ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2087

ในเมื่อออกไปไม่ได้ เมื่อมีเนื้อมาส่งอยู่ตรงหน้า แล้วเหตุใดจึงไม่ทำมาให้อิ่มท้อง แล้วค่อยคิดเรื่องอื่นเล่า?

เซียวหมิงซิวและกิเลนพยักหน้าเห็นด้วย แสดงถึงการสนับสนุนการกระทำของเซียวเฉวียน

เมื่อฟังเซียวเฉวียนพูดขนาดนี้ ชิงหลงเองก็คิดว่าสิ่งที่เซียวเฉวียนพูดนั้นมีเหตุผล

ถ้าออกไปไม่ได้พวกเขาก็ทำได้แค่อยู่ในป่าชั่วคราวเท่านั้น

แต่ในป่าแห่งนี้มีนกและสัตว์น้อยมากจึงหาอาหารได้ไม่ง่ายนัก

เช้านี้ชิงหลงได้ซื้อซาลาเปาและหมั่นโถวกลับมา มันยากมากที่จะกลืน หากมีทางเลือก แน่นอนว่าชิงหลงก็คงอยากที่จะกินอาหารที่อร่อย

เขาเอ่ยเสียงเรียบว่า “ที่ท่านใต้เซียวพูดมานั้นถือว่ามีเหตุผลมาก”

พูดจบ จากนั้นชิงหลงก็ติดตามเสี่ยวฉวนฉวนและตัดเนื้อสิงโตออก

เมื่อตัดเกือบเสร็จ พวกเขาก็หยุดและรวบรวมฟืนแห้งมารวมกัน

ในป่าไม้ฟืนแห้งหาง่ายใช้เวลาไม่นานทั้งคู่ก็กลับมาพร้อมกับฟืนแห้งจำนวนมาก

หลังจากตั้งฟืนแล้ว เซียวเฉวียนพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นว่า “กิเลน จุดไฟเสีย”

พอได้ยิน กิเลนก็ส่งเสียงคำรามตอบกลับมา ลูกไฟพุ่งออกมาจากปากของมัน และกองฟืนก็ลุกไหม้ทันที

ต่อไปก็เป็นหน้าที่ของเซียวเฉวียนที่ต้องออกโรง ชิงหลงคอยเป็นลูกมือช่วยเหลือ ส่วนเซียวหมิงซิวและกิเลนนั้นรอกินท่าเดียว

เซียวเฉวียนน่าจะเป็นคนเดียวในโลกที่สามารถไร้ความกังวลในสถานการณ์ที่ยากลำบากได้

พูดตามความจริง ชิงหลงยกย่องนับถือความคิดของเขาจริง ๆ

ถึงแม้นฟ้าพังลงมา เซียวเฉวียนก็ไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไร

ชิงหลงปิ้งเนื้อก็พลางสอบถามไปด้วย “ใต้เท้าเซียว ท่านมีวิธีที่จะออกจากปากนี่ใช่หรือไม่?”

ถ้าเขาไม่มีวิธี เซียวเฉวียนคงไม่สามารถใจเย็นได้ขนาดนี้

เซียวเฉวียนหันศีรษะ เหลือบมองชิงหลงอย่างแผ่วเบา จากนั้นเขาก็เอ่ยกลับไปว่า “ไม่มี”

ไม่ใช่ว่าเขาหลอกชิงหลง แต่ตอนนี้เซียวเฉวียนนั้นไม่มีวิธีจริง ๆ เพราะว่าเขาไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย

เขาไม่รีบร้อนที่จะออกจากป่านี้

แน่นอนว่ามีสิ่งแปลก ๆ มากมายในป่า ต้องมีความลับบางอย่างที่นี่ซึ่งไม่ต้องการให้ใครค้นพบ

เซียวเฉวียนชอบทำสิ่งที่ตรงกันข้ามเสมอ ผู้ใดที่มีความลับที่ไม่อยากให้ผู้อื่นล่วงรู้ เขาเองก็ยิ่งอยากจะรู้

ไม่เพียงแต่เท่านี้ หากเรื่องนี้เป็นอันตรายต่อโลกเขาจะเปิดเผยต่อสาธารณะ

เซียวเฉวียนเอ่ยเสียงเรียบว่า “ไหน ๆ ก็มากันแล้ว ใยพวกเราต้องรีบไปกันด้วยเล่า?”

พอได้ยินคำพูดเซียววียน ชิงหลงก็เข้าใจความหมายของเซียวเฉวียน เขาเอ่ยตอบไปว่า “มันก้จริงอย่าวที่ท่านว่า”

ในเวลานี้ จู่ ๆ ชิงหลงก็คิดอะไรออกมา ครั้งหนึ่งเขาเห็นเซียวเฉวียนทำลายรูปแบบและวิธีการนั้นง่ายมาก หยาบคาย และมีประสิทธิภาพ เขาอดไม่ได้ที่จะตาสว่างขึ้นและพูดว่า "ท่านใต้เท้าเซียว เมื่อถึงเวลา ท่านอยากจะระเบิดรูปแบบนี้ด้วยหรือไม่? "

เซียวเฉวียนถามกลับไปว่า “มีเหตุใดไม่เหมาะอย่างนั้นหรือ?“

ชิงหลงครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งจากนั้นจึงพูดว่า “อันที่จริงว่าไปก็ไม่เหตุอันใดที่ไม่ควรหรอก แต่ไม่รู้ว่ามีอะไรแปลกเกี่ยวกับรูปแบบนี้หรือไม่ก็เท่านั่น”

กล่าวโดยง่าย ๆ ก็คือ หากรูปแบบถูกระเบิด มันยากที่เขาจะหลบหนีหรือไม่

ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ควรมองข้ามรูปแบบนี้ เป็นไปไม่ได้ที่ผู้ที่ตั้งค่ารูปแบบนี้จะคิดว่าอาจมีคนระเบิดในรูปแบบนี้

หากเป็นเช่นนั้นจริง แล้วสิ่งที่พวกเขากำลังเผชิญคืออันตรายที่พวกเขาไม่รู้ตัว พวกเขาจะมีร่างกายครบสามสิบสองกลับมาหรือไม่นั้น ก็อยากที่จะรับรอง

สรุปว่า ชิงหลงรู้สึกว่าเขาไม่สามารถประมาทเมื่อเผชิญกับรูปแบบนี้

เซียวเฉวียนตอบอย่างเสียงเรียบ “อืม สิ่งที่ใต้เท้าชิงหลงพูดนั้นไม่สมเหตุสมผล เราจะหารือถึงวิธีการออกไปจากที่นี่ในภายหลังล่ะกันนะท่าน“