ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2086

ตามคำพูดของชิงหลง เพราะป่านี้คือป่าผีสิง นั้นทำให้สัตว์ป่าในนี้เกือบจะสูญพันธุ์ไปจนหมด เหลือไว้เพียงแค่ค้างคาวที่ยังมีชีวิตอยู่เท่านั้นหรือ

หรือเป็นเพราะสัตว์ทั้งหลายในป่าได้กลายเป็นแหล่งเพาะพันธ์ค้างคาวไปกันหมดเสียแล้ว

ชิงหลงพยักหน้าและพูดว่า "ก็ ก็ประมาณนั้น"

และนี้ก็สร้างความอันตรายให้แก่เหล่าทหารที่จัดค่ายอยู่ในป่า

แล้วยิ่งค้างคาวพวกนี้หิวมากเท่าไหร่ พวกมันก็ยิ่งโจมตีหนักมากขึ้นเท่านั้น

ตัวข้าเองก็ไม่รู้ว่าจะมีใครสามารถจะจัดการเรื่องนี้ได้อย่างเหมาะสม

เมื่อก่อน ตอนที่มีข่าวลือที่เกี่ยวข้องกับป่า ชิงหลงก็แค่ฟังงั้นๆ เพราะในตอนนั้น เทือกเขาคุนหลุนยังมีผนึกจูเสินคอยควบคุมอยู่ และพวก้ขาเองเองก็เข้าไปยุ่งของเรื่องทางโลกมากเกินไปไม่ได้เช่นกัน

และเรื่องของป่าแห่งนี้ก็ไม่ได้ส่งผลอะไรกับเทือกเขาคุนหลุนของพวกเขาอีกด้วย ยิ่งเป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับเขา ชิงหลงก็ยิ่งไม่คิดที่จะเข้าไปยุ่งด้วย

จากที่ดูในตอนนี้ ทั่วพื้นที่ป่าแห่งนี้ได้ถูกวางรูปแบบกลไกเอาไว้มากมาย และมีโอกาศถึง 90% ที่จะมีความลับบางอย่างซ่อนอยู่ในป่าแห่งนี้

ขณะที่เดิน จู่ๆ เซียวเฉวียนก็ได้กลิ่นเหม็นไหม้ เขาจึงถามว่า "เจ้าได้กลิ่นอะไรบ้างหรือไม่"

เมื่อได้ยิน ชิงหลงและเซียวหมิงชิวก็ลองดมกลิ่นดู และทั้งคู่ก็พูดพร้อมกันว่า "กลิ่นไหม้"

พอได้ยินดังนั้น กิเลนก็แสดงปฏิกิริยามากที่สุดและรีบวิ่งออกไปทันที

สีหน้าของทั้งสามนั้นแสดงถึงความสับสนงงงวย กิเลนนั้นกำลังทำอะไรอยู่กัน

ใช้เวลาไม่นาน เซียวหมิงชิวก็รู้สึกตัว ดวงตาของเธอเปล่งประกายและพูดออกมาว่า "มันน่าจะวิ่งไปดูสัตว์ประหลาดตัวนั้น"

“สัตว์ประหลาดไม่ได้ถูกฆ่าแล้วหรือ มีอะไรให้ดูอีก?” เซียวเฉวียนสับสน

ตอนนั้นเอง เซียวหมิงชิวจึงบอกกับเซียวเฉวียนว่ากิเลนให้ความสําคัญกับสิงโตตัวนั้นแค่ไหน

หลังจากฟังแล้ว เซียวเฉวียนก็คาดเดาความตั้งใจของกิเลนได้ว่าอาจจะต้องการเก็บร่างของสิงโตตัวนั้นไว้ย่างให้กับเซียวเฉวียน

เพราะกิเลนเป็นนักชิม

อย่างไรก็ตาม คนงี่เง่าคนนี้ได้สร้างกำแพงไฟไว้รอบ ๆ ตัวสิงโตเพื่อปกป้องมัน นั้นมันไม่เหมือนกับการนำสิงโตเข้าวางไว้ในเตาไฟงั้นหรือ

แถมเซียวหมิงชิวก็บอกว่า กำแพงไฟของกิเลนนั้นอยู่ใกล้สิงโตมากๆ ไม่แปลกที่สิงโตจะย่างจนไม่เหลือแม้แต่ขน

กลิ่นเหม็นไหม้ในอากาศเริ่มแรงขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้เซียวเฉวียนรับรู้ได้ว่าซากสิงโตคงจะไหม้ไปจนหมดแล้ว

แต่เขาอยากเห็นว่ากิเลนจะทำเช่นไรกับเรื่องนี้ เพราะความผิดพลาดของเขาทำให้ทุกสิ่งที่เขาทำกลายเป็นความว่างเปล่า ดังนั้น กลุ่มของเซียวเฉวียนทั้งสามคนจึงรีบเร่งความเร็วตามเขาไป

เมื่อพวกเขามาถึง กิเลนก็ได้หยุดใช้กําแพงไฟแล้ว และที่พื้นก็มีซากสีดํามะเมื่อมวางอยู่ ตัวกิเลนมองไปที่ซากสีดำนั้นโดยไม่กะพริบตา ไม่สามารถรู้ได้เลยว่ามันกําลังคิดอะไรอยู่

จนกระทั่งเซียวเฉวียนได้มาอยู่ตรงหน้า มันถึงมีสติกลับมาอีกครั้ง และมองไปที่เซียวเฉวียนด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเสียใจ

แทนที่จะบ้าคลั่งเพราะเหตุการณ์นี้ กิเลนกลับค่อนข้างสงบ

อย่างไรก็ตาม ศพไม่ได้ถูกเผาจนจำไม่ได้ อย่างน้อยเซียวเฉวียนก็ยังบอกได้ว่าเคยเป็นร่างของสิงโตมาก่อน

เซียวเฉวียนจึงได้กล่าวเบา ๆว่า “อยากกินเนื้อย่างหรือไม่”

จากที่มองจากภายนอก เป็นไปได้ว่าถึงสิงโตจะถูกเผาจนน่าเกลียดแต่เนื้อในนั้นอาจจะยังไม่สุก

หากพวกเขาอยากกินก็สามารถผ่าและเฉือนด้านนอกของสิงโตออก เพราะด้านในคงจะมีเนื้อเหลืออีกมากที่ยังสามารถนำมาย่างทานได้

อยากสิ ต้องอยากอยู่แล้ว

หากไม่อยากกินเนื้อ กิเลนก็คงไม่งปกป้องซากสิงโตอย่างยากลําบากขนาดนี้แล้ว แม้ว่าผลลัพธ์สุดท้ายจะแตกต่างจากสิ่งที่มันคิดไปมากก็ตาม

กิเลนพยักหน้า แสดงถึงความอยากของมันว่าอยากกินมากแค่ไหน

ในกรณีนี้ เซียวเฉวียนจึงได้ตอบสนองความต้องการของกิเลน

และเพราะตัวเซียวเฉวียนก็คาดเดาไว้เช่นกันว่าคงจะไม่สามารถออกจากป่านี้ไปได้อีกระยะหนึ่ง และสัตว์ป่าก็หายาก ตอนนี้มีเพียงสิงโตตัวนี้เท่านั้นที่สามารถกินได้

อย่าทำให้เสียของ