ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 350

”เขาไม่เพียงแต่เป็นดาวไม้กวาด (ตัวซวย) เท่านั้น! เขายังมีดวงกินเมียด้วย!”

คนอื่นๆ รีบคล้อยตาม "หากเจ้าหญิงยังคงอยู่กับเซียวเฉวียน ไม่รู้ว่าจะเกิดภัยอะไรขึ้นอีกในอนาคต!"

“ใช่แล้วๆ ! วันนี้เขาได้เป็นราชบุตรเขย เป็นเหตุทำร้ายเจ้าอ๋องเมืองไป๋ลู่ อัครเสนาบดีจูก็สิ้นชีวิตไป องค์หญิงก็ล้มหายตายจากไปด้วย คนอย่างนี้ ไม่มงคลเลย!”

"เราต้องไม่ปล่อยให้บุคคลเช่นนี้อยู่ในจวนฉิน"

เป็นอะไรไม่ทราบ บรรดาเจ้าหน้าที่พลเรือนและทหารต่างมีความกระตือรือร้นเป็นพิเศษในวันนี้

อาจเป็นเพราะสิ่งที่น่าตกใจซึ่งเซียวเฉวียนได้ทำไว้ ปลุกเร้าความโกรธแค้นของสาธารณชน

เซียวเฉวียน ลูกหลานจากตระกูลยากจน สอบได้เป็นจ้วงหยวน แต่มักทำตัวโดดเด่น ยังเปิดร้านอาหารที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเงินตรา เป็นผู้รู้หนังสือทำการค้า ประพฤติตัวเช่นนี้แย่มาก!

ทำเสียหน้าของผู้รู้หนังสือไปหมด!

บุคคลเช่นนี้ยังเอื้อมสูงเกาะบนยอดกิ่งบ้านตระกูลฉิน เหวินฮั่นและปีศาจกวียิ่งชื่นชอบเอาด้วย

สิ่งดีๆ ทั้งหมดในโลก ล้วนถูกเซียวเฉวียนที่นิสัยแย่ๆ ยึดครองเอาหมด บรรดาข้าหลวงทั้งหลายไม่สามารถรับสภาพนี้มานานแล้ว!

หากองค์หญิงต้าถงไม่สิ้นพระชนม์ในวันนี้ พวกเขาคงอิจฉาจนเลือดแทบกระเด็น

ยกเว้นสวีซูผิงผู้ซึ่งประทับใจในตัวเซียวเฉวียนเป็นอย่างดี คนอื่นๆ ล้วนเหยียบย่ำเซียวเฉวียนอย่างมีความสุขทุกเสียงล้วนกล่าวหาว่าเซียวเฉวียนเป็นคนอัปมงคล

ยังมีอีกหนึ่งคน ก็ยังปิดปากเงียบ

เฉาสิงจือดื่มเหล้าอยู่เงียบๆ โดยไม่พูดอะไรสักคำ

นับตั้งแต่วินาทีที่เขานั่งลง เฉาสิงจือก็ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ตามองแก้วเหล้าอย่างเหม่อลอย

ไม่ใช่ว่าเขาไม่พูด แต่ใจของเขายังคงถูกกระทบกระเทือนไม่หาย สติยังไม่ได้ฟื้นกลับมาเป็นเวลานาน

อัครเสนาบดีตายแล้ว ตายในจังหวะที่ดีเสียด้วย!

ตายต่อหน้าสาธารณชน!

ตายด้วยน้ำมือของจูโชง หลานในไส้ผู้อัปยศ!

แต่เซียวเฉวียนและจักรพรรดิไม่พัวพันอย่างขาวสะอาด ฆ่าคนชนิดมองไม่เห็น ไม่ทิ้งร่องรอย และยังได้ทรัพย์สมบัติของอัครเสนาบดีจูด้วย!

ถึงเว่ยเจียนกั๋วอยากจะโกรธและบันดาลโทสะ เขาก็ยังหาเหตุผลมาแอบอ้างไม่ได้

เป็นฆาตกรรมที่สมบูรณ์แบบ!

แม้ทุกคนจะรู้ว่ามีปัจจัยอื่นที่เกี่ยวข้อง แต่ใครมีหลักฐานบ้าง?

ใครๆ ก็ไม่มีหลักฐาน

พฤติกรรมของเซียวเฉวียนเหมือนกับของเว่ยเจียนกั๋วทุกประการ! เว่ยเจียนกั๋วชอบพูดคำนี้มากที่สุด เจ้ามีหลักฐานไหม?

คนน้อยมากที่สามารถจับจุดอ่อนของเว่ยเจียนกั๋วได้ ดังนั้น เว่ยเจียนกั๋วจึงทำสิ่งชั่วร้ายมากมาย องค์จักรพรรดิก็ทรงทำอะไรไม่ได้

เซียวเฉวียนใช้ฟันต่อฟัน และตาต่อตา วิธีนี้ก้าวหน้ามากจน......น่าหวาดกลัว

เฉาสิงจือจิบเหล้าอีกที คนกลุ่มนี้พูดกล่าวหาเซียวเฉวียนอย่างโจ่งแจ้ง แล้วเซียวเฉวียนจะสนองคืนมันอย่างไรในอนาคต?

“เจ้าหญิง! ไม่ต้องเขินอาย! จงรีบตกลงกับฝ่าบาทเถอะ! แยกทางกันไปดีกว่าเหลือหลาย!”

”ใช่ ๆ ๆ ท่านสามารถเลือกคุณชายผู้มีตระกูลคนใดก็ได้ในเมืองหลวง พวกเขาดีกว่าคนที่อัปมงคลอย่างเซียวเฉวียนมากมาย”

"ถูกต้อง!"

ฉินซูโหรวดูสับสนแทบจะร้องไห้ ไม่นะ ฉันไม่อยากหย่า! หยุดพูดซะที! อย่าพูดอีกเลย!

"แยกทางไป แยกทางไปเลย!"

"กระหม่อมสามารถแนะนำชายหนุ่มที่มีพรสวรรค์ดีที่สุดในเมืองหลวงให้เจ้าหญิงได้!"

”ใช่แล้ว ใครๆ ก็เก่งกว่าเซียวเฉวียน”

“เจ้าหญิง ท่านเกลียดเซียวเฉวียนมากขนาดนั้น! อยู่กับเซียวเฉวียน น้ำหนักท่านจะลด นั่นมันไม่ดี! ผู้หญิงต้องดูมีน้ำมีนวล!”

เจ้าหน้าที่อาวุโสบางคนที่คุ้นเคยกับตระกูลฉิน ทำตัวเหมือนผู้หลักผู้ใหญ่ ทำท่ารังเกียจเซียวเฉวียน พวกเขาแทบอยากจะปั๊มลายนิ้วมือลงบนหนังสือแยกทางกันแทนฉินซูโหรว

ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ฉินซูโหรวจึงขอความช่วยเหลือจากพ่อฉิน พ่อฉินถูกรายล้อมไปด้วยคนอื่นๆ มานานแล้ว ปากของคนเหล่านั้นพร่ำไม่เลิก จนดวงตาของพ่อฉินดำคล้ำไปแล้ว

พ่อฉินก็เป็นคนที่พูดไม่เก่ง มีคนมากมายมารุมล้อม เขาตอบได้แต่คำเดียวว่า "นี่เป็นเรื่องของลูก ข้าฟังความคิดเห็นของเซียวเฉวียนและลูกสาว"

ประโยคดังกล่าว ผลักทุกสิ่งทุกอย่างมาลงที่ตัวเซียวเฉวียนจนหมด

”ไปฟังลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านมาทำไม ตระกูลฉินมีระดับสูงส่งใหญ่โต! เขาคงไม่ยอมแยกทางแน่นอน แม่ทัพฉิน ท่านต้องไม่ใจอ่อน เซียวเฉวียนผู้นี้ได้สร้างปัญหามากมาย ตระกูลฉินต้องมองเห็นให้ชัดเจน!”

”ใช่แล้ว เซียวเฉวียนเป็นผู้รู้หนังสือ ยังไปทำการค้า บุคคลเช่นนี้เป็นคนโลภเงินและไม่มีคุณธรรม”

"วันนี้เขาสามารถเปิดร้านอาหารและสร้างรายได้ ต่อไปเขาไม่รู้จะทำอะไรเลยเถิดเพื่อหาเงินอีก!"

”ตระกูลฉินตามใจเขามากเกินไป เขาจึงกล้าอวดดี! ถ้าแต่งเข้ามาที่บ้านของข้า ข้าจะตีขามันให้หักเลย!”

"เฮอๆ นี่......" ที่มากล่อมแม่ทัพฉินส่วนใหญ่เป็นขุนนางอาวุโส เป็นคนที่ภักดีและมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลฉิน พ่อฉินได้แต่หัวเราะอย่างขวยเขิน "จริงๆ แล้ว...... ข้าค่อนข้างพอใจกับลูกเขยคนนี้อยู่”

พอพ่อฉินพูดจบ พวกขุนนางอาวุโสต่างก็เร่าร้อนอย่างมาก "แม่ทัพฉิน! ท่านเลอะเลือนไปแล้ว!"

”ดูลูกสาวท่านสิ พอได้ยินว่าจะแยกทางเธอดีใจจนแทบจะร้องไห้ ในฐานะพ่อแม่ ท่านจะผลักลูกสาวลงหลุมไฟได้อย่างไร”

เมื่อฉินซูโหรวได้ยินคำพูดนี้ เธอส่ายหัวไม่หยุด เจ้าหญิงคนนี้ไม่ได้ดีใจ!

ในขณะที่ทุกคนพยายามเกลี้ยกล่อมอย่างสุดฤทธิ์ มีใครคนหนึ่งปรากฏตัวมายุติความอัปยศอดสูนี้ลงได้

“ข้าเซียวเฉวียน! ตกลงที่จะแยกทาง!”

เฉาสิงจือถือแก้วเหล้าอยู่ในมือ พอได้ยินเสียงอันทรงพลัง จิตสำนึกสะท้านอย่างหักห้ามไม่ได้!

เซียวเฉวียนมาถึงแล้ว

สวีซูผิงมองเห็นปุ๊บ รู้สึกตื่นเต้นยิ่งนัก

เซียวเฉวียนปรากฏตัวที่ประตูงานเลี้ยงแต่งงาน มีเซี่ยวเฟิงอยู่ทางซ้ายและต่งจัวอยู่ทางขวา

เขายืนอยู่อย่างสง่าผ่าเผยกลางประตูทรงสูง งานเลี้ยงเงียบฉี่ ทุกคนมองด้วยความไม่เชื่อ ถึงเวลาที่เซียวเฉวียนจะกล่าวตกลงแยกทางได้แล้วหรือ?