ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2074

เมื่อมีไม้ค้ำอยู่ในมือ ความโกรธส่วนใหญ่ในดวงตาของย่าเหยียนก็หายไป และใบหน้าของเธอก็ดูภูมิใจเล็กน้อย

ในตอนแรกย่าเหยียนซึ่งไม่มีความมั่นใจมากนัก จู่ๆ ก็ได้รับความมั่นใจที่จะเอาชนะเซียวเฉวียนขึ้นมา

มีไม้ค้ำอยู่ในมือที่ทำให้เธอรู้สึกดี

ดังนั้น เธอจึงไม่รีบร้อนที่จะหนีอีกแล้ว เธอต้องการใช้โอกาสนี้แข่งขันกับเซียวเฉวียนเพื่อตัดสินว่าใครจะเป็นผู้ชนะ

รอจนกว่าเธอจะเหยียบย่ำเซียวเฉวียนให้อยู่ในใต้เท้าของเธอ เธอจะดูสิว่าเซียวเฉวียนเย่อหยิ่งไปได้สักกี่น้ำ!

ในเวลานี้ พายุและหิมะรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม และลมก็พัดแรงมากจนย่าเหยียนต้องพึ่งไม้ค้ำยันเพื่อยืนหยัด

คงจะดีถ้าไม่โดนลมแรงพัดพาไป ไม่ต้องพูดถึงการเคลื่อนไหว

เจ้าเซียวเฉวียนคนนี้ ช่างชั่วช้าสารเลวจริง ๆ

ทำไมเขาถึงมีอุบายไม่รู้จบอยู่เสมอ?

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ แม้แต่ย่าเหยียนก็ไม่สามารถทำอะไรได้เมื่อต้องเผชิญกับกลอุบายเหล่านี้

หรือว่า เซียวเฉวียนเป็นคนที่ฟ้าส่งมาจัดการเธอ ดาวมฤตยูแห่งสำนักหมิงเซียนอย่างนั้นหรือ?

แน่นอนว่าย่าเหยียนเริ่มคิดถึงเรื่องนี้อีกครั้ง

พอรู้ตัวว่าหลงกลก็แอบปล่อยเสียง "ถุ้ย" ออกมา แล้วเอาความคิดกลับมา

นี่มันลิขิตฟ้าจากไหนกัน?

หากจะต้องพูดถึงลิขิตฟ้าล่ะก็ คนที่พระเจ้าโปรดปรานต้องเป็นเธอสิ!

เธออาศัยอยู่ในโลกนี้มาหลายพันปีและอยู่ดีมีสุข

แต่การปรากฏตัวของเซียวเฉวียน บุคคลพิเศษจากสวรรค์ ขัดขวางจังหวะที่ย่าเหยียนควรที่จะเป็น

ช่างน่าเสียดาย นักปราชญ์ได้ใช้ความพยายามและความคิดไปอย่างสูญเปล่ามาเป็นเวลานาน ไม่เพียงแต่ฆ่าเซียวเฉวียนไม่ได้ แต่มันยังทำให้เซียวเฉวียนแข็งแกร่งยิ่งขึ้นไปอีก

สามารถพูดได้ว่า ที่เซียวเฉวียนมีวันนี้ได้ “คุณงามความดี” ของนักปราชญ์นั้นยิ่งใหญ่

หากไม่มีนักปราชญ์ที่ต้องการฆ่าเซียวเฉวียนตั้งแต่ต้น เซียวเฉวียนจะไม่อยู่ในความทุกข์ยากลำบาก

ในกรณีนั้น แม้ว่าเขาจะยากจน แต่อย่างน้อยเซียวเฉวียนก็ไม่ตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิต

เมื่อคนเราเข้าตาจน ชีวิตนั้นยากที่จะรักษา จึงต้องทำให้ตัวเองนั้นแข็งแกร่งมากขึ้น แต่ผลลัพธ์สุดท้ายก็โดนผู้อื่นรังแกเช่นเดิม

กล่าวอีกนัยหนึ่ง แม้นชีวิตเซียวเฉวียนจะสงบสุขไร้อันตรายใด ๆ มากที่สุด เขายากจน และส่วนใหญ่เขาแค่พยายามหาทางหาเงินเพื่อปรับปรุงชีวิตของเขา แทนที่จะทำให้ตัวเองอยู่ยงคงกระพัน

แต่ภายในระยะหนึ่งปีสั้น ๆ นี้ ชายผู้แต่เดิมไร้เรี้ยวแรงจนปัญญาจะยืน แต่กลับมีอำนาจบาตรใหญ่ขึ้นมาซะอย่างนั้น

คนอย่างเว่ยเชียนชิวที่ครองบัลลังก์ราชสำนักต้าเว่ย เพียงเซียวเฉวียนใช้เวลาสั้น ๆ ก็เผาวอดวายเสียสนิท

นี่เป็นสิ่งที่นักปราชญ์บังคับสั่งการให้เซียวเฉวียนทำอย่างนั้นหรือ?

มีคนเคยกล่าวไว้ว่า ถ้ามีชีวิตที่มั่นคงได้ ทำไมตนต้องเป็นคนไร้บ้าน?

ความหมายนี้กำลังหมายถึงคนอย่างเซียวเฉวียน

มันจึงทำให้ย่าเหยียนและเซียวเฉวียนมาวนเวียนพบเจอ นี่คงเป็นสิ่งที่พระเจ้าลิขิตไว้แล้วเป็นแน่แท้

ย่าเหยียนคิดว่าพระเจ้าเพียงต้องการใช้เซียวเฉวียนเป็นเครื่องมือเพื่อพลิกสถานการณ์ในต้าเว่ย

พอเสร็จสิ้นสำเร็จแล้ว เซียวเฉวียนก็คงไม่มีประโยชน์อีกต่อไป ณ เวลานื้ พระเจ้าก็ได้สั่งให้เธอลงมือจัดการกับเซียวเฉวียนให้พ้นทางไปเสีย

พูดง่าย ๆ ก็คือ ย่าเหยียนคิดว่า เธอนี่และเป็นคนที่พระเจ้าเลือกสรรที่แท้จริง

เธอคือตัวแทนที่แท้จริงของสวรรค์!

ไม่ ความสามารถของเธอในการเอาไม้ค้ำกลับมาในขณะนี้เป็นข้อพิสูจน์ที่ดีที่สุดว่าพระเจ้ากำลังแอบช่วยเหลือเธอ!!

เมื่อคิดแบบนี้ ย่าเหยียนก็รู้สึกมั่นใจเต็มอก เธอกัดฟัน สะบัดไม้ค้ำ และใช้กำลังภายในอันแข็งแกร่งเพื่อปิดกั้นลมแรงที่พัดมาหาเธอชั่วคราว

แต่ด้วยวิธีนี้ เธอกลายเป็นฝ่ายถูกกระทำ เพราะทันทีที่เธอถอนกำลังภายในหรือเปลี่ยนทิศทางการโจมตี พายุและหิมะที่รุนแรงก็จะโจมตีเธออย่างรุนแรงอีกครั้ง

เมื่อมีเธออยู่ข้างหน้า และเห็นเธอต้านทานลมได้ดีเลยทีเดียว การต่อต้านที่เซียวเฉวียนพบเมื่อก้าวไปข้างหน้านั้นน้อยกว่ามาก

สามารถพูดได้ว่า ความเร็วไปข้างหน้าของเซียวเฉวียนนั้นเร็วกว่าความเร็วการหลบหลีกของย่าเหยียนมาก

เพียงชั่วครู่ ตัวเซียวเฉวียนก็ได้มาอยู่ใกล้ชิดกับย่าเหยียน

เมื่อเห็นว่าฝ่ามือของเซียวเฉวียนกำลังจะตกลงมาที่เธอ ย่าเหยียนก็ยกมือขึ้นโดยสัญชาตญาณ และพบกับฝ่ามือของเซียวเฉวียนด้วยฝ่ามือเดียว

ฝ่ามือทั้งสองแตะกันและแรงภายในอันแข็งแกร่งทำให้ทั้งสองผลักกันและวิ่งไปในทิศทางตรงกันข้าม ทั้งคู่บินห่างออกไปสิบเมตร

อานุภาพที่ยังลงเหลืออยู่ทำให้หิมะที่อยู่รอบ ๆ บินว่อน และจู่ ๆ ม่านหิมะก็เปิดขึ้นบนท้องฟ้า บดบังสายตาของเซียวเฉวียนและย่าเหยียน

แม้ว่าเซียวเฉวียนจะไม่ได้รับบาดเจ็บจากฝ่ามือนี้ แต่เขาต้องใช้เวลาสักพักจึงจะฟื้นตัว

ในทางกลับกัน ย่าเหยียนคิดไม่ถึงว่าความแข็งแกร่งภายในของเซียวเฉวียนจะแกร่งขนาดนี้ ฝ่ามือของเขาทำให้อวัยวะภายในของเธอช้ำจนทำให้มุมปากของเธอมีเลือดไหลออกมา

เธอยกมือขึ้นเช็ดเลือดที่มุมปาก จากนั้นจึงถือโอกาสหลบและรีบออกจากสถานที่อันตรายแห่งนี้

ย่าเหยียนยังคงสงสัยว่าเธอควรจะจากไปอย่างนี้ดีหรือไม่ แต่หลังจากได้รับพลังจากฝ่ามือขอบเซียวเฉวียวน มันก็ทำให้เธอมั่นใจได้ว่าเธอควรจะหนีไป

ถ้าไม่หนี รอให้เซียวเฉวียนฟื้นตัว รอเซียวหมิงชิวมาฆ่า พอถึงคราวนั้นถึงย่าเหยียนติดปีกก็หนีพ้น

รู้หลบเป็นปีกรู้หลีกเป็นหางเสียดีกว่า!

ประมาณใช้เวลาดื่มชาไปประมาณครึ่งถ้วย ในที่สุดลมแรงก็พัดม่านหิมะออกไป และในที่สุดสถานการณ์ก็กลับมาเป็นปกติ

เซียวเฉวียนมองไปรอบ ๆ แต่พบว่าไม่มีร่องรอยของย่าเหยียนเลย

ไม่ต้องคิดก็รู้ ว่าย่าเหยียนต้องใช้โอกาสนี้หนีไปอย่างแน่นอน

ดวงตาของเซียวเฉวียนมองต่ำไปที่พื้น กำลังคิดว่าตนจะหาเบาะแสรอยเท้าที่ย่าเหยียนหนีไปได้หรือไม่

แต่กลับพบว่า พื้นดินปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาว และรอยเท้