”เขาไม่เพียงแต่เป็นดาวไม้กวาด (ตัวซวย) เท่านั้น! เขายังมีดวงกินเมียด้วย!”
คนอื่นๆ รีบคล้อยตาม "หากเจ้าหญิงยังคงอยู่กับเซียวเฉวียน ไม่รู้ว่าจะเกิดภัยอะไรขึ้นอีกในอนาคต!"
“ใช่แล้วๆ ! วันนี้เขาได้เป็นราชบุตรเขย เป็นเหตุทำร้ายเจ้าอ๋องเมืองไป๋ลู่ อัครเสนาบดีจูก็สิ้นชีวิตไป องค์หญิงก็ล้มหายตายจากไปด้วย คนอย่างนี้ ไม่มงคลเลย!”
"เราต้องไม่ปล่อยให้บุคคลเช่นนี้อยู่ในจวนฉิน"
เป็นอะไรไม่ทราบ บรรดาเจ้าหน้าที่พลเรือนและทหารต่างมีความกระตือรือร้นเป็นพิเศษในวันนี้
อาจเป็นเพราะสิ่งที่น่าตกใจซึ่งเซียวเฉวียนได้ทำไว้ ปลุกเร้าความโกรธแค้นของสาธารณชน
เซียวเฉวียน ลูกหลานจากตระกูลยากจน สอบได้เป็นจ้วงหยวน แต่มักทำตัวโดดเด่น ยังเปิดร้านอาหารที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเงินตรา เป็นผู้รู้หนังสือทำการค้า ประพฤติตัวเช่นนี้แย่มาก!
ทำเสียหน้าของผู้รู้หนังสือไปหมด!
บุคคลเช่นนี้ยังเอื้อมสูงเกาะบนยอดกิ่งบ้านตระกูลฉิน เหวินฮั่นและปีศาจกวียิ่งชื่นชอบเอาด้วย
สิ่งดีๆ ทั้งหมดในโลก ล้วนถูกเซียวเฉวียนที่นิสัยแย่ๆ ยึดครองเอาหมด บรรดาข้าหลวงทั้งหลายไม่สามารถรับสภาพนี้มานานแล้ว!
หากองค์หญิงต้าถงไม่สิ้นพระชนม์ในวันนี้ พวกเขาคงอิจฉาจนเลือดแทบกระเด็น
ยกเว้นสวีซูผิงผู้ซึ่งประทับใจในตัวเซียวเฉวียนเป็นอย่างดี คนอื่นๆ ล้วนเหยียบย่ำเซียวเฉวียนอย่างมีความสุขทุกเสียงล้วนกล่าวหาว่าเซียวเฉวียนเป็นคนอัปมงคล
ยังมีอีกหนึ่งคน ก็ยังปิดปากเงียบ
เฉาสิงจือดื่มเหล้าอยู่เงียบๆ โดยไม่พูดอะไรสักคำ
นับตั้งแต่วินาทีที่เขานั่งลง เฉาสิงจือก็ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ตามองแก้วเหล้าอย่างเหม่อลอย
ไม่ใช่ว่าเขาไม่พูด แต่ใจของเขายังคงถูกกระทบกระเทือนไม่หาย สติยังไม่ได้ฟื้นกลับมาเป็นเวลานาน
อัครเสนาบดีตายแล้ว ตายในจังหวะที่ดีเสียด้วย!
ตายต่อหน้าสาธารณชน!
ตายด้วยน้ำมือของจูโชง หลานในไส้ผู้อัปยศ!
แต่เซียวเฉวียนและจักรพรรดิไม่พัวพันอย่างขาวสะอาด ฆ่าคนชนิดมองไม่เห็น ไม่ทิ้งร่องรอย และยังได้ทรัพย์สมบัติของอัครเสนาบดีจูด้วย!
ถึงเว่ยเจียนกั๋วอยากจะโกรธและบันดาลโทสะ เขาก็ยังหาเหตุผลมาแอบอ้างไม่ได้
เป็นฆาตกรรมที่สมบูรณ์แบบ!
แม้ทุกคนจะรู้ว่ามีปัจจัยอื่นที่เกี่ยวข้อง แต่ใครมีหลักฐานบ้าง?
ใครๆ ก็ไม่มีหลักฐาน
พฤติกรรมของเซียวเฉวียนเหมือนกับของเว่ยเจียนกั๋วทุกประการ! เว่ยเจียนกั๋วชอบพูดคำนี้มากที่สุด เจ้ามีหลักฐานไหม?
คนน้อยมากที่สามารถจับจุดอ่อนของเว่ยเจียนกั๋วได้ ดังนั้น เว่ยเจียนกั๋วจึงทำสิ่งชั่วร้ายมากมาย องค์จักรพรรดิก็ทรงทำอะไรไม่ได้
เซียวเฉวียนใช้ฟันต่อฟัน และตาต่อตา วิธีนี้ก้าวหน้ามากจน......น่าหวาดกลัว
เฉาสิงจือจิบเหล้าอีกที คนกลุ่มนี้พูดกล่าวหาเซียวเฉวียนอย่างโจ่งแจ้ง แล้วเซียวเฉวียนจะสนองคืนมันอย่างไรในอนาคต?
“เจ้าหญิง! ไม่ต้องเขินอาย! จงรีบตกลงกับฝ่าบาทเถอะ! แยกทางกันไปดีกว่าเหลือหลาย!”
”ใช่ ๆ ๆ ท่านสามารถเลือกคุณชายผู้มีตระกูลคนใดก็ได้ในเมืองหลวง พวกเขาดีกว่าคนที่อัปมงคลอย่างเซียวเฉวียนมากมาย”
"ถูกต้อง!"
ฉินซูโหรวดูสับสนแทบจะร้องไห้ ไม่นะ ฉันไม่อยากหย่า! หยุดพูดซะที! อย่าพูดอีกเลย!
"แยกทางไป แยกทางไปเลย!"
"กระหม่อมสามารถแนะนำชายหนุ่มที่มีพรสวรรค์ดีที่สุดในเมืองหลวงให้เจ้าหญิงได้!"
”ใช่แล้ว ใครๆ ก็เก่งกว่าเซียวเฉวียน”
“เจ้าหญิง ท่านเกลียดเซียวเฉวียนมากขนาดนั้น! อยู่กับเซียวเฉวียน น้ำหนักท่านจะลด นั่นมันไม่ดี! ผู้หญิงต้องดูมีน้ำมีนวล!”
เจ้าหน้าที่อาวุโสบางคนที่คุ้นเคยกับตระกูลฉิน ทำตัวเหมือนผู้หลักผู้ใหญ่ ทำท่ารังเกียจเซียวเฉวียน พวกเขาแทบอยากจะปั๊มลายนิ้วมือลงบนหนังสือแยกทางกันแทนฉินซูโหรว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...