ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 324

ที่จวนฉิน

ฉินซูโหรวซึ่งถูกพู่กันเฉียนคุนรังแกกำลังร้องไห้งอแง

วันนี้เซียวเฉวียนไปเข้าร่วมการประลองยุทธเลือกคู่ เขาทำให้เธอต้องเสียหน้าไม่ว่า แม้พู่กันก็ยังรังแกเธออีก!

พ่นน้ำหมึกใส่เธอเสียเต็มหน้า!

ยิ่งเลวร้ายยิ่งกว่านั้นคือ เซี่ยวเฟิงโผล่ออกมาจากภาพวาด ดูเหมือนมันจะไม่พอใจฉินซูโหรวเอามาก ทำห้องใต้หลังคาของเธอเละเทะไปหมด เหยียบนี่แตก กระแทกนั่นพัง แล้ววิ่งหนีไปเลย!

"ฮือ ๆ ๆ......"

ฉินซูโหรวร้องไห้อย่างเศร้าใจ เธอได้สร้างเวรอะไรไว้ ถึงได้มาแต่งงานกับคนอย่างเซียวเฉวียน

”คุณหนู” อาเซียงวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน พูดอย่างกังวลว่า “คุณหนู เซี่ยวเฟิงนั้นวิ่งไปที่สนามโรงเรียนแล้ว ลุงเขยต้องตกอยู่ในอันตรายแน่! เราควรทำยังไงดี?”

ฉินซูโหรวกลอกตาและทำหน้าเฉยๆ "เซียวเฉวียนตกอยู่ในอันตราย เกี่ยวอะไรกับฉัน"

”ถ้าลุงเขยเกิดตายขึ้นมา คุณ......คุณหนูก็จะเป็นม่าย! ถ้าลุงเขยเป็นอะไรไป คุณหนูกับลูก......”

คำพูดของอาเซียงปลุกคนกำลังฝันสะดุ้งตื่น แม้ว่าฉินซูโหรวจะเกลียดเซียวเฉวียนมาก แต่เธอก็ไม่อยากเป็นม่าย

ในยุคโบราณ หากผู้หญิงสูญเสียสามีไป หญิงคนนั้นจะถูกมองว่าเป็นคนอับโชค จะถูกผู้คนรังเกียจเหยียดหยาม

ฉินซูโหรวลูกตาที่สวยงามกลิ้งไปมา "แต่ว่า เซียวเฉวียนเป็นเจ้านายของเซี่ยวเฟิง จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเขา?"

”คุณหนู เป็นเจ้านายแล้วยังไง? อาเซียงได้ยินไป่ฉีว่า ลุงเขยไม่สามารถแม้แต่จะบังคับพู่กันเฉียนคุนได้ อย่าพูดถึงเซี่ยวเฟิงเลย”

อาเซียงกังวลมาก หากไม่มีใครช่วยลุงเขย ลุงเขยอาจถึงตายก็ได้!

ตอนนี้มีเพียงตราประทับเหวินอิ้นเท่านั้นที่สามารถช่วยชีวิตลุงเขยได้!

“นายท่านได้ไปเข้าเฝ้าฝ่าบาทแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมยังไม่กลับมา พวกเราต้องลองคิดหาทางบ้างสิ!”

อาเซียงเป็นแค่สาวใช้คนหนึ่ง แต่มีน้ำใจมากกว่าฉินซูโหรวซะอีก

ฉินซูโหรวไม่มีคุณสมบัติพอที่จะไปขอตราประทับเหวินอิ้นจากฝ่าบาท เธอเป็นสตรี เป็นรุ่นเด็ก ตราประทับอันสูงค่าเช่นนี้ ต้องให้คุณแม่ฉินไปขอ

”ยิ่งกว่านั้น คุณยายเซียวก็มาอยู่ที่นี่แล้ว! นางกำลังขอร้องคุณแม่อยู่ด้วย!”

อาเซียงพูดอย่างกังวลว่าสถานการณ์จะต้องร้ายแรงมาก ไม่เช่นนั้นคุณยายเซียว จะมาได้อย่างไร

ฉินซูโหรวยิ้มอย่างภาคภูมิใจ "แม่ของเซียวเฉวียนก็มาด้วยเหรอ?"

ในช่วงเวลาวิกฤติ ก็ต้องมาพึ่งพาตระกูลฉินอยู่ดีมิใช่หรือ?

พี่ใหญ่ถอนตัวออกจากการประลองยุทธเลือกคู่ ทั้งยังได้รับบาดเจ็บสาหัส แม่เกลียดเซียวเฉวียนชนิดเข้ากระดูก ตอนนี้คุณยายเซียวต้องการมาขอความช่วยเหลือจากตระกูลฉิน มันอาจไม่ได้ง่ายขนาดนั้น

“ไป ไปดูว่าแม่ของเซียวเฉวียนมาทำยังไง”

ไม่เพียงแต่ฉินซูโหรวจะไม่กังวลสักนิด แต่เธอยังรู้สึกยินดีที่เห็นคนอื่นเดือดร้อนอีกด้วย

ที่ห้องโถงด้านข้าง

แม่ของเซียวและเซียวจิงต่างก็มา แม่ลูกสองคนมีทั้งน้ำมูกและน้ำตาอาบหน้า บนโต๊ะวางเรียงรายไปด้วยวัตถุอันล้ำค่า รวมทั้งตั๋วเงินและทองคำ

แม่ลูกตระกูลเซียวมาพร้อมด้วยทุนมหาศาล

แม่ฉินนั่งสบายๆ อยู่ข้างๆ ดื่มชาและโบกพัดมือ "คุณแม่ ลูกชายของท่านเป็นเพียงลูกเขยแต่งเข้าบ้าน ไม่เจียมเนื้อเจียมตัวก็ช่าง เขาแต่งงานกับลูกสาวทางนี้แล้วยังกล้าที่จะไปประลองยุทธเลือกคู่อีก”

แม่ฉินตะคอกเยาะ "เขาไม่ดูสังขารตัวเอง ตอนนี้ไปติดอยู่ในสนามโรงเรียน ยังมีหน้ามาขอให้ช่วยลูกชายของท่านอีกหรือ?"

”ลูกชายของท่านบังคับให้ฉินเฟิงถอนตัวจากการประลองยุทธเลือกคู่ ทั้งยังตีเขาเจ็บหนักขนาดนั้น ท่านคิดว่าข้าจะช่วยท่านไหมล่ะ”

”อย่าว่าจะมานั่งอยู่ตรงนี้หนึ่งชั่วโมง ถึงมานั่งร้องไห้ทั้งวัน ข้าก็จะไม่เข้าวังเพื่ออัญเชิญตราประทับเหวินออิ้นให้ได้”

แม่ฉินทำตัวสูงเสียดฟ้า ทุกคำพูดของนางเต็มไปด้วยความรังเกียจและดูถูกเหยียดหยามเซียวเฉวียน "คนที่ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ตายเสียได้ก็ดี ลูกสาวข้าจะได้แต่งงานใหม่กับผู้ชายดีๆ "

“ท่านองค์หญิง” แม่เซียวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ลูกชายของฉันคงมีเหตุผลที่ยากลำบาก เขาถึงไปเข้าร่วมการประลองยุทธเลือกคู่ เขาคงไม่ใช่เห็นแก่ความงามขององค์หญิงคะ”