ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2039

ในบทกวีนี้ กวีได้พรรณนาถึงทิวทัศน์อันงดงามของพรมแดนทางตะวันตกเฉียงเหนือและฉากที่อบอุ่นในค่ายทหารซงเป่ย

แสดงความรักชาติของกวีและทหารชายแดน ความจริงใจที่พวกเขามีต่อเพื่อนร่วมรบ

บทกวีนี้ถูกหิมะทำให้เปลี่ยนไปอย่างแปลกประหลาด ความแข็งแรงของพู่กัน โครงสร้างที่เปิดโล่ง สะดวก ถูกต้องและมีชีวิตชีวา สร้างความรู้สึกที่สวยงามอย่างน่าประหลาดใจ ไม่เพียงแต่เขียนด้วยเสียงที่เหมาะสมผ่อนคลายและเชื่อมโยงกัน ยังอ่อนโยนและเป็นผลงานชิ้นเอกที่หาได้ยากของชายแดนอีกด้วย

อารมณ์ความรู้สึกในบทกวีสามารถกระตุ้นพลังการต่อสู้ในร่างของเซียวเฉวียน ทำให้การลงโทษด้วยวาจามีพลังมากขึ้น!

เมื่อเซียวเฉวียนพูดจบ ฟ้าดินก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ท้องฟ้าที่แต่เดิมแจ่มใสแดดออก ตอนนี้กลับมืดลง เมฆดําเข้ามาปกคลุมและอุณหภูมิก็ลดลงอย่างรวดเร็ว

แค่กังฟูเดียว หิมะก็เริ่มตกลงมามากขึ้นเรื่อย ๆ

บอกให้เปลี่ยนก็เปลี่ยน แถมสภาพอากาศก็ยังแปรปรวนหนักขนาดนี้ เป็นครั้งแรกที่ย่าเหยียนได้พบเห็นเรื่องแบบนี้

และสิ่งที่ยิ่งทำให้ย่าเหยียนประหลาดใจมากไปกว่านั้น นั่นก็คือ สายลมและหิมะทั้งหมดนั้นมุ่งเป้ามาที่เธอ

ลมพัดตรงมาที่หน้าของเธอ หิมะก็ตกลงมาที่เธอ

สายลมและหิมะพวกนี้ ก็เปรียบเสมือนอาวุธนับพันของเซียวเฉวียน เมื่อกระทบไปที่ร่างของย่าเหยียน จึงทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวด

ก็เหมือนกับพู่กันเฉียนคุน ที่รู้ว่าตรงไหนจะทำให้ย่าเหยียนเจ็บปวดมากที่สุด สายลมก็พัดไปที่เธออย่างแรง หิมะก็ตกลงทางเธอ

อุณหภูมิที่ต่ําลงอย่างฉับพลัน ทำให้ย่าเหยียนสั่นเทาไปทั้งตัว

ไม่พูดไม่ได้เลยว่า เซียวเฉวียนคนนี้มีเล่ห์เหลี่ยมเยอะจริง ๆ !

การลงโทษด้วยวาจานี้ ก็เป็นเรื่องยากที่ย่าเหยียนจะรับมือได้

เนื่องจากสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน เธอทำได้แค่เพียงสร้างฉากกั้นเพื่อป้องกันการโจมตีจากลมและหิมะ

จริง ๆ แล้วย่าเหยียนก็อยากจะใช้ฉากกั้นมาขวางกั้นแสงแดงขาวของพู่กันเฉียนคุน

หลังจากที่มีฉากกั้นแล้ว ย่าเหยียนก็พึ่งจะพบว่าฉากกั้นของเธอป้องกันแสงจากพู่กันเฉียนคุนไม่ได้

แต่ก็ยังดีที่พอจะกันลมและหิมะได้อยู่บ้าง

แต่เธอยังไม่ทันได้คลายความเหนื่อยล้า เธอพบว่ามีบางสิ่งบางอย่างผิดปกติ

ทำไมฉากกั้นนี้ถึงได้มีลมรั่วเข้ามา?

ไม่เพียงแค่นั้น หิมะก็ยังสาดเข้ามาได้

การลงโทษด้วยวาจาของเซียวเฉวียนแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เชียวหรือ?

ขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้น ย่าเหยียนก็ได้ยินเสียง “ตู๊ม” ในหู ฉากกั้นของเธอก็พังลง

แสงจากพู่กันเฉียนคุน พายุพิโรธเหมือนปีศาจมาโจมตีย่าเหยียน แรงถึงขนาดที่สามารถฝังย่าเหยียนได้ทั้งเป็น!

ตอนที่อยู่คุนหลุน ย่าเหยียนก็เคยได้ยินเรื่องการลงโทษด้วยวาจาและปากกา แต่ก็แค่ได้ยินมา ไม่เคยเห็นด้วยตาตัวเอง

ตอนแรกเธอก็รู้สึกว่า เก่งแค่ไหนก็คงสู้เธอไม่ได้

เธอก็ไม่เคยเก็บเรื่องการลงโทษด้วยวาจามาคิดเลย

วันนี้พอได้มาสัมผัสกับตัวเองแล้ว ก็รู้สึกตื่นเต้นมากจริง ๆ

เมื่อเทียบกับความแข็งแกร่งของเธอ ก็ทําให้คนประหลาดใจมากขึ้นไปอีก!

ไม่รู้ว่าใครเป็นคนสร้างการลงโทษด้วยวาจาและปากกานี้ขึ้นมา และได้ตกไปอยู่ในมือไอสารเลวเซียวเฉวียนอีก

ลมพัดมากขึ้นและแรงขึ้นเรื่อย ๆ ย่าเหยียนก็ห้อยอยู่ในอากาศอีกต่อไปไม่ได้แล้ว สุดท้ายก็ลงมาที่พื้น

หิมะก็ตกหนักขึ้นเรื่อย ๆ เสื้อผ้าของย่าเหยียนก็เปียนชุ่มไปด้วยหิมะ หิมะตกหนักจนทับกันเป็นชั้น ๆ หนาวมากซะจนย่าเหยียนต้องแอบกระตุ้นกำลังภายในให้ตัวเองอบอุ่นขึ้น

นอกจากนี้ยังมีพู่กันเฉียนคุนที่คอยจ้องหาช่องโหว่เพื่อจะมาทำร้ายย่าเหยียน

เธอเพียงคนเดียว ไม่สามารถจัดการกับสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดเหล่านี้ได้จริงๆ

แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ ถ้าไม่ฆ่าเซียวเฉวียนทิ้งซะตั้งแต่วันนี้ วันข้างหน้ามันคงยากกว่านี้มาก

ในเวลาเพียงไม่กี่วัน เซียวเฉวียนก็พัฒนาขึ้นมากขนาดนี้ หากยังให้เวลาเขาเพิ่มอีก ถึงเวลานั้นบางทีย่าเหยียนอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอีกต่อไป