ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 318

สวีซูผิงเพิ่งพูดจบ เสียงร้องของเซียวเฉวียนดังมาแต่ไกล เพราะถูกสุนัขวิ่งไล่ ปากที่เปื้อนเลือดอ้าต่อหน้าสวีซูผิงในทันที

“โฮก!”

เสียงคำรามอย่างเกี้ยวกราดนี้ สั่นสะท้านจนเหล่าขุนนางหูแทบแตก!

อัครเสนาบดีจูและจ้าวไท่ชิงรีบหันมามอง ก็เห็นเพียงเสือดุร้ายสีขาวที่สง่างามน่าเกรงขาม อุ้งเล็บของมันทุบโต๊ะแตกกระจุย และกำลังชูคอคำราม!

สวีซูผิงทะยานตัวเองออกมาได้สิบเก้า เลือดสดก็พ่นออกมาจากปาก!

“อัก!” สวีซูผิงกุมหน้าอกไว้ เมื่อถอยห่างออกมาแล้ว เขาจึงมองได้อย่างชัดเจนว่าตัวที่อยู่ข้าง ๆ เขาเมื่อครู่คือตัวอะไร!

ทั้งขาวทั้งอ้วน สวีซูผิงเขม่นสายตาจนเห็นชัดแล้ว ทันทีที่หัวเอียง เขาก็สลบไป

เสือดุร้ายตัวนั้นสบตากับเหล่าขุนนาง กวาดสายตาที่ดุดันมองไปมาอยู่อย่างนั้น

ลูกตาของอัครเสนาบดีจูสั่น เซี่ยว เซี่ยวเฟิง?

เสือดุร้ายตัวนั้นสง่างามน่าเกรงขาม ขนขาวทั่วทั้งตัว ใช่...เป็นมันไม่ผิดแน่!

หลังจากแน่ใจว่าเป็นเซี่ยวเฟิงแล้ว อัครเสนาบดีจูดีใจอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง!

นี่คือเซี่ยวเฟิงที่ท่านอ๋องต้องการ!

อัครเสนาบดีจูอายุมากแล้ว แต่สายตายังคงหลักแหลม แล้วเว่ยชิงจะดีมากกว่าขนาดไหน?

เว่ยชิงที่มองอยู่ไกล ๆ ยิ่งดีใจมากขึ้นกว่าเดิม!

เซี่ยวเฟิง!

มันจริง ๆ ด้วย!

สัตว์ทหารตัวแรกของต้าเว่ย! เซี่ยวเฟิง!

เซี่ยวเฟิงแข็งแกร่งและทรงพลังมาก คนอื่น ๆ ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิมด้วยความกลัวมีเพียงเว่ยชิงเท่านั้นที่ตื่นเต้นจนหัวใจของเขาแทบจะกระโดดออกมา!

วันนี้ช่างเป็นวันดีเสียจริง!

องค์หญิงเป็นของเขา!

เซี่ยวเฟิงก็เป็นของเขา!

หากเว่ยชิงจับเซี่ยวเฟิงไปถวายแด่ฝ่าบาทได้ ไม่เพียงแต่เว่ยชิงได้สร้างคุณงามความดีครั้งใหญ่ การแต่งงานกับองค์หญิงต้องเกิดขึ้นแน่นอน!

พยายามหาแทบตายไม่เจอ พอเลิกหาเลิกสนใจ กลับได้มาง่าย ๆ แบบคาดไม่ถึงเสียอย่างนั้น!

เซี่ยวเฟิงมาโจมตี วุ่นวายไปทั้งสนามฝึก

อัครเสนาบดีที่เข้าใจเว่ยชิงที่สุด ตบไปที่โต๊ะและลุกขึ้นมาในทันที

ในฐานะอัครเสนาบดี เขาเป็นผู้ออกกฎในการประลอง วันนี้มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น เขาจึงสามารถเปลี่ยนกฎได้ด้วยตัวเขาเอง “กฎการประลองยุทธเลือกคู่มีการเปลี่ยนแปลง! ผู้ใดจับเป็นเซี่ยวเฟิงได้ ผู้นั้นก็คือพระราชบุตรเขย!”

เมื่อจ้าวจินไหลได้ยิน ก็ดีใจอย่างที่สุด หากเป็นเช่นนั้น จ้าวซิ่นก็มีความหวังอย่างมากมิใช่หรือ?

ในด้านการฝึกสัตว์ จ้าวซิ่นมีพรสวรรค์อย่างที่สุด!

เมื่อผู้ที่เข้าร่วมการประลองยุทธเลือกคู่ได้ยิน โดยเฉพาะผู้ที่ถูกปัดตกไปตั้งแต่รอบแรก เมื่อเห็นว่าตนเองมีโอกาสอีกครั้ง ก็พากันตื่นเต้นดีใจ โห่ร้องอึกทึกครึกโครม “ดีเลย! อัครเสนาบดีช่างปราดเปรื่อง!”

แม้แต่คนฆ่าสัตว์ที่ถูกเซียวเฉวียนตี ก็พยายามลุกขึ้นมาสู้ สู้ใหม่อีกสักตั้ง!

คนเหล่านี้ต่างไม่รู้เลยว่า เซี่ยวเฟิงกระหายเลือดอย่างที่สุด

เมื่อครานั้นที่เซี่ยวเฟิงติดตามกองทัพตระกูลเซียวไปยังสนามรบ เลือดที่มันดื่มเข้าไปนั้น มากกว่าเกลือที่พวกเขากินเสียอีก!

และเป็นเพราะเซี่ยวเฟิงดุร้าย อัครเสนาบดีจูจึงให้ทุกคนเข้าร่วมการจับเป็นเซี่ยวเฟิง เดิมทีอัครเสนาบดีจูสามารถเรียกเหล่าองครักษ์มาได้ แต่หากให้องครักษ์จับเซี่ยวเฟิง เว่ยชิงจะนำองค์หญิงกลับสู่อ้อมอกได้อย่างไร?

อัครเสนาบดีจูเอาชีวิตของทุกคนที่อยู่ในสนาม แสดงความภักดีต่อเว่ยชิง

น่าเสียดายที่ไม่มีใครคิดถึงความอันตราย

เซี่ยวเฟิงก็ไม่รู้ว่าคนเหล่านี้ดีใจทำไม ดวงตาสีแดงของมันมองไปรอบ ๆ บริเวณสนามฝึก มันมองหาเจ้านายของมัน

นอกสนามฝึก พ่อฉินและไป๋ฉี่ที่ตามเซี่ยวเฟิงมาตลอดทางนั้น พวกเขาถูกขวางทางไว้

องครักษ์ที่ประตูขวางทางพวกเขาไว้ “ขออภัยด้วยท่านแม่ทัพฉินเซิง ท่านอัครเสนาบดีมีคำสั่ง เพื่อการประลองที่เป็นธรรม คนนอกทุกคนห้ามเข้าไป”

“อวดดี! เจ้าบังอาจพูดว่าแม่ทัพอย่างข้าเป็นคนนอกรึ?”

พ่อฉินคิ้วชนกัน ตะคอกใส่เสียงกร้าว!

มือของเขาถือภาพรุ่งอรุณฤดูใบไม้ผลิแห่งเขาคุนหลุน การมายังสนามฝึกก็ไม่ใช่เพราะเรื่องอื่นใด แต่มาเพื่อจับตัวเซี่ยวเฟิง!

เมื่อครู่ฉินซูโหรวที่อยู่ในเรือน พู่กันเฉียนคุนปล่อยเซี่ยวเฟิงออกมา หลังจากเซี่ยวเฟิงทำลายล้างจวนฉินจนเละไม่เป็นท่าด้วยเสียงคำราม มันโผร่างขึ้นและกระโดดออกจากจวนฉินมายังสนามฝึก!

เซี่ยวเฟิงรับรู้ได้ว่าเซียวเฉวียนกำลังมีอันตราย จึงวิ่งออกมาอย่างว่องไว!

ฉินเซิงและไป๋ฉี่ทำได้เพียงตามอยู่ข้างหลัง!