ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2074

ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ถ้าเซียวเฉวียนมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เซียวเฉวียนก็ไม่เห็นหัวผู้อาวุโสเหล่านี้อยู่แล้ว

เซียวเฉวียนเป็นถึงราชครูแห่งต้าเว่ย ขุนนางระดับสี่ในราชสำนัก การพูด การกระทำและลักษณะท่าทางของเขาเข้มงวดมาก มันแสดงถึงจุดยืนของต้าเว่ย

ผู้อาวุโสสามารถหักหัวเซียวเฉวียนได้และเข้ามาแทรกแซงเรื่องภายในของภูเขาคุนหลุน

แต่สุดท้ายแล้ว ภูเขาคุนหลุนและต้าเว่ยได้ทำข้อตกลงไว้ร่วมกันแล้วว่าจะไม่แทรกแซงกัน

ชีชิงพูดด้วยความโกรธ “ตามที่ข้าเห็นมา เซียวเฉวียนได้ช่วยองค์ชายออกมาจากภูเขาคุนหลุน”

สมมติฐานอะไรกันอีก

มีเพียงเซียวเฉวียนเท่านั้นจะมีความกล้าหาญแบบนี้

แต่กลับกัน ต่อให้ไม่มีเซียวเฉวียน เขาก็ต้องส่งคนมาช่วยองค์ชายอยู่ดี

ด้วยความสามารถของชิงหลง ภายใต้การป้องกันอย่างกวดขันขององค์รักษ์เงา ปลีกตัวไปไหนไม่ได้เลย

จากมุมมองของชีชิง พวกเขาควรไปที่ต้าเว่ยและกดดันจักรพรรดิต้าเว่ย เพื่อให้จักรพรรดิบอกให้เซียวเฉวียนส่งคนมา

การหายไปของชิงหลงมันก็อีกเรื่องหนึ่ง เซียวเฉวียนมาบุกภูเขาคุนหลุนและแทรกแซงเรื่องภายในของภูเขาคุนหลุนก็คนละเรื่อง

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ก็คือเซียวเฉวียนจงใจจะบ่อนทำลายความสัมพันธ์ระหว่างภูเขาคุนหลุนและต้าเว่ย

สิ่งที่ควรจะทำก็คือ แยกทั้งสองประเทศออกจากกัน

ผู้อาวุโสอีกคนหนึ่งก็พูดเบา ๆ ว่า “ไม่ว่ายังไงก็ตาม เรื่องนี้ก็ต้องเกี่ยวข้องกับเซียวเฉวียนแน่ แต่นี่มันก็เป็นเพียงสิ่งเราคาดเดากันเอง ไม่มีอะไรมาพิสูจน์ได้”

ก่อความวุ่นวายต่อหน้าจักรพรรดิต้าเว่ยเช่นนี้ ต่อให้จะมีเหตุอันควรแต่ก็ไม่ควร

ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป ก็จะถูกหัวเราะเยาะ

อีกอย่าง จักรพรรดิต้าเว่ยยังเห็นว่าเซียวเฉวียนเป็นสมบัติล้ำค่า ก็ต้องอยู่ข้างเซียวเฉวียน

ข้อกล่าวหาที่ไม่มีหลักฐาน ก็เหมือนกับการใส่ร้ายเซียวเฉวียน

ต้าเว่ยในตอนนี้มันต่างกันมาก จักรพรรดิต้าเว่ยก็แข็งแกร่งขึ้นกว่าเมื่อวานมาก ไม่สามารถรุกรานเขาได้ง่าย ๆ

กล่าวอีกนัยหนึ่ง การกระทำที่สะเพร่าแบบนี้ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นต่อหน้าจักรพรรดิต้าเว่ย อาจจะทำให้จักรพรรดิโกรธและทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศแย่ลง

ผู้อาวุโสไม่ได้กลัวต้าเว่ย แต่แค่สถานการณ์ในตอนนี้มันตึงเครียด ต้าเว่ยที่กำลังเจริญเฟื่องฟูออยู่ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะเป็นศัตรูกับต้าเว่ย

พูดตรง ๆ ก็คือ ยังไม่ถึงเวลาที่จะเป็นศัตรูกับต้าเว่ย

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้อาวุโสรู้สึกว่าถ้าทั้งสองจะเป็นปฏิปักษ์กันจริง ๆ เขาหวังว่าฝ่ายที่หาเรื่องจะเป็นทางฝั่งต้าเว่ย ไม่ใช่ภูเขาคุนหลุน

ซินเจียงเป็นตัวอย่างที่ดี สิ่งที่ซินเจียงเลือกมาก่อนนั้น ซินเจียงกลายเป็นประเทศที่สูญเสียเอกราช ก็ไม่มีใครเห็นใจเลย ต่างก็พูดว่าซินเจียงทำตัวเอง

ผู้อาวุโสเอาซินเจียงมายกตัวอย่าง ไม่ใช่ว่าภูเขาคุนหลุนจะไม่มีความสามารถเท่ากับซินเจียง แต่เขารู้สึกว่า พอมาเปรียบเทียบกับซินเจียงแล้ว ภูเขาคุนหลุนก็เหมือนกับซินเจียง แต่ในสายตาของต้าเว่ย หรือแม้แต่คนอื่น ๆ ก็ล้วนเป็นแค่ประเทศเล็ก ๆ

ประเทศเล็ก ๆ ริเริ่มที่จะยั่วยุประเทศมหาอำนาจ ทั้งโลกก็พูดแค่ ประเทศเล็ก ๆ นั้นไม่เจียมตัวและยืนอยู่คนละฝั่งกับประเทศนั้น ประเทศเล็ก ๆ นั้นก็ได้รับความพ่ายแพ้ นั่นก็ สมควรแล้วแหละ

แต่ถ้าประเทศมหาอำนาจ มายั่วยุกับประเทศเล็ก ๆ ก็ไม่เหมือนกันแล้ว ทุกคนก็รู้สึกว่าประเทศมหาอำนาจ นั้นรังแกประเทศเล็ก ความคิดเห็นของประชาชนก็เป็นภัยต่อประเทศมหาอำนาจนั้นด้วย

นอกจากนี้ ชิงหลงก็เคยสาบานว่าจะไม่ก้าวเข้าสู่ต้าเว่ยต่อหน้าผู้คน สาบานในนามขององค์ชายคุนหลุน

คนโบราณให้ความสำคัญกับการปฏิญาณมากที่สุด

ถ้าภูเขาคุนหลุนมาท้าทายต้าเว่ยก่อน โลกก็จะกล่าวว่าชาวคุนหลุนเป็นคนทรยศและถูกวิพากษ์วิจารณ์

ดังนั้น ถ้าชาวคุนหลุนต้องต่อสู้กับชาวต้าเว่ย อย่างนี้ต้าเว่ยก็ต้องชนะอยู่ดี

เมื่อเป็นเช่นนี้ เมื่อถึงเวลาชาวคุนหลุนจะได้รับชัยชนะ โลกจะยกย่องสรรเสริญความกล้าหาญและความเก่งในการต่อสู้ของชาวคุนหลุนมากขึ้น และมองชาวคุนหลุนในทางที่ดีมากขึ้น

ถึงเวลานั้น ชาวคุนหลุนก็จะกินเนื้อชิ้นใหญ่อย่างต้าเว่ยได้อย่างถูกต้อง และยังมีซินเจียงอีกด้วย

ในประวัติศาสตร์จีน มีกษัตริย์หลายองค์ เห็นได้ชัดว่าไม่มีความสามารถในการปกครองประเทศ พวกเขาละทิ้งความร่ํารวยและอํานาจในราชบัลลังก์นั้นไม่ได้ ยืนหยัดอยู่ในตําแหน่งนั้นและในที่สุดก็ทำให้ประเทศชาติได้รับอันตรายไปด้วยและทําให้ประชาชนเบื่อหน่าย

แต่เห็นได้ชัดว่าชิงหลงมีความสามารถในการปกครอง แต่เต็มใจที่จะปลดอํานาจเพื่อประชาชน ความคิดแบบนี้เรียกได้ว่า ยิ่งใหญ่

พูดกันตามตรง เซียวเฉวียนก็ชื่นชมชิงหลงอยู่เหมือนกัน เขาพูดเบา ๆ ว่า “ชาวคุนหลุนมีองค์ชายชิงหลงอยู่ นับเป็นโชคของพวกเขาจริง ๆ ”

ในทางตรงกันข้ามซินเจียง เป็นตัวอย่างที่ดี

ถ้าใช่เพราะแม่ยายของเซียวเฉวียนเป็นปีศาจ ประเทศก็จะไม่ถูกทำลาย

ชิงหลงพูดอย่างถ่อมตัวว่า "ท่านเซียวก็พูดเกินไปแล้ว มีคนที่มีความสามารถอย่างท่านเซียว ถึงเรียกว่าเป็นความโชคดีของต้าเว่ย"

เซียวเฉวียนมองชิงหลงแล้วพูดว่า "ต่อไปจะพูดคำพูดพวกนี้อีกไม่ได้"

ถ้าคนอื่น ๆ มีความแอบฟังแล้วเล่าต่อ ๆ กันอย่างผิด ๆ คงไม่ดีแล้ว

ควรจะพูดว่า จักรรพรรดิต้าเว่ยต่างหากที่เป็นโชคดีของชาวต้าเว่ย

ต้าเว่ยเป็นจักรพรรดิต้าเว่ย มีเขาปกป้องคุ้มครอง นับเป็นโชคดีของชาวต้าเว่ย

เมื่อได้ยินแบบนั้น ชิงหลงรู้ว่าตัวเองพูดผิดไป เขาพูดขึ้นอีกว่า "ใช่ ท่านเซียวพูดถูก"

อย่างไรก็ตาม ในฐานะองค์ชายของคุนหลุน เขาย่อมรู้กาลเทศะดี แม้ว่าเซียวเฉวียนจะไม่ได้เตือน ตราบใดที่เขาอยู่ต่อหน้าผู้คน เขาก็จะไม่พูดอะไรที่อาจทําให้เซียวเฉวียนเสียเปรียบ

อยู่ในทะเลทราย คนรอบข้างเป็นคนของตัวเอง ชิงหลงจึงกล้ามี่จะพูดแบบนี้

และสิ่งที่เขาพูดก็เป็นความจริง

ตราบใดที่เริ่มคุยเรื่องนี้ขึ้นมา ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ เซียวเฉวียนไม่อยากจะมีพิธีรีตองอะไรอีก เขารีบเปลี่ยนเรื่องและพูดว่า "ชิงหลงหายตัวไป ผู้อาวุโสต้องคลั่งและต้องส่งคนไปค้นหาแน่นอน"