ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2094

การที่เจ้าพูดมาแบบนี้ คือตั้งใจให้ข้าพูดว่าร้ายอีกฝ่ายใช่หรือไม่?

ข้าสงสัยในตัวเซียวเฉวียนไม่ผิดหรอก

แต่ใครบ้างจะไม่รู้ว่าเจ้ามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเซียวเฉวียน หากว่าร้ายเซียวเฉวียนต่อหน้าเจ้าก็ไม่เท่ากับหาเรื่องใส่ตัวหรอกรึ?

และอีกอย่าง คนในห้องโถงนี้ก็ไม่มีใครชี้ตัวไปที่เซียวเฉวียน ถ้าจะให้หวังซวนปริปากออกมาก็โง่แล้ว

จากนั้นจ้าวหลานก็พูดต่อ “งั้นก็คงเพราะท่านคิดมากไป”

ฟังจากน้ำเสียงของหวังซวน จ้าวหลานก็คิดว่าเขาจงใจ กล้าที่จะสาดโคลนใส่เซียวเฉวียนต่อหน้าทุกคน

หากเช่นนั้นแล้ว จ้าวหลานก็ต้องหาทางให้เขาเงียบปาก

เรื่องนี้ก็ชัดเจนอยู่ว่าเซียวเฉวียนไม่ได้เป็นคนทำ

แค่พฤติกรรมเซียวเฉวียนเช่นนั้น เขาจะทำเรื่องขนาดนี้เลยหรอ?

หากเขาต้องการฆ่าคน เขาคงส่งคนพวกนั้นไปพบยมบาลตั้งแต่อยู่ที่หอปี๋เซิ่งแล้ว!

ไม่จำเป็นต้องให้คนพวกนั้นมาทำร้ายเขาที่ปากประตูหอปี๋เซิ่งฟรีๆ แล้วค่อยฆ่าพวกเขาตอนที่พวกเขาออกไประหว่างทางหรอ?

ต้องการใช้โอกาสนี้สาดโคลนใส่เซียวเฉวียน ก็รู้จักเซียวเฉวียนน้อยไปแล้ว

อย่างที่ทุกคนรู้ดี เซียวเฉวียนมีศักดิ์ศรีของตัวเอง ในสายตาเขาไม่มีใครด้อยกว่าหรือสูงกว่า การที่เขาจะฆ่าใครย่อมมีเหตุผลเสมอ เขาจะใช้วิธีโง่ๆนี้เป็นกับดักให้ตัวเองเพื่ออะไร?

หากคนพวกนั้นถูกเซียวเฉวียนฆ่าจริงๆ จากนิสัยของเขาแล้วเขาคงไม่ฆ่าฟรีๆ คงจะปล่าวประกาศว่า “คนพวกนี้แส่สร้างเรื่องในเขตของเซียวเฉวียน คงจะไม่อยากมีชีวิตอยู่ดีๆ ข้าก็จักช่วยพวกมันสมความปราถนาเอง”

อย่างนี้ถึงค่อยเป็นเซียวเฉวียนหน่อย!

จ้าวหลานก็อยากจะพูดเรื่องนี้ให้ชัดเจนเหมือนกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “กระหม่อมรู้ว่าหลายคนในที่นี้ก็คิดว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับราชครู”

“กระหม่อมรู้จักราชครูดี เขาไม่มีทางก่อคดีนี้เป็นอันขาด”

วันนี้จ้าวหลานได้อธิบายให่ชัดแจ้งแล้ว หากใครในที่นี้ยังสงสัยเซียวเฉวียนอยู่ก็สงสัยไป แต่อย่าได้คิดพูดออกมา เพราะสุดท้ายแล้วตอนขายขี้หน้าก็จะอายเอง

เหมือนที่หวังซวนพูดเมื่อกี้ เขาพยายามพูดให้รู้ว่าเป็นเซียวเฉวียน เหลือก็แค่พูดชื่อออกมาเท่านั้น

รัฐมนตรีที่มีความคิดเช่นนี้ต้องไม่ใช่หวังซวนเพียงคนเดียวแน่

จ้าวหลานพูดดักไม่ให้คนที่คิดเช่นนั้นสาดโคลนใส่เซียวเฉวียนในขณะที่ยังไม่มีหลักฐานอะไร

จริงๆ ถึงพวกเขาจะรู้สึกว่าพูดไม่เหนื่อย แต่จ้าวหลานฟังจนเหนื่อยแล้ว

หวังซวนร้อนตัว รู้สึกว่าจ้าวหลานกำลังพูดตอกย้ำเขา

เขาถอนหายใจในใจรอบนึง ทีแรกเขาก็อยากจะหยุดคำพูดตัวเองไว้ แต่พอดีจ้าวหลานเอ่ยชื่อเซียวเฉวียนออกมาเอง เขามองไปที่จ้าวหลานด้วยสายตาชั่วร้ายก่อนจะพูดขึ้นมาว่า “ผู้ตรวจการจ้าวทำไมถึงคิดว่าเป็นราชครูเล่า?”

“เป็นไปได้ไหม ที่ในใจของผู้ตรวจการจ้าวเองก็คิดว่าราชครูมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้?”

ต่อจากนี้ หวังซวนเชื่อว่าต่อให้เขาไม่พูดแต่จ้าวหลานก็จะรู้ว่าเขาต้องการจะสื่อถึงอะไร

ความสัมพันธ์ของจ้าวหลานและเซียวเฉวียน คนทั้งห้องโถงรู้เป็นอย่างดี

เขากระตือรือร้นที่จะปกป้องเซียวเฉวียนก็เพราะเขากับเซียวเฉวียนสนิทกัน นี่เป็นเพียงเหตุผลนึงแต่อีกเหตุผลก็คือในอาชญากรรมครั้งนี้ต้องเชื่อมโยงกับเซียวเฉวียนอย่างแน่นอน และคนอื่นๆก็คงคิดเช่นนั้นเหมือนกัน

และสุดท้ายผู้ที่เสียชีวิตทั้งหมดมีจุดเชื่อมโยงเดียวกันนั่นคือก่อเหตุที่หอปี๋เซิ่งก่อนตาย และยังถูกทำร้ายหน้าประตูหอปี๋เซิ่ง

คนทั่วไปก็คงคิดว่าเซียวเฉวียนมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

อีกอย่างกษัตริย์เองก็อยากจะปกป้องเซียวเฉวียน สิ่งที่จ้าวหลานพูดนั้นแทนใจกษัตริย์ เขาก็คงไม่กล่าวว่าจ้าวหลานว่าไม่มีความเคารพแต่อย่างใด

เพราะในระหว่างที่จ้าวหลานพูดก็พลางมองไปที่กษัตริย์อยู่ตลอดแต่ก็ไม่พบความคัดค้านใดๆ เห็นแต่สายตาชื่นชมที่มองมา ทำให้จ้าวหลานรู้ว่าเขาก็คิดเหมือนกัน

ด้วยการสนับสนุนนี้ ทำให้จ้าวหลานมีความกล้าเพิ่มขึ้นมา

คำพูดของจ้าวหลานแทบจะทำให้หวังซวนและรัฐมนตรีหลายคนหายใจไม่สะดวก

พูดว่าเซียวเฉวียนใจกว้างดั่งลำธาร?

ทั้งนครเมืองมีใครไม่รู้บ้างว่าเซียวเฉวียนเจ้าคิดเจ้าแค้น?

ต่อให้เขาจะไม่พูดจาแย่ๆแล้วแต่ก็ไม่ใช่ว่าข้อเสียนี้จะไม่มี ใครจะลืมได้

สงสารก็แต่จ้าวหลานที่ยอมทิ้งเกียรติตัวเองไม่เยินยอคนแบบนั้นว่าใจกว้าง

ถ้าบอกว่าเซียวเฉวียนเป็นคนใจกว้าง หวังซวนก็รู้สึกว่าโลกนี้ก็คงไม่มีใครใจแคบแล้ว!

จ้าวหลานพูดมาได้อย่างไรน่าไม่อาย

ในตอนนี้เอง หวังซวนก็ดูถูกจ้าวหลานด้วยความเกลียดชังจากก้นบึ้งหัวใจ

ในขณะที่จ้าวหลานและหวังซวนกำลังถกเถียงกันอย่างออกรส ด้านเซียวเฉวียนก็กำลังรอให้ไฟในป่ามอด

เมื่อไฟมอดดับแล้ว เขาก็สามารถส่งจิตให้ฝนหยุดตกได้

เมื่อฝนหยุดแล้ว เซียวเฉวียนก็ควบกิเลนไปกับอีกสามคนเพื่อตามหาตำราโบราณ