ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2098

สรุปบท บทที่ 2098 พอทำให้นายปวดหัว: ซูเปอร์ลูกเขย

สรุปตอน บทที่ 2098 พอทำให้นายปวดหัว – จากเรื่อง ซูเปอร์ลูกเขย โดย ชิงเฉิง

ตอน บทที่ 2098 พอทำให้นายปวดหัว ของนิยายนิยายจีนโบราณเรื่องดัง ซูเปอร์ลูกเขย โดยนักเขียน ชิงเฉิง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

วิธีคิดแบบร่ เซียวเฉวียนจะไม่เคยคิดได้ยังไง?

แต่เซียวเฉวียนคิดว่า แค่วิธีนี้มันน่าจะไม่ได้ผล เพราะฉะนั้นเขาจึงถามชิงหลงว่ามีวิธีใดที่จะสามารถเกิดกล่องได้อีกบ้าง

ถ้าเขารู้ว่าวิธีการของชิงหลงคือสิ่งนี้ เซียวเฉวียนก็คงไม่ถามเขาหรอก

เมื่อเห็นว่าชิงหลงกำลังระงับความอับอายของเขา แต่ก็ยังไม่สามารถทำลายกุญแจได้ เซียวเฉวียนก็รู้แล้วว่าแผนการนี้ล้มเหลว

ข้าไม่รู้ว่าความแข็งแกร่งภายในของชิงหลงไม่เพียงพอหรือว่ากุญแจนี้ทำลายไม่ได้จริงๆ

หลังจากที่ชิงหลงพยายามไปถึงสองครังแต่ก็ยังล้มเหลว เซียวเฉวียนก็พูดเบา ๆ ว่า "ทำไมไม่ให้ข้าลองดูหล่ะ"

เมื่อเซียวเฉวียนกล่าวออกไป ชิงหลงก็ไม่เกรงใจอีกต่อไป เขาคลายมือแล้วพูดว่า "เช่นนั้น ถ้ารบกวนท่านเซียวด้วยครับ"

เซียวเฉวียนเหลือบมองชิงหลงอย่างเฉยเมย ไม่ได้พูดอะไร แต่เหมือนชิงหลงถือกุญแจอยู่ในมือเพื่อเตรียมเปิดพลังภายในของเขา

หลังจากที่ได้ลองไปสองครั้ง ตัวล็อคก็ยังไม่ถูกทำลายลงอย่างที่คาดไว้ เซียวเฉวียนปล่อยมือแล้วสังเกตกุญแจอีกครั้ง

เขาไม่เข้าใจ ความความแข็งแกร่งของเขา การทลายตัวล็อคไม่น่าจะเป็นปัญหา

แต่เมื่อมองดูมัน เซียวเฉวียนเห็นว่าลักษณะของตัวล็อคมันแตกต่างออกไปจากเดิม มันผิดรูป!

ดังนั้นความแข็งแกร่งภายในของเซียวเฉวียน มีโอกาศที่จะทำลายตัวล็อคนี้ได้หรือเปล่า?

เมื่อเห็นความหวังแล้ว เซียวเฉวียนก็อดไม่ได้ที่จะคว้าตัวล็อคกุญแจอีกครั้ง จากนั้นก็แค้นพลังภายในของเขาเพื่อบีบกุญแจเพื่อบีบกุญแจด้วยมือทั้งสองข้าง

ภายใต้แรงกดขนาดนี้ จตัวล็อคนี้คงทนไม่ไหวหรอกใช่ไหม ?

หลังจากที่ยืนหยัดเช่นนี้อยู่ประมาณครึ่งถ้วยชา เซียวเฉวียนก็รู้สึกว่าตัวล็อคที่อยู่ในมือของเขาอ่อนแอลง

เขาตีเหล็กในขณะที่ร้อน จึงบีบตัวล็อคต่อไป

เมื่อความแข็งแกร่งภายในของเขาเพิ่มขึ้น เขาก็รู้สึกว่ารูปร่างของตัวล็อคเปลี่ยนไป และดูเหมือนว่ามันจะแบนลง

ในเวลานี้ เซียวเฉวียนรู้สึกหมดพลังไปเล็กน้อย เขาจึงได้หยุดลง

เมื่อเห็นอย่างงั้น ชิงหลงจึงพูดว่า"ลำบากท่านแล้ว ใต้เท้าเซียว ท่านพักซักหน่อยเถอะ ให้ข้าทำต่อ"

หลังจากที่ได้ยิงเซียวเหลียนก็ยืนข้าง ๆ แล้วมอบตัวล็อคให้ชิงหลง

ชิงหลงบีบกุญแจด้วยมือของเขา จากนั้นก็ใช้กำลังภายในบีบมันด้วยทั้งสองมือ ตัวล็อคยังคงแบนอยู่ ส่วนบริเวณที่บีบด้วยสองมือก็บางลงเรื่อย ๆ

ในตอนนี้ ชิงหลงรู้สึกถึงความชัยชนะในการทำลายล็อคนี้ใกล้จะเข้ามาถึงแล้ว เขาพยายามอย่างหลังเพื่ออัดพลังภายในเข้าไปในมือทั้งสองข้างของเขาอย่างต่อเนื่อง จากนั้นก้บีบมันอย่างแรง"ตูม!" ตัวล็อคแยกออกจากกันเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งกระเด็นออกไปไป ส่วนอีกส่นหนึ่งยังข้างอยู่ที่ตัล็อค

ตอนนี้ ชายทั้งสองได้ทำลายตัวล็อค แต่ยังเหลือตัวแม่กุญแจอยู่ ซึ่งมันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะเปิดกล่องได้

กล่าวได้อีกอย่างก็คือ คราวนี้ความพยายามของทั้งสองนั้นสูญเปล่า

พลาดจริง ๆ

ถึงอย่างไร ไม่ก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์ไม่ซะทีเดียว อย่างน้อยเซียวเฉวียนก็ยังมองเห็ฯโครงสร้างภายในของตัวล็อคได้

เขาถอดปิ่นออกอีกครั้ง แล้วไขไไปท่แม่กุญแจ

ชิงหลงและเซียวหมิงชิวมองดูเซียวเฉวียนอย่างจริงจัง และได้ฝากความหวังไว้กับเซียวเฉวียน

เมื่อเห็นเวียวเฉวียนที่กำลังซ่อมกุญแจอยู่หนึ่งถ้วยชา แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรตัวล็อคได้ เซียวหมิงก็พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มว่า “ท่านพ่อ ทำไมไม่ห้หมิงชิวลองเปิดกล่องนี้ด้วยมือทั้งคู่ดูหล่ะ?”

เซียวเฉวียนส่ายศรีษะแล้วพูดว่า “ไม่เหมาะ”

หากมันทำให้มันระเบิดได้ ทำไมเขาต้องรอให้เซียวหมิงบอกด้วยหล่ะ?

เขาก็คงระเบิดมันไปแล้ว

เหตุผลที่เขาไม่ระเบิดมันเป็นเพราะเขารู้ว่า ถ้ากล่องระเบิด แล้วมันเป็นตำราโบราณขึ้นมาจริง เกรงว่าตำราคงถูกระเบิดจนไม่ามรถอ่นได้

หลังจากที่ได้ยิน เซียวหมิงก็พูดด้วยสีหน้าที่เข้าใจว่า “นั่นสินะ”

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ตัวอักษรที่เขาคุนหลุนใช้นั้นต่างกับที่ใช้เมื่อหลายพันปีก่อนมาก ซึ่งทำให้ชิงหลงไม่สามารถจดจำตัวอักษเหล่านั้นได้อย่างเต็มที่

เซียวเฉวียนพูดเบา ๆ ว่า “ลองดูนี่สิ นี่เป็นตำราคุนหลุนโบราณหรือเปล่า”

แม้ว่าข้าจะจำตัวอักษรพวกนี้ไม่ได้ทั้งหมด แต่ข้าก็ยังสามารถจำมันได้อยู่ใช่ไหม?

ชิงหลงพลิกดูอยู่สองสามหน้า เมื่อรวมกับตัวอักษรที่เขาจำได้และรูปแบบของตำรา บวกกับความคาดเดาของเขา เขาก็รู้ว่าตำราเล่มนี้เป็ฯตำราทางการแพทย์ของคุนหลุน

ประกอบกับทักษะทางการแพทย์มากมายที่ชิงหลงได้ยินจากผู้อวุโสกล่าวถึง แต่เขาไม่ได้อ่านตำรา

การกลับมาอีกครั้งของตำราทางารแพทย์ที่สูญหายไปนานั้นถือว่าเป็นข่าวที่ดีสำหรับชาวคุนหลุน หรือแม้กระทั่งผู้คนทั่วโลก

ชิงหลงรู้สึกตื่นเต้นในใจอย่างไม่สามารถอธิบายได้

เขาวางตำราในมือลงและหยิบอีกเล่มหนึ่งขึ้นมา ซึ่งในนั้นบันทึกศิลปะการต่อสู้ที่สูญหายไปนาน

หลังจาการยืนยันของชิงหลง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าในกล่องนี้เป็นตำราโบราณที่เซียวหมิงชิวพูดถึง

ชิงหลงจิ้ม มีตำราโบราณถึงสิบสองเล่สม ครอบคลุมหลายสาขาวิชา

มีทั้งด้านยา ด้านศิลปะการต่อสู้ ด้านวิธี ด้านการฝังเข็มเพื่อความแข็งแกร่ง ด้านการสร้างอวัยวะ ด้านการปลอมแปลงอาวุธ และด้านการทำยาพิษ

สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่สูญหายไปอย่างยาวนาน

ตราบใดที่เขาเรียนรู้เนื้อหาทั้งหมดในตำราณโบราณพวกนี้ ชิงหลงรู้สึกว่าการครอบครองโลกไม่ไกลเกินเอื้อม

ตำราโบราณพวกนี้ล้วนเป็นสมบัติล้ำค่า

เซียวเฉวียนทนที่จะโจมตีชิงหลิงไม่ไหวจริง ๆ แต่เขาไม่สามารถสาดน้ำเย็นใส่ได้ ตอนนี้ เขารู้สึกเสียใจในฐานะเพื่อนของชิงหลง

เขาพูดอย่างใจเย็นว่า “เรื่องตรงหน้านี้เพียงพอที่จะให้นายปวดหัวแล้วหรือยัง?”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย