชอบท่าทีทำงานในเชิงบวกอย่างเซี่ยวเฟิงในตอนนี้

ทีแรกกิเลนยังคิดว่าเซี่ยวเฟิงกลับมาแล้ว ในที่สุดมันก็มีสัตว์ที่มีภาษาเดียวกันมาเป็นเพื่อนพูดคุยคลายความเบื่อหน่ายได้ในบางครั้ง

ใครจะไปรู้ว่า เซี่ยวเฟิงกลับมายังยืนพื้นไม่ทันจะอุ่น ต้องออกไปปฏิบัติภารกิจอีกแล้ว บอกได้ว่าเซี่ยวเฟิงงานกำลังชุกมือจริงๆ

ก่อนหน้านี้ กิเลนเคยอิจฉาเซี่ยวเฟิง แต่ครั้งนี้กลับอดเห็นใจเซี่ยวเฟิงไม่ได้ มันงานยุ่งมาก งานที่ต้องไปมาอย่างเร่งรีบแบบนี้เหนื่อยจริงๆ

แต่ความเป็นจริงคือ เซี่ยวเฟิงไม่ได้รู้สึกเหนื่อยแม้แต่นิด ตรงกันข้าม มันรู้สึกว่าได้ไปเที่ยวตรงนี้ทีเที่ยวตรงนั้นที แถมยังทำงานให้กับเซียวเฉวียนได้ด้วย ได้ผลดีด้วยกันทั้งคู่

ใช่แล้ว สำหรับเซี่ยวเฟิง การทำภารกิจนั้นคือแค่ถือโอกาสไปทำ จุดประสงค์หลักนั้นคือไปเที่ยวเตร่

“การใช้ชีวิตเยี่ยงเสือแบบนี้ กิเลนไม่เข้าใจหรอก”

เซียนชิวน้อยซึ่งรู้ละเอียดหลักจิตวิทยาของสัตว์สงครามทั้งสอง อดไม่ได้ที่จะพร่ำออกมาคำนี้

สังเกตเห็นเซียนชิวน้อยมีสีหน้าแปลกๆ เซียวเฉวียนเหลือบมองเธอและถามอย่างสงสัย "เซียนชิวน้อย เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่หรือ ?"

พอเซียนชิวน้อยได้ยิน ก็รีบตั้งสติและยิ้มพูดว่า "พ่อ เซียนชิวน้อยไม่ได้คิดอะไร"

เรื่องมันเกี่ยวข้องกับจิตใจอันหยุมหยิมของสัตว์สงครามทั้งสอง เซียนชิวน้อยบอกเซียวเฉวียนไม่ได้

สัตว์สงครามทั้งสองมาจากคุนหลุนเช่นเดียวกับเซียนชิวน้อย พวกเขาทั้งสามเป็นเพื่อนบ้านเกิดเดียวกัน ทั้งยังรับใช้เซียวเฉวียนเป็นนายด้วยกันของพวกเขา เซียนชิวน้อยต้องรักษาหน้าให้กับสัตว์สงครามทั้งสองบ้าง รักษาความลับที่ไม่ได้มีสาระสำคัญอะไรนี้แทนพวกมัน

ในเมื่อเซียนชิวน้อยไม่เต็มใจจะบอก ก็หมายความว่ามันไม่ใช่สาระสำคัญอะไร เซียวเฉวียนก็ไม่ได้ซักถามต่อไป

สั่งการให้เซี่ยวเฟิงออกไปแล้ว ถ้ำก็กลับมาเงียบสงบดังเดิม และเซียวเฉวียนก็ไม่มีอะไรทำอีกต่อไป

แต่อาการบาดเจ็บของเขายังไม่หายดี ยังออกกำลังฝึกฝนไม่ได้

ดังนั้น เซียวเฉวียนจึงทำได้แต่ทบทวนบทกวีในใจของเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก

นับตั้งแต่มีตราจูเสินมาสิงในตัว วิชาการปราบด้วยคำพูดและพู่กันของซียวเฉวียนก็ใช้งานน้อยลงไปมาก

ต่อไปนี้จะต้องรับมือกับยายเหยียน วิชาทั้งสองนี้มีแนวโน้มที่จะใช้เป็นประโยชน์มากขึ้น

พูดตามตรง ถึงตอนนี้เซียวเฉวียนก็ยังไม่สู้จะช่ำชองในวิชาปราบด้วยคำพูดและพู่กันมากนัก

ไอ้ตราจูเสินนี้ ไม่ใช่ไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อน บอกอะไรบอกแค่ครึ่งหนึ่งเก็บไว้ครึ่งหนึ่ง หรือว่ารู้แต่จงใจไม่บอก ทำให้เซียวเฉวียนหน้าแตกมาแล้ว

ยังหลอกเซียวเฉวียนไม่พอหรือ ?

ตราจูเสินไม่ชอบฟังพวกนี้แล้ว จะมาโทษตราจูเสินหลอกเขาได้ไง ?

ตราจูเสินก็ไม่รู้ว่าเซียวเฉวียนไม่รู้แม้กระทั่งเรื่องพื้นฐานเหล่านั้นนี่วา

มันมีชีวิตอยู่มานับพันปีและรู้หมดทุกอย่าง ในสายตาของมัน เซียวเฉวียนเป็นคนฉลาด เรื่องพื้นฐานมากมาย เขาควรรู้ล่วงหน้าไว้แล้วมิใช่หรือ ?

ใครจะไปรู้ว่า เซียวเฉวียนไม่รู้อะไรเลยตั้งมากมาย

เรื่องนี้ต้องตำหนิว่าเซียวเฉวียนมีความรู้สามัญสำนึกน้อยเกินไป เขารับรู้เข้าใจอะไรไม่ได้มาก

ไม่น่ามาตำหนิว่าตราจูเสินไปหลอกเขา

เซียวเฉวียนตอนนี้ยังควบคุมการปราบด้วยคำพูดของเขาไม่คล่องแคล่ว นั้นเป็นเพราะพลังแห่งความคิดของเซียวเฉวียนยังไม่ถึงระดับนั้น

พลังแห่งความคิดควบคุมการปราบด้วยคำพูด ไม่เหมือนสื่อเสียงด้วยความคิด ซึ่งแค่ขยับริมฝีปากเบาๆ ก็ทำได้แล้ว

พูดแบบนี้ พลังความคิดของเซียวเฉวียนยังไม่เพียงพอจริงๆ

เอาล่ะ ในเมื่อพบจุดปัญหาแล้ว เซียวเฉวียนก็จะใช้ความพยายามมุ่งไปทางนี้

เซียวเฉวียนกล่าวว่า "ขอบคุณ บรรพบุรุษผู้เฒ่า"

คำพูดที่เซียวเฉวียนกล่าวไปเมื่อกี้ หากทำให้ตราจูเสินไม่สบายใจ งั้นคำขอบคุณนี้จะต้องทำให้ตราจูเสินรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นอย่างแน่นอน

เพราะอารมณ์ของตราจูเสินนั้นก็ถือว่าดีอยู่ ถึงจะโกรธก็หายโกรธอย่างรวดเร็ว

อยู่ด้วยกันกับตราจูเสินมานาน เซียวเฉวียนก็รู้ลึกถึงอารมณ์ของตราจูเสินอย่างปลอดโปร่ง