ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2083

ครั้งนี้พวกเขาคงได้รับรู้กับตาแล้วว่าปากคนนั้นน่ากลัวขนาดไหน พวกเขาดิ้นรนลุกขึ้นยืน เตรียมจะไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

ไม่รีบเผ่นไป ชาวบ้านแถวนี้ถุยน้ำลายกันคนละคำ ก็อาจทำให้พวกเขาจมน้ำเกือบตายได้

จากท่าทีของชาวบ้านเหล่านี้ รู้เลยว่าพวกเขาเป็นฝ่ายเข้าข้างเซียวเฉวียน หากพวกเขาโกรธแค้นขึ้นมาและฉวยโอกาสพวกคนที่มาหาเรื่องเจ็บตัวอยู่และไร้เรี่ยวแรงต่อสู้ ออกกำลังทำอะไรขึ้นมาก็จะเป็นที่น่าโศกเศร้าจริงแท้

พวกเขาแค่ไปหอปี้เซิ่งกินเข้าฟรีมามื้อหนึ่ง ไม่ถึงกับต้องมาชดใช้ด้วยความตาย

ในเวลาเช่นนี้ เผ่นให้ทัน ก็จะรักษาชีวิตให้รอดได้

บอกได้เลยว่า ความปรารถนาเอาชีวิตรอดของผู้มาก่อกวนเหล่านี้รุนแรงยิ่งนัก วินาทีที่แล้วยังนอนอยู่กับพื้นทำท่าเอาเป็นเอาตาย วินาทีนี้ล้วนลุกขึ้นมาได้ ต่างนำร่างที่สั่นเทาออกไปจากสถานที่อันตรายแห่งนี้

เสวียนอวี๋ที่ยืนอยู่ชั้นบนห้องใต้หลังคา เห็นแล้วรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นทันที เขาตะคอกอย่างเย็นชา "ถ้าไม่ใช่กลัวทำให้บริเวณหอปี้เซิ่งเปรอะเปื้อน ชีวิตของพวกเขาคงจะถูกนำไปแช่น้ำแล้ววันนี้"

หอปี้เซิ่งเป็นอาณาเขตของเซียวเฉวียน เป็นที่สร้างรายได้ของเซียวเฉวียน หากมีคนตายในสถานที่ทำรายได้ จะส่งผลกระทบต่อธุรกิจ เสวียนอวี๋จึงไว้ชีวิตคนพวกนั้นไป

เสวียนอวี๋กระทำไปเยี่ยงนี้ อี้กุยก็รู้สึกสะใจ แต่อี้กุยยังคงมีความรู้สึกคลางแคลงว่าเรื่องนี้จะไม่จบเอาง่ายๆ เพียงแค่นี้

เห็นอี้กุยทำท่าคิดหนัก เสวียนอวี๋จึงกล่าวว่า "คุณชายอี้กุยไม่ต้องเป็นห่วง ได้รับบทเรียนครั้งนี้ นอกจากพวกเขาจะไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อ พวกเขาจะไม่กล้ามาปรากฏตัวหน้าประตูหอปี้เซิ่งอีกแน่นอน"

อี้กุยพูดเสียงเรียบๆ “หวังว่าเป็นอย่างนั้น”

“เสวียนอวี๋ เจ้าไปติดตามพวกเขาหน่อย ดูว่าพอจะมีเบาะแสอะไรบ้างไหม”

หากไม่หาบุคคลที่อยู่เบื้องหลังออกมาให้ได้ เหตุการณ์ลักษณะนี้ก็อาจเกิดขึ้นมาได้อีก

คิดจะกำจัดปัญหาเหล่านี้ให้สิ้นซาก ต้องกำจัดคนที่อยู่เบื้องหลังนั้นไปเสีย ปัญหาถึงจะแก้ไขได้อย่างหมดจด

ได้ยินแล้ว เสวียนอวี๋ก็ตอบทันที "ไม่มีปัญหา"

พูดจบ เสวียนอวี๋ก็หายตัวไป

มองดูชาวบ้านข้างล่างทยอยแยกย้ายกันไป อี้กุยก็จมปักอยู่ในความครุ่นคิด

เขารู้ว่าเซียวเฉวียนจะต้องปลอดภัย แต่เขาไม่รู้ว่าทำไมในเมืองหลวงมีข่าวลือกันว่า "เซียวเฉวียนตายแล้ว"

ข่าวลือนี้กับที่ยุยงให้ผู้คนมาก่อกวนที่หอปี้เซิ่ง มีความเกี่ยวพันกันหรือเปล่า ?

ในเมืองหลวง คนที่คิดจะเห็นเซียวเฉวียนเกิดความเดือดร้อนนั้นมีไม่น้อย แต่อี้กุยคิดมาได้ตลบใหญ่ ก็คิดอะไรไม่ออก

เขาคิดไม่ออกว่าจะมีใครยังกล้ามาเป็นปรปักษ์กับเซียวเฉวียนอย่างโจ่งแจ้งถึงขนาดนี้

ช่างกล้าเสียนี่กระไร !

เวลาผ่านไปราวธูปครึ่งดอก เสวียนอวี๋ก็กลับมาแล้ว เขานำข่าวกลับมาซึ่งทำให้อี้กุยต้องตกตะลึง พวกคนที่ถูก เสวียนอวี๋ทุบตีเมื่อกี้นั้น ล้วนตายกันหมด

ตายระหว่างทางที่พวกเขากลับไปนั้น

เท่าที่เสวียนอวี๋รู้มา ไม่มีใครเห็นว่าพวกเขาตายกันอย่างไร

เสวียนอวี๋ก็ไปดูศพของพวกเขามาด้วย ไม่มีบาดแผลจากมีดหรือดาบบนร่างกาย พวกเขาไม่ได้ถูกฆ่าด้วยอาวุธ ทั้งไม่มีร่องรอยว่าถูกยาพิษ

ดูๆ แล้ว พวกเขาต้องถูกสังหารโดยคนที่ใช้กำลังภายใน

แต่เสวียนอวี๋แน่ใจว่า การตายของพวกเขาไม่ได้เกิดจากเสวียนอวี๋แน่นอน

แม้ว่าเสวียนอวี๋ได้ลงมือกับพวกเขาอาจจะหนักไปหน่อย แต่ก็ไม่ถึงกับจะเอาชีวิตของพวกเขาได้

นิ่งเงียบไปพักหนึ่ง อี้กุยก็พูดเสียงเรียบๆ ว่า "เรื่องที่เขากังวลมากที่สุด ก็เกิดขึ้นจนได้"

อะไรจะเกิด มันก็ต้องเกิด

แรกๆ ที่อี้กุยเป็นห่วงอยู่ก็คือสภาพนี้

คนพวกนั้นมาก่อกวนในหอปี้เซิ่งก่อน จากนั้นก็มาถูกคนตีหน้าประตูหอปี้เซิ่ง จากนั้นก็ตาย

เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นทอดๆ อย่างนี้ เห็นได้ชัดว่ามีคนซุ่มวางแผนไว้แล้ว พอคนพวกนั้นตาย หอปี้เซิ่งกับจวนเซียวก็ตกเป็นผู้ต้องสงสัยมากที่สุด

ผู้ที่อยู่เบื้องหลังมาทำเช่นนี้ พิสูจน์ได้ว่าเขาไม่เชื่อข่าวลือ แค่จะอาศัยข่าวลือมาก่อความวุ่นวาย

แต่เป็นใครนั้น อี้กุยนึกไม่ออกจริง ๆ

ถ้าเซียวเฉวียนอยู่ในเมืองหลวงก็ดีล่ะสิ