ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2045

แม้ว่าย่าเหยียนจะไม่ทราบสาเหตุว่ามันคืออะไร แต่เธอก็ต้องหยุดความสงสัยไว้ชั่วคราวก่อน

เพราะการจู่โจมที่โหมกระหน่ำเหมือนลมพายุหิมะยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับมีดสั้นที่คมกริบพุ่งทิ่มแทงไปที่ย่าเหยียน

การโจมตีที่รุนแรงและรวดเร็ว

ย่าเหยียนทำได้เพียงสร้างม่านพลังกั้นให้กับตัวเองอีกครั้ง เพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บ

การต่อสู้กับวาจาและลายลักษณ์อักษรของเซียวเฉวียนทำให้เสียเวลาไปมาก ถ้าจะบอกว่าย่าเหยียนใจไม่หวั่นไหวมันคงเป็นเรื่องโกหก

อย่างไรก็ตามเซียวหมิงชิวยังมาไม่ถึง หลังจากถ่วงเวลานานขนาดนี้ กิเลนก็ควรจะฟื้นตัวแล้ว

และอีกอย่าง ก็มีความเป็นได้ที่เซียวเฉวียนอาจจะเคลื่อนย้ายกำลังเสริม

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ สถานการณ์ก็จะยิ่งไม่เอื้ออำนวยต่อย่าเหยียนมากขึ้นเท่านั้น

ดังนั้นเธอควรฆ่าเซียวเฉวียนโดยเร็วที่สุด หรือหาทางหนีไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด

ในทางตรงกันข้าม เธอชอบแบบแรก ถ้าเธอสามารถฆ่าเซียวเฉวียนได้ยิ่งเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี มิฉะนั้นจะเป็นยื่นเวลาให้เซียวเฉวียนออกไปอีก อนาคตจะยิ่งกำจัดเขายากมากยิ่งขึ้น

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ย่าเหยียนก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องต่อสู้ให้ถึงที่สุด

ในเวลานี้ ขณะที่เซียวเฉวียนหลับตาอยู่และไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร พายุหิมะที่นี่ดูท่าไม่มีวันหยุดนิ่ง และเสียงนี้สามารถใช้มันเพื่อปกปิดการเคลื่อนไหวของย่าเหยียนได้

ภายใต้ที่กำบังของม่านพลัง ย่าเหยียนก็เคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วเข้าไปหาเซียวเฉวียน

เมื่อเธอกำลังจะเข้าใกล้เซียวเฉวียน ทันใดนั้นเองแสงแห่งพู่กันเฉียนคุนก็ปกคลุมตัวเซียวเฉวียนเอาไว้ แสงจ้านี้ทำให้เซียวเฉวียนสังเกตเห็นบางสิ่งที่ผิดปกติ ตาของเซียวเฉวีนก็ค่อย ๆ เปิดออก

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเสี่ยวฉวน พู่กันเฉียนคุนก็เคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว ส่องแสงเจิดจ้าไปที่ม่านพลังของย่าเหยียน

เป็นไปตามนั้น พู่กันเฉียนคุนไม่เพียงแต่สามารถโจมตีย่าเหยียนทันทีที่เธอเปิดม่านพลังออกเท่านั้น แต่ยังช่วยทำให้เซียวเฉวียนลืมตาโดยไม่มีอุปสรรคใดๆ

เมื่อเห็นย่าเหยียนทำตัวลับๆล่อๆ เข้ามาใกล้เขา เซียวเฉวียนก็ใช้ไม้เท้าฟาดมันต่อหน้าย่าเหยียน

เดิมทีการกระทำของเซียวเฉวียนนั้น เป็นเพียงแค่การโอ้อวดให้ย่าเหยียนเห็รว่าอาวุธของเธอตกอยู่ในมือของเขาแล้ว จะแปลกใจไปทำไม?

นี่ไม่ใช่เป็นการยั่วยุคนหรอกเหรอ?

ย่าเหยียนทำเป็น เซียวเฉวียนก็ทำเป็นเช่นกัน

ยิ่งไปกว่านั้น ความสามารถของเซียวเฉวียนในการยั่วยวนผู้อื่นนั้นเหนือกว่าย่าเหยียนหลายเท่านัก

อย่างไรก็ตามเซียวเฉวียนก็เคยใช้วาจาจากปากของเขาเอง ทำให้พวกหัวโปราณคร่ำครึที่อยู่ในราชสำนักต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเพราะคำพูดของเขา

หากว่าเซียวเฉวียนไม่เหลือความปราณีไว้ เขาคงทำให้คนหลายคนต้องโกรธจนตาย

ต้องบอกว่าเซียวเฉวียนจับประเด็นสำคัญได้ดีจริง ๆ ไม้เท้านี้อยู่กับย่าเหยียนมานับพันปี เธอไม่เพียงใช้มันได้อย่างคล่องแคล้ว แต่เธอยังมีความผูกพันธ์กับมันอีกด้วย

ไม่ได้พูดเกินความเป็นจริงที่ว่าไม้เท้านี้เหมือนเป็นมือซ้ายและมือขวาของย่าเหยียน และในเวลาเดียวกันมันก็เป็นตัวแทนศักดิ์ศรีของย่าเหยียนด้วยเช่นกัน

และในตอนนี้มันตกไปอยู่ในมือของเซียวเฉวียน และยังถูกเซียวเฉวียนโอ้อวดต่อหน้าเธอ แล้วจะให้โกหกว่าไม่โกรธมันคงเป็นไปไม่ได้

แต่เพื่อไม่ให้เซียวเฉวียนบรรลุผล ย่าเหยียนจำต้องระงับความโกรธของเธอเอาไว้ และไม่ให้เซียวเฉวียนมองออกแม้เพียงนิดเดียว

แต่เซียวเฉวียนเป็นใครกันแน่?

หากจะถกเถียงกันเรื่องการอ่านใจคนแล้ว ย่าเหยียนนั้นสู้เซียวเฉวียนไม่ได้ แม้ว่าเธอจะมีชีวิตอยู่มานับพันปีก็ตาม

แม้ว่าย่าเหยียนจะไม่แสดงออกมา แต่เซียวเฉวียนก็รู้ว่าเธอกำลังโกรธเคืองในใจอย่างแน่นอน

เซียวเฉวียนใช้ไม้เท้าฟาดไปที่ม่านพลังของย่าเหยียน เดิมทีเซียวเฉวียนไม่ได้ตั้งใจฟาดไม้เท้า และก็ไม่ได้คาดหวังว่าการฟาดครั้งนี้มันจะสามารถทำลายม่านพลังของย่าเหยียนได้

เกินความคาดหวังของเซียวเฉวียนก็คือ เซียวเฉวียนทำลายม่านพลังของเธอได้สำเร็จจริง ๆ !

แต่ย่าเหยียนก็ไม่คาดคิดว่าเซียวเฉวียนจะสามารถทำลายม่านพลังของเธอได้ เธอจึงไม่ทันได้ระวังตัวและไม่ได้หลบ เธอจึงถูกไม้เท้าของเซียวเฉวียนฟาดลงตรงหน้าผาก

ช่างประมาทเลินเล่อเกินไป

ทำไมหลังจากที่เซียวเฉวียนถูกเข็มพิษไปแค่ครั้งเดียว เขาไม่เพียงไม่ตายแต่ยังสามารถหยุดเข็มพิษของเธอได้อย่างง่ายดายเช่นนี้?

มันเหลือเชื่อมากจริง ๆ

ไม่สามารถแย่งไม้เท้ากลับมาได้ แถมเข็มเงินก็เสียไปหลายเล่ม ย่าเหยียนเสียหายยับเยิน

ในเวลานี้ ไม่มีม่านพลังป้องกันตัว ย่าเหยียนก็ถูกวิชาวาจาและลายลักษณ์อักษรของเซียวเฉวียนโจมตี สถานการณ์ปัจจุบันของเธอบอกได้ว่าถูกโจมตีจากทั้งสองฝั่ง

ถ้าเป็นเช่นนี้ต่อไปมันไม่ใช่ทางเลือกที่ดีนัก

เมื่อการกระทำนี้ไม่ได้ผล ย่าเหยียนก็เปลี่ยนวิธีอื่น เธอส่งพลังภายในของเธอไปที่ไม้เท้า โดยหวังว่าจะใช้กำลังภายในของเธอบีบให้เซียวเฉวียนปล่อยมือและถอยหนี

อย่างไรก็ตาม เซียวเฉวียนก็เคลื่อนที่เร็วกว่าเธอ และพลังภายในอันทรงพลังที่มาจากปลายอีกด้านหนึ่งของไม้เท้า มีฤทธิ์ร้ายแรงและดุเดือด ทำให้ย่าเหยียนยากที่จะต้านทานเล็กน้อย

แต่การประลองกันระหว่างทั้งสอง หากย่าเหยียนปล่อยมือของเธอในครั้งนี้ จะยิ่งทำให้เซียวเฉวียนมองเห็นพลังภายในของเธอไม่ได้แข็งแกร่งเท่าเซียวเฉวียน

เธอมีชีวิตอยู่บนโลกนี้มาเป็นเวลาหลายพันปีแล้ว แต่พลังภายในกลับสู้คนธรรมดาอย่างเซียวเฉวียนไม่ได้ มันยิ่งทำให้เซียวเฉวียนหลงระเริงและกำเริบสืบสาน ถ้าหากเซียวเฉวียนเพยแพร่ออกไป จะเป็นกลายเป็นเรื่องยุ่งยากครั้งใหญ่ หลังจากนี้ย่าเหยียนจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?

และในอนาคต ถ้าเธอจะฟื้นฟูสำนักหมิงเซียนขึ้นมาใหม่ และลูกศิษย์รู้ว่าเธอสู้เซียวเฉียนชายหนุ่มอายุยี่สิบคนนี้ยังไม่ได้ เธอจะได้รับการนับถือได้อย่างไร?

จะสร้างบารบีต่อหน้าลูกศิษย์ได้อย่างไร?

ที่สำคัญกว่านั้น ถ้าคนบนโลกรู้ว่าย่าเหยียนแพ้เซียวเฉวียน และเธอยังคงเป็นศัตรูกับเซียวเฉวียน ในสถาการณ์เช่นนี้ ตราบใดที่เซียวเฉวียนยังไม่ตาย ใครจะกล้าเข้าสำนักหมิงเซียน?

ทุกคนก็คงจะเป็นกังวลว่า หากในอนาคตเซียวเฉวียนมาสร้างปัญหาที่สำนักหมิงเซียน ทุกคนก็คงคิดว่าแม้แต่เจ้าสำนักยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเซียวเฉวียน ไม่ว่าพวกเขาจะพยายามมากแค่ไหน พวกเขาก็เป็นเพียงเบี้ยตัวหนึ่งเท่านั้น

ด้วยเหตุนี้ การที่จะฟื้นฟูสำนักหมิงเซียนมันจะยิ่งยากขึ้นไปโดยปริยาย

แม้ว่าสำนักหมิงเซียนจะฟื้นฟูขึ้นมาใหม่ได้ แต่หากไม่มีผู้คนเข้าร่วมสำนักเยอะ สำนักก็ไม่สามารถเจริญเติบโตได้ใช่ไหม?

ดั้งนั้น ครั้งนี้ไม่ว่ายังไงย่าเหยียนก็จะกัดฟันสู้ให้ถึงที่สุด !