ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1987

องค์หญิงต้าถงอุ้มท้องเซียวหมิงชิวด้วยความยากลำบากมาเป็นเวลา 10 เดือน ถึงได้ออกมาจากครรภ์มารดา นางน่าทึ่งเสียยิ่งกว่าเสี่ยวเซียนชิว เซียวเฉวียนไม่กล้าจินตนาการเลยว่า หากเขากับองค์หญิงมีลูกคนที่สอง ลูกคนที่สองของพวกเขาจะเป็นอย่างไร

เช่นนั้นคงน่าทึ่งเสียยิ่งกว่าเซียวหมิงชิว ไม่ได้เชื่อฟังเหมือนกับนาง นั่นก็หมายความว่าไม่มีใครสามารถต้านทานได้ใช่หรือไม่?

แค่คิดเซียวเฉวียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดหัว

หากลูกคนที่สองเชื่อฟังเหมือนกับเซียวหมิงชิว แบบนั้นก็คงไม่เลว

ได้ยินเสียงหัวใจของเซียวเฉวียน เซียวหมิงชิวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

เสียงหัวเราะของนางเป็นการเตือนสติของเซียวเฉวียน ว่าข้างกายของเขายังมีตุ๊กตาน้อยที่สามารถอ่านเสียงหัวใจของเขาได้อยู่ เขาหยุดความคิดอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็พูดอย่างจริงจังว่า “ในเมื่อเจ้ารู้แล้วว่าย่าเหยียนแข็งแกร่งเพียงใด เช่นนั้นเจ้าก็น่าจะรู้แล้วใช่หรือไม่ว่าเหตุใดพ่อจึงอยากให้เจ้ากลับไปยังพระราชวัง”

เซียวหมิงชิวกะพริบตา กล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “ท่านพ่อไม่จำเป็นต้องไล่หมิงชิวกลับไป หมิงชิวไม่เพียงแค่สามารถดูแลตัวเองได้เท่านั้น แต่ยังสามารถปกป้องท่านพ่อและท่านแม่ได้อีกด้วย”

มันเป็นคำพูดที่ไม่อาจหักล้างได้จริงๆ แม้ว่านางจะแข็งแกร่งกว่าเสี่ยวเซียนชิวและเซียวเฉวียน แต่เซียวเฉวียนก็ไม่คิดว่านางจะสามารถสู้กับย่าเหยียนได้ เขาจึงแนะนำออกไปว่า “หมิงชิวฟังพ่อ รีบกลับไปอยู่เป็นเพื่อนท่านแม่ของเจ้าเถิด”

เซียวหมิงชิวยิ้มออกมาพร้อมกล่าวว่า “เกรงว่าท่านพ่อคงไม่เชื่อว่าหมิงชิวมีความแข็งแกร่งเช่นนั้นอยู่”

ในเมื่อพูดออกไปแล้วเซียวเฉวียนไม่เชื่อ ไม่ยอมให้นางไปสู้กับย่าเหยียน เซียวหมิงชิวไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้ไพ่ตายของนาง “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ หมิงชิวจะไปตามหาย่าเหยียนด้วยตัวเองเพื่อพิสูจน์ให้ท่านพ่อได้เห็นถึงความแข็งแกร่งของหมิงชิว”

แบบนี้ล่ะเป็นไง?

รู้อยู่แล้วว่าเซียวเฉวียนจะต้องปฏิเสธอย่างแน่นอน ประกอบกับก่อนหน้านี้เซียวเฉวียนก็ไม่มีทางขวางเซียวหมิงชิวได้อยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

แน่นอนว่าเซียวเฉวียนไม่มีทางปล่อยให้เซียวหมิงชิวไปหาย่าเหยียนเพียงลำพัง เซียวหมิงชิวจึงจงใจใช้สิ่งนี้เป็น “ข้อต่อรอง” เซียวเฉวียนเพื่อให้ตนเองได้อยู่ที่นี่ต่อไป

ก็แค่ให้คนอื่นได้รู้ว่าข้างหายของเซียวเฉวียนยังมีเด็กที่น่าทึ่งอย่างตุ๊กตาน้อยอยู่ด้วยเท่านั้นเองไม่ใช่หรือ?

ด้วยการมีอยู่ของเสี่ยวเซียนชิว การปรากฏตัวของเซียวหมิงชิวจึงไม่น่าแปลกใจ

ยิ่งไปกว่านั้น ขอแค่เซียวเฉวียนไม่พูด คนในจวนเซียวไม่พูด ใครจะไปรู้ว่านางที่เป็นลูกสาวของเซียวเฉวียนและองค์หญิงนั้นโกหกหรือขายผ้าเอาหน้ารอด

แบบนี้จะไม่เป็นการเปิดเผยความจริงว่าองค์หญิงต้าถงยังมีชีวิตอยู่อย่างนั้นหรือ!

ถูกเซียวหมิงชิวบงการจนพูดอะไรไม่ออก แถมทุกอย่างนางก็จัดเตรียมไว้อย่างชัดเจนหมดแล้ว เซียวเฉวียนยังมีเหตุผลอะไรต้องปฏิเสธ?

ยิ่งไปกว่านั้น เขาเองก็กังวลว่าตุ๊กตาน้อยจะไปท้าทายย่าเหยียนเพียงลำพัง เขาจึงกล่าวออกมาว่า “ตกลง รอให้พ่อหายบาดเจ็บและแข็งแกร่งยิ่งกว่านี้ พ่อจะพาเจ้าไปสู้กับย่าเหยียนด้วยกัน เจ้าว่าอย่างไร?”

ความหมายของมันก็คือ เจ้ากลับไปอยู่เป็นเพื่อนแม่ของเจ้าในพระราชวังเสียก่อน เมื่อพร้อมแล้วข้าจะไปบอกเจ้าเอง

เซียวหมิงชิวไม่ได้ตอบรับ และไม่ได้ปฏิเสธ แววตาอันกลมโตคู่นั้นของนางจับจ้องมาที่เซียวเฉวียนอย่างเป็นประกาย

กลัวว่านางจะไม่เชื่อที่เซียวเฉวียนพูด เซียวเฉวียนจึงกล่าวเสริมออกมาว่า “พ่อรับปากเจ้า ถึงเวลาพ่อจะไปเรียกเจ้าเป็นแน่”

นางและเซียวเฉวียนมีความสามารถในการสัมผัสซึ่งกันและกัน ต่อให้เซียวเฉวียนไม่คิดจะเรียกนาง เขาก็หลบซ่อนนางไม่พ้นอยู่ดี อย่างไงเขาก็ไม่สามารถแอบหนีออกไปโดยที่นางไม่รู้ได้?

นางยังต้องกังวลอะไรอีก?

ที่จริงเซียวหมิงชิวไม่ได้กลัวเซียวเฉวียนจะไม่รักษาคำพูด ตอนนี้นางแค่อยากอยู่ที่นี่ อยู่เป็นเพื่อนเซียวเฉวียน

แทนที่จะปล่อยให้ผนึกจูเสินช่วงเพิ่มพลังจิตให้กับเขา เซียวหมิงชิวคิดว่าให้นางเป็นคนช่วยยังดีกว่า

นางมั่นใจว่านางสามารถทำได้ดีกว่าผนึกจูเสิน

ดังนั้นนางจึงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านพ่อ ข้าว่าให้ข้าอยู่ที่นี่จะดีกว่า ข้าสามารถทำให้พลังจิตของท่านแข็งแกร่งขึ้นได้อย่างรวดเร็ว”

เซียวเฉวียนปฏิเสธออกไป “ไม่ได้ หากเจ้าอยู่ที่นี่ เช่นนั้นท่านแม่ของเจ้าจะทำอย่างไร?”

เซียวหมิงชิวพึมพำออกมา “มีท่านป้าเสวี่ยเยี่ยนคอยอยู่เป็นเพื่อนแล้วไม่ใช่หรือ ไม่เป็นไรหรอก”

ในพระราชวังก็ยังมีเม่ยซีอยู่ด้วย เมื่อรู้ว่าพวกนางอยู่ในพระราชวัง คนจำนวนมากมายขนาดนั้น มีเรื่องอะไรจะต้องกังวล?

ตามที่เซียวหมิงชิวพูด เซียวเฉวียนพยายามทุกวิถีทางเพื่อส่งนางกลับไปยังพระราชวัง

นางรู้ว่าเซียวเฉวียนทำเพื่อความปลอดภัยของนาง แต่นางมีพลังที่แข็งแกร่งอยู่จริงๆ เซียวเฉวียนไม่จำเป็นต้องกังวล

เซียวหมิงชิวยังคงแน่วแน่ “ได้ หมิงชิวจะกลับไปทักทายท่านแม่ที่พระราชวัง จากนั้นจะบอกท่านแม่ว่าท่านพ่อบาดเจ็บและกำลังพักฟื้นอยู่ที่ศาลาคุนหวู่”

ข้าอยากจะรู้เหลือเกินว่า หากท่านแม่รู้เรื่องนี้แล้ว นางจะยังสงบสติอารมณ์อยู่ได้หรือไม่?

และเขายังต้องรอให้บาดแผลของเขาหายดี เพิ่มความแข็งแกร่งให้มากขึ้นแล้วค่อยเดินทางออกจากเมืองหลวงเพื่อไปต่อกรกับย่าเหยียน

มีเพียงเท่านั้นเขาถึงสามารถปกป้องเซียวหมิงชิวได้ดีกว่าเดิม

ไม่ใช่ให้เซียวหมิงชิวมาคอยปกป้องเขา

ทะเลทราย ฐานทัพของกองกำลังชาวยุทธ์แท้

นักปราชญ์ที่จะกลับไปค่ายทหารก่อนเวลาอาหาร ขณะนี้มีสัญญาณแห่งความแตกสลายทางอารมณ์เกิดขึ้น

เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าโดยไม่พูดอะไร พูดให้ถูกก็คือ เขากำลังหรี่ตามองท้องฟ้า

แผนการนั้นตามไม่ทันการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น!

นักปราชญ์ที่กำลังแข่งกับเวลา เห็นจุดหมายของตนเองอยู่ตรงหน้า แต่ในเวลานี้สายลมกลับพัดผ่านมาอย่างรุนแรง รุนแรงจนได้ยินเสียง และทำให้ท้องฟ้านั้นเต็มไปด้วยเม็ดทราย

มันทำให้นักปราชญ์ขยับตัวได้ยาก

หากชักช้าเช่นนี้ต่อไป คืนนี้เขาจะสามารถเดินทางไปถึงค่ายทหารได้หรือไม่ก็ยังยากที่จะรับปาก

หากไปไม่ถึง คืนนี้เขาคงต้องอดตาย

น่าเศร้ายิ่งนัก!

เจ้าสำนักหมิงเซียนผู้สง่างาม ตัวแทนแห่งเทียนเต๋า อดไม่ได้ที่จะคุกเข่าลงพื้น มือทั้งสองข้างประสานกันพร้อมกับพึมพำออกมาว่า “ขอพระเจ้าจงช่วยดลบันดาลให้พายุทรายหยุดโดยเร็ว”

หากไม่ใช่พายุทรายอันรุนแรง เกรงว่าทราบคงเข้าไปในปากแล้ว นักปราชญ์เงยหน้าตะโกนขึ้นไปบนท้องฟ้า ไม่ได้ปิดปากหรือกลัวว่าทรายจะเข้าปากเลยแม้แต่น้อย

ภายใต้สถานการณ์แห่งความอดยากที่ขึ้นอยู่กับธรรมชาติ หากพระเจ้าไม่ช่วยนักปราชญ์ เช่นนั้นนักปราชญ์ก็คงทำอะไรไม่ได้

ไม่รู้ว่าพายุทรายอันรุนแรงนี้ปกปิดสายตาของพระเจ้าอยู่หรือเปล่า ทำให้ไม่ได้ยินคำอธิษฐานของนักปราชญ์ พายุไม่เพียงแต่ไม่หยุดตัวลงเท่านั้น แต่มันยังรุนแรงยิ่งกว่าเดิม!