ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2073

เห็นได้ชัดว่าเซียวหมิงชิวยังชอบมู่เวยอยู่มาก

เซียวเฉวียนไม่อยากให้เซียวหมิงชิวตามพวกเขาไปที่ทะเลทราย เซียวเฉวียนจึงได้พูดว่า “หมิงชิวอยู่กับพี่มู่เวยก่อน เสร็จธุระแล้วพ่อจะกลับมารับ เป็นไง?”

เราต้องคุยเรื่องนี้กันไหม?

เขาก็หวังว่าหมิงชิวจะตอบรับ เขายังได้พูดอีกด้วยว่า “พ่ออยู่กับลุงชิงหลง ยังมีกิเลนอีก ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่”

ด้วยพละกำลังของเซียวเฉวียนในตอนนี้ ค้นหากองทัพนักปราชญ์และจัดการกับเขา ก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรอยู่แล้ว แต่เซียวเฉวียนจะใช้ข้ออ้างพวกนี้ เพื่อไม่ให้เซียวหมิงชิวตามไปไม่ได้

ยังไงซะ หลักการของเซียวหมิงชิวก็คือ เซียวเฉวียนไปไหน เธอก็จะตามไปด้วยทุกที่

คิดจะทิ้งเธอไว้กลางทางงั้นหรือ ไม่มีทางซะหรอก

เซียวหมิงชิวยิ้ม "ไม่ หมิงชิวจะอยู่กับพ่อ"

จากคำพูดของคนโบราณที่ว่าไว้ การเรียนรู้จากตำราก็ต้องควบคู่กับประสบการณ์จริง

โอกาสที่ดีขนาดนี้ จะพลาดได้ยังไงกัน?

ก็ได้ ในเมื่อเซียวหมิงชิวไม่ยอม เซียวเฉวียนก็ทำอะไรไม่ได้ เขาพูดเบา ๆ ว่า “ไปกันเถอะ”

พูดจบ ทั้งสามก็เดินออกไปจากห้อง

มู่เวยเดินอยู่ข้างหลังพวกเขาและส่งพวกเขาออกเดินทาง

ทางออกอยู่ข้าง ๆ ต้นฮาโลไซลอนดำมู่เวยเลือกได้ดีมาก ทางออกทั้งหมด หากไม่ได้เข้ามาใกล้ ๆ ก็จะไม่รู้เลยว่ามีช่องอยู่ที่นี่

บวกกับการที่ทะเลทรายมีผู้คนอาศัยอยู่น้อยมาก มีมู่เวยคอยปกป้องคุ้มครองอยู่ที่นี่ สามารถพูดได้เลยว่าปลอดภัยมาก ๆ

เพราะแบบนี้ เซียวเฉวียนถึงได้โล่งใจ

ในเวลานี้ ดวงอาทิตย์เอียงไปทางทิศตะวันตกแล้ว มู่เวยพูดอีกครั้งว่า "พี่เซียว องค์ชายชิงหลง พวกคุณพักที่นี่อีกคืนหนึ่งดีกว่า?"

เซียวเฉวียนพูดอย่างอ่อนโยนว่า "ขอบคุณสําหรับความกรุณา"

หมายความว่าเรายังคงยืนยันที่จะไป

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ มู่เวยก็ไม่รั้งพวกเขาอีก เธอพูดว่า "งั้นพวกท่านระมัดระวังด้วย เดินทางปลอดภัย"

เซียวเฉวียนกล่าว "เจ้าเองก็เช่นกัน"

หลังจากที่ได้บอกลามู่เวยแล้ว เซียวเฉวียนก็ออกเดินทางต่อ

ณ ภูเขาคุนหลุน

หลังจากที่เหล่าผู้อาวุโสได้รู้ว่าองค์ชายชิงหลงได้หนีไปแล้ว พวกเขาก็กระวนกระวาย

ผู้อาวุโสนั่งอยู่ในบ้านที่ชิงหลงถูกกักบริเวณด้วยสีหน้าโกรธ

องครักษ์เงาคุกเข่าลงกับพื้นด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว

เมื่อพบว่าชิงหลงหายตัวไปแล้ว บรรดาผุ้อาวุโสยังทำธุระอยู่ องครักษ์เงาไม่กล้าไปรบกวนและไม่กล้าบอกพวกเขา

ดังนั้นองครักษ์เงาจึงได้เริ่มออกตามหาชิงหลงด้วยตัวเอง

พวกเขายังได้ไปที่เมืองหลวงอีกด้วย แต่ก็ไม่พบร่องรอยของชิงหลง

พวกองครักษ์เงายังคิดว่าจะรับผิดชอบร่วมกับผู้อาวุโส อีกด้านก็กลัวความโกรธของผู้อาวุโส จึงได้ใช้เวลานี้รีบตามหาชิงหลงให้เจอซะก่อน

ใครจะไปรู้ล่ะว่า ตามหามาตั้งหลายวันกลับไม่เจอเลย ผู้อาวุโสก็ได้กลับมาแล้ว

สิ่งแรกที่ทำหลังจากที่กลับมาถึงก็คือ มาดูชิงหลงก่อน

เพราะฉะนั้น การหายตัวไปของชองหลงจึงไม่อาจปกปิดได้อีกต่อไป

แม้ว่าผู้อาวุโสจะยังไม่ได้แสดงความโกรธออกมามากนัก แต่ท่าทางของเขาก็น่ากลัวไม่แพ้กัน ไม่อาจห้ามตัวไม่ให้สั่นเทาได้

เมื่อได้ยินคําพูดของผู้อาวุโสแล้ว องครักษ์กลัวจนได้ขอความเมตตา"ผู้อาวุโสโปรดอภัยด้วย ไว้ชีวิตข้าน้อยด้วย ขอโอกาสอีกครั้ง ผู้ใต้บังคับบัญชาสามารถแก้ไขได้"

หลังจากเหตุการณ์นี้ องครักษ์เงาไม่จะปกปิดผู้อาวุโสอีกต่อไป

ในเวลานี้ ชางซ่งก็พูดขึ้น “ชีชิง ตอนนี้สถานการณืไม่สู้ดีนัก สู้ไว้ชีวิตพวกเขาจะไม่ดีกว่าหรือ?”

ในความแข็งแรงขององครักษ์เงามีประโยชน์มากที่จะเก็บพวกเขาไว้

ชีชิงลังเลสักครู่แล้วมองไปที่ผู้อาวุโสคนอื่น ผู้อาวุโสคนอื่นก็พยักหน้าให้เขา

ผู้อาวุโสทั้งสองมีเจตนาเช่นนี้ และที่ชางซ่งพูดก็มีเหตุผล ในขณะที่มีเหตุผลต้องใช้แรงงาน ก็น่าเสียดายที่ต้องฆ่าองครักษ์เงาเช่นนี้

เขาสงบจิตสงบใจและพูดอย่างเย็นชาว่า"คราวนี้ข้าจะปล่อยไป แต่ถ้ามีครั้งต่อไปล่ะก็ เจ้าก็จะเห็นหัวของพวกเขา!"

เมื่อรอดชีวิตมาได้ องครักษ์เงาก็สงบลงในที่สุด พวกเขาก็รู้สึกซาบซึ้งและกล่าวว่า "ขอบคุณผู้อาวุโส"

ชีชิงมองพวกเขาและพูดขึ้นว่า “ไปซะ ตามหาที่ซ่อนขององค์ชายต่อไป”

องครักษ์เงาก็ตอบรับเสียงดัง"รับทราบ ผู้อาวุโส!"

หลังจากนั้นองครักษ์เงาก็หายไปพร้อมกัน

ในห้องเหลือเพียงผู้อาวุโสทั้งสาม ในเวลานี้ ผู้อาวุโสที่ไม่เคยพูดมาตลอดค่อย ๆ เอ่ยปากว่า "เรื่องการหายตัวไปขององค์ชาย คงหนีไม่พ้นเซียวเฉวียนหรอก"

ภายใต้โลกมนุษย์ มีเพียงเซียวเฉวียนเท่านั้นที่กล้าแทรกแซงเรื่องภายในของภูเขาคุนหลุน และมีเพียงเขาเท่านั้นที่กล้าต่อต้านผู้อาวุโส

ผู้อาวุโสอีกสองคนก็ค่อนข้างเห็นด้วยกับคำพูดนี้ ทั้งสองพยักหน้าและพูดว่าคิดแบบนี้เหมือนกัน ชางซ่งถอนหายใจ " เซียวเฉวียนยากที่จะป้องกันได้จริง ๆ !”

แต่ก็ไม่รู้ว่าหลังจากชิงหลงได้ออกจากภูเขาคุนหลุนแล้ว เขาไปอยู่ไหน

แต่ผู้อาวุโสรู้สึกแปลก เท่าที่พวกเขารู้ เซียวเฉวียนควรจะจัดการกับนักปราชญ์และย่าเหยียนอยู่ เขาจะมาโผล่ที่ภูเขาคุนหลุนในเวลานี้ได้อย่างไร?