ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2087

ในเมื่อออกไปไม่ได้ เมื่อมีเนื้อมาส่งอยู่ตรงหน้า แล้วเหตุใดจึงไม่ทำมาให้อิ่มท้อง แล้วค่อยคิดเรื่องอื่นเล่า?

เซียวหมิงซิวและกิเลนพยักหน้าเห็นด้วย แสดงถึงการสนับสนุนการกระทำของเซียวเฉวียน

เมื่อฟังเซียวเฉวียนพูดขนาดนี้ ชิงหลงเองก็คิดว่าสิ่งที่เซียวเฉวียนพูดนั้นมีเหตุผล

ถ้าออกไปไม่ได้พวกเขาก็ทำได้แค่อยู่ในป่าชั่วคราวเท่านั้น

แต่ในป่าแห่งนี้มีนกและสัตว์น้อยมากจึงหาอาหารได้ไม่ง่ายนัก

เช้านี้ชิงหลงได้ซื้อซาลาเปาและหมั่นโถวกลับมา มันยากมากที่จะกลืน หากมีทางเลือก แน่นอนว่าชิงหลงก็คงอยากที่จะกินอาหารที่อร่อย

เขาเอ่ยเสียงเรียบว่า “ที่ท่านใต้เซียวพูดมานั้นถือว่ามีเหตุผลมาก”

พูดจบ จากนั้นชิงหลงก็ติดตามเสี่ยวฉวนฉวนและตัดเนื้อสิงโตออก

เมื่อตัดเกือบเสร็จ พวกเขาก็หยุดและรวบรวมฟืนแห้งมารวมกัน

ในป่าไม้ฟืนแห้งหาง่ายใช้เวลาไม่นานทั้งคู่ก็กลับมาพร้อมกับฟืนแห้งจำนวนมาก

หลังจากตั้งฟืนแล้ว เซียวเฉวียนพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นว่า “กิเลน จุดไฟเสีย”

พอได้ยิน กิเลนก็ส่งเสียงคำรามตอบกลับมา ลูกไฟพุ่งออกมาจากปากของมัน และกองฟืนก็ลุกไหม้ทันที

ต่อไปก็เป็นหน้าที่ของเซียวเฉวียนที่ต้องออกโรง ชิงหลงคอยเป็นลูกมือช่วยเหลือ ส่วนเซียวหมิงซิวและกิเลนนั้นรอกินท่าเดียว

เซียวเฉวียนน่าจะเป็นคนเดียวในโลกที่สามารถไร้ความกังวลในสถานการณ์ที่ยากลำบากได้

พูดตามความจริง ชิงหลงยกย่องนับถือความคิดของเขาจริง ๆ

ถึงแม้นฟ้าพังลงมา เซียวเฉวียนก็ไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไร

ชิงหลงปิ้งเนื้อก็พลางสอบถามไปด้วย “ใต้เท้าเซียว ท่านมีวิธีที่จะออกจากปากนี่ใช่หรือไม่?”

ถ้าเขาไม่มีวิธี เซียวเฉวียนคงไม่สามารถใจเย็นได้ขนาดนี้

เซียวเฉวียนหันศีรษะ เหลือบมองชิงหลงอย่างแผ่วเบา จากนั้นเขาก็เอ่ยกลับไปว่า “ไม่มี”

ไม่ใช่ว่าเขาหลอกชิงหลง แต่ตอนนี้เซียวเฉวียนนั้นไม่มีวิธีจริง ๆ เพราะว่าเขาไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย

เขาไม่รีบร้อนที่จะออกจากป่านี้

แน่นอนว่ามีสิ่งแปลก ๆ มากมายในป่า ต้องมีความลับบางอย่างที่นี่ซึ่งไม่ต้องการให้ใครค้นพบ

เซียวเฉวียนชอบทำสิ่งที่ตรงกันข้ามเสมอ ผู้ใดที่มีความลับที่ไม่อยากให้ผู้อื่นล่วงรู้ เขาเองก็ยิ่งอยากจะรู้

ไม่เพียงแต่เท่านี้ หากเรื่องนี้เป็นอันตรายต่อโลกเขาจะเปิดเผยต่อสาธารณะ

เซียวเฉวียนเอ่ยเสียงเรียบว่า “ไหน ๆ ก็มากันแล้ว ใยพวกเราต้องรีบไปกันด้วยเล่า?”

พอได้ยินคำพูดเซียววียน ชิงหลงก็เข้าใจความหมายของเซียวเฉวียน เขาเอ่ยตอบไปว่า “มันก้จริงอย่าวที่ท่านว่า”

ในเวลานี้ จู่ ๆ ชิงหลงก็คิดอะไรออกมา ครั้งหนึ่งเขาเห็นเซียวเฉวียนทำลายรูปแบบและวิธีการนั้นง่ายมาก หยาบคาย และมีประสิทธิภาพ เขาอดไม่ได้ที่จะตาสว่างขึ้นและพูดว่า "ท่านใต้เท้าเซียว เมื่อถึงเวลา ท่านอยากจะระเบิดรูปแบบนี้ด้วยหรือไม่? "

เซียวเฉวียนถามกลับไปว่า “มีเหตุใดไม่เหมาะอย่างนั้นหรือ?“

ชิงหลงครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งจากนั้นจึงพูดว่า “อันที่จริงว่าไปก็ไม่เหตุอันใดที่ไม่ควรหรอก แต่ไม่รู้ว่ามีอะไรแปลกเกี่ยวกับรูปแบบนี้หรือไม่ก็เท่านั่น”

กล่าวโดยง่าย ๆ ก็คือ หากรูปแบบถูกระเบิด มันยากที่เขาจะหลบหนีหรือไม่

ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ควรมองข้ามรูปแบบนี้ เป็นไปไม่ได้ที่ผู้ที่ตั้งค่ารูปแบบนี้จะคิดว่าอาจมีคนระเบิดในรูปแบบนี้

หากเป็นเช่นนั้นจริง แล้วสิ่งที่พวกเขากำลังเผชิญคืออันตรายที่พวกเขาไม่รู้ตัว พวกเขาจะมีร่างกายครบสามสิบสองกลับมาหรือไม่นั้น ก็อยากที่จะรับรอง

สรุปว่า ชิงหลงรู้สึกว่าเขาไม่สามารถประมาทเมื่อเผชิญกับรูปแบบนี้

เซียวเฉวียนตอบอย่างเสียงเรียบ “อืม สิ่งที่ใต้เท้าชิงหลงพูดนั้นไม่สมเหตุสมผล เราจะหารือถึงวิธีการออกไปจากที่นี่ในภายหลังล่ะกันนะท่าน“

ทุกคนเเมืองหลวงต่างก็รู้พฤติกรรมของเซียวเฉวียน แม้แต่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาก็ยังจะตอบโต้ผู้อื่นและยังมีความโชคดีมาก

ผู้คนที่ถูกฆ่าไปที่หอปี๋เซิ่งเพื่อก่อปัญหา ซึ่งเห็นได้ชัดว่ากระทบผลประโยชน์ของเซียวเฉวียน จึงไม่น่าแปลกใจที่เซียวเฉวียนฆ่าพวกเขา

แม้ว่าจะมีข่าวลือว่าเซียวเฉวียนตายแล้ว แต่เซียวเฉวียนก็ยังคงสามารถอยู่รอดได้ภายใต้สายตาของ เว่ยเชียนชิวและสามผู้โง่เขลาเนื่องจากเขาไม่มีอำนาจที่จะควบคุมได้ ชะตากรรมของเขานั้นยากมากแล้ว

ทุกวันนี้ความแข็งแกร่งของเซียวเฉวียนได้รับการพัฒนาขึ้นอย่างมาก และเขาก็เป็นคนที่สามารถทำลายผนึกสังหารจากูเสินได้แล้ว ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะตายแบบนี้

ในความเห็นของหวังซวน บางทีข่าวลือเรื่องการตายของเซียวเฉวียน อาจแพร่กระจายโดยเซียวเฉวียนเอง และเขากำลังวางแผนสมรู้ร่วมคิดอะไรบางอย่าง

มิฉะนั้นล่ะก็ เขามีฮ่องเต้คอยหนุนหลัง เขาได้รับการปกป้องด้วยความแข็งแกร่งของตัวเองใครจะกล้าปล่อยข่าวลือเกี่ยวกับเขาแบบนี้?

ยิ่งหวังซวนคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไร เขาก็ยิ่งมั่นใจว่านี่คือแผนการของเซียวเฉวียน และยิ่งเขาตื่นเต้นมากขึ้น เพียงรอให้ฮ่องเต้พูด

ภายใต้ความคาดหวังอันยิ่งใหญ่ของหวังซวน ในที่สุดฮ่องเต้ก็ตรัสอย่างเย็นชาว่า "มีการฆาตกรรมครั้งใหญ่ในเมืองหลวง แล้วพวกท่านมีความเห็นอย่างไร?"

อันที่จริง ความพูดที่มีความหมายในของฮ่องเต้ก็คือ พวกคุณทุกคนบอกเราว่าใครเป็นคนทำสิ่งนี้

ทันทีที่ฮองเต้เปิดปาก เหล่าเสนาบดีก็ไม่กล้าพูดอะไร

มีเสนาบดีพูดว่า “เรื่องนี้ช่างแปลกเสียจริง ปัจจุบันไม่มีใครรู้ว่าชาวยุทธภพหรือคนอื่นทำ”

เท่าที่เสนาบดีทราบ คนที่ตายเหล่านี้ล้วนแต่เป็นคนไม่ซื่อสัตย์ในเมืองหลวง บางทีพวกเขาอาจทำชาวยุทธภพให้บางคนขุ่นเคืองและนำความตายมาสู่ตนเอง

กล่าวอีกนัยหนึ่ง พวกเขาได้รุกรานผู้มีอำนาจบางคนในเมืองหลวง

คนที่เสียชีวิตสร้างปัญหาในหอปี๋เซิ่ง ก่อนที่พวกเขาจะเสียชีวิตซึ่งทุกคนเห็น ดังนั้น ผู้มีอำนาจที่เสนาบดีกล่าวถึงจึงพาดพิงถึงเซียวเฉวียนจริงๆ

อย่างไรก็ตามเซียวเฉวียนมีศักดิ์เป็นถึงที่ปรึกษาของฮ่องเต้และชนะใจฮ่องเต้ ฮ่องเต้โกรธต่อหน้าเสนาบดีหลายครั้งเพื่อปกป้องเซียวเฉวียน

เมื่อได้เรียนรู้จากอดีตแล้ว เสนาบดีก็ไม่รีบเร่งที่จะเอ่ยชื่อและบอกว่าเรื่องนี้อาจเกี่ยวข้องกับเซียวเฉวียน