ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 352

ท่านอ๋องสิบหกมีนามว่าเว่ยอวี๋ เป็นพี่น้องท้องเดียวกันกับฮ่องเต้ ตำแหน่งสูงส่งอย่างยิ่ง

อดีตฮ่องเต้มีบุตรชายและบุตรสาวมากมาย แต่บุตรที่มีชีวิตรอดมาได้ กลับมีเพียงไม่กี่คน

ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันมีอายุเพียงสิบเจ็ดสิบแปดปีเท่านั้น ท่านอ๋องสิบหกพระองค์นี้ มีอายุเพียงสิบสี่ปี

ไม่เพียงมีอายุน้อย แต่รูปร่างเล็กเพียงนิดเดียว หากมองดูแล้ว ก็แค่เด็กน้อยคนหนึ่ง

เมื่อฉินซูโหรวเห็นท่านยาย นางก็น้ำตารื้นอย่างมีความหวัง ไม่ต้องหย่ากับเซียวเฉวียนแล้ว!

ไทเฮาเป็นแม่แท้ ๆ ของฮ่องเต้ ความกตัญญูของฮ่องเต้นั้น โอนอ่อนผ่อนตามไทเฮามาตลอด

และไทเฮาก็รักแม่ฉินบุตรสาวบุญธรรมผู้นี้อย่างมาก และนางยิ่งรักตระกูลฉินมากขึ้นอีกด้วย

ไทเฮาพระองค์นี้ดูเด็กจัง!

คนโบราณแต่งงานเร็ว มีลูกเร็ว และอายุขัยโดยรวมค่อนข้างสั้น ในสมัยโบราณผู้หญิงมีอายุเฉลี่ยประมาณสี่สิบห้าปี ดังนั้น ไทเฮาจึงเป็นบุคคลที่ใกล้เข้าสู่วัยชราในสมัยโบราณ

นางอายุราวสามสิบห้าปี และนางยังคงพราวไปด้วยเสน่ห์ ในสายตาของเซียวเฉวียนซึ่งมีอายุยี่สิบเจ็ดปีในยุคปัจจุบัน นางถือเป็นหญิงสาวที่สวยมาก!

จุ๊ ๆ ๆ!

โอ้โห ไทเฮาพระองค์นี้ท่าทางจะดูแลตัวเองดีทีเดียว!

ไทเฮาเหลือบมองเซียวเฉวียนอย่างเย็นชา และนั่งลงตำแหน่งข้าง ๆ ฮ่องเต้

“หลานสาวซูโหรว ถวายบังคมไทเฮา” ฉินซูโหรวเห็นที่พึ่งพิง จึงแสดงความเคารพอย่างมีความหวัง

ไทเฮากล่าวเสียงอ่อนโยน “ท่านหญิง ลุกขึ้นก่อนเถิด”

แม่ฉินฮึดฮัด เซียวเฉวียนวันนี้เจ้าเจอดีแน่!

ครอบครัวราชวงศ์ คิดจะกลั่นแกล้งข้าคนเดียวงั้นหรือ?

เซียวเฉวียนแอบคิดในใจ เหงื่อไหลพลั่ก ๆ ไทเฮาก็มาด้วย ดูท่าเรื่องการหย่าคงไม่ราบรื่นเป็นแน่

ฮ่องเต้ก็ทำสีหน้าไม่จืด ยิ้มและกล่าวว่า “เสด็จแม่มาได้อย่างไร?”

“วันนี้มีเรื่องครึกครื้นในวัง จึงอยากมาดูเสียหน่อย” ไทเฮาตอบกลับเสียงเรียบ แสดงสายตาตำหนิฮ่องเต้ที่ไม่รู้ความ เหตุใดจึงจะให้ซูโหรวหย่า?

ชื่อเสียงของเด็กสาวมีความสำคัญอย่างมาก

“เจ้าก็คือเซียวเฉวียนเองรึ?”

ขณะนั้นเอง ดวงตาของท่านอ๋องสิบหกก็เป็นประกาย เขาได้ยินชื่อของเซียวเฉวียนมานาน ได้ยินฝ่าบาทตรัสว่าผู้นี้น่าสนใจมากทีเดียว!

“มา พวกเรามาดื่มกันเถอะ!” ท่านอ๋องสิบหกกระตือรือร้นอย่างมาก เขาหยิบแก้วเหล้าขึ้นมา “มา ข้ารินเหล้าให้เจ้า!”

เอาจริงสิ?

ข้า เซียวเฉวียนมีแฟนคลับด้วยอย่างนั้นหรือ?

เซียวเฉวียนรีบแสดงความเคารพ “ท่านอ๋อง ข้าน้อยเซียวเป็นเพียงขุนนาง พระองค์เป็นท่านอ๋อง ไม่มีเหตุผลอะไรให้พระองค์รินเหล้าให้พะยะค่ะ”

“เช่นนั้นเจ้ารินเหล้าให้ข้า!”

ท่านอ๋องสิบหกอายุเพียงสิบสี่ปี แต่กลับเป็นคนร่าเริงและตรงไปตรงมา เขารีบเอาจอกเหล้ายัดใส่มือของเซียวเฉวียน และตัวเองก็ยกแก้วอีกใบขึ้นมา

เซียวเฉวียนทำงานในพิพิธภัณฑ์มาหลายปี รู้ดีว่าการกระทำเช่นนี้ไม่เหมาะสมกับมารยาทของราชวงศ์

ท่านอ๋องสิบหกยกแก้วขึ้นดื่มเช่นนี้ ไม่ถูกต้องอย่างมาก โดยเฉพาะในงานเลี้ยงที่มีคนมากมายเช่นนี้ จะรู้ได้อย่างไรว่าแก้วใบนี้ไม่ได้ถูกวางยาพิษ?

แก้วใบนี้ ต้องให้ขันทีลองดื่มก่อนจึงจะสามารถเอาเข้าปากได้

เซียวเฉวียนระมัดระวังมาก และรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย

จ้าวจินไหลตะคอกเสียงแข็ง “ศิษย์ไร้มารยาท! ยังไม่รีบรินเหล้าให้ท่านอ๋องอีก!”

“ท่านอ๋อง รอให้ขันทีทดสอบเหล้าก่อน พวกเราค่อยดื่มดีกว่าพะยะค่ะ”

เมื่อเซียวเฉวียนพูดออกมาเช่นนี้ ไทเฮาตะลึงอย่างเห็นได้ชัด สีหน้าแสดงออกถึงความชื่นชม แต่เมื่อนึกถึงจุดประสงค์ที่มาในวันนี้ นางจึงต้องชักสีหน้าดังเดิม

“โอ้ย เหล้านี้ไม่มีพิษหรอก! มา! ดื่ม!” ท่านอ๋องสิบหกดวงตาสุกใส ช่างเป็นเด็กหนุ่มที่ไร้เดียงสา

“ท่านอ๋อง ให้ข้าน้อยตรวจก่อนดีกว่าพะยะค่ะ”

ขณะนั้นเอง ขันทีคนหนึ่งก็หยิบเข็มเงินขึ้นมา

ท่านอ๋องสิบหกถูกเลี้ยงอย่างตามใจ เกิดมาในราชวงศ์ที่ร่ำรวยมาก เสด็จพ่อเสด็จแม่และเสด็จพี่ก็รักเขามาก ไม่ค่อยระแวงและไม่สนใจสิ่งใด

ท่านอ๋องสิบหกเป็นที่รู้จักในนามของผู้มั่งคั่งและเกียจคร้าน เขาร่ำรวย มีอำนาจ และมีชีวิตที่แสนสบาย

และในบางเวลา แม้แต่ฮ่องเต้ก็อิจฉาที่น้องชายมีอิสระเช่นนี้

“โอ้ย! จู้จี้จุกจิก!” ท่านอ๋องสิบหกผลักขันทีออก และพูดกับเซียวเฉวียน “ข้าได้ยินชื่อใต้เท้าเซียวมานาน วันนี้ได้พบกัน ใต้เท้าเซียวหน้าตาหล่อเหลาจริง ๆ ด้วย สมแล้วที่เป็นนักเรียนจอหงวนที่ได้คะแนนเต็มวิชาเลขคนแรกของต้าเว่ย!”

เซียวเฉวียนเงยหน้าขึ้น กระดกเหล้าที่ท่านอ๋องสิบหกยื่นมาให้

กลิ่นเหล้าไหลลื่นลงคอ สะใจเสียจริง!

“ดี! ข้าชอบใต้เท้าเซียวเสียจริงผู้ที่ตรงไปตรงมาเช่นนี้!”

ท่านอ๋องสิบหกหัวเราะร่า “นักเรียนจอหงวนที่ฝ่าบาทแต่งตั้ง หล่อเหลาได้ใจเสียจริง ข้าชอบ!”

ได้ยินท่านอ๋องสิบหกชื่นชมเซียวเฉวียนเช่นนี้ ฉินซูโหรวรู้สึกภูมิใจเสียจนลืมเรื่องการหย่ากับเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนจะไม่ใช่สามีของนางอยู่รอมร่อ

นาง จะไม่มีตำแหน่งให้ภูมิใจในตัวเซียวเฉวียนอีกแล้ว

เมฆฝนบนฟ้าไม่อาจคาดการณ์ มนุษย์เราย่อมมีสุขมีภัยที่คาดคิดไม่ถึง เซียวเฉวียนดื่มเหล้าเข้าไป ร่างกายไม่มีสิ่งผิดปกติ เหล้าของเขาไม่มีพิษ

แต่ของท่านอ๋องสิบหกกลับมีพิษ

ท่านอ๋องสิบหกตบเข้าที่ไหล่ของเซียวเฉวียน “ใต้เท้าเซียว! พรุ่งนี้ข้าจะไปลิ้มลองอาหารที่หอปี๋เซิ่งเสียหน่อย ข้าได้ยินว่า อาหารที่หอปี๋เซิ่งนั้นมีระดับ และ...”

“และ...”

“อร่อยมาก...”

สีหน้าของท่านอ๋องสิบหกซีดลงทันที ผู้คนต่างร้องอย่างตกตะลึง “ท่านอ๋อง!”

“สิบหก!”

ฮ่องเต้ขมวดคิ้วแน่น กล้ามีคนวางยาในงานเลี้ยงอภิเษกจริง ๆ งั้นหรือ?

“พรวด!”

เลือดเต็มปากพ่นใส่ใบหน้าของเซียวเฉวียนโดยตรง

เซียวเฉวียนตัวแข็งทื่อ เลือด...

แก้วเหล้าใบนั้นของท่านอ๋องสิบหก ความจริงเซียวเฉวียนควรเป็นคนได้ดื่ม

ที่จริงแล้ว ผู้ที่ควรถูกวางยาก็คือเซียวเฉวียน...

ไทเฮาที่ยังไม่ได้แสดงอำนาจ ก็กรีดร้องด้วยความตกใจกับเหตุการณ์ที่พลิกผันกะทันหัน “หมอหลวง!หมอหลวง”

ฮ่องเต้มองลึกเข้าไปในสายตาของเซียวเฉวียน ดวงตาเต็มไปด้วยความโมโห ความโกรธ และทำอะไรไม่ถูก!