สรุปตอน บทที่ 2098 พอทำให้นายปวดหัว – จากเรื่อง ซูเปอร์ลูกเขย โดย ชิงเฉิง
ตอน บทที่ 2098 พอทำให้นายปวดหัว ของนิยายนิยายจีนโบราณเรื่องดัง ซูเปอร์ลูกเขย โดยนักเขียน ชิงเฉิง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
วิธีคิดแบบร่ เซียวเฉวียนจะไม่เคยคิดได้ยังไง?
แต่เซียวเฉวียนคิดว่า แค่วิธีนี้มันน่าจะไม่ได้ผล เพราะฉะนั้นเขาจึงถามชิงหลงว่ามีวิธีใดที่จะสามารถเกิดกล่องได้อีกบ้าง
ถ้าเขารู้ว่าวิธีการของชิงหลงคือสิ่งนี้ เซียวเฉวียนก็คงไม่ถามเขาหรอก
เมื่อเห็นว่าชิงหลงกำลังระงับความอับอายของเขา แต่ก็ยังไม่สามารถทำลายกุญแจได้ เซียวเฉวียนก็รู้แล้วว่าแผนการนี้ล้มเหลว
ข้าไม่รู้ว่าความแข็งแกร่งภายในของชิงหลงไม่เพียงพอหรือว่ากุญแจนี้ทำลายไม่ได้จริงๆ
หลังจากที่ชิงหลงพยายามไปถึงสองครังแต่ก็ยังล้มเหลว เซียวเฉวียนก็พูดเบา ๆ ว่า "ทำไมไม่ให้ข้าลองดูหล่ะ"
เมื่อเซียวเฉวียนกล่าวออกไป ชิงหลงก็ไม่เกรงใจอีกต่อไป เขาคลายมือแล้วพูดว่า "เช่นนั้น ถ้ารบกวนท่านเซียวด้วยครับ"
เซียวเฉวียนเหลือบมองชิงหลงอย่างเฉยเมย ไม่ได้พูดอะไร แต่เหมือนชิงหลงถือกุญแจอยู่ในมือเพื่อเตรียมเปิดพลังภายในของเขา
หลังจากที่ได้ลองไปสองครั้ง ตัวล็อคก็ยังไม่ถูกทำลายลงอย่างที่คาดไว้ เซียวเฉวียนปล่อยมือแล้วสังเกตกุญแจอีกครั้ง
เขาไม่เข้าใจ ความความแข็งแกร่งของเขา การทลายตัวล็อคไม่น่าจะเป็นปัญหา
แต่เมื่อมองดูมัน เซียวเฉวียนเห็นว่าลักษณะของตัวล็อคมันแตกต่างออกไปจากเดิม มันผิดรูป!
ดังนั้นความแข็งแกร่งภายในของเซียวเฉวียน มีโอกาศที่จะทำลายตัวล็อคนี้ได้หรือเปล่า?
เมื่อเห็นความหวังแล้ว เซียวเฉวียนก็อดไม่ได้ที่จะคว้าตัวล็อคกุญแจอีกครั้ง จากนั้นก็แค้นพลังภายในของเขาเพื่อบีบกุญแจเพื่อบีบกุญแจด้วยมือทั้งสองข้าง
ภายใต้แรงกดขนาดนี้ จตัวล็อคนี้คงทนไม่ไหวหรอกใช่ไหม ?
หลังจากที่ยืนหยัดเช่นนี้อยู่ประมาณครึ่งถ้วยชา เซียวเฉวียนก็รู้สึกว่าตัวล็อคที่อยู่ในมือของเขาอ่อนแอลง
เขาตีเหล็กในขณะที่ร้อน จึงบีบตัวล็อคต่อไป
เมื่อความแข็งแกร่งภายในของเขาเพิ่มขึ้น เขาก็รู้สึกว่ารูปร่างของตัวล็อคเปลี่ยนไป และดูเหมือนว่ามันจะแบนลง
ในเวลานี้ เซียวเฉวียนรู้สึกหมดพลังไปเล็กน้อย เขาจึงได้หยุดลง
เมื่อเห็นอย่างงั้น ชิงหลงจึงพูดว่า"ลำบากท่านแล้ว ใต้เท้าเซียว ท่านพักซักหน่อยเถอะ ให้ข้าทำต่อ"
หลังจากที่ได้ยิงเซียวเหลียนก็ยืนข้าง ๆ แล้วมอบตัวล็อคให้ชิงหลง
ชิงหลงบีบกุญแจด้วยมือของเขา จากนั้นก็ใช้กำลังภายในบีบมันด้วยทั้งสองมือ ตัวล็อคยังคงแบนอยู่ ส่วนบริเวณที่บีบด้วยสองมือก็บางลงเรื่อย ๆ
ในตอนนี้ ชิงหลงรู้สึกถึงความชัยชนะในการทำลายล็อคนี้ใกล้จะเข้ามาถึงแล้ว เขาพยายามอย่างหลังเพื่ออัดพลังภายในเข้าไปในมือทั้งสองข้างของเขาอย่างต่อเนื่อง จากนั้นก้บีบมันอย่างแรง"ตูม!" ตัวล็อคแยกออกจากกันเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งกระเด็นออกไปไป ส่วนอีกส่นหนึ่งยังข้างอยู่ที่ตัล็อค
ตอนนี้ ชายทั้งสองได้ทำลายตัวล็อค แต่ยังเหลือตัวแม่กุญแจอยู่ ซึ่งมันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะเปิดกล่องได้
กล่าวได้อีกอย่างก็คือ คราวนี้ความพยายามของทั้งสองนั้นสูญเปล่า
พลาดจริง ๆ
ถึงอย่างไร ไม่ก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์ไม่ซะทีเดียว อย่างน้อยเซียวเฉวียนก็ยังมองเห็ฯโครงสร้างภายในของตัวล็อคได้
เขาถอดปิ่นออกอีกครั้ง แล้วไขไไปท่แม่กุญแจ
ชิงหลงและเซียวหมิงชิวมองดูเซียวเฉวียนอย่างจริงจัง และได้ฝากความหวังไว้กับเซียวเฉวียน
เมื่อเห็นเวียวเฉวียนที่กำลังซ่อมกุญแจอยู่หนึ่งถ้วยชา แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรตัวล็อคได้ เซียวหมิงก็พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มว่า “ท่านพ่อ ทำไมไม่ห้หมิงชิวลองเปิดกล่องนี้ด้วยมือทั้งคู่ดูหล่ะ?”
เซียวเฉวียนส่ายศรีษะแล้วพูดว่า “ไม่เหมาะ”
หากมันทำให้มันระเบิดได้ ทำไมเขาต้องรอให้เซียวหมิงบอกด้วยหล่ะ?
เขาก็คงระเบิดมันไปแล้ว
เหตุผลที่เขาไม่ระเบิดมันเป็นเพราะเขารู้ว่า ถ้ากล่องระเบิด แล้วมันเป็นตำราโบราณขึ้นมาจริง เกรงว่าตำราคงถูกระเบิดจนไม่ามรถอ่นได้
หลังจากที่ได้ยิน เซียวหมิงก็พูดด้วยสีหน้าที่เข้าใจว่า “นั่นสินะ”
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ตัวอักษรที่เขาคุนหลุนใช้นั้นต่างกับที่ใช้เมื่อหลายพันปีก่อนมาก ซึ่งทำให้ชิงหลงไม่สามารถจดจำตัวอักษเหล่านั้นได้อย่างเต็มที่
เซียวเฉวียนพูดเบา ๆ ว่า “ลองดูนี่สิ นี่เป็นตำราคุนหลุนโบราณหรือเปล่า”
แม้ว่าข้าจะจำตัวอักษรพวกนี้ไม่ได้ทั้งหมด แต่ข้าก็ยังสามารถจำมันได้อยู่ใช่ไหม?
ชิงหลงพลิกดูอยู่สองสามหน้า เมื่อรวมกับตัวอักษรที่เขาจำได้และรูปแบบของตำรา บวกกับความคาดเดาของเขา เขาก็รู้ว่าตำราเล่มนี้เป็ฯตำราทางการแพทย์ของคุนหลุน
ประกอบกับทักษะทางการแพทย์มากมายที่ชิงหลงได้ยินจากผู้อวุโสกล่าวถึง แต่เขาไม่ได้อ่านตำรา
การกลับมาอีกครั้งของตำราทางารแพทย์ที่สูญหายไปนานั้นถือว่าเป็นข่าวที่ดีสำหรับชาวคุนหลุน หรือแม้กระทั่งผู้คนทั่วโลก
ชิงหลงรู้สึกตื่นเต้นในใจอย่างไม่สามารถอธิบายได้
เขาวางตำราในมือลงและหยิบอีกเล่มหนึ่งขึ้นมา ซึ่งในนั้นบันทึกศิลปะการต่อสู้ที่สูญหายไปนาน
หลังจาการยืนยันของชิงหลง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าในกล่องนี้เป็นตำราโบราณที่เซียวหมิงชิวพูดถึง
ชิงหลงจิ้ม มีตำราโบราณถึงสิบสองเล่สม ครอบคลุมหลายสาขาวิชา
มีทั้งด้านยา ด้านศิลปะการต่อสู้ ด้านวิธี ด้านการฝังเข็มเพื่อความแข็งแกร่ง ด้านการสร้างอวัยวะ ด้านการปลอมแปลงอาวุธ และด้านการทำยาพิษ
สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่สูญหายไปอย่างยาวนาน
ตราบใดที่เขาเรียนรู้เนื้อหาทั้งหมดในตำราณโบราณพวกนี้ ชิงหลงรู้สึกว่าการครอบครองโลกไม่ไกลเกินเอื้อม
ตำราโบราณพวกนี้ล้วนเป็นสมบัติล้ำค่า
เซียวเฉวียนทนที่จะโจมตีชิงหลิงไม่ไหวจริง ๆ แต่เขาไม่สามารถสาดน้ำเย็นใส่ได้ ตอนนี้ เขารู้สึกเสียใจในฐานะเพื่อนของชิงหลง
เขาพูดอย่างใจเย็นว่า “เรื่องตรงหน้านี้เพียงพอที่จะให้นายปวดหัวแล้วหรือยัง?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
อ่านแรกๆก็สนุกนะแต่อ่านไปสักพักก็งงกับตรรกะของนักเขียน..นักเขียนจีนนี่โนทัศน์แปลกๆรื่องราวไล่เรียงไปเหมือนมีเหตุผลอยู่ก็กลับไร้เหตุผลดื้อๆซะงั้นคงอ่านไปต่อไม่ได้แล้วมันช่างทำร้ายจิตใจคนอ่านเป็นระยะอ่านไปรู้สึกหนืดๆไม่ไหลลื่นเลย...
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...