เซียวหมิงชิวไม่ยอมรับหรือปฏิเสธ “บอกไม่ได้”
เธออยากรู้อะไร ข้าก็ต้องบอกเธอ?
เธอคิดว่าฉันเป็นลูกศิษย์สำนักหมิงเซียนของเธอเหรอ?
เซียวเฉวียนถามย่าเหยียนว่าใครเป็นคนดูดกลืนเลือดจากระหว่างคิ้วของทหารตระกูลเซียวแต่ย่าเหยียนไม่จำเป็นต้องบอกเซียวเฉวียน
ทำไมเซียวหมิงชิว ถึงต้องตอบคำถามเธอทุกคำถาม
ท่าทีของเซียวหมิงชิวยิ่งทำให้ย่าโกรธมากขึ้น เห็นเธอโกรธ แต่ต้องเก็บกดไว้เพื่อรักษาหน้าตา เซียวหมิงชิวอดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูดว่า "คุณยายไม่ต้องโกรธขนาดนั้น ฉันแค่จัดการคนที่ทำงานไม่ดีให้คุณ"
เธอพูดแบบนี้ ย่าเหยียนยังต้องขอบคุณเธออีกเหรอ?
ย่าเหยียนจ้องมองเซียวหมิงชิวด้วยสายตาเย็นชา เด็กคนนี้ยิ่งดู ยิ่งทำให้เธอนึกถึงบางคน
แต่เธอหลบหน้า ย่าเหยียนมองไม่เห็นหน้าตาของเธอ แต่ดวงตาที่กลมโตของเธอ ทำให้ย่าเหยียนรู้สึกคุ้นเคย
และท่าทางพูดจาหยิ่งยโสของเธอ ช่างเหมือนเซียวเฉวียนจริงๆ
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ย่าเหยียนอดไม่ได้ที่จะสงสัย “เจ้าเป็นลูกสาวของเซียวเฉวียน?”
ในสายตาของชาวซินเจียงทั้งหมด องค์หญิงต้าถงไม่ได้ตาย ดังนั้นย่าเหยียนจึงคิดแบบนี้
ด้วยเหตุผลนี้ เธอจึงคิดว่าเซียวหมิงชิวเป็นลูกสาวของเซียวเฉวียน รูปลักษณ์ของเธอก็คล้ายกับองค์หญิง
แต่เมื่อคิดดูอีกที เด็กคนนี้ถ้าเป็นลูกสาวของเซียวเฉวียน ก็คือคนธรรมดา คนธรรมดาอายุหนึ่งขวบ ยังเดินไม่ค่อยคล่อง พูดถึงเรื่องมาที่หน้าผาแห่งนี้ ยังยืนอยู่ต่อหน้าย่าเหยียนอย่างใจเย็นและตะโกนใส่เธอ
ย่าเหยียนรู้สึกว่าความคิดของเธอนั้นไร้สาระจริงๆ
และเมื่อได้ยินย่าเหยียนพูดแบบนี้ เซียวหมิงชิวกลับยอมรับอย่างตรงไปตรงมา “ใช่ ข้าคือลูกสาวของเซียวเฉวียน”
ดูสิ เมื่อกี้ยังไม่ยอมพูด ตอนนี้กลับยอมรับอย่างตรงไปตรงมาว่าเธอเป็นลูกสาวของเซียวเฉวียน ย่าเหยียนจะเชื่อคำพูดของเธอไหม?
พูดอีกอย่างก็คือ ย่าเหยียนยิ่งไม่เชื่อว่าเซียวหมิงชิวคือลูกสาวของเซียวเฉวียน
เธอจ้องมองเซียวหมิงชิวด้วยสายตาเย็นชา และส่งเสียงกระแอม “ฮี่ม!”
“เด็กน้อย พูดจาเพ้อเจ้อ!”
“ขัดขวางเรื่องของข้าหลายครั้ง ไม่สอนให้เจ้ารู้จักดีชั่ว คงไม่รู้ว่าอะไรคือฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ!”
เมื่อพูดจบ ย่าเหยียนก็จับม้เท้าในมือ โจมตีเซียวหมิงชิว
เซียวหมิงชิวตัวเล็ก แต่ปฏิกิริยาไว หลบหลีกการโจมตีของย่าเหยียนได้อย่างง่ายดาย
ย่าเหยียนฟาดไม้เท้าลงบนพื้น ดินฝุ่นฟุ้งกระจาย บดบังท้องฟ้าและพื้นดิน มองเห็นอะไรไม่ชัด
เพื่อป้องกันย่าเหยียนโจมตีแบบหักหลัง เซียวหมิงชิวจึงตั้งใจรักษาระยะห่างจากเธอ เพื่อให้เธอมีเวลาตอบสนอง
เมื่อเห็นสถานการณ์ ชาวบ้านที่กำลังหนีก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับมา มองดูฉากการต่อสู้ที่เต็มไปด้วยฝุ่นควันด้วยความกังวล
แต่พวกเขาไม่สามารถมองเห็นได้ว่าใครคือเซียวหมิงชิว ใครคือย่าเหยียน
ไม่ต้องพูดถึงว่าเซียวหมิงชิวสู้กับย่าเหยียนได้หรือไม่ แค่อายุของเธอ ก็สามารถต่อสู้กับย่าเหยียนได้ ชาวบ้านก็รู้สึกชื่นชมเธอมาก
ชาวบ้านเคยได้ยินจากนักปราชญ์และย่าเหยียนว่าเซียวเฉวียนเป็นคนเลวร้าย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเชื่อคำพูดของพวกเขาเพียงด้านเดียวไม่ได้
คนของเซียวเฉวียนเก่งขนาดนี้ เซียวเฉวียนคงไม่เลวร้ายไปด้วย
อีกอย่าง เซียวเฉวียนไม่รู้จักกับชาวบ้านมาก่อน แต่กลับคิดให้เซียวหมิงชิวมาช่วยพวกเขา แสดงว่าเซียวเฉวียนเป็นคนดี
คนที่พูดว่าเซียวเฉวียนเป็นคนเลวร้าย จริงๆ แล้วพวกเขาเองต่างหากที่เป็นคนเลว
ยังไงพวกเขาก็อยู่ที่หน้าผาไม่ได้แล้ว รอจนพวกเขาออกไปข้างนอก ถามไถ่ให้ดี ไม่ก็จะรู้ว่าเซียวเฉวียนเป็นคนอย่างไร
ในขณะที่ต่อสู้ เซียวหมิงชิวก็แอบมองดูว่าชาวบ้านอพยพไปอย่างไร
แต่เธอกลับพบว่าในสถานการณ์แบบนี้ ชาวบ้านกลับยืนงงและชะลอฝีเท้า
โอ้โห!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...