ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2085

เห็นข้างหน้าโดนแล้ว ค้างคาวที่ตามมาข้างหลังก็เปลี่ยนทิศทาง มุ่งเบียดเข้าหาร่างสิงโตต่อไป

แต่ทำอย่างนี้ก็ไม่มีประโยชน์ กิเลนยึดอยู่ที่เดิมหมุนรอบตัวและพ่นไฟ ป้องกันไว้แบบ 360 องศาอย่างไม่มีจุดบอด ค้างคาวไม่มีทางเข้าใกล้ได้เลย

ภายใต้การโจมตีของเปลวไฟ ค้างคาวร่วงลงชุดแล้วชุดอีก

เซียวหมิงชิวที่ยืนดูสถานการณ์ตรงหน้าอยู่อีกด้านหนึ่ง อดประหลาดใจไม่ได้ กิเลนมีไฟให้เล่นสนุกมากจริงๆ

แต่ภายใต้การโจมตีของไฟ ค้างคาวที่มีระเบียบในตอนแรกแยกตัวไปทุกที่อย่างอุตลุต พรวดพราดไปอย่างไร้ระเบียบ

พวกมันอาจคิดว่าทำแบบนี้จะได้เจอทางเข้าดูดเลือดได้

แต่ไม่ว่าพวกมันจะไวสักแค่ไหน ก็ไวสู้กิเลนป้องกันอยู่ไม่ได้

ถ้าเป็นเมื่อก่อน กิเลนอาจจะไม่หวง แต่สิงโตตัวนี้กิเลนจ้องที่จะเอามันไปย่างกินตั้งแต่แรก มันจะยอมปล่อยไปได้อย่างไร

เป็ดที่คาบอยู่ในปาก ไม่มีเหตุผลที่จะปล่อยให้มันบินไปได้อีก

ค้างคาวดิ้นสุดฤทธิ์จะเข้าใกล้สิงโต กิเลนก็แผลงสุดฤทธิ์เพื่อปกป้องอาหารของมันเช่นกัน

ด้วยฉะนี้ ค้างคาวและกิเลนยื้อยุดกันไม่มีที่สิ้นสุด ไฟของกิเลนได้เผาค้างคาวตายเป็นชุดๆ แต่ค้างคาวมีจำนวนมากจนดูเหมือนเผากันไม่หมดซะที บนพื้นดินเห็นอยู่ว่าเต็มไปด้วยซากค้างคาว แต่บนอากาศยังมีค้างคาวบินกันอย่างหนาแน่น

ไม่น่าแปลกใจที่เซียวเฉวียนก็ต้องขอให้กิเลนมาช่วยด้วย

หากค้างคาวกลุ่มนี้ปิดล้อมโจมตีเซียวเฉวียนและชิงหลง เซียวเฉวียนก็คงมีแต่ใช้ม่านกำบังเพื่อแยกตัวเองออกมาเท่านั้น

ส่วนกิเลนก็ได้สู้รบกับสิงโตเป็นเวลานาน บวกกับได้ใช้พลังงานไปมากในป่ามาตั้งแต่แรก ตอนนี้ กิเลนมีอาการเริ่มจะสู้แรงบุกของค้างคาวไม่ไหวแล้ว

เซียวหมิงชิวที่เฝ้าดูเหตุการณ์อยู่ข้างๆ กำลังเตรียมจะยื่นมือไปช่วยกิเลน แต่เห็นกิเลนคำรามด้วยความโมโห มีลูกไฟพุ่งออกจากปากของมัน จากนั้นได้สร้างกำแพงไฟขึ้นรอบร่างของสิงโตอย่างรวดเร็ว ป้องกันเหยื่อของมันเอาไว้ ไม่ให้ค้างคาวได้เข้าใกล้

ทำเช่นนี้เสร็จ กิเลนแสดงสีหน้าท่าทางอย่างภาคภูมิใจ ไปเลย ไม่กลัวตายก็ไปเลย !"

มันก็ขี้เกียจไปยุ่งกับค้างคาวพวกนี้แล้ว

ในเมื่อร่างของสิงโตได้รับการปกป้องไว้แล้ว กิเลนก็ผันตัวแวบหนึ่ง มุ่งไปยังทางของเซียวเฉวียน จะดูว่าเซียวเฉวียนเป็นอะไรไปหรือเปล่า

เห็นสภาพนี้ เซียวหมิงชิวก็ติดตามไปด้วย

ตอนนี้ ค้างคาวที่อยู่ทางเซียวเฉวียนนี้ได้โยกย้ายกันไปหมดแล้ว เซียวเฉวียนก็ได้ปลดม่านกำบังออกไปแล้วด้วย เขาและชิงหลงกำลังแหวกหาทาง มุ่งหน้าไปยังทิศทางของกิเลนอย่างระมัดระวัง

ในผืนป่านี้มีกลไกมากเหลือเกิน เผลอนิดเผลอหน่อยก็ไปโดนกลไก หาเรื่องออกกำลังสู้รบที่ดุเดือดให้กับตัวเอง ทนมามากพอแล้วจริงๆ

ถึงเซียวเฉวียนจะกินอิ่มแล้วไม่มีอะไรทำ ก็ไม่อยากมาเล่นแบบนี้

เพื่อป้องกันไม่ให้ค้างคาวพวกนั้นย้อนกลับมา เซียวเฉวียนและชิงหลงใช้น้ำที่พกติดตัวมาล้างขจัดคราบเลือดบนตัวของพวกเขาออก จากนั้นใช้กำลังภายในอบเสื้อผ้าให้แห้ง

ทำเช่นนี้ให้เสร็จ ก็ใช้เวลาไปพอสมควร

ดังนั้น ทั้งสองคนยังไม่ทันเดินไปได้เท่าไร ก็เห็นกิเลนและเซียวหมิงชิวเดินสวนมา

เห็นคราบเลือดราง ๆ บนเสื้อผ้าของเซียวเฉวียน เซียวหมิงชิววิ่งเข้ามาหาอย่างเป็นห่วง "พ่อ พ่อไม่เป็นไรใช่ไหม ?"

จากนั้นเธอตรวจดูเซียวเฉวียนอย่างรอบคอบอีกรอบ เห็นเสื้อผ้าของเขามีรอยฉีกขาดหลายแห่งและมีคราบเลือดอยู่ จึงรู้ว่าเซียวเฉวียนได้รับบาดเจ็บ

เซียวหมิงชิวชักรู้สึกงุนงง เซียวเฉวียนมีกำลังแข็งกล้าขนาดนี้ ทำไมยังบาดเจ็บได้ในป่าแห่งนี้ ?

ในผืนป่าไม้นี้ จะมีก็แต่นกและสัตว์ มีอะไรมาทำให้เขาบาดเจ็บได้หรือ ?

เซียวเฉวียนพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น "ไม่เป็นไร แค่บาดเจ็บเล็กน้อย"

เพื่อไม่ให้เซียวหมิงชิวเป็นห่วง เซียวเฉวียนจึงยืดเส้นยืดสายให้ดู

เห็นว่าเซียวเฉวียนไม่เป็นอะไรจริงๆ เซียวหมิงชิวก็ถามด้วยความอยากรู้ว่า "เป็นตัวอะไรที่ทำให้ท่านพ่อและท่านอาชิงหลงได้รับเจ็บปวดหรือ ?"

ทั้งสองคนนี้เป็นยอดฝีมือที่หาได้ยากในโลกนี้นะโวย

เซียวเฉวียนหันตัวไป ชี้ไปที่เส้นลวดบนอากาศที่ยังไม่ได้หยุด และพูดว่า "พวกมันนั่นแหละ"