ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 336

ใบหน้าแม่ฉินอัดแน่นไปด้วยความสุข เพราะมือของเหมิงเอ้าไม่ได้หยุดเพราะมือของขันที

ขันทีที่ถือราชโองการไม่ใช่ขันทีธรรมดา แต่เป็นขันทีอีกคนที่ดูเหมือนจะมีท่านสมบัติบางอย่าง

เดิมทีขันทีมีใบหน้าที่มีความสุข แต่เมื่อเขาเข้ามาและเห็นรูปแบบนี้ ใบหน้าของเขาก็ซีดลงด้วยความหวาดกลัว

ขันทีที่สามารถมาถ่ายทอดพระราชโองการของฮ่องเต้ย่อมมีความรู้โดยธรรมชาติ ยิ่งไปกว่านั้นตระกูลฉินยังมีชื่อเสียงอยู่แล้ว ขณะที่ตระกูลเซียวยังเป็นที่จับตามอง ขันทีย่อมสามารถจดจำทุกคนที่อยู่ตรงหน้าได้

เขาเห็นว่าหน้าผากแม่เซียวเฉวียนมีสีเขียวทั้งยังบวมช้ำ ใบหน้าองค์หญิงใหญ่เต็มไปด้วยรอยตบ ท่านหนูรองตระกูลเซียวยังคงหลั่งน้ำตา ท่านหนูใหญ่แห่งตระกูลฉินมีสีหน้าโกรธเคือง ขันทีแค่รู้ว่าสิ่งต่างๆ ไม่ใช่เรื่องง่าย .

อีกทั้งไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าก็ยิ่งตระหง่านแผ่อายสังหารยิ่งกว่าเดิม

ขันทีขมวดคิ้ว ใบหน้าของเขาเย็นชา

นี่คือจวนตระกูลฉิน ผู้อารักขาทั้งสองกำลังทำอะไรอยู่?

ทั้งยังกล้าตีองค์หญิงใหญ่อีกหรือ?

“เพี๊ยะ!”

เมื่อเหมิงเอ้ายกฝ่ามือขึ้น แม่เซียวกลับก้าวไปข้างหน้าแล้วตบแม่ฉินก่อน

เหมิงเอ้าตกตะลึง “ฮูหยินผู้เฒ่า ท่าน...”

แม่ฉินคิดว่าเหมิงเอ้าพยายามหยุดแม่เซียวแต่สิ่งที่เหมิงเอ้าพูดคือ “มือของท่านเจ็บหรือไม่?”

แม่เซียวส่ายหัวแล้วส่งยิ้มอย่างใจดี นางรู้ว่าถ้าวันนี้เป็นไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าที่ทำเช่นนี้ คงเป็นเพราะลูกชายของนางที่รู้สึกเสียใจแทนนาง ดังนั้นเขาจึงอนุญาตให้ผู้อารักขาทำเช่นนี้

แต่ยามนี้มีคนจากวังหลวงเข้ามา เหมิงเอ้าจึงไม่สามารถโจมตีแม่ฉินได้อีก

แม้ว่าจะเป็นคำสั่งของเซียวเฉวียน แต่แม่ฉินนับเป็นผู้อาวุโสและเป็นคนของราชวงศ์ หากเหมิงเอ้าลงมืออีกครั้ง เขาจะมีความผิดอาชญากรรม เมื่อทำผิดแล้ว เซียวเฉวียนมีสถานะที่สูงส่งย่อมจะไม่ถูกลงโทษอย่างรุนแรง แต่ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าจะต้องรับผิดชอบอย่างแน่นอน

แต่การต่อสู้ของแม่เซียวแตกต่างออกไป

การทุบตีของแม่เซียวถือเป็นเรื่องในครอบครัว

แม้ตระกูลเซียวจะตกต่ำ แต่แม่เซียวยังคงมีสถานะเป็นฮูหยินท่านแม่ทัพ แม่เซียวและแม่ฉินเป็นคนรุ่นเดียวกันและถือได้ว่าเป็นญาติที่ผูกพันด้วยการแต่งงาน ไม่ว่าความขัดแย้งจะร้ายแรงเพียงใด มันก็เป็นแค่เรื่องในครอบครัวและฮ่องเต้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

แน่นอนว่าเมื่อแม่เซียวตบนาง ไม่เพียงแต่ขันทีเท่านั้นที่สับสน แต่แม่ฉินก็สับสนเช่นกัน

“เจ้า! เจ้าตบข้าหรือ?” แม่ฉินกุมหน้า แม่เซียวบ้าหรือเปล่า? ไม่อยากช่วยลูกชายของนางแล้วหรือ?

“ข้าในฐานะฉุนจุนตระกูลเซียวมีสิทธิพิเศษอะไรบ้าง? องค์หญิงใหญ่ ท่านอย่าลืมเสียเล่า! วันนี้ท่านทำให้ข้าขายหน้า นี่คือบทเรียนสำหรับท่าน!”

ฉุนจุนตระกูลเซียวนั้นมีอำนาจที่จะสังหารราชวงศ์ได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่อดีตฮ่องเต้ทรงทิ้งไว้ เมื่อแม่เซียวกล่าวเช่นนี้ ประการแรกนางบอกแม่ฉินให้หยุดสร้างปัญหา ประการที่สองนางแสดงออกอย่างงดงามเพื่อบอกขันทีว่ากฎหมายห้ามยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของผู้อื่น

เมื่อขันทีได้ยินว่าเป็นแม่ฉินที่ดูถูกคนอื่นก่อน สีหน้าเขาก็อ่อนลง

เจ้ายังใจเย็นได้อีก! แม่ฉินโกรธมากจนอยากจะสาปแช่ง เจ้าไม่เห็นองค์หญิงผู้นี้ถูกทุบตีหรือ?

อย่างไรก็ตามดวงตาของไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าเย็นชามาก พวกเขาแอบเตือนแม่ฉินว่าอย่าขยับ มิฉะนั้นพวกเขาจะตบหน้าท่านต่อหน้าชาววัง จากนั้นใบหน้าองค์หญิงของท่านจะสูญหายไป

“......” ด้วยคำสาปนับพันในปากของนาง แม่ฉินทำได้เพียงสำลัก นางไม่อาจปล่อยให้สนมและท่านหญิงในวังหลวงหัวเราะเยาะนางได้!

ขันทีส่ายหัว แต่เดิมเขาคิดว่าเป็นผู้อารักขาที่ก่อปัญหา แต่ดูเหมือนนี่จะเป็นปัญหาในครอบครัว

นิสัยองค์หญิงใหญ่ยังคงเหมือนกับยามนางยังเล็ก นางรังแกผู้คนมากมายโดยอาศัยสถานะและทักษะการต่อสู้บางอย่างของนาง

แม่เซียวก็มีช่วงเวลาที่ยากลำบากเช่นกัน เดิมทีนางเป็นฮูหยินท่านแม่ทัพ แต่ยามนี้เซียวเฉวียนลูกชายของนางมีแนวโน้มที่ดี สถานะของเขาสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ยามนี้ย่อมไม่มีใครกล้ารุกรานอย่างเปิดเผย

โดยธรรมชาติแล้วขันทีจะไม่ทำให้ตระกูลเซียวขุ่นเคือง ดังนั้นเขาจึงแสร้งทำเป็นไม่เห็นดวงตาโกรธเกรี้ยวของแม่ฉินและไม่ได้ช่วยอะไรเลย

ท้ายที่สุดแล้วเขาไม่สามารถจะทำให้จวนตระกูลฉินขุ่นเคืองได้ ดังนั้นเขาจึงจัดการเรื่องของตัวเองให้เสร็จแล้วหนีไปอย่างรวดเร็ว

ขันทีกระแอม “ประกาศพระราชโองการองค์ฮ่องเต้ คุณหนูใหญ่ตระกูลฉินฉินซูโหรวรับราชโองการ”

ทุกคนตกตะลึง พระราชโองการองค์ฮ่องเต้โดยปกติจะเป็นผู้ชายในตระกูลที่เข้ารับราชโองการ เหตุใดฉินซูโหรวถึงได้รับราชโองการในยามนี้?

ฉินซูโหรวตกตะลึงก่อนจะคุกเข่าลงช้าๆ “ซูโหรวรับราชโองการ”

แม่ฉินเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดบนใบหน้าของนาง แล้วชักนำให้ทุกคนคุกเข่าลง

แม่เซียวกำลังจะคุกเข่าลง แต่ขันทีกลับพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว “ฮูหยินผู้เฒ่าเซียว โปรดลุกขึ้นเถิด ท่านเป็นมารดาของใต้เท้าเซียว ฝ่าบาททรงตรัสว่าฮูหยินผู้เฒ่าเซียวไม่ต้องคุกเข่า”

แม่ฉินกัดฟัน อะไรนะ?

แม่เซียวไม่ต้องคุกเข่าหรือ?

เช่นนั้นตัวนางที่เป็นแม่สามีของเซียวเฉวียน เหตุใดนางยังต้องคุกเข่าอีก?

เซียวเฉวียนแต่งงานแล้ว และยามนี้นางคือแม่ในนามของเซียวเฉวียน!

ฝ่าบาททรงประทานยศให้นางอย่างกะทันหัน แต่ไม่ยอมให้ศักดินาหรือเงินเดือนแก่นาง พระองค์มีเจตนาใดกันแน่?

พระหฤทัยอันศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่อาจหยั่งถึงได้ ฉินซูโหรวไม่มีเวลาคิดมาก สิ่งที่สำคัญที่สุดในยามนี้คือการเข้าไปในวังเพื่อกราบขอบพระทัย

แม่ฉินยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อนางยิ้ม ใบหน้าที่บวมจากการถูกตบก็เกิดเจ็บขึ้นมา “ฟู่...”

เมื่อเห็นว่าแม่ฉินเริ่มอารมณ์เสีย ขันทีจึงรีบกล่าวคำอำลา “องค์หญิงใหญ่ ท่านหญิง ฮูหยินผู้เฒ่าเซียว ข้าน้อยขอลา”

แม่ฉินกำลังจะตอบแทนขันทีด้วยทองคำ แต่ขันทีกลับวิ่งหนีไปพร้อมกับส่งเสียงดังราวเอาน้ำมันทาฝ่าเท้า[1] ทั้งตระกูลเซียวและตระกูลฉินล้วนไม่สามารถรุกรานได้ การหลบหนีเป็นกลยุทธ์ที่ดีที่สุด ไม่ว่าจะต้องการค่าตอบแทนอะไร ชีวิตที่ตกอยู่ในความเสี่ยงย่อมสำคัญกว่า!

“ฮึ่ม! ยามนี้ลูกสาวของข้าเป็นท่านหญิงแล้ว ลูกชายของเจ้ากลับมีเรื่องไร้สาระเช่นนี้! เขามาจากตระกูลต่ำต้อย แต่เขาแต่งงานกับท่านหญิงในตระกูลของข้า!”

แม่ฉินเสียใจ หากนางรู้เร็วกว่านี้ ไม่ว่าจะอยู่หรือตายย่อมนึกเสียใจที่ อย่างไรก็ต้องแต่งลูกสาวเข้าตระกูลที่ร่ำรวย!

กล่าวมาเช่นนี้ราวกับว่าเซียวเฉวียนนั้นไม่เหมาะสมจริงๆ

ท่านหญิง?

อะไรอีก?

เซียวเฉวียนซึ่งอยู่ในบริเวณสนามประลองที่ห่างไกลขมวดคิ้ว ฮ่องเต้ทรงมีความคิดลึกซึ้ง พระองค์กำลังทำอะไร?

การประลองยังไม่จบ เซียวเฉวียนยังไม่เป็นพระราชบุตรเขย แต่ฉินซูโหรวกลับกลายเป็นท่านหญิงแล้ว?

ดวงตาเซียวเฉวียนเป็นประกาย องค์ฮ่องเต้ทรงแต่งตั้งฉินซูโหรวเป็นท่านหญิงอย่างไม่คาดคิด นั่นคือการทำให้นางคืนดีกับเซียวเฉวียนใช่หรือไม่?

ด้วยวิธีนี้ฮ่องเต้จึงช่วยรักษาหน้าของตระกูลฉินไว้ได้

ทั้งยังให้องค์หญิงต้าถงสมปรารถนา

บ้าเอ๊ย!

นี่คือการหนีจากทะเลแห่งความทุกข์!

..........

เชิงอรรถ

[1] เอาน้ำมันทาฝ่าเท้า หาหนทางเพื่อให้หลุดออกไปได้โดยเร็วที่สุด