เซียวหมิงชิวยิ้มแล้วพูดว่า "เจ้าเดาดูสิ"
ก็เพราะว่าท่าทางของเธอแบบนี้ ยิ่งทำให้ย่าเหยียนโมโหจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว
ถ้าไม่ใช่เพราะเธอควบคุมสติตัวเองได้ดี เธอคงจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจนหน้าตาน่าเกลียดไปแล้ว
เธออดทนที่จะไม่ร้องตะโกนออกไป เธอกัดฟันแน่นจ้องมองเซียวหมิงชิว และโจมตีเธอด้วยความรุนแรงยิ่งขึ้น
เดา !
ใครให้เจ้าพูดจาสีหน้าท่าทางเช่นนี้ ใครให้เจ้ามาล้อเล่นกับคนอย่างข้า!
🅼.🅅𝙊🅳𝙏🅆.🄲𝓞🄼
น่าเสียดายที่ความโกรธและการโจมตีที่รุนแรงของเธอนั้นไม่ได้ผล กลับกลายเป็นเหมือนตีลงเป็นก้อนสำลี
อย่าว่าแต่จะทำร้ายเซียวหมิงชิวได้เลย แม่แต่ผมสักเส้นของเธอก็แตะไม่ถึงเลยด้วยซ้ำ
ย่าเหยียนโกรธมากจนแทบจะคลุ้มคลั้ง เกือบจะปล่อยให้เซียวหมิงชิวทำบ้าคลั้งจนตาย
เจ้าเด็กคนนี้เป็นผีหรือคนกันแน่?
ถึงจะเป็นผี แต่ย่าเหยียนไม่เชื่อว่าปีศาจร้ายตนนี้ และเธอไม่เชื่อว่าจะไม่สามารถกำจัดเจ้าเด็กน้อยคนนี้ได้!
ดังนั้นย่าเหยียนจึงรีบฉวยโอกาสโจมตีเซียวหมิงชิวอย่าวต่อเนื่อง แต่เซียวหมิงชิวหลบเลี่ยงเป็นหลัก และไม่มีเจตนาที่จะเผชิญหน้ากับเธอโดยตรง
ยิ่งทำให้ย่าเหยียนมีความลำพองใจ เธอคิดว่าตราบใดที่เธอตามทันทุกฝีก้าวของเซียวหมิงชิวได้ และไล่ตามเกมส์ของเธอได้ ก็สามารถเอาชนะเธอได้
แม้เซียวหมิงชิวจะให้ความหวังกับเธอเช่นนี้ แต่กลับไม่ได้ให้โอกาสเธอ เธอหลบเลี่ยงตลอด จนย่าเหยียนไม่สามารถตามทันเธอได้
ทั้งสองคนดูเหมือนกำลังเล่นสนุกกันอยู่ เซียวหมิงชิววิ่งอยู่ข้างหน้า และย่าเหยียนก็วิ่งไล่ตามหลัง เห็นได้ชัดว่าเธอพยายามมากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่สามารถตามทันเซียวหมิงชิวได้
ในเวลานี้ ย่าเหยียนก็เข้าใจในที่สุดว่าทำไมเซียวหมิงชิวสามารถฆ่าอาจั้นต่อหน้าต่อตาเธอได้ ด้วยทักษะร่างกายที่เบาของเซียวหมิงชิว สามารถหลบเลี่ยงการจู่โจมของย่าเหยียนได้อย่างสมบูรณ์แบบ
สามารถฆ่าคนได้ต่อหน้าต่อตาย่าเหยียน ถ้าเธอไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ คงยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย
ฉะนั้น ที่อาเผิงและอาเล่อถูกเซียวหมิงชิงฆ่าตายไปแบบนั้น ย่าเหยียนก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจเลย
ทันทีที่ย่าเหยียนปรากฎตัว ก็ไม่เห็นร่องรอยของเซียวหมิงชิวเสียแล้ว
แย่แล้ว เธอหายไปเสียแล้ว !
ย่าเหยียนก็สงบสติอารมณ์ลง แล้วใจจดใจจ่อมุ่งความสนใจไปที่การเคลื่อนไหวรอบตัวเธอ
การได้ยินของเธอค่อนข้างละเอียดอ่อน เมื่อเธอได้ยินมีบางสิ่งเคลื่อนไหวอยู่ข้างหน้า เธอก็อดไม่ได้ที่จะรีบตามไป
เนื่องจากย่าเหยียนไล่ตามเซียวหมิงชิวอย่างตั้งใจ และเธอก็รู้สึกว่าเซียวหมิงชิวไม่กล้าเผชิญหน้ากับเธอโดยตรง เพราะฉะนั้นเธอจึงไม่ได้ระมัดระวังตัวมากนัก
สิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือเซียวหมิงชิวกลับเปลี่ยนท่าทีอย่างกระทันหัน และกลับโจมตีเธออย่างรวดเร็ว
ไม่รู้เซียวหมิงชิวเอาท่อนไม้มาจากที่ไหน เธอรอให้ย่าหยานเข้ามาใกล้ จากนั้นจึงฟาดท่อนไม้ออกโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว
ย่าเหยียนที่ไม่ทันได้ตั้งตัว ถูกท่อนไม้ของเซียวหมิงชิวฟาดเข้าเต็มๆ ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะส่งเสียงร้อง "อ๊าก" ออกมา อย่าคิดว่าเซียวหมิงชิวจะเป็นคนตัวเล็ก แต่พละกำลังของเธอนั้นแข็งแกร่งมาก
หลังจากโดนท่อนไม้ฟาดไป ความโกรธในใจย่าเหยียนยิ่งปะทุขึ้นมา เธอจ้องมองเซียวหมิงชิวด้วยความโกรธ แล้วเธอก็บิดข้อมือของเธอ ไม้เท้าในมือของเธอก็กลายเป็นไม้เท้าหลายพันอัน ทั้งหมดพุ่งเข้าไปโจมตีเซียวหมิงชิว
ไม้เท้าที่เสมือนจริง มากจนละลานตาไปหมดกำลังพุ่งมาอย่างน่าเกรงขาม แต่ไม่ได้ทำให้เซียวหมิงชิวกลัวเลยสักนิด เธอฟาดท่อนไม้ยาวในมือไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ ก็สามารถทำลายกระบวนท่าของย่าเหยียนลงได้อย่างง่ายดาย
ทำให้ไม้เท้าของย่าเหยียนร่วงลงพื้นได้สำเร็จ
ด้วยการโต้ตอบกลับเช่นนี้ เกือบจะทำให้ย่าเหยียนตกใจจนอ้าปากค้าง
โอ้พระเจ้า !
ในโลกนี้ ยังมีเด็กน้อยที่ร้ายกายเช่นนี้เชียวรึ?
แม้ว่าจะเป็นเทพเจ้า ก็ไม่ถึงขนาดนี้ไหม?
เหตุผลที่ย่าเหยียนไม่ได้ใช้กระบวนวิชานี้ตั้งแต่แรก ก็เพราะเธอรู้สึกว่าจะฆ่าไก่ไยต้องใช้มีดฆ่าวัวด้วย?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...