ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2097

หรือพูดง่ายๆก็คือว่าถ้าชิงหลงเป็นย่าเหยียน เขาไม่ต้องการให้คนบนโลกรู้ว่ามีตำราโบราณอยู่บนโลก และเขาก็ไม่ต้องการให้คนบนโลกได้ครอบครองตำราโบราณนี้ หลังจากที่เธอเขียนใหม่เธอก็ทําลายตำราโบราณ นี่คงเป็นทางออกที่สมบูรณ์แบบ

ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ไม่จําเป็นต้องกังวลว่าตำราโบราณจะตกไปอยู่ในมือของคนอื่น

เซียวเฉวียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดอย่างแน่วแน่ว่า “ไม่ เธอไม่มีทางทําลายตำราโบราณ”

ถ้าเธอตั้งใจจะทําลายตำราโบราณ ทําไมเธอถึงต้องตั้งขบวนการที่นี่?

ย่าเหยียนจะไม่ทําสิ่งที่ไร้ประโยชน์แบบนั้น

เมื่อลองคิดดู ชิงหลงก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน แต่พวกเขาค้นหาในป่ามานานมาก แต่ก็ไม่ตำราโบราณเลย มันไม่สมเหตุสมผลเสียเลย

แม้ว่าย่าเหยียนจะซ่อนสถานที่ที่ซ่อนตำราโบราณไว้ แต่กิเลนก็เป็นสัตว์สงครามที่มีจิตวิญญาณมากแต่มันเองก็หาเจอเช่นกัน

ในตอนนั้น กิเลนก็คำรามขึ้น

เซียวเฉวียนและอีกสองคนก็เดินตามเสียงไป และเห็นกิเลนกำลังพยายามดึงสิ่งสกปรกออกมา

เมื่อเห็นเซียวเฉวียนทั้งสามคนเดินมาถึง กิเลนก็หยุดเคลื่อนไหวแต่ดวงตาของเขาจ้องไปตรงที่ที่มันดึงอยู่ เป็นการส่งสัญญาณให้เซียวเฉวียนขุดมันขึ้นมาจากตรงนั้น

เซียวเฉวียนเข้าใจที่มันบอก เขาจึงเริ่มขุดด้วยดาบ เมื่อมองไปที่ชิงหลงก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเจ็บปวดในใจ

ดาบเล่มนี้เป็นสมบัติของคุนหลุน เขามอบมันให้กับเซียวเฉวียนเพราะเห็นว่าเซียวเฉวียนเป็นเพื่อนที่ดีและคิดว่าเซียวเฉวียนคู่ควรกับดาบนี้

แต่เซียวเฉวียนใช้มันขุดโคลน

จะไม่ให้ชิงหลงทุกข์ใจได้อย่างไร?

แต่ถึงยังไงดาบนี้ได้มอบให้กับเซียวเฉวียนแล้ว และเซียวเฉวียนยังช่วยเขาหาตำราโบราณ หรืออาจจะบอกได้ว่าดาบเล่มนี้มีไว้ให้เขาใช้ เขาพูดอะไรไม่ได้และยากที่จะพูด

โชคดีที่วัสดุที่ใช้ในการหล่อดาบเล่มนี้ยอดเยี่ยมและแข็งพอที่จะไม่ทำให้เกิดความเสียหายอะไรในการขุดดิน เมื่อนึกได้แบบนี้ชิงหลงก็ไม่ได้คิดมากอะไรแล้ว

ชิงหลงหันหน้าไปมองเซียวหมิงชิวและพูดว่า “หมิงชิว ให้ลุงยืมดาบจิงหุนของเจ้าได้หรือไม่?”

แน่นอนว่าได้

เซียวหมิงชิวยื่นดาบจิงหุนให้ชิงหลงทันทีและพูดว่า “นี่ค่ะ เสด็จลุง”

ชิงหลงหยิบดาบจิงหุนและเริ่มไปขุดหาตำราโบราณทันที

พูดตามตรงก็คือดาบจิงหุนนี้ไม่ใช่แค่แต่ดูหยาบเล็กน้อยเท่านั้น แต่เมื่อหยิบขึ้นมามันยังหนักไปเล็กน้อย ไม่เหมาะกับเซียวหมิงชิวเด็กสาวตัวน้อยเลยจริงๆ

ในขณะที่ชิงหลงกำลังขุดโคลน เขาก็พูดขึ้นมาว่า “ใต้เท้าเซียว ทําไมท่านไม่เปลี่ยนอาวุธกับหมิงชิวหล่ะ?”

หญิงสาวถือดาบมองแล้วมันดูดีกว่า

ดาบไม่เพียงแค่นี้สง่างามเท่านั้น แต่มันยังเบากว่ามีดอีกด้วย

เมื่อได้ยินแบบนั้นเซียวเฉวียนก็พูดอย่างร่าเริงว่า “ไม่มีปัญหา”

ปัญหานี้เซียวเฉวียนคิดมานานแล้ว

แค่เพราะว่าดาบเล่มนี้ชิงหลงเป็นคนมอบให้เซียวเฉวียนเมื่อไม่นานมานี้ มันหยาบคายเล็กน้อยสําหรับเซียวเฉวียนที่จะมอบดาบเล่มนี้ต่อให้เซียวหมิงชิวอย่างรวดเร็ว

แต่ข้อเสนอของชิงหลงนั้นแตกต่างออกไป เซียวเฉวียนก็ช่วยไม่ได้

บังเอิญมาก เขาเองก็คิดว่าคิดว่ามันไม่เหมาะสมเลยที่ตุ๊กตาตัวน้อยๆจะใช้มีดเป็นอาวุธ

ดาบเล่มนี้มีความสง่าและเบา แข็งแกร่งและแหลมคม และดาบเล่มนี้ชิงหลงก็เป็นคนให้กับมือ มันไม่หยาบคายเลย

ให้ดาบเล่มนี้กับเซียวหมิงชิว ซึ่งไม่ใช่แค่สะท้อนถึงความรักอันลึกซึ้งของเซียวเฉวียนที่มีต่อเซียวหมิงชิวเท่านั้น แต่ยังทําให้เซียวหมิงชิวได้ใช้อาวุธอย่างสะดวกมากขึ้น

ชิงหลงคิดอยู่แล้วว่าเซียวเฉวียนจะเห็นด้วยทันที เขายิ้มและพูดว่า “ใต้เท้าเซียวเป็นพ่อที่ดีจริงๆ”

เซียวเฉวียนตอบอย่างไม่ถ่อมตัวว่า “มันเป็นเรื่องธรรมดา”

เซียวหมิงชิวซึ่งอยู่ข้างๆพวกเขาทั้งสองได้ยินพวกเขาพึมพําๆ แต่เธอได้ยินไม่ชัดว่าพวกเขากำลังพูดอะไร

เมื่อเห็นว่าทั้งสองคุยกันอย่างมีความสุข เซียวหมิงชิวก็อดไม่ได้ที่จะก้าวไปข้างหน้าและพูดอย่างสงสัยว่า “เสด็จพ่อกับเสด็จลุงชิงหลงกําลังคุยอะไรกันอยู่งั้นหรือ?”

เซียวเฉวียนมองไปที่เธอและพูดว่า “ลุงชิงหลงบอกว่า ให้พ่อมอบดาบเล่มนี้ให้เจ้า และแลกกับดาบจิงหุน”