ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2009

เนื่องจากเร่งรีบออกเดินทาง เซียนเฉวียนจึงลืมแจ้งเรื่องนี้กับเซียวหมิงชิว ไม่รู้ว่าเด็กคนนั้นจะตระหนักได้และไล่ตามมาเพราะเรื่องนี้หรือไม่

ทันทีที่คิดได้นางอาจจะไล่ตามมา เซียวเฉวียนจึงอดปวดหัวไม่ได้ ช่างน่ารำคาญยิ่งนัก

เป็นอย่างที่เซียวเฉวียนคาดการณ์ไว้ กิเลนยังไปได้ไม่ไกลนัก กระทั่งได้ยินเสียงเซียวหมิงชิวข้างหู นางจึงโพล่งด้วยความขุ่นเคือง “ท่านพ่อพูดไม่เป็นคำพูด คนโกหก！หึ！”

ไอหยา บอกนางก่อนที่จะหลบหนีทันใช่หรือไม่

น้ำเสียงนี้คล้ายกับว่าจะไม่พานางไปด้วยไม่ว่าเซียวเฉวียนจะไปที่ไหนหรือกินอะไร

ให้ตายเถอะ เขากำลังหลบศัตรู！

ยังไม่ทันที่จะโน้มน้าวให้เซียวหมิงชิวรอยู่ในตำหนักอย่างว่าง่าย จู่ ๆ เซียวเฉวียนก็ได้ยินเสียงของนางดังขึ้นด้านหลัง “ท่านพ่อ！”

ใช่ นางไล่ตามมา！

อยากจะสะบัดทิ้งก็ทำไม่ได้！

ในเมื่อไล่ตามมาทันแล้ว เซียวเฉวียนจึงไม่ไล่นาง และเอ่ยว่า “เข้าไปทักทายแม่ของเจ้าแล้วใช่หรือไม่?”

ไม่ว่าอย่างไรร่องรอยขององค์หญิงจะหายไม่ได้ เดี๋ยวนางจะเป็นห่วง

เซียวหมิงชิวเอ่ย “ทักทายแล้วเจ้าค่ะ”

มีเซียวเฉวียนคอยกำชับ เซียวหมิงชิวจะกล้าออกมาเงียบ ๆ หรือ?

เซียวเฉวียนเอ่ยอย่างภูมิใจว่า “ใช้ได้”

จู่ ๆ กิเลนก็หยุดชะงักท่ามกลางป่าดงพงไพร เซียวเฉวียนเองก็เพิ่งตระหนักได้ เขายังไม่บอกสถานที่กับกิเลนเลยสักครั้ง

เซียวเฉวียนครุ่งคิด ก็ยังคิดไม่ออกว่าที่ไหนเหมาะกับการซ่อนตัว เขาเอ่ยถาม “อี้น้อย เจ้าว่าเราควรไปที่ไหนดี?”

อี้กุยเป็นคนพื้นเพอยู่ในต้าเว่ย ซึ่งเป็นเมืองที่อยู่ใกล้กับเมืองหลวง เขาน่าจะคุ่นชินมากกว่าเซียวเฉวียน

ถามเขาก็ถูกแล้ว

สิ่งที่เหนือความคาดหมายของเซียวเฉวียนคือคำถามนี้ต้องถามอี้กุยนั่นแหละถูกแล้ว

เขารู้ว่าธุรกิจอะไรทำแล้วสร้างเงิน แต่ไม่รู้ว่าที่ไหนเหมาะกับการซ่อนตัวที่สุด

หลังจากครุ่นคิดเขาก็แนะนำว่า “คุนหลุนเป็นอย่างไร?”

อี้กุยคุ้นเคยกับภูเขาคุนหลุนเป็นอย่างดี เขาเคยไปบ่อย

ที่นั่นมีชิงหลงให้พึ่งพา อี้กุยคิดว่าคงเป็นตัวเลือกที่ไม่เลว

พึ่งพาชิงหลง?

งั้นก็ช่างเถอะ ชิงหลงยังเอาตัวเองไม่รอดเลย

เมื่อเอ่ยถึงชิงหลง ก็ไม่รู้ว่าไป๋ฉีจะช่วยชิงหลงออกมาได้สำเร็จหรือไม่ เพราะไป๋ฉีไม่ได้รายงานเซียวเฉวียนหลายวันแล้ว

ตามหลักเหตุผลแล้ว ไม่ว่าจะช่วยออกมาได้หรือไม่ ไป๋ฉีก็ควรรายงานสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับเซียวเฉวียน ให้เซียวเฉวียนรู้ผลลัพธ์

แต่นี่ก็ผ่านไปหลายวันแล้ว ยังไม่มีข่าวคราวกับไป๋ฉีเลย เซียวเฉวียนคิดว่าอาจจะเป็นเพราะระยะทางของเขาและไป๋ฉีที่ไกลเกินไป ทั้งสองคนจึงเชื่อมจิตถึงกันไม่ได้

ใช่ เซียวเฉวียนเชื่อใจไป๋ฉีมาก เขาคิดว่าไป๋ฉีติดต่อเขาไม่ได้ ไม่คิดว่าไป๋ฉีจะเกิดเรื่อง

คนที่เขาพาออกมา เขารู้ว่าศักยภาพของอีกฝ่ายเป็นอย่างไร

การไปภูเขาคุนหลุน การหลบออกมาอย่างปลอดภัยไม่ได้สร้างความกดดันให้กับไป๋ฉีแต่อย่างใด

ได้ยินว่าชิงหลงถูกขังโดยผู้อาวุโสในเผ่า การให้ไป๋ฉีไปช่วย อี้กุยต้องละทิ้งความคิดที่จะไปภูเขาคุนหลุนอย่างไม่อาจหลบเลี่ยงได้

เขาพูดว่า “ท่านปู่น้อยตัดสินใจเถอะ”

แม้ว่าเซียวเฉวียนจะอยู่ต้าเว่ยไม่นานนัก แต่ระยะเวลาสั้น ๆ แค่สองเดือน เขาเดินทางไปทั่วราชอาณาจักรแล้ว ไปหลายที่มากกว่าอี้กุยเสียอีก

พอได้ยิน เซียวเฉวียนครุ่นคิดครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ตัดสินใจ “ไปกันเถอะ เราไปซินเจียงกันเถอะ”

เกรงว่าย่าเหยียนจะมั่วแต่เพ้อฝัน เซียวเฉวียนต้องไปซินเจียง

ซินเจียงนั้นกว้างขวาง และห่างไกลผู้คนมาก

ตราบใดที่เซียวเฉวียนซ่อนตัวได้ ก็ไม่มีใครรู้จักเซียนเซวียน

ครั้งนี้ ย่าเหยียนกลัวว่าจะไม่เจอใครในซินเจียงเป็นเวลากว่าครึ่งเดือน

กล่าวจบเซียวเฉวียนก็ลงจากกิเลน และกำชับว่า “กิเลน เจ้าไปส่งอี้กุยที่หมู่บ้านก่อน”

ส่งเสร็จค่อยกลับมาหาเขา

กินเลยได้ยินก็บินขึ้น ก่อนจะหายไปต่อหน้าต่อตาของเซียวเฉวียน

เซียวหมิงชิวกระพริบตาปริบ ๆ “ท่านพ่อ เราจะกลับซินเจียงอย่างนั้นหรือ?”

“อยู่ที่นี่ หมิงชิวคิดว่าดีที่สุดแล้ว”

ที่นี่ไม่ไกลจากเมืองหลวง หากย่าเหยียนจะหาเซียวเฉวียนในเมืองหลวงไม่เจอ ก็คงไม่ค้นหาแถวชานเมืองแน่

ความคิดของคนทั่วไปคือ คิดว่าเซียวเฉวียนไม่อยู่เมืองหลวง เขาคงไปให้ห่างจากเมืองหลวง ไม่เลือกซ่อนตัวอยู่ข้างป่าดงพงไพรที่ไม่ไกลจากเมืองหลวงแน่นอน

ถึงอย่างไรเซียวเฉวียนก็เคยใช้วิธีนี้ตอนอยู่ในรัฐมู่อวิ๋นมาก่อน

เซียวเฉวียนกลับไม่คิดอย่างนั้น ย่าเหยียนไม่ใช่คนธรรมดา ไม่มีทางเชื่อในความคิดของคนธรรมดาแน่นอน

หากย่าเหยียนหาที่นี่เจอ อาจจะต้องใช้เวลาสองถึงสามวัน เซียวเฉวียนก็คงหนีไปแล้ว?

เลือกหนีแทนที่จะเสี่ยง สู้เซียวเฉวียนหนีไปให้ไกล จบทุกอย่างในครั้งเดียวดีกว่า

ความเร็วของกิเลนนั้นเร็วมาก ขณะที่สองพ่อลูกกำลังพูดคุยกัน มันก็บินกลับมาแล้ว

มันกำลังจะย่อตัวลงให้เซียวเฉวียนขึ้นไปนั่ง แต่กลับถูกเซียวหมิงชิวห้าม “กิเลน ไม่ต้อง ข้าจะพาท่านพ่อไปซินเจียงเอง”

การพาเซียวเฉวียนเป็นงานของกิเลย กลับถูกเซียวหมิงชิวแย่งไป กิเลนไม่พอใจ

มันส่ายหน้า และไม่ลุกขึ้น

เมื่อเห็นดังนั้น เซียวเฉวียนจึงพูดว่า “กิเลนลุกขึ้นเถอะ ไปหาเสี่ยวเฟิงเถอะ”

ในเมื่องเซียวหมิงชิวพาเซียวเฉวียนบินได้ ย่อมดีที่สุดแล้ว

ถึงอย่างไรกิเลนก็ตัวใหญ่ ง่ายต่อการเป็นจุดสังเกต